Tο τρέχον τεύχος του περιοδικού Bibel und Kirche 66:2 (2011) είναι αφιερωμένο στο κατά Μάρκον ευαγγέλιο. Στο περιοδικό δημοσιεύονται τα εξής άρθρα:
Μartin Ebner, " Das Markusevangelium und der Aufstieg der Flavier", 64- 69
H λέξη "ευαγγέλιο" απαντά 76 φορές στην Καινή Διαθήκη κυρίως στις παύλειες και δευτεροπαύλειες επιστολές. Στα ευαγγέλια απαντά μόνο 12 φορές: 8 φορές στον Μάρκο, 4 φορές στον Ματθαίο, ποτέ στο Λουκά και ποτέ στον Ιωάννη. Ο όρος "ευαγγέλιο" φαίνεται λοιπόν να χρησιμοποιείται κυρίως από τον Μάρκο και τον Παύλο. Ιδιαίτερα ο Μάρκος τον τοποθετεί ως τίτλο στην ιστορία του Ιησού, που διηγείται και την οποία παρουσιάζει σε αντιδιαστολή προς την ελληνιστική-ρωμαϊκή αυτοκρατορική προπαγάνδα.
Stefan Schreiber, "Die erste Lebensgeschichte Jesu", 70-77
Όταν κανείς έγραφε μία βιογραφία κατά την αρχαιότητα, παρουσίαζε συνήθως μία σημαντική προσωπικότητα από το χώρο της πολιτικής ή του πνεύματος, π.χ. τον Ιούλιο Καίσαρα ή τον Σωκράτη. Επεξεργαζόταν λοιπόν με κάποιο τρόπο το υλικό του ώστε να καταδείξει τη σημασία που έχει αυτή για τη δική του εποχή. Κι ο συγγραφέας του κατά Μάρκον δεν αποτελεί εξαίρεση σε αυτόν τον κανόνα.
Klara Butting / Gerard Minnaard, "Endlich ein Mensch: Das Jesusbild des Markusevangeliums", 78-82
Το κατά Μάρκον γράφηκε γύρω στο 70 μ.Χ. Αυτή η χρονολογία σηματοδοτεί το τέλος του πρώτου ιουδαϊκού πολέμου εναντίον των Ρωμαίω (66-70 μ.Χ.). Τα αποτελέσματα αυτού του πολέμου είναι εμφανή μέσα στο ευαγγέλιο κι επηρεάζουν και τον τρόπο που παρουσιάζεται ο Ιησούς μέσα σε αυτό: ως ο πάσχων Μεσσίας και σε αντιπαράθεση προς την βία, την οποία οι άνθρωποι βίωσαν μέσα στον πόλεμο και στην καταστροφή, ως τον πραγματικό άνθρωπο.
Rupert Feneberg, "Der Jude Jesus und die Heiden. Die Heidenfrage im Evangelium des Markus" , 85-89
Βασική θέση του συγγραφέα είναι ότι ποτέ δεν καταργήθηκε η διαθήκη του Θεού με το λαό του κι ότι ο Ιησούς ήταν και παρέμεινε Ιουδαίος. Ταυτόχρονα όμως προέκυψαν σημαντικά ζητήματα σχετικά με την ύπαρξη της εθνικοχριστιανικής κοινότητας δίπλα στη συναγωγή. Μέσα στο κατά Μάρκον , το οποίο γενικά θεωρείται ότι απευθύνεται σε χριστιανούς εξ εθνών, αντικατοπτρίζονται πολλά από αυτά τα ζητήματα.
Birgit Opielka, "Zwei Außenseiter als Vorbild der Jünger. Die Blindenheilungen im Markusevangelium", 90-93
Στο κατά Μάρκον διασώζονται μόνο δύο θεραπείες τυφλών οι οποίες καταλαμβάνουν μέσα σε αυτό σημαντική θέση: τη θεραπεία του τυφλού στη Βηθσαϊδά της Γαλιλαίας (Μκ 8, 22-26) και τη θεραπεία του τυφλού Βαρτιμαίου στην Ιεριχώ (Μκ 10, 46-52), οι οποίες λειτουργούν ως πλαίσιο του κεντρικού τμήματος του ευαγγελίου. Αυτό το τμήμα διηγείται πώς ο Ιησούς με τους μαθητές του πορεύεται προς την Ιερουσαλήμ.
Wolfgang Wieland, "In der Spur des Evangeliums. Frauen in der Passionsgeschichte nach Markus (14, 1-16, 8)", 94-98
Οι γυναίκες διαδραματίζουν μέσα στην αφήγηση του κατά Μάρκον δευτερεύοντα ρόλο. Στο τελευταίο μέρος του ευαγγελίου, στην αφήγηση του Πάθους και της Ανάστασης οι γυναίκεες καλούν τους αναγνώστες να συμπληρώσουν για τον εαυτό τους την αναστάσιμη ιστορία [Α.Τ.: με αυτό ο συγγραφέας του άρθρου αναφέρεται στο αρχικό απότομο τέλος του ευαγγελίου].
Wolfgang Fritzen, "Die frohe Botschaft vom verborgenen Gott. Das Markusevangelium als Kommunikationsangebot", 99-102
Το κατά Μάρκον δίνει κάποιες έμμεσες πληροφορίες για τους πρώτους του αναγνώστες. Ο συγγραφέας σημειώνει πώς ο ευαγγελιστής συνδέει την ιστορία του Ιησού με τα προβλήματα της κοινότητάς του.
Peter Zürn, "Ein Weg mitten in der Katastrophe", 103-105
Ralf Huning, "Mit anderen Augen und Ohren. Die Markuspassion des Argentiniers Osvaldo Golijov", 106-108
Detlev Dormeyer, "Vom zweiten wieder auf den ersten Platz. Forschungsgeschichtlicher Überblick zum Markusevangeliums", 109- 112
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου