"All this, of course, is speculation. But everything to do with Judas and his motivations is speculation – from the evangelists’ attempts to explain what happened, to the oral traditions which predated them. Perhaps no one ever knew for sure. All that is certain is that Judas has taken on a mythical quality, the archetypal Betrayer, consigned by Dante to the lowest level of Hell. Such a creature necessarily preys on his victims, takes charge of the situation, and manipulates those around him. The reality, I suggest, may have been rather different: a weak and uneducated outsider, a frightened man completely out of his depth, someone easily persuaded by others into making the biggest mistake of his life."
Τακτική επισκόπηση ειδήσεων σχετικών με τις βιβλικές σπουδές και τον αρχέγονο Χριστιανισμό
Σάββατο 6 Μαρτίου 2010
Τα κίνητρα του Ιούδα / Judas's motives
Παρασκευή 5 Μαρτίου 2010
Το νέο τεύχος του ΝTS / The new issue of NTS
Andreas Lindemann, "… ἐκτρέϕϵτϵ αὐτὰ ἐν παιδϵίᾳ καὶ νουθϵσίᾳ κυρίου (Eph 6.4): Kinder in der Welt des frühen Christentums", 169-190
O συγγραφέας του άρθρου [Α.Τ.: το οποίο είναι μία επεξεργασμένη μορφή της ομιλίας του Lindemann ως προέδρου της SNTS για το έτος 2008-9. Περίληψη της ομιλίας είχαμε αναρτήσει παλαιότερα] εξετάζει την θέση των μικρών παιδιών κατά την ελληνιστική και ρωμαϊκή εποχή, συμπεριλαμβανομένων και των κειμένων της Κ.Δ. κι των μεταγενέστερων χριστιανικών κειμένων κατά τους δύο πρώτους μεταχριστιανικούς αιώνες. Υπήρχε μία πρώιμη μορφή "χριστιανικής εκπαίδευσης" και πιθανόν τα παιδιά των βαπτισμένων γονέων ανήκαν στις χριστιανικές κοινότητες. Στο 1 Κορ 7,14 ο Παύλος έμμεσα επιχειρηματολογεί υπέρ μίας "χριστιανικής επιρροής" στα "άγια τέκνα" που πρέπει να ασκεί ο "πιστός" πατέρας ή η "πιστή" μητέρα. Στο Έφ 6,4 ο συγγραφέας μιλώντας για την παιδεία και νουθεσία κυρίου υποστηρίζει ότι σε ένα χριστιανικό οίκο τα παιδιά θα πρέπει να διδαχθούν την χριστιανική πίστη. Το ζήτημα του βαπτίσματος των μικρών παιδιών ίσως βρίσκει απάντηση με την ερμηνεία του 1 Κορ 1,14-16, όπου ο Παύλος ακριβώς διακρίνει μεταξύ του βαπτισμού μεμονωμένων ατόμων (1,14) και του βαπτισμού του "οίκου Στεφανά". Το Μκ 10,13-16 αντικατοπτρίζει μία συζήτηση ανάμεσα σε εκείνους που "επιτιμούν" τους ανθρώπους που φέρνουν τα παιδιά τους στον Ιησού και στον ίδιο τον Ιησού, ο οποίος ερμηνεύει την πράξη του ως "κώλυμα", καθιστώντας έτσι την αντιπαράθεση θεμελιώδη, κάτι που ίσως αναφέρεται στο ζήτημα του νηπιοβαπτισμού. Κατά τον τελευταίο αιώνα μάθαμε (ξανά;) να βλέπουμε την παιδική ηλικία όχι μόνο ως μία μεταβατική περίοδο της ανθρώπινης ζωής αλλά κι ως μία ηλικία που πρέπει να την προστατεύει η κοινωνία. Πιθανόν παρόμοιες ιδέες κυριαρχούσαν και κατά τις εποχές που γράφτηκαν τα κείμενά μας.
Peter-Ben Smit, "Something about Mary? Remarks about the Five Women in the Matthean Genealogy", 191-207
Η παρουσία και η σημασία των πέντε γυναικών στη γενεαλογία του Ιησού στο κατά Ματθαίον έχει αποτελέσει αντικείμενο συζήτησης μεταξύ των ερευνητών. Υιοθετώντας μία προσέγγιση που λαμβάνει υπόψη της το κοινωνικό φύλο ο συγγραφέας υποστηρίζει ότι οι πέντες γυναίκες θα πρέπει να αντιμετωπισθούν ως μία ομάδα, η οποία από τη μία υπογραμμίζει τη μεσσιανική γραμμή, της οποίας μέλος είναι και ο Ιησούς, υπεραμύνεται της κάπως ασυνήθιστης γέννησης και αποτελεί παράδειγμα του ανοίγματος του Ισραήλ προς τα έθνη καθώς αποτελούν προηγούμενο στην ιστορία του Ισραήλ.
Samuel Vollenweider, "Hymnus, Enkomion oder Psalm? Schattengefechte in der neutestamentlichen Wissenschaft", 203-231
Για το μεγαλύτερο μέρος του 20ου αιώνα οι ερευνητές προσπάθησαν να αποκαταστήσουν του διάφορους λατρευτικούς ύμνους που βρίσκονται κάτω από την επιφάνεια των κειμένων της Κ.Δ. Με την εμφάνιση της ρητορικής κριτικής το ενδιαφέρον μετακινήθηκε προς τις ιδιότητες της επιδεικτικής ρητορικής. Οι εξηγητές επομένως συχνά έχουν την τάση να αντιπαραβάλλουν τα "εγκώμια" με τους "ύμνους" και τους "ψαλμούς". Προκειμένου να αποφύγει τη σκιαμαχία κανείς πρέπει να αποφασίσει ποια περιγραφική γλώσσα θα ταίριαζε καλύτερα στα κείμενα. Μία σύντομη εξέταση των αρχαίων υμνολογικών παραδόσεων και η ανάπτυξή τους στη ρητορική καταδεικνύει ότι ενώ τα εγκώμια έχουν σχέσεις αλληλεπίδρασης προς τους ύμνους κάθε φιλολογικό είδος έχει τα δικά του χαρακτηριστικά. Οι ύμνοι, είτε έμμετροι είτε σε πρόχα, είναι καταξοχήν ύμνοι της θεότητας και απευθύνονται σε θεότητες. Επιπλέον η μορφοϊστορική ανάλυση σκοπό έχει να διακρίνει προσεκτικά μεταξύ του "ύμνου" (με τη στενή έννοια του όρου), τον "υμνολογικό αίνο" και το "εγκώμιο" (το οποίο δεν αναφέρεται σε θεϊκά όντα). Στην πρώιμη χριστιανική γραμματεία, όσον αφορά την κειμενική επιφάνεια, απαντούμε εκτός από ύμνους προς τον Θεό μόνο λίγους ύμνους που απευθύνονται στον Χριστό. Ωστόσο η θειότητα του Χριστού αινείται με πλούσια υμνολογικά ρητορικά μέσα. Αυτή η εκπληκτική ένταση ανταποκρίνεται ακριβώς σε αυτό που ονομάζουμε "χριστολογικό μονοθεϊσμό".
Paula Fredriksen, "Judaizing the Nations: The Ritual Demands of Paul's Gospel", 232-252
Ένα μεγάλο μέρος των σύγχρονων καινοδιαθηκολόγων υποστηρίζει ότι ο Παύλος έκανε μία "απελευθερωμένη από το Νόμο" ιεραποστολή στους εθνικούς. Σύμφωνα με αυτήν την άποψη, ο Παύλος ουσιαστικά αποκήρυσσε τα εθνικά όρια τα οποία δημιουργήθηκαν και συντηρούνταν από τις ιουδαϊκές πρακτικές. Στην παρούσα μελέτη η συγγραφέας υποστηρίζει το αντίθετο: Η επί της αρχής αντίσταση του Παύλου στην περιτομή των εθνικών ακριβώς διατηρούσε αυτές τις διακρίσεις "κατά την σάρκα", οι οποίες είναι χαρακτηριστικές για την ιουδαϊκή εσχατολογική πίστη για αποκατάσταση, ακόμη και στις παύλειες επαναλήψεις της. Ο Παύλος απαιτούσε από τους εθνικούς του να μην λατρεύουν τους τοπικούς τους θεούς. Ο Ναός των Ιεροσολύμων, ο οποίος κατανοείται με την παραδοσιακή έννοια, έδωσε στον Παύλο τη βασική ορολογία για να παραστήσει την συμπερίληψη των εθνικών στη σωτηρία του Ισραήλ. Επομένως η ιεραποστολή του Παύλου δεν είναι απαλλαγμένη από το Νόμο.
Manabu Tsuji, "Persönliche Korrespondenz des Paulus: Zur Strategie der Pastoralbriefe als Pseudepigrapha", 253-272
Οι τρεις ποιμαντικές επιστολές αυτοσυστήνονται ως η προσωπική αλληλογραφία του Παύλου, αλλά το περιεχόμενό τους θα ταίριαζε καλύτερα στο είδος της επιστολής της κοινότητας. Ο ψευδώνυμος συγγραφέας τις παρουσιάζει ως τις προσωπικές επιστολές του Παύλου, επειδή θέλει να προλάβει την κριτική των αναγνωστών του όσον αφορά στην αυθεντικότητά τους και κυρίως για την κριτική για τις πιθανές αντιφάσεις. Μέσω του φιλολογικού είδους της προσωπικής επιστολής προσπάθησε να κατασκευάσει τις συνθήκες της επιστολής που είναι άγνωστες από αλλού και να εξηγήσει την ανεύρεση των επιστολών. Την ίδια στιγμή μέσα από τη δομή των επιστολών του διεκδίκησε τη γενική εγκυρότητα όσον αφορά στη γεωγραφία και τον χρόνο, έτσι ώστε να διαδώσει το "σωστό μήνυμα" των θέσεων του Corpus Paulinum.
Juan Hernández , "A Scribal Solution to a Problematic Measurement in the Apocalypse", 273-278
Oι διαφοροποιήσεις στην ορθογραφία μέσα στα χειρόγραφα της ελληνικής Κ.Δ. δεν αποτέλεσαν ιδιαίτερο ζήτημα παρά μονάχα μεταξύ των ειδικών. Ωστόσο κι οι περισσότεροι από αυτούς συμφωνούν ότι οι ορθογραφικές ανωμαλίες δεν είναι τίποτε περισσότερο από μία απόδειξη της αδυναμίας των αντιγραφέων ή ασυνέπεια στην ορθογραφία που ακολουθούν. Δεν είναι επομένως ασυνήθιστο να συναντήσει κανείς μέσα στο ίδιο χειρόγραφο την ίδια λέξη γραμμένη λανθασμένα και ορθά δεν είναι κάτι το ασυνήθιστο. Γι' αυτόν το λόγο οι κριτικές εκδόσεις της ελληνικής Κ.Δ. αποφάσισαν δικαιολογημένα να αποκλείσουν τις παραλλαγές που αποτυπώνουν τη μη συνηθισμένη ορθογραφία της λέξης. Εάν συμπεριλαμβάνονταν όλες αυτές οι γραφές θα καταστούσε το κριτικό υπόμνημα αδύνατο να χρησιμοποιηθεί. Η πληθώρα των άνευ σημασίας λαθών θα "έπνιγε" τις παραλλαγές οι οποίες παρουσιάζουν ενδιαφέρον για την ιστορία του κειμένου.
Στο νέο τεύχος του OTE
Στο νέο τεύχος του Old Testament Essays 22:3 (2009) δημοσιεύονται τα εξής άρθρα:
- Solomon O. Ademiluka, "An ecological interpretation of Leviticus 11-15 in an African (Nigerian) context", 525-534
- Phil J. Botha, "Answers disguised as questions : rhetoric and reasoning in Psalm 24", 535-553
- Johan Coetzee, "Psalm 85 : yearning for the restoration of the whole body", 554-563
- Lesley C. Deysel, "King lists and genealogies in the Hebrew Bible and in Southern Africa", 564-579
- Knut Holter, "Did Prince Cetshwayo read the Old Testament in 1859? : the role of the Bible and the art of reading in the interaction between Norwegian missionaries and the Zulu elite in the mid-19th century", 580-588
- James A. Loader, "Jonah's commission", 589-604
- John Lübbe, "A new Bible translation: 'The syntactic translation'?", 605-617
- Aron Pinker, "A new approach to Qohelet 11:1", 618-645
- Theodor Seidl, "Carchemish in Near Eastern historiography and in the Old Testament", 646-661
- Izak J. Spangenberg, "Darwin, Du Plessis, Dooie Seerolle en demokrasie : stroomversnellings in die studie van die Ou Testament in Suid-Afrika (1859-2009)" 662-676
- Natashia C. van der Merwe - Johan Coetzee, "An alternative ideology relating to difference as hidden polemic in the book of Judges : Judges 4-5 as an illustration",677-694
- S.W. van Heerden, "Taking stock of Old Testament scholarship on environmental issues in South Africa : the main contributions and challenges", 695-718
- Harry F. van Rooy, "Dr. P. C. Snijman: a forgotten Old Testament scholar", 719-732
- Willie Wessels, "Prophet versus prophet in the book of Jeremiah : in search of the true prophets", 733-751
Πέμπτη 4 Μαρτίου 2010
Ένα νέο άρθρο στο The Bible and Interpretation
Τετάρτη 3 Μαρτίου 2010
E. Earle Ellis (1926-2010)
Στο νέο τεύχος του EvTh
Gerd Theißen, "Die Bekehrung des Paulus und seine Entwicklung vom Fundamentalisten zum Universalisten ", 10-25
Αντίθετα από την παραδοσιακή άποψη, που υποστηρίζει την ξαφνική μεταστροφή του Παύλου στη Δαμασκό, ο συγγραφέας υποστηρίζει ότι τόσο πριν όσο και μετά την εμπειρία της Δαμασκού μπορεί να διακρίνει κανείς μια μακρά περίοδο μεταστροφής του Παύλου: δε γεννήθηκε Φαρισαίος, αλλά προσχώρησε στο Φαρισαϊσμό, μεταστράφηκε αρχικά σε έναν ιουδαϊκό φουνταμενταλισμό και στη συνέχεια στο χριστιανισμό ως μία πιο μετριοπαθή ομάδα του Ιουδαϊσμού. Καθώς σε αυτή τη μεταβατική φάση ως Ιουδαίος φονταμενταλιστής πίεσε διάφορες ομάδες, οι οποίες κινούνταν στον ενδιάμεσο χώρο μεταξύ Ιουδαϊσμού και χριστιανισμού, εξελίχθηκε εξαιτίας της μεταστροφής του στον χριστιανισμό σε έναν απόστολο με οικουμενικό πνεύμα, ο οποίος ήθελε να ανοίξει τον Ιουδαϊσμό για όλα τα έθνη. Μετά τη μεταστροφή του κινδύνευσε να γίνει ένας "χριστιανός" φονταμενταλιστής, όμως η οικουμενική του προοπτική και η ανεκτικότητά του για τις άλλες ομάδες είχε ως αποτέλεσμα να επανέλθει. Οι σύντομες αναφορές στη "μεταστροφή" και οι υπαινιγμοί σε αυτές θα πρέπει να κατανοηθούν ως μέρος της μεταστροφής του, στην οποία δούλεψε σε όλη του τη ζωή. Η εικόνα μίας πολυφασικής μεταστροφής και η κατανόηση των αφηγήσεων της μεταστροφής ως μέρος της μεταστροφής του συμφωνούν με τα πορίσματα της ψυχολογικής έρευνας για τη μεταστροφή.
Στο νέο τεύχος του Communio Viatorum / In the new issue of Communio Viatorum
Στο νέο τεύχος του Communio Viatorum 51:2 (2009) δημοσιεύονται τα εξής άρθρα:
- John Barton, "Law and narrative in the Pentateuch", 126-140
-Benedikt Hensel, "Die Verhältnisbestimmung von Altem und Neuem Testament als Fundament einer christlichen Theologie : Arnold A. van Rulers Ansatz und die neuere kanonisch-intertextuelle Debatte", 141-172
-Thomas Römer, (1955-), "Von Maulwürfen und verhinderten Propheten : einige Anmerkungen zum prophetischen Buch", 173-183
-Joachim F. Vette, "Der letzte Richter? : methodische Überlegungen zur Charaktergestaltung in 1Sam 11", 184-197
-Martin Prudky, "Funktion der direkten Rede in Erzählungen : am Beispiel Gen 22,1-19", 198-223
-David Javornicky, "Application of Labov's model to the Old Testament narratives", 224-239
-Joep Dubbink, "'Reality is highly overrated' : God in language and reality in Brueggemann's 'Theology of the Old Testament'", 240-249
Τρίτη 2 Μαρτίου 2010
Ένα ενδιαφέρον άρθρο στο νέο ZThK
Michael Wolter, Das Israelproblem nach Gal 4,21-31 und Röm 9-11", 1-30
Στο πρώτο μέρος του άρθρου του ο συγγραφέας επιχειρεί μία εξηγητική ανάλυση του Γαλ 4,21-31. Αναπτύσσει δύο γραμμές επιχειρηματολογίας, οι οποίες πραγματεύονται εντελώς διαφορετικές πτυχές της διάκρισης που κάνει ο Παύλος μεταξύ της Άγαρ και της Σάρρας. Στο κείμενο ο Παύλος ασχολείται με το θέμα της χριστιανικής ταυτότητας. Το Ρωμ 9-11 δεν είναι μία αναθεώρηση του Γαλ 4,21-31 αλλά μάλλον μία εσχατολογική προέκτασή του. Στο τέλος αυτό το κείμενο καταδεικνύει σύμφωνα με το συγγραφέα ότι ο Παύλος δεν κατόρθωσε να λύσει το πρόβλημα του Ισραήλ.
Παρουσίαση του καθ. Geza Vermes
Στο νέο τεύχος του Judaica
- Raphael Jospe, "Jafet in Sems Zelten : oder was die Talmudweisen und jüdischen Philosophen unter "Weisheit des Griechischen (hokmat yewanît) verstanden", 281-322
- Korbinian Spann, "Fremde in einer Priestergesellschaft : die Beschreibung der Fremden im Traktat 'Schabbat'", 323-338
- René Bloch, "Die Verbindung jüdischer und römischer Urgeschichte im "Sefer Josippon" : Übersetzung aus dem zweiten Kapitel (2,1-52) des hebräischen Originals (editio Flusser)", 339-343
- Bernhard Dolna, "Die Konzeption des Messias bei Maimonides : eine Lücke in der Rezeptionsgeschichte wird geschlossen", 357-363
Δευτέρα 1 Μαρτίου 2010
Το νέο τεύχος του RevQ / In the new issue of RevQ
- Hans Debel, "'The Lord looks at the heart' (1 Sam 16,7) : 11QPs a 151A-B as a "variant literary edition" of Ps 151 LXX", 459-473
- Ian Werrett, "A scroll in one hand and a mattock in the other : latrines, Essenes, and Khirbet Qumran", 475-489
- Moshé Bar-Asher, "On the language of 'The vision of Gabriel'", 491-524
- Eibert J. Tigchelaar, "A forgotten Qumran cave 4 "Deuteronomy" fragment (4Q38D=4 QDeut u)", 525-528
- Hanan Eshel, "A note on 11QPsalms d fragment 1", 529-531
- Daniel Stökl, "Deconstructing the so-called "Genesis Apocryphon" from Masada (Mas 1m or MasapocrGen)", 533-542
- Émile Puech, "Le 'Testament de Lévi' araméen, Cambridge a-b et f : corrigenda et addenda", 543-561
- Joseph E. Zias, "A scroll in one hand and a mattock in the other : a response", 563-567