Παρασκευή 27 Μαΐου 2011

Ένα άρθρο βιβλικού ενδιαφέροντος στο τρέχον τεύχος του ThZ / A new article of biblical interest in the current issue of ThZ

Στο τρέχον τεύχος του περιοδικού Theologische Zeitschrift 67:1 (2011) δημοσιεύεται μεταξύ άλλων και το εξής άρθρο βιβλικού ενδιαφέροντος:

Ekkehard W. Stegemann, "Apokalyptik und Universalgeschichte im antiken Herrschaftsdiskurs", 1-24

Στο τρέχον τεύχος του RB / In the current issue of RB

Στο τρέχον τεύχος του περιοδικού Revue Biblique 118:1 (2011) δημοσιεύονται τα εξής άρθρα:

  • Paul Carbonaro, "' Que pourrait-on ajouter contre un si fieffé menteur?' : ('Contre Apion' I,320) Lysimaque et le livre d'Esther", 5-37
  • Michel Sakr, "Lecture pragmatique des sept invectives dans Mt 23,13-36",
  • 38-50
  • Jean C. Moreau, "Maranatha", 51-75
  • Preston T. Massey, "Is there a case for elite Roman 'new women' causing division at Corinth?", 76-93
  • Claude Tassin, "Au commencement était 'la maison' : regard sociothéologique sur les origines de la mission chrétienne", 94-108
  • Asher Ovadiah, "Elijah's cave on Mt. Carmel : context and function", 109-115
  • Étienne Nodet, "Oeuvre achevée le VI jour ou le VII? : (Gn 2,2)", 116-122
  • Étienne Nodet, "Rabbi", 123-129
  • Anthony Dupont, "Augustine's exegesis of Lk. 18,1-7 : a pastoral approach to a doctrinal issue?", 130-134

Πέμπτη 26 Μαΐου 2011

Το τρέχον τεύχος του JSJ / The current issue of JSJ

Στο τρέχον τεύχος του Journal for the Study of Judaism 42:2 (2011) δημοσιεύονται τα εξής άρθρα:

Lawrence M. Wills, "Jewish Novellas in a Greek and Roman Age: Fiction and Identity", 141-165
Μολονότι οι ιουδαϊκές νουβέλλες (Εσθήρ, Δανιήλ, Τωβίτ, Ιουδείθ και Ιωσήφ και Ασενέθ) έχουν πρόσφατα προκαλέσει το ενδιαφέρον ως ένα ιδιαίτερο φιλολογικό είδος μέσα στην αρχαία ιουδαϊκή γραμματεία, η σχέση τους με τα ελληνικά και ρωμαϊκά μυθιστορήματα συζητιέται ακόμη. Στο άρθρο υποστηρίζεται ότι, μολονότι κάποιες από τις ιουδαϊκές νουβέλλες είναι αρχαιότερες, θα πρέπει να θεωρηθούν ως μέρος της ευρύτερης κατηγορίας της μυθιστορηματικής γραμματείας. Η πλούσια έρευνα στην πολιτισμική συνάφεια των ελληνικών και ρωμαϊκών μυθιστορημάτων μπορεί να εφαρμοσθεί και στα ιουδαϊκά επίσης. Εξετάζεται επίσης μία επιπλέον ερώτηση: αν τα ιουδαϊκά κείμενα θεωρήθηκαν αρχικά μυθιστορηματικά, τότε πώς κατέληξαν να θεωρούνται βιβλικά και ιστορικά; Προτείνονται δύο λύσεις: οι πρωταγωνιστές των αφηγήσεων τιμήθηκαν ως ήρωες της πίστης ανεξάρτητα από τα κείμενα και η εμφάνιση της "βιβλικής ιστορίας" απαιτούσε τη χρήση της Εσθήρ και του Δανιήλ για να συμπληρώσει τα κενά της χρονολογίας.

Katell Berthelot, "Philos Perception of the Roman Empire", 166-187
Ο τρόπος που ο Φίλων αντιλαμβάνεται τη Ρώμη είναι λιγότερο θετικός από ό,τι γενικά θεωρείται. Μολονότι ο Φίλων είχε σε μεγάλη εκτίμηση την pax romana και τη θρησκευτική ελευθερία που γενικά απολάμβαναν οι Ιουδαίοι στη Ρωμαϊκή αυτοκρατορία, τηρούσε ωστόσο κριτική στάση απέναντι στη Ρώμη.  Ειδικότερα απέρριψε την ιδέα ότι η Ρωμαϊκή αυτοκρατορία ήταν το αποτέλεσμα της θείας πρόνοιας και ότι θα υφίστατο για πάντα. Επιπλέον, περίμενε η ρωμαϊκή εξουσία να ξεθωριάσει στο τέλος. Αντιπαράβαλλε την πνευματική βασιλεία στον Ισραήλ προς την προσωρινή εξουσία της Ρώμης. Επιπλέον ανέμενε η ρωμαϊκή εξουσία να σβήσει στο τέλος και τον Ισραήλ να γνωρίσει μια τέτοια άνθηση όπως κανένα άλλο έθνος στο παρελθόν.


Paul Heger, "Stringency in Qumran?", 188-217
Κάποιοι ειδικοί υποθέτουν μία αυστηρή ιδεολογία πίσω από την αυστηρή κουμρανική halakhot σε αντίθεση προς την υποτιθέμενη επιείκεια στις παράλληλες ραββινικές εντολές. Ο Vered Noam δέχεται ότι η ραββινική τάση για επιείκεια και καινοτομία, σε αντίθεση προς την κουμρανική προσέγγιση είναι η πηγή των συζητήσεών τους. Έτσι η κουμρανική αυστηρότητα δεν είναι "αντικειμενική" αλλά σχετική προς τον επιεική ραββινικό νόμο. Στο άρθρο εξετάζεται κριτικά η θέση του Noam και υποστηρίζεται ότι η halakhot του Κουμράν στηριζόταν σε μία φιλελεύθερη προσκόλληση στις Γραφές σε αντίθεση προς το ραββινικό πραγματισμό. Ο συγγραφέας του άρθρου επίσης συζητά παραδείγματα που παραθέτει ο Noam και παρέχει αντίθετες εξηγήσεις. Μελετά προσεκτικά τις διαφορές στις συζητήσεις που αφορούν σε ερμηνείες και φυσικά δεδομένα, τις λογικές που κρύβονται πίσω από τις διάφορες ταξινομήσεις και τη σχέση μεταξύ των διαφορετικών βαθμών αγιότητας και εκείνων της ακαθαρσίας.  

Jose Costa, "Emanation et creation: le motif du manteau de lumiere revisite", 218-252
Σε πολλά κείμενα οι ραββίνοι της αρχαιότητας ερμήνευσαν το Ψα 104, 2 (ενδύθηκε το φως ως ιμάτιο)  με αναφορά στο πρώτο φως.  Τρεις μεγάλοι ερευνητές ασχολούνται με αυτό στα υπομνήματά τους:  V. Aptowitzer, A. Altmann και G. Scholem. Ωστόσο κανείς από αυτούς δε λαμβάνει υπόψη όλα τα σχετικά κείμενα. Μία σύγκριση με όλες τις υπάρχουσες εκδοχές καθιστά δυνατή μία επανεκτίμηση  των ήδη προταθέντων μοντέλων και ρίχνει φως σε τέσσερα ουσιαστικής σημασίας ζητήματα: σε μία διπλή δομή, η οποία εξηγεί την προέλευση του φωτός με δύο διαφορετικούς τρόπου (την εξήγηση του ενδύματος και την εμφάνιση του φωτός), δύο ομάδες κειμένων, το ένα των οποίων ασχολείται με την εμφάνιση του φωτός και το άλλο με τη δημιουργία του κόσμου από το φως, στη σχέση μεταξύ της απόρροιας και της δημιουργίας και στην εσωτερική / μυστική διάσταση των κειμένων. Η διάκριση μεταξύ απόρροιας και δημιουργίας, η οποία χαρακτηρίζει σαφώς τις τελευταίες εκδοχές κι ίσως και τις αρχαιότερες, προέρχεται από τον ελληνιστικό Ιουδαϊσμό. Προλαμβάνει ανάλογες συζητήσεις των Ιουδαίων φιλοσόφων και μυστικών  του Μεσαίωνα ή ίσως είναι σύγχρονη με αυτές.  

Fergus Millar, "Inscriptions, Synagogues and Rabbis in Late Antique Palestine", 253-277
Ο μεγάλος αριθμός των κειμένων της "ραββινικής" γραμματείας που συντάχθηκε στην Παλαιστίνη κατά την Ύστερη Αρχαιότητα, τα οποία στο σύνολό τους διασώθηκαν στα μεσαιωνικά χειρόγραφα, παρέχουν απέραντες δυνατότητες για τον ιστορικό αλλά και εξαιρετικά σύνθετα προβλήματα. Πότε χρονοογούνται και πότε το καθένα από αυτά απέκτησε τη σταθερή του μορφή. Αν δεν μπορούμε να είμαστε σίγουροι για την απόδοση των λόγων σε επιμέρους επώνυμους ραββίνους, πώς θα μπορέσουμε να συνδέσουμε το υλικό σε μία σαφή εποχή ή  σε μία συγκεκριμένη κοινωνική συνάφεια; Σε αυτήν την κατάσταση είναι φυσικό και σωστό να ανατρέξουμε στις σύγχρονες προς αυτά τα κείμενα μαρτυρίες, αρχαιολογικές, εικονογραφικές και επιγραφικές. Οι κύριες αρχαιολογικές μαρτυρίες παρέχονται από ένα συνεχώς αυξανόμενο αριθμός συναγωγών που έχουν έρθει στο φως. Υποστηρίζεται ωστόσο ότι τα ραββινικά κείμενα δεν ασχολούνται με τις συναγωγές οι τις συνάξεις που λάμβαναν χώρα εκεί. Έτσι πιθανόν ο "ραββινικός Ιουδαϊσμός" και ο "Ιουδαϊσμός της συναγωγής" είναι δύο διαφορετικά συστήματα. Εναλλακτικά οι επιγραφικές μαρτυρίες βεβαιώνουν την παρουσία ανθρώπων που φέρουν τον τίτλο "ραββίνος" και αυτές οι επιγραφές, σε πέτρες και μωσαϊκά, περιλαμβάνουν κάποιες που προέρχονται από συναγωγές. Όμως ίσως ο τίτλος "ραββίνος" σε αυτήν τη συνάφεια ήταν απλά ένας συνηθισμένος τιμητικός τίτλος, κι ίσως αυτοί να μην είναι οι "πραγματικοί" ραββίνοι των κειμένων; Στο άρθρο υποστηρίζεται ότι η διάκριση είναι ανώφελη κι ότι σε κάθε περίπτωση η μεγαλύτερη και σημαντικότερη επιγραφή από το Rahov είναι τόσο "ραββινική" όσο και αναφέρει τους ραββίνους ως θρησκευτικούς ειδικούς.

Τετάρτη 25 Μαΐου 2011

Ένα νέο άρθρο στο JHS / A new article of JHS

Στην ιστοσελίδα του τρέχοντος τεύχους του περιοδικού Journal of Hebrew Scriptures 11 (2011) έχει αναρτηθεί  ένα νέο άρθρο, το οποίο οι ενδιαφερόμενοι αναγνώστες μπορούν να καταφορτώσουν (σε μορφή pdf):

Robert E. Wallace, "The Narrative Effect of Psalms 84­-89"

Τρίτη 24 Μαΐου 2011

Οι περίφημες μολύβδινες πινακίδες / The (in)famous lead codices

Στην ιστοσελίδα The Bible and Interpretation έχει αναρτηθεί ένα εξαιρετικό κείμενο σχετικά με την πρόσφατη "ανακάλυψη" των μολύβδινων κωδίκων που θεωρήθηκαν ως τα αρχαιότερα χριστιανικά κείμενα και τα οποία όμως αποδεικνύεται ότι είναι πλαστά.

Για να διαβάσετε το κείμενο του Thomas S. Verenna, πατήστε επάνω στον τίτλο:

Artifacts and the Media: Lead Codices and the Public Portrayal of History

[Α.Τ.: εκτός από την ενδιαφέρουσα επιστημονική συζήτηση στο άρθρο υπογραμμίζονται δύο ενδιαφέροντα σημεία: πρώτον, ο αρνητικός ρόλος των ΜΜΕ, τα οποία συχνά για λόγους εντυπωσιασμού και χωρίς να λάβουν υπόψη τις εκτιμήσεις της ακαδημαϊκής κοινότητας προβάλλουν σε υπερβολικό βαθμό τέτοιου είδους ειδήσεις. Δεύτερον, τον ουσιαστικό ρόλο των βιβλικών ιστολογίων, οι διαχειριστές των οποίων (π.χ. o J. Davila, D. Meadows κ.ά.) επεσήμαναν τα διάφορα προβλήματα μέσα από έναν ουσιαστικό ακαδημαϊκό διάλογο.]

Άρθρα βιβλικού ενδιαφέροντος στο τρέχον Communio viatorum / Some articles of biblical interest in the current issue of Communio viatorum

Στο τρέχον τεύχος του περιοδικού Communio viatorum 52:3 (2010) δημοσιεύονται μεταξύ άλλων και τα εξής άρθρα που παρουσιάζουν ενδιαφέρον από απόψεως της ιστορίας πρόσληψης:

 
  • Filip Capek, "A philosophical discourse on Genesis 22 : Akedah reflected by Kant, Fichte and Schelling", 217-227
  • Pavel Hošek, "Three times Messianic Judaism", 270-277
  • Rosa Junt, "The significance of Syriac and Antiochene exegesis", 278-287

Στο τρέχον τεύχος του περιοδικού Bibel und Kirche / In the current issue of Bibel und Kirche

Tο τρέχον τεύχος του περιοδικού Bibel und Kirche 66:2 (2011) είναι αφιερωμένο στο κατά Μάρκον ευαγγέλιο. Στο περιοδικό δημοσιεύονται τα εξής άρθρα:

Μartin Ebner, " Das Markusevangelium und der Aufstieg der Flavier", 64- 69
H λέξη "ευαγγέλιο" απαντά 76 φορές στην Καινή Διαθήκη κυρίως στις παύλειες και δευτεροπαύλειες επιστολές. Στα ευαγγέλια απαντά μόνο 12 φορές: 8 φορές στον Μάρκο, 4 φορές στον Ματθαίο, ποτέ στο Λουκά και ποτέ στον Ιωάννη. Ο όρος "ευαγγέλιο" φαίνεται λοιπόν να χρησιμοποιείται κυρίως από τον Μάρκο και τον Παύλο. Ιδιαίτερα ο Μάρκος τον τοποθετεί ως τίτλο στην ιστορία του Ιησού, που διηγείται και την οποία παρουσιάζει σε αντιδιαστολή προς την ελληνιστική-ρωμαϊκή αυτοκρατορική προπαγάνδα.

Stefan Schreiber, "Die erste Lebensgeschichte Jesu", 70-77
Όταν κανείς έγραφε μία βιογραφία κατά την αρχαιότητα, παρουσίαζε συνήθως μία σημαντική προσωπικότητα από το χώρο της πολιτικής ή του πνεύματος, π.χ. τον Ιούλιο Καίσαρα ή τον Σωκράτη. Επεξεργαζόταν λοιπόν με κάποιο τρόπο το υλικό του ώστε να καταδείξει τη σημασία που έχει αυτή για τη δική του εποχή. Κι ο συγγραφέας του κατά Μάρκον δεν αποτελεί εξαίρεση σε αυτόν τον κανόνα.

Klara Butting / Gerard Minnaard, "Endlich ein Mensch: Das Jesusbild des Markusevangeliums", 78-82
Το κατά Μάρκον γράφηκε γύρω στο 70 μ.Χ. Αυτή η χρονολογία σηματοδοτεί το τέλος του πρώτου ιουδαϊκού πολέμου εναντίον των Ρωμαίω (66-70 μ.Χ.). Τα αποτελέσματα αυτού του πολέμου είναι εμφανή μέσα στο ευαγγέλιο κι επηρεάζουν και τον τρόπο που παρουσιάζεται ο Ιησούς μέσα σε αυτό: ως ο πάσχων Μεσσίας και σε αντιπαράθεση προς την βία, την οποία οι άνθρωποι βίωσαν μέσα στον πόλεμο και στην καταστροφή, ως τον πραγματικό άνθρωπο.

Rupert Feneberg, "Der Jude Jesus und die Heiden. Die Heidenfrage im Evangelium des Markus" , 85-89
Βασική θέση του συγγραφέα είναι ότι ποτέ δεν καταργήθηκε η διαθήκη του Θεού με το λαό του κι ότι ο Ιησούς ήταν και παρέμεινε Ιουδαίος. Ταυτόχρονα όμως προέκυψαν σημαντικά ζητήματα σχετικά με την ύπαρξη της εθνικοχριστιανικής κοινότητας δίπλα στη συναγωγή. Μέσα στο κατά Μάρκον , το οποίο γενικά θεωρείται ότι απευθύνεται σε χριστιανούς εξ εθνών, αντικατοπτρίζονται πολλά από αυτά τα ζητήματα.

Birgit Opielka, "Zwei Außenseiter als Vorbild der Jünger. Die Blindenheilungen im Markusevangelium", 90-93
Στο κατά Μάρκον διασώζονται μόνο δύο θεραπείες τυφλών οι οποίες καταλαμβάνουν μέσα σε αυτό σημαντική θέση: τη θεραπεία του τυφλού στη Βηθσαϊδά της Γαλιλαίας (Μκ 8, 22-26) και τη θεραπεία του τυφλού Βαρτιμαίου στην Ιεριχώ (Μκ 10, 46-52), οι οποίες λειτουργούν ως πλαίσιο του κεντρικού τμήματος του ευαγγελίου. Αυτό το τμήμα διηγείται πώς ο Ιησούς με τους μαθητές του πορεύεται προς την Ιερουσαλήμ.

Wolfgang Wieland, "In der Spur des Evangeliums. Frauen in der Passionsgeschichte nach Markus (14, 1-16, 8)", 94-98
Οι γυναίκες διαδραματίζουν μέσα στην αφήγηση του κατά Μάρκον δευτερεύοντα ρόλο. Στο τελευταίο μέρος του ευαγγελίου, στην αφήγηση του Πάθους και της Ανάστασης οι γυναίκεες καλούν τους αναγνώστες να συμπληρώσουν για τον εαυτό τους την αναστάσιμη ιστορία [Α.Τ.: με αυτό ο συγγραφέας του άρθρου αναφέρεται στο αρχικό απότομο τέλος του ευαγγελίου].

Wolfgang Fritzen, "Die frohe Botschaft vom verborgenen Gott. Das Markusevangelium als Kommunikationsangebot", 99-102
Το κατά Μάρκον δίνει κάποιες έμμεσες πληροφορίες για τους πρώτους του αναγνώστες. Ο συγγραφέας σημειώνει πώς ο ευαγγελιστής συνδέει την ιστορία του Ιησού με τα προβλήματα της κοινότητάς του.

Peter Zürn, "Ein Weg mitten in der Katastrophe", 103-105

Ralf Huning, "Mit anderen Augen und Ohren. Die Markuspassion des Argentiniers Osvaldo Golijov", 106-108

Detlev Dormeyer, "Vom zweiten wieder auf den ersten Platz. Forschungsgeschichtlicher Überblick zum Markusevangeliums", 109- 112

Δευτέρα 23 Μαΐου 2011

Στο τρέχον τεύχος του Rivista Biblica / In the current issue of Rivista Biblica

Στο τρέχον τεύχος του περιοδικού Rivista Biblica 58:4 (2010) δημοσιεύονται τα εξής άρθρα:

 
  • Eberhard Bons, "Il Salmo 37 nella versione dei Settanta (Sal 36 LXX)", 423-438
  • Marcello DelVerme, "Christian women of the Pauline communities in their historical, socio-cultural, and religious contexts : the "case of Junia" (Rm 16:7)", 439-468
  • Tiziano Lorenzin, "Dieci anni di studi sul Salterio (2000-2009)", 469-495

Ένα νέο άρθρο στο τρέχον τεύχος του JHS / A new article on the current issue of JHS

Στην ηλεκτρονική σελίδα του τρέχοντος τεύχος του Journal of Hebrew Scriptures 11 (2011) έχει αναρτηθεί ένα νέο άρθρο. Για να το διαβάσετε ή να το καταφορτώσετε, πατήστε επάνω στον τίτλο παρακάτω:

Ellen van Wolde and Robert Rezetko, "Semantics and the Semantics of ברא: A Rejoinder to the Arguments Advanced by B. Becking and M. Korpel"

Κυριακή 22 Μαΐου 2011

Στο τρέχον τεύχος του περιοδικού Perspectives in religious studies / In the current issue of Perspectives in religious studies

Στο τρέχον τεύχος του περιοδικού Perspectives in religious studies 38:1 (2011) δημοσιεύονται μεταξύ άλλων και τα εξής άρθρα βιβλικού ενδιαφέροντος:

  • David P. Melvin, "The Gilgamesh traditions and the pre-history of Genesis 6:1-4", 23-32
  • Steven R. Harmon, "Qualitative catholicity in the Ignatian correspondence - and the New Testament : the fallacies of a restorationist hermeneutic", 33-45