"Magic, then, was always something secret and illegal; if, in practice, tolerated so long as no scandal occured."
Για να διαβάσετε ολόκληρο το κείμενο, πατήστε εδώ.
Τακτική επισκόπηση ειδήσεων σχετικών με τις βιβλικές σπουδές και τον αρχέγονο Χριστιανισμό
Σάββατο 8 Αυγούστου 2009
Η αντιμετώπιση της μαγείας από το ρωμαϊκό δίκαιο
Ο Roger Pearse έχει αναρτήσει ένα σύντομο κείμενο για την αντιμετώπιση της μαγείας από το ρωμαϊκό δίκαιο. Παρουσιάζει διάφορα νομικά κείμενα που πραγματεύονται το ζήτημα της μαγείας και καταλήγει:
Ετικέτες
μαγεία,
ρωμαϊκή αυτοκρατορία
Ο Πέτρος στο κατά Ματθαίον
Ο Mark Goodacre έχει αναρτήσει στο ιστολόγιό του μία μαγνητοφωνημένη διάλεξη για τον απόστολος Πέτρο μέσα στο κατά Ματθαίον:
NT Pod 7: Simon Peter in Matthew's GospelΗ διάλεξη αποτελεί συνέχεια της παλαιότερης για τη θέση του Πέτρου μέσα στο κατά Μάρκον: NT Pod 5: Simon Peter in Mark's Gospel
Επίσης στην ίδια ανάρτηση ο Mark παραπέμπει σε ένα άρθρο του με το ίδιο θέμα, το οποίο έχει αναρτήσει σε μορφή pdf στην ιστοσελίδα του:
"The Rock on Rocky Ground: Matthew, Mark and Peter as Skandalon," in Philip McCosker (ed.), What Is It That the Scripture Says?: Essays in Biblical Interpretation, Translation, And Reception in Honour of Henry Wansbrough Osb (Library of New Testament Studies; London & New York: Continuum, 2006): 61-73
SNTS: η εισήγηση της M.Y. MacDonald για τους κανόνες οικιακής συμπεριφοράς στην Κ.Δ.
Η δεύτερη στη σειρά κύρια εισήγηση (main paper) στο φετινό συνέδριο της SNTS ήταν εκείνη της Margaret Y. MacDonald με τον τίτλο "Beyond Identification of the Topos of Household Management: Reading the Household Codes in light of Recent Methodologies and Theoretical Perspectives in the Study of the New Testament".
H ομιλήτρια ξεκίνησε την εισήγησή της με τη διαπίστωση ότι από τα μέσα της δεκαετίας του '70 του προηγούμενου αιώνα μέχρι και τα μέσα της δεκαετίας του '80 πολλοί καινοδιαθηκολόγοι δημοσίευσαν σημαντικές μελέτες σχετικά με τους κανόνες οικιακής συμπεριφοράς (Haustafeln), στις οποίες η γενική τάση είναι να συνδεθούν αυτοί οι κανόνες με την "διαχείριση του οίκου" που απαντά σε φιλοσοφικά κείμενα από τον Αριστοτέλη κι εξής. Ωστόσο παρά τη γενική συμφωνία, όσον αφορά σε αυτό το ζήτημα, παραμένουν πολλά σημεία διαφωνίας μεταξύ των ειδικών ειδικότερα όσον αφορά στη λειτουργία των κανόνων μέσα στα κείμενα της Κ.Δ. και στο τι μας αποκαλύπτουν για τις σχέσεις των χριστιανών με τον υπόλοιπο κόσμο. Στη συνέχεια η ομιλήτρια παρουσίασε τις θέσεις που διατυπώθηκαν στις σημαντικότερες μελέτες για τους καινοδιαθηκικούς κανόνες οικιακής συμπεριφοράς μέχρι σήμερα, όπως εκείνες των David Balch, David Verner, Carolyn Osiek, Angela Standhartinger, J. Albert Harrill, John H. Elliott, James D.G. Dunn, Elizabeth Schüssler Fiorenza, Mary Rose D' Angelo, Neil Elliott, Harry Maier και David Horrell.
Στο τελευταίο μέρος της εισήγησής της η MacDonald παρουσίασε τις πέντε κατευθύνσεις που προκύπτουν σήμερα στην έρευνα όσον αφορά στους κανόνες οικιακής συμπεριφοράς:
(1) Αναγνώριση ότι οι κανόνες οικιακής συμπεριφοράς αντικατοπτρίζουν την οικογενειακή ιδεολογία κι έχουν μία σύνθετη σχέση με τις ζωές των ανθρώπων
(2) Ανάγνωση των κανόνων οικιακής συμπεριφοράς ως ιδεολογίες του ανδρικού φύλου
(3) Μετάθεση του ενδιαφέροντος στην πέρα από την κατά λέξη ανάγνωση αυτών των κανόνων από το ακροατήριο των επιστολών
(4) Νέο διεπιστημονικό ενδιαφέρον για τα παιδιά και την παιδική ηλικία
(5) Εφαρμογή της λεγόμενης postcolonian analysis
H ομιλήτρια ξεκίνησε την εισήγησή της με τη διαπίστωση ότι από τα μέσα της δεκαετίας του '70 του προηγούμενου αιώνα μέχρι και τα μέσα της δεκαετίας του '80 πολλοί καινοδιαθηκολόγοι δημοσίευσαν σημαντικές μελέτες σχετικά με τους κανόνες οικιακής συμπεριφοράς (Haustafeln), στις οποίες η γενική τάση είναι να συνδεθούν αυτοί οι κανόνες με την "διαχείριση του οίκου" που απαντά σε φιλοσοφικά κείμενα από τον Αριστοτέλη κι εξής. Ωστόσο παρά τη γενική συμφωνία, όσον αφορά σε αυτό το ζήτημα, παραμένουν πολλά σημεία διαφωνίας μεταξύ των ειδικών ειδικότερα όσον αφορά στη λειτουργία των κανόνων μέσα στα κείμενα της Κ.Δ. και στο τι μας αποκαλύπτουν για τις σχέσεις των χριστιανών με τον υπόλοιπο κόσμο. Στη συνέχεια η ομιλήτρια παρουσίασε τις θέσεις που διατυπώθηκαν στις σημαντικότερες μελέτες για τους καινοδιαθηκικούς κανόνες οικιακής συμπεριφοράς μέχρι σήμερα, όπως εκείνες των David Balch, David Verner, Carolyn Osiek, Angela Standhartinger, J. Albert Harrill, John H. Elliott, James D.G. Dunn, Elizabeth Schüssler Fiorenza, Mary Rose D' Angelo, Neil Elliott, Harry Maier και David Horrell.
Στο τελευταίο μέρος της εισήγησής της η MacDonald παρουσίασε τις πέντε κατευθύνσεις που προκύπτουν σήμερα στην έρευνα όσον αφορά στους κανόνες οικιακής συμπεριφοράς:
(1) Αναγνώριση ότι οι κανόνες οικιακής συμπεριφοράς αντικατοπτρίζουν την οικογενειακή ιδεολογία κι έχουν μία σύνθετη σχέση με τις ζωές των ανθρώπων
(2) Ανάγνωση των κανόνων οικιακής συμπεριφοράς ως ιδεολογίες του ανδρικού φύλου
(3) Μετάθεση του ενδιαφέροντος στην πέρα από την κατά λέξη ανάγνωση αυτών των κανόνων από το ακροατήριο των επιστολών
(4) Νέο διεπιστημονικό ενδιαφέρον για τα παιδιά και την παιδική ηλικία
(5) Εφαρμογή της λεγόμενης postcolonian analysis
Ετικέτες
ελληνορωμαϊκός κόσμος,
Ιουδαϊσμός,
Καινή Διαθήκη,
οικία
Η "Βίλλα των Μυστηρίων" στην Πομπηία
Ο Philip Harland έχει αναρτήσει στο ιστολόγιό του ένα σύντομο κείμενο, στο οποίο αναλύει τις τοιχογραφίες της λεγόμενης "Βίλλα των Μυστηρίων". Οι τοιχογραφίες φυλάσσονται σήμερα στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο της Νεάπολης. Σε αυτές αναπαρίστανται πιστοί του Διονύσου σε διάφορες φάσεις της τελετής μύησης στα μυστήρια του Διονύσου. Ο Philip περιγράφει τις διάφορες παραστάσεις και τις αναλύει στηριζόμενος κυρίως στην ερμηνεία του M.P. Nilsson, The Dionysiac Mysteries of the Hellenistics and Roman Age (1957). Tις περιγραφές συνοδεύουν όμορφες φωτογραφίες.
Για να διαβάσετε το σχετικό κείμενο, πατήστε εδώ.
Για να διαβάσετε το σχετικό κείμενο, πατήστε εδώ.
Ετικέτες
ελληνορωμαϊκός κόσμος,
θρησκεία,
Ιστορία Χρόνων Κ.Δ.
Νέο σπάραγμα παπύρου με απόσπασμα της 1 Πέτρου
Στο ιστολόγιο Evangelical Textual Criticism έχει αναρτηθεί η είδηση για την έκδοση ενός ακόμη σπαράγματος παπύρου με απόσπασμα της 1 Πέτρου 1.23-2.5 & 7-12, το οποίο χρονολογείται στα τ. 3ου-αρχ. 4ου αι. Ο πάπυρος έχει δημοσιευθεί στο νέο τόμο (αρ. 73) της σειράς The Oxyrhynchus Papyri.
(Φωτό: Papyrology at Oxford)
(Φωτό: Papyrology at Oxford)
Ετικέτες
ιστορία κειμένου,
Καινή Διαθήκη,
πάπυροι
Βρέθηκε η κατοικία όπου γεννήθηκε ο Βεσπασιανός;
Από το ιστολόγιο του Jim West πληροφορούμαστε για την είδηση στο Yahoo News ότι βρέθηκε η ρωμαϊκή βίλλα, στην οποία πιθανόν να γεννήθηκε ο Βεσπασιανός. Η βίλλα βρέθηκε στην πόλη Falacrine, 70 χιλιόμετρα ΒΑ της Ρώμης. Εκτός από την εικασία ότι μία τέτοια βίλλα θα μπορούσε να είναι η κατοικία της πλούσιας οικογένειας του Βεσπασιανού, η οποία καταγόταν από αυτήν την πόλη, τίποτε άλλο δεν παρέχει ενδείξεις για την ταύτιση του οικοδομήματος με τον τόπο γέννησης του ιδρυτή της Φλαβιανής δυναστείας. Για να διαβάσετε ολόκληρο το κείμενο, πατήστε εδώ.
Παρασκευή 7 Αυγούστου 2009
SNTS: Presidential Address
Στην πρώτη πρωινή συνεδρίαση της SNTS (Τετάρτη 5/8/2009, Βιέννη) ο νέος πρόεδρος της εταιρίας Andreas Lindemann έκανε την καθιερωμένη εισήγηση, την λεγόμενη presidential address.
O τίτλος της εισήγησής του ήταν: "ἐκτρέφετε αὐτὰ ἐν παιδείᾳ καὶ νουθεσίᾳ κυρίου (Eph 6,4). Kinder in der Welt des frühen Christentums"
Ο ομιλητής παρουσίασε αρχικά το λεξιλόγιο που χρησιμοποιείται στην Κ.Δ. για να δηλωθεί η παιδική ηλικία. Αντιπαρέβαλε στη συνέχεια πολύ σύντομα τον τρόπο με τον οποία παρουσιάζονται τα παιδιά στο εθνικό περιβάλλον της Κ.Δ. και στα κείμενα της Π.Δ.
Έπειτα ασχολήθηκε με τις αναφορές στα παιδιά που υπάρχουν στην Κ.Δ. Το πρώτο κείμενο που σχολίασε είναι το 1 Κορ 7,14. Δεν είναι σαφές ότι τα παιδιά που αναφέρονται εδώ είναι βαπτισμένα ή μέλη της κοινότητας. Αυτό που δηλώνει ο απόστολος είναι ότι τα παιδιά που προέρχονται από χριστιανούς γονείς είναι "άγια" και καλεί τους γονείς τους να τα αναθρέψουν με χριστιανικό τρόπο. Δε θεώρησε επίσης ότι η απουσία αναφορών στα παιδιά στον Παύλο οφείλεται στις εσχατολογικές προσδοκίες του αποστόλου.
Ο ομιλητής στη συνέχεια παρουσίασε αναλυτικά τις αναφορές στα παιδιά και στην ανατροφή τους που απαντούν σε κείμενα του Musonius και Quintilianus και έκανε μια σύντομη αναφορά στη συμμετοχή των παιδιών σε αρχαία μυστήρια. Παρουσίασε έπειτα κείμενα του Ιουδαϊσμού, όπως του Φίλωνα, του Κουμράν και του Ταλμούδ.
Στο δεύτερο κύριο μέρος της εισήγησής του ο Lindemann παρουσίασε αναλυτικά ορισμένα κείμενα της Κ.Δ., όπου απαντούν αναφορές στα παιδιά και κυρίως το Μκ 9,33-37. Ο L. υποστήριξε ότι πίσω από αυτό το περιστατικό κρύβεται πιθανόν μία συζήτηση της αρχαίας κοινότητας για το αν τα παιδιά θα πρέπει να έχουν άμεση σχέση με τον Ιησού και γι' αυτό παρατίθεται αυτή η αφήγηση. Στην παράλληλη διήγηση ο Λκ κάνει λόγο για "βρέφη" και ο Μτ για "παιδία". Ειδικότερα ο Λκ εκδηλώνει έχει αρκετές αναφορές σε παιδιά και στην παιδική ηλικία (και του Ιησού) στο ευαγγέλιό του. Τα κείμενα στη συνέχεια των προς Κολασσαείς και Εφεσίους αναφέρονται στα παιδιά στους λεγόμενους "κανόνες οικιακής συμπεριφοράς". Ειδικότερα η προς Εφεσίους κάνει λόγο για τη θρησκευτική ανατροφή / παιδεία των παιδιών. Ο L. παρατήρησε ότι ο τρόπος που αντιμετωπίζονται εδώ τα παιδιά έχει να κάνει με τη μεταβολή των εσχατολογικών προσδοκιών της αρχέγονης εκκλησίας. Στη συνέχεια ο ομιλητής παράθεσε μαρτυρίες σχετικά με την παιδεία και την εκπαίδευση των παιδιών από τους χριστιανούς συγγραφείς του 2ου και 3ου αι. αλλά και από τα απόκρυφα κείμενα. Όσον αφορά στα δεύτερα υπέθεσε ότι ίσως οι σχετικές αφηγήσεις για τη σχολική εκπαίδευση του Ιησού να συνδέονται με τον προβληματισμό της χριστιανικής κοινότητας, όσον αφορά στην παραδοσιακή εκπαίδευση.
Το επόμενο ζήτημα που πραγματεύθηκε ο ομιλητής ήταν το θέμα του νηπιοβαπτισμού. Έθεσε το ερώτημα κατά πόσο υπάρχουν μαρτυρίες στην Κ.Δ. για το βάπτισμα μικρών παιδιών. Οι μαρτυρίες της Κ.Δ. για "οἴκους" που βαπτίσθηκαν, επιτρέπει την υπόθεση ότι σε αυτούς συμπεριλαμβάνονταν και τα παιδιά. Η αφήγηση στο Μκ 10,13-16, όπου ο Ιησούς αυστηρά επιτιμά τους μαθητές, γιατί εμποδίζουν τα παιδιά να τον πλησιάσουν, ίσως αντικατοπτρίζει μία αντιπαράθεση στην αρχαία κοινότητα για το αν τα μικρά παιδιά μπορούσαν να είναι μέλη της χριστιανικής κοινότητας και να βαπτίζονται στο όνομα του Ιησού. Ωστόσο δεν έχουμε μία γενικευμένη πρακτική βαπτισμού μικρών παιδιών κατά τον 1ο και 2ο αι. Η σαφέστερη μαρτυρία για τη βάπτιση μικρών παιδιών απαντά στον Τερτυλλιανό, ο οποίος μάλιστα παραθέτει την εντολή του Ιησού προς τους μαθητές από το Μκ 10.
Καταλήγοντας την ομιλία του ο L. παρατήρησε ότι:
O τίτλος της εισήγησής του ήταν: "ἐκτρέφετε αὐτὰ ἐν παιδείᾳ καὶ νουθεσίᾳ κυρίου (Eph 6,4). Kinder in der Welt des frühen Christentums"
Ο ομιλητής παρουσίασε αρχικά το λεξιλόγιο που χρησιμοποιείται στην Κ.Δ. για να δηλωθεί η παιδική ηλικία. Αντιπαρέβαλε στη συνέχεια πολύ σύντομα τον τρόπο με τον οποία παρουσιάζονται τα παιδιά στο εθνικό περιβάλλον της Κ.Δ. και στα κείμενα της Π.Δ.
Έπειτα ασχολήθηκε με τις αναφορές στα παιδιά που υπάρχουν στην Κ.Δ. Το πρώτο κείμενο που σχολίασε είναι το 1 Κορ 7,14. Δεν είναι σαφές ότι τα παιδιά που αναφέρονται εδώ είναι βαπτισμένα ή μέλη της κοινότητας. Αυτό που δηλώνει ο απόστολος είναι ότι τα παιδιά που προέρχονται από χριστιανούς γονείς είναι "άγια" και καλεί τους γονείς τους να τα αναθρέψουν με χριστιανικό τρόπο. Δε θεώρησε επίσης ότι η απουσία αναφορών στα παιδιά στον Παύλο οφείλεται στις εσχατολογικές προσδοκίες του αποστόλου.
Ο ομιλητής στη συνέχεια παρουσίασε αναλυτικά τις αναφορές στα παιδιά και στην ανατροφή τους που απαντούν σε κείμενα του Musonius και Quintilianus και έκανε μια σύντομη αναφορά στη συμμετοχή των παιδιών σε αρχαία μυστήρια. Παρουσίασε έπειτα κείμενα του Ιουδαϊσμού, όπως του Φίλωνα, του Κουμράν και του Ταλμούδ.
Στο δεύτερο κύριο μέρος της εισήγησής του ο Lindemann παρουσίασε αναλυτικά ορισμένα κείμενα της Κ.Δ., όπου απαντούν αναφορές στα παιδιά και κυρίως το Μκ 9,33-37. Ο L. υποστήριξε ότι πίσω από αυτό το περιστατικό κρύβεται πιθανόν μία συζήτηση της αρχαίας κοινότητας για το αν τα παιδιά θα πρέπει να έχουν άμεση σχέση με τον Ιησού και γι' αυτό παρατίθεται αυτή η αφήγηση. Στην παράλληλη διήγηση ο Λκ κάνει λόγο για "βρέφη" και ο Μτ για "παιδία". Ειδικότερα ο Λκ εκδηλώνει έχει αρκετές αναφορές σε παιδιά και στην παιδική ηλικία (και του Ιησού) στο ευαγγέλιό του. Τα κείμενα στη συνέχεια των προς Κολασσαείς και Εφεσίους αναφέρονται στα παιδιά στους λεγόμενους "κανόνες οικιακής συμπεριφοράς". Ειδικότερα η προς Εφεσίους κάνει λόγο για τη θρησκευτική ανατροφή / παιδεία των παιδιών. Ο L. παρατήρησε ότι ο τρόπος που αντιμετωπίζονται εδώ τα παιδιά έχει να κάνει με τη μεταβολή των εσχατολογικών προσδοκιών της αρχέγονης εκκλησίας. Στη συνέχεια ο ομιλητής παράθεσε μαρτυρίες σχετικά με την παιδεία και την εκπαίδευση των παιδιών από τους χριστιανούς συγγραφείς του 2ου και 3ου αι. αλλά και από τα απόκρυφα κείμενα. Όσον αφορά στα δεύτερα υπέθεσε ότι ίσως οι σχετικές αφηγήσεις για τη σχολική εκπαίδευση του Ιησού να συνδέονται με τον προβληματισμό της χριστιανικής κοινότητας, όσον αφορά στην παραδοσιακή εκπαίδευση.
Το επόμενο ζήτημα που πραγματεύθηκε ο ομιλητής ήταν το θέμα του νηπιοβαπτισμού. Έθεσε το ερώτημα κατά πόσο υπάρχουν μαρτυρίες στην Κ.Δ. για το βάπτισμα μικρών παιδιών. Οι μαρτυρίες της Κ.Δ. για "οἴκους" που βαπτίσθηκαν, επιτρέπει την υπόθεση ότι σε αυτούς συμπεριλαμβάνονταν και τα παιδιά. Η αφήγηση στο Μκ 10,13-16, όπου ο Ιησούς αυστηρά επιτιμά τους μαθητές, γιατί εμποδίζουν τα παιδιά να τον πλησιάσουν, ίσως αντικατοπτρίζει μία αντιπαράθεση στην αρχαία κοινότητα για το αν τα μικρά παιδιά μπορούσαν να είναι μέλη της χριστιανικής κοινότητας και να βαπτίζονται στο όνομα του Ιησού. Ωστόσο δεν έχουμε μία γενικευμένη πρακτική βαπτισμού μικρών παιδιών κατά τον 1ο και 2ο αι. Η σαφέστερη μαρτυρία για τη βάπτιση μικρών παιδιών απαντά στον Τερτυλλιανό, ο οποίος μάλιστα παραθέτει την εντολή του Ιησού προς τους μαθητές από το Μκ 10.
Καταλήγοντας την ομιλία του ο L. παρατήρησε ότι:
"η προτροπή της προς Εφεσίους για παιδεία και νουθεσία κυρίου σε συνδυασμό με την αναφορά στη βιβλική εντολή για την τιμή προς τους γονείς και την υπόσχεση για "μακροζωΐα στη γη" φαίνεται να έπαιξαν καταλυτικό ρόλο στην "ιστορία της παιδείας" στον αρχέγονο Χριστιανισμό"
Ετικέτες
Καινή Διαθήκη,
συνέδρια,
SNTS
Πέμπτη 6 Αυγούστου 2009
Ο πραγματικός Παύλος
Από το ιστολόγιο του Mark Goodacre πληροφορούμαστε ότι στην ηλεκτρονική σελίδα του Religion and Ethics Newsweekly έχει αναρτηθεί ένα άρθρο του Allen Dwight Callahan σχετικό με το βιβλίο των J.D. Crossan & M. Borg, The First Paul.
O συγγραφέας σχολιάζει ειδικότερα κριτικά τη θέση τους ότι ο Παύλος ήταν ενάντια στη ρωμαϊκή αυτοκρατορία και παραπέμπει στο Ρωμ 13. Για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο, πατήστε εδώ.
O συγγραφέας σχολιάζει ειδικότερα κριτικά τη θέση τους ότι ο Παύλος ήταν ενάντια στη ρωμαϊκή αυτοκρατορία και παραπέμπει στο Ρωμ 13. Για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο, πατήστε εδώ.
Βιβλιοκρισίες στο RBL 06/08/2009
Στη νέα ηλεκτρονική έκδοση του Review of Biblical Literature 06/08/2009 έχουν αναρτηθεί οι εξής νέες βιβλιοκρισίες:
Mieke Bal, Loving Yusuf: Conceptual Travels from Present to Past
Reviewed by Rebecca Raphael
Roland Boer, Last Stop Before Antarctica: The Bible and Postcolonialism in Australia
Reviewed by Steed Vernyl Davidson
Cilliers Breytenbach and Jörg Frey, eds., Aufgabe und Durchfόhrung einer Theologie des Neuen Testaments
Reviewed by Willard M. Swartley
Timothy Clack and Marcus Brittain, eds., Archaeology and the Media
Reviewed by Yuval Gadot
Gudrun Holtz, Damit Gott sei alles in allem: Studien zum paulinischen und frühjόüdischen Universalismus
Reviewed by Lars Kierspe
Joseph F. Kelly, The Birth of Jesus according to the Gospels
Reviewed by J. Samuel Subramanian
Andreas J. Kostenberger and Scott R. Swain, eds, Father, Son and Spirit: The Trinity and John's Gospel
Reviewed by Martijn Steegen
Tom Thatcher, ed., Jesus, the Voice, and the Text: Beyond The Oral and the Written Gospel
Reviewed by Stephan Witetschek
C. Adrian Thomas, A Case For Mixed-Audience with Reference to the Warning Passages in the Book of Hebrews
Reviewed by Gert J. Steyn
Felipe Blanco Wiίmann, "Er tat das Rechte": Beurteilungskriterien und Deuteronomismus in 1Kön 12-2Kön 25
Reviewed by Ernst Axel Knauf
Leslie S. Wilson, The Book of Job: Judaism in the Second Century BCE: An Intertextual Reading
Reviewed by F. Rachel Magdalene
Mieke Bal, Loving Yusuf: Conceptual Travels from Present to Past
Reviewed by Rebecca Raphael
Roland Boer, Last Stop Before Antarctica: The Bible and Postcolonialism in Australia
Reviewed by Steed Vernyl Davidson
Cilliers Breytenbach and Jörg Frey, eds., Aufgabe und Durchfόhrung einer Theologie des Neuen Testaments
Reviewed by Willard M. Swartley
Timothy Clack and Marcus Brittain, eds., Archaeology and the Media
Reviewed by Yuval Gadot
Gudrun Holtz, Damit Gott sei alles in allem: Studien zum paulinischen und frühjόüdischen Universalismus
Reviewed by Lars Kierspe
Joseph F. Kelly, The Birth of Jesus according to the Gospels
Reviewed by J. Samuel Subramanian
Andreas J. Kostenberger and Scott R. Swain, eds, Father, Son and Spirit: The Trinity and John's Gospel
Reviewed by Martijn Steegen
Tom Thatcher, ed., Jesus, the Voice, and the Text: Beyond The Oral and the Written Gospel
Reviewed by Stephan Witetschek
C. Adrian Thomas, A Case For Mixed-Audience with Reference to the Warning Passages in the Book of Hebrews
Reviewed by Gert J. Steyn
Felipe Blanco Wiίmann, "Er tat das Rechte": Beurteilungskriterien und Deuteronomismus in 1Kön 12-2Kön 25
Reviewed by Ernst Axel Knauf
Leslie S. Wilson, The Book of Job: Judaism in the Second Century BCE: An Intertextual Reading
Reviewed by F. Rachel Magdalene
Ετικέτες
Καινή Διαθήκη,
Παλαιά Διαθήκη,
RBL
Τετάρτη 5 Αυγούστου 2009
JGRChJ: ένα νέο άρθρο για την πατρωνία στην Β΄ Κορινθίους
Ένα νέο άρθρο έχει αναρτηθεί στην ιστοσελίδα του ηλεκτρονικού περιοδικού Journal of Greco-Roman Christianity and Judaism 6 (2009). Θέμα του είναι οι σχέσεις πάτρωνα-πελάτη, όπως αυτές διαφαίνονται στη 2 Κορ και κυρίως στα κεφ. 8-9:
Mark A. Jennings, "Patronage and Rebuke in Paul's Persuasion in 2 Corinthians 8-9", 107-127
Mark A. Jennings, "Patronage and Rebuke in Paul's Persuasion in 2 Corinthians 8-9", 107-127
Ετικέτες
ελληνορωμαϊκός κόσμος,
Παύλος
Διαμαρτυρίες των Παλαιστινίων για την έκθεση των Χειρογράφων της Ν. Θάλασσας
Στην ιστοσελίδα The Bible and Interpretation ο Robert Cargill (Center for the Digital Humanities - Qumran Visualization Project) δημοσιεύει ένα σύντομο κείμενο, στο οποίο παρουσιάζει τις διαδηλώσεις Παλαιστινιακών ομάδων στο Τορόντο μπροστά στο Royal Ontario Museum όπου φιλοξενείται η έκθεση των χειρογράφων της Νεκράς Θάλασσας. Οι διαδηλωτές κατηγορούν το Ισραήλ για κλοπή των εκθεμάτων και απαιτούν την επιστροφή τους στο παλαιστινιακό κράτος. Ο Cargill παρουσιάζει τα αιτήματα των διαδηλωτών και προσπαθεί να αναλύσει και να εξηγήσει τους λόγους που οδήγησαν σε αυτή τη διαμαρτυρία.
Για να διαβάσετε το κείμενο, πατήστε εδώ.
Για να διαβάσετε το κείμενο, πατήστε εδώ.
Early Christianity - Ένα νέο περιοδικό
Το Μάρτιο 2010 θα κυκλοφορήσει το πρώτο τεύχος ενός νέου περιοδικού, το οποίο θα φέρει τον τίτλο "Early Christianity". Εκδότες του θα είναι οι: Jörg Frey (München), Clare K. Rotschild (Chicago), Jens Schröter (Berlin), Francis Watson (Durham). Όπως δηλώνουν στο προγραμματικό τους κείμενο το περιοδικό θα ασχοληθεί με τον αρχέγονο χριστιανισμό ως ιστορικό φαινόμενο. Ειδικότερα αναφέρουν:
Το περιοδικό, το οποίο θα κυκλοφορεί 4 φορές το χρόνο από τον εκδοτικό οίκο Mohr Siebeck, θα παρουσιάζει σε κάθε τεύχος 4 ή 5 άρθρα, ένα από τα οποία θα είναι στα γερμανικά, καθώς και νέα βιβλία, νέες αρχαιολογικές ανακαλύψεις και νέα ερευνητικά προγράμματα. Κάθε δεύτερο τεύχος θα είναι αφιερωμένο σε ένα συγκεκριμένο θέμα. Ήδη έχουν αποφασισθεί τα εξής θέματα (σε παρένθεση ο εκάστοτε υπεύθυνος εκδότης):
Συνδρομή: 49 ευρώ (ιδιώτες) /199 ευρώ (ιδρύματα)
Sample comply: ev@mohr.de
"The journal is concerned with early Christianity as a historical phenomenon. Thereby, Early Christianity aims to overcome certain limitations which have hindered the development of the discipline, including the concept of the "New Testament" itself. The journal, then, is taken to cover not only the first Christian century but also the second.
This journal will not, however, give any special prominence to reception-history or to the second century. The total phenomenon called "early Christianity" comprises a kaleidoscopic range of individual phenomena, including communal structures, social norms, discursive practices, points of conflict, material remains, and much else - far more than just the production and reception of texts. This journal will strive to refelct this multiplicity of contexts, in the expectation of new light on our subject - matter from a variety of angles."
Το περιοδικό, το οποίο θα κυκλοφορεί 4 φορές το χρόνο από τον εκδοτικό οίκο Mohr Siebeck, θα παρουσιάζει σε κάθε τεύχος 4 ή 5 άρθρα, ένα από τα οποία θα είναι στα γερμανικά, καθώς και νέα βιβλία, νέες αρχαιολογικές ανακαλύψεις και νέα ερευνητικά προγράμματα. Κάθε δεύτερο τεύχος θα είναι αφιερωμένο σε ένα συγκεκριμένο θέμα. Ήδη έχουν αποφασισθεί τα εξής θέματα (σε παρένθεση ο εκάστοτε υπεύθυνος εκδότης):
- "New Directions in Pauline Theology" (Francis Watson)
- "Jesus and his Contexts" (Jens Schröter)
- "Eucharist Traditions in Early Christianity" (Clare K. Rothschild)
- "Christology and its Early Jewish Roots" (Jörg Frey)
- John Barclay, "I will have mercy on whom I have mercy: Paul and other Jews on Mercy at Sinai"
- Michael Wolter, "Das paulinische Christentum und seine Entwicklung von einer Bekehrungsreligion zu einer Traditionsreligion"
- Judith Lieu, "'As much my Apostle as Christ is mine': the Dispute over Paul between Tertullian and Marcion"
- Troels Engberg-Pedersen, "A Philosophical Understanding of Pauline Sarx"
- Matthias Konradt, "Die Berufung zur Freiheit und die Liebe asl Erfüllung des Gesetzes. Beobachtungen zu Paulus' Entfaltung seiner Ethik in Gal 5,13-6,10"
Συνδρομή: 49 ευρώ (ιδιώτες) /199 ευρώ (ιδρύματα)
Sample comply: ev@mohr.de
Ετικέτες
Early Christianity
Τρίτη 4 Αυγούστου 2009
EABS Conference (6) - Ph. Davies
Στο ιστολόγιο του Jim West έχει αναρτηθεί μία σύντομη έκθεση των πεπραγμένων στο συνέδριο της EABS την προηγούμενη εβδομάδα στο Lincoln της Αγγλίας από τον απελθόντα πρόεδρο της εταιρίας καθ. Philip Davies. Στο συνέδριο συμμετείχαν 225 επιστήμονες από την Ευρώπη και την Αμερική και διαβάστηκαν περισσότερες από 90, στα πλαίσια των εργασιών των ομάδων Cultural Memory, Metaphor, Prophecy, Canon, Reception of the Bible, Sociology, Modern Biblical Scholarship, Anthropology, the Persian and Hellenistic Periods in Samaritan Studies, ew Testament Open Forum was also held και το κοινό σεμινάριο των ομάδων Εarly Christianity και Early Judaism /Rabbinics, του οποίου τις εισηγήσεις παρουσίασα σε προηγούμενες αναρτήσεις περιληπτικά, αφού συμμετείχα στις εργασίες του.
Να σημειωθεί ότι το επόμενο συνέδριο της ΕABS θα λάβει χώρα το καλοκαίρι του 2010 στο Tartum της Εσθονίας και θα είναι μία από κοινού διοργάνωση με την SBL. Στο θέμα όμως θα επανέλθουμε στο μέλλον.
Για να διαβάσετε το κείμενο του Ph. Davies, πατήστε εδώ.
Να σημειωθεί ότι το επόμενο συνέδριο της ΕABS θα λάβει χώρα το καλοκαίρι του 2010 στο Tartum της Εσθονίας και θα είναι μία από κοινού διοργάνωση με την SBL. Στο θέμα όμως θα επανέλθουμε στο μέλλον.
Για να διαβάσετε το κείμενο του Ph. Davies, πατήστε εδώ.
Ένα χρήσιμο βιβλίο για τις ερμηνευτικές μεθόδους
Το βιβλίο, που θα σας παρουσιάσω, το αγόρασα πρόσφατα στην έκθεση βιβλίου στο συνέδριο της EABS στο Lincoln κι είναι αυτό που διαβάζω αυτές τις μέρες.
Paula Gooder, Searching for Meaning. An Introduction to Interpreting the New Testament, SPCK - WJK 2008
ISBN:978-0281058358
16 ευρώ
Στο βιβλίο αυτό παρουσιάζονται 23 ερμηνευτικές μέθοδοι (χωρίς βέβαια, όπως δηλώνει και η ίδια η συγγραφέας, να εξαντλούνται σε αυτόν τον κατάλογο όλες οι σύγχρονες ερμηνευτικές προσεγγίσεις της Καινής Διαθήκης). Στην αρχή ένας γνωστός βιβλικός επιστήμονας παρουσιάζει το θεωρητικό πλαίσιο της μεθόδου υπό συζήτηση και στη συνέχεια η συγγραφέας του βιβλίου παρέχει ένα σύντομο κατάλογο των αντιπροσωπευτικότερων βιβλίων σχετικά με αυτήν. Έπειτα δίνεται ένα πρακτικό παράδειγμα εφαρμογής της μεθόδου: ένα κείμενο της Κ.Δ. ερμηνεύεται με αυτήν. Στο τέλος γίνεται μία σύντομη κριτική και παρουσιάζονται τα δυνατά και αδύνατα σημεία της κάθε μεθόδου.
Οι μέθοδοι είναι οργανωμένες συμβατικά σε τρεις κατηγορίες (λέω συμβατικά, διότι κάποιες από αυτές δεν εμπίπτουν απόλυτα σε αυτές, αλλά έχουν χαρακτηριστικά κοινά σε περισσότερες από μία): (1) μέθοδοι που επικεντρώνουν το ενδιαφέρον τους στο τι υπάρχει πίσω από το κείμενο, δηλαδή προσπαθούν να αναπαραστήσουν και να κατανοήσουν αυτό που υπάρχει πίσω από αυτό, (2) μέθοδοι που εστιάζουν την προσοχή τους μέσα στο κείμενο και σκοπό έχουν να κατανοήσουν τη σημασία του κειμένου ως έχει ανεξάρτητα από τις αιτίες που το προκάλεσαν και (3) μέθοδοι που κινούνται μπροστά από το κείμενο, δηλαδή ενδιαφέρονται για τον τρόπο με τον οποίο κατανοείται το κείμενο από τους σημερινούς αναγνώστες.
Στη συνέχεια σας δίνω τον κατάλογο των ερμηνευτικών προσεγγίσεων /μεθόδων που παρουσιάζονται στο βιβλίο (σε παρένθεση το όνομα του βιβλικού επιστήμονα που παρουσιάζει κάθε φορά το θεωρητικό μέρος της μεθόδου):
From Event to Text
Historical criticism (Bruce Chilton)
Social science criticism (Bruce J. Malina)
Form Criticism (James D.G. Dunn)
Source criticism (Craig A. Evans)
Redaction criticism (Mark Goodacre)
Text
Textual criticism (J. Keith Elliott)
Translation theory (Peter Kevern)
Canonical criticism (James A. Sanders)
Rhetorical criticism (Ben Witherington III)
Narrative criticism (Elizabeth Struthers Malbon)
Structural criticism (Daniel Patte)
Poststructural criticism (George Aichele)
From Text to Reader
Reception history (Christopher Rowland)
Theological interpretation (A.K.M. Adam)
Reader-response criticism (Robert M. Fowler)
Feminist criticism (Kathy Ehrensperger)
Queer criticism (Teresa J. Hornsby)
Liberation criticism (Gerald O. West)
Sociopolitical criticism (Ched Myers)
Black criticism (Emerson B. Powery)
Postcolonial criticism (R.S. Sugirtharajah)
Asian criticism (Tat-siong Benny Liew)
Ecological criticism (David G. Horell)
Για να πάρετε μία γεύση του βιβλίο, μπορείτε να διαβάσετε μέρος (ουσιαστικά το μεγαλύτερο) στο google books (πατήστε εδώ)
Οι μέθοδοι είναι οργανωμένες συμβατικά σε τρεις κατηγορίες (λέω συμβατικά, διότι κάποιες από αυτές δεν εμπίπτουν απόλυτα σε αυτές, αλλά έχουν χαρακτηριστικά κοινά σε περισσότερες από μία): (1) μέθοδοι που επικεντρώνουν το ενδιαφέρον τους στο τι υπάρχει πίσω από το κείμενο, δηλαδή προσπαθούν να αναπαραστήσουν και να κατανοήσουν αυτό που υπάρχει πίσω από αυτό, (2) μέθοδοι που εστιάζουν την προσοχή τους μέσα στο κείμενο και σκοπό έχουν να κατανοήσουν τη σημασία του κειμένου ως έχει ανεξάρτητα από τις αιτίες που το προκάλεσαν και (3) μέθοδοι που κινούνται μπροστά από το κείμενο, δηλαδή ενδιαφέρονται για τον τρόπο με τον οποίο κατανοείται το κείμενο από τους σημερινούς αναγνώστες.
Στη συνέχεια σας δίνω τον κατάλογο των ερμηνευτικών προσεγγίσεων /μεθόδων που παρουσιάζονται στο βιβλίο (σε παρένθεση το όνομα του βιβλικού επιστήμονα που παρουσιάζει κάθε φορά το θεωρητικό μέρος της μεθόδου):
From Event to Text
Historical criticism (Bruce Chilton)
Social science criticism (Bruce J. Malina)
Form Criticism (James D.G. Dunn)
Source criticism (Craig A. Evans)
Redaction criticism (Mark Goodacre)
Text
Textual criticism (J. Keith Elliott)
Translation theory (Peter Kevern)
Canonical criticism (James A. Sanders)
Rhetorical criticism (Ben Witherington III)
Narrative criticism (Elizabeth Struthers Malbon)
Structural criticism (Daniel Patte)
Poststructural criticism (George Aichele)
From Text to Reader
Reception history (Christopher Rowland)
Theological interpretation (A.K.M. Adam)
Reader-response criticism (Robert M. Fowler)
Feminist criticism (Kathy Ehrensperger)
Queer criticism (Teresa J. Hornsby)
Liberation criticism (Gerald O. West)
Sociopolitical criticism (Ched Myers)
Black criticism (Emerson B. Powery)
Postcolonial criticism (R.S. Sugirtharajah)
Asian criticism (Tat-siong Benny Liew)
Ecological criticism (David G. Horell)
Για να πάρετε μία γεύση του βιβλίο, μπορείτε να διαβάσετε μέρος (ουσιαστικά το μεγαλύτερο) στο google books (πατήστε εδώ)
Ετικέτες
ερμηνευτική,
Καινή Διαθήκη
Δευτέρα 3 Αυγούστου 2009
Το νέο τεύχος του ΟΤΕ
Στο νέο τεύχος του Old Testament Essays: journal of the Old Testament Society of South Africa (OTSSA) 22:1 (2009) δημοσιεύονται τα εξής άρθρα:
- Solomon O. Ademiluka, "The sociological functions of funeral mourning : illustrations from the Old Testament and Africa", 9-20
- Jacobus W. Gericke, "What is an 'el? : a philosophical analysis of the concept of generic godhood in the Hebrew Bible", 21-46
- Alphonso Groenewald, "Psalm 51 and the criticism of the cult : does this reflect a divided religious leadership?", 47-62
- Dirk Human, "'From exile to Zion' : ethical perspectives from the twin Psalms 127 and 128", 63-87
- Frances: Klopper, "Interpretation is all we have : a feminist perspective on the objective fallacy", 88-101
- Magdel LeRoux, : "'Ngoma lungundu' : an African Ark of the Covenant", 102-125
- Madipoane J. Masenya, "'For better or for worse?' : the (Christian) Bible and Africana women", 126-150
- Aron Pinker, "'Abomination to Egyptians' in Genesis 43:32, 46:34, and Exodus 8:22", 151-174
- Leonard P. Mare - Johan Serfontein, "The violent, rhetorical-ideological God of Nahum", 175-185
- Peet J. van Dyk, "Challenges in the search for an ecotheology", 186-204
- Willie Wessels, " 'n Verkenning van tendense in profetenavorsing", 205-227
Ετικέτες
Παλαιά Διαθήκη,
OTSSA
Masada και sicarii
Στην ιστοσελίδα The Bible and Interpretation έχει αναρτηθεί ένα άρθρο του Mark Andrew Brighton σχετικά με τους σικάριους και τις τελευταίες ώρες στο φρούριο της Masada. Ο Μ.Α. Brighton είναι συγγραφέας ενός βιβλίου, το οποίο κυκλοφόρησε πρόσφατα και το παρουσιάσαμε παλαιότερα στο ιστολόγιο (The Sicarii in Jusephus's Judaean War, SBL Publications 2008).
O Βrighton παρουσιάζει τις παλαιότερες ερμηνείες που δόθηκαν από τους ειδικούς στο γεγονός ότι ο Ιώσηπος αφιερώνει μία μακροσκελή περιγραφή στις τελευταίες ώρες των επαναστατών στη Μασάδα καθώς και στο ότι ο λόγος του Eleazar b. Yair δικαιολογεί την αυτοκτονία παρά την υποταγή στους Ρωμαίους, κάτι που ο ίδιος ο Ιώσηπος απορρίπτει στο δικό του λόγο στη Jotapata. Ο συγγραφέας παρατηρεί ότι το γενικό πνεύμα διαφόρων λόγων που παρατίθενται στον Ιουδ. Πόλεμο δεν είναι ο τονισμός της παντοδυναμίας των Ρωμαίων, αλλά η διαπίστωση ότι τη δύναμη την έχουν από τον Θεό κι επομένως η αντίσταση των Ιουδαίων στρέφεται εναντίον και του Θεού. Η προσεκτική μελέτη επίσης της αφήγησης για τη Μασάδα αποκαλύπτει πολλά στοιχεία που συμφωνούν με τη διαπίστωση του S. Mason ότι στον Ιουδ. Πόλεμο συχνά ο Ιώσηπος τονίζει την ανδρεία των Ιουδαίων. Πραγματικά στη Μασάδα οι Ρωμαίοι δεν επιδεικνύουν την ικανότητα και τη δύναμή τους, αφού, όταν εισέρχονται στο φρούριο, οι επαναστάτες είναι ήδη νεκροί. Ο Ιώσηπος μάλιστα αντί για τη γενναιότητα των Ρωμαίων εδώ κάνει λόγο για τη θεία πρόνοια (πρόνοια / ανάγκη). Ο Ιώσηπος παρουσιάζει την αυτοκτονία των sicarii ως θεία αναγκαιότητα και τιμωρία, εξαιτίας της συμπεριφοράς των επαναστατών απέναντι στους συμπατριώτες τους. Η τίμια λύση ήταν να αυτοκτονήσουν οι ίδιοι και στερήσουν έτσι την ένδοξη νίκη από τους Ρωμαίους διασφαλίζοντας ταυτόχρονα τη δική τους τιμή.
Για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο, πατήστε εδώ.
O Βrighton παρουσιάζει τις παλαιότερες ερμηνείες που δόθηκαν από τους ειδικούς στο γεγονός ότι ο Ιώσηπος αφιερώνει μία μακροσκελή περιγραφή στις τελευταίες ώρες των επαναστατών στη Μασάδα καθώς και στο ότι ο λόγος του Eleazar b. Yair δικαιολογεί την αυτοκτονία παρά την υποταγή στους Ρωμαίους, κάτι που ο ίδιος ο Ιώσηπος απορρίπτει στο δικό του λόγο στη Jotapata. Ο συγγραφέας παρατηρεί ότι το γενικό πνεύμα διαφόρων λόγων που παρατίθενται στον Ιουδ. Πόλεμο δεν είναι ο τονισμός της παντοδυναμίας των Ρωμαίων, αλλά η διαπίστωση ότι τη δύναμη την έχουν από τον Θεό κι επομένως η αντίσταση των Ιουδαίων στρέφεται εναντίον και του Θεού. Η προσεκτική μελέτη επίσης της αφήγησης για τη Μασάδα αποκαλύπτει πολλά στοιχεία που συμφωνούν με τη διαπίστωση του S. Mason ότι στον Ιουδ. Πόλεμο συχνά ο Ιώσηπος τονίζει την ανδρεία των Ιουδαίων. Πραγματικά στη Μασάδα οι Ρωμαίοι δεν επιδεικνύουν την ικανότητα και τη δύναμή τους, αφού, όταν εισέρχονται στο φρούριο, οι επαναστάτες είναι ήδη νεκροί. Ο Ιώσηπος μάλιστα αντί για τη γενναιότητα των Ρωμαίων εδώ κάνει λόγο για τη θεία πρόνοια (πρόνοια / ανάγκη). Ο Ιώσηπος παρουσιάζει την αυτοκτονία των sicarii ως θεία αναγκαιότητα και τιμωρία, εξαιτίας της συμπεριφοράς των επαναστατών απέναντι στους συμπατριώτες τους. Η τίμια λύση ήταν να αυτοκτονήσουν οι ίδιοι και στερήσουν έτσι την ένδοξη νίκη από τους Ρωμαίους διασφαλίζοντας ταυτόχρονα τη δική τους τιμή.
Για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο, πατήστε εδώ.
Κυριακή 2 Αυγούστου 2009
EABS Conference 2009 (5)
Την Τετάρτη 29 Ιουλίου έλαβε χώρα η τελεταία συνάντηση του κοινού σεμιναρίου των ομάδων Early Christianity and Early Judaism / Rabbinics με θέμα τη χρήση της Βίβλου ως μέσο ορισμού της ταυτότητας θρησκευτικών ομάδων στο χριστιανισμό και στον Ιουδαϊσμό.
Η πρώτη εισήγηση της συνεδρίας ήταν της Anette Adelmann και έφερε τον τίτλο "Which Language Did Abraham Speak? Hermeneutical Outlines to Abraham's Origin in Syrian-Christian and Rabbinical Literature". Η ομιλήτρια παρουσίασε αρχικά το κείμενο από το βιβλίο των Ιωβηλαίων 12,22-27, στο οποίο λέγεται ότι η εβραϊκή είναι η γλώσσα της δημιουργίας, είναι μία αποκεκαλυμμένη γλώσσα και η πρώτη γλώσσα που μίλησε ο άνθρωπος. Σε διάφορα ραββινικά κείμενα (η ομιλήτρια παρουσίασε δειγματοληπτικά το κείμενο BerR 18,4) η γλώσσα της δημιουργίας και των ουράνιων όντων είναι η εβραϊκή ή η αραμαϊκή (bSanh 38b). Αυτές οι δύο γλώσσες θεωρούνται σε διάφορα ραββινικά κείμενα ότι ήταν οι γλώσσες που μιλούσε ο Αβραάμ. Στο δεύτερο μέρος της εισήγησής της η ομιλήτρια παρουσίασε κείμενα από τον Θεοδώρητο Κύρου. Στο κείμενό του Quaestiones in Genesim LX ο Θεοδώρητος απαντά στο ερώτημα "Ποία γλῶσσα ἀρχαιοτέρα" ότι η αρχαιότερη γλώσσα ήταν η συριακή. Στο ίδιο έργο, στο κεφ. LXII, o Θεοδώρητος ετυμολογεί το όνομα "ἑβραῖος" από τη συριακή λέξη "έβρα", η οποία σημαίνει "διάβασις" και το συνδέει με το χαρακτηρισμό του Αβραάμ ως "περάτη" στο Γεν 14,13. Στο ESF, fol. 10a η πρώτη γλώσσα, με την οποία ο Θεός επικοινώνησε με τον Αδάμ, είναι τα συριακά και η εβραϊκή είναι η γλώσσα που εισήγαγε ο Αβραάμ και η οποία προέρχεται από την ανάμειξη της συριακής με άλλες γλώσσες. Από τα κείμενα καθίσταται σαφές ότι η βιβλική μορφή του Αβραάμ χρησιμοποιείται ως στοιχείο με το οποίο συγκεκριμένες εθνικές ομάδες ορίζουν την ταυτότητά τους κατά την ύστερη αρχαιότητα.
Η επόμενη εισήγηση ήταν του Moshee Lavee ("Rabbinic Literature and Paul on the Noachide Laws: Divergent Chronological Prisms". Ο ομιλητής σύγκρινε την απόφαση της αποστολικής συνόδου στις Πρξ με διάφορες διατάξεις των ραββίνων όσον αφορά τους εθνικούς, που προσελκύονταν από τον Ιουδαϊσμό (τους λεγόμενους νόμους του Νώε ή νοαχιδικούς νόμους) και διαπίστωσε ομοιότητες μεταξύ τους. Υποστήριξε ότι οι αποφάσεις στην αποστολική σύνοδο στηρίζονται σε αυτούς τους νόμους. Σύγκρινε επίσης την κοινωνική δομή που μπορεί να κρύβεται πίσω από το κείμενο των Πρξ και εκείνα των ραββίνων (Ιουδαϊσμός: ο λαός του Ισραήλ - οι νεοφερμένοι - οι υπόλοιποι άνθρωποι / Χριστιανισμός: οι πιστοί + νεοφερμένοι , οι υπόλοιποι άνθρωποι). Υποστήριξε ότι στις Πρξ οι προτάσεις του Ιακώβου, οι οποίες στηρίζονται στους νοαχιδικούς νόμους, παρουσιάζονται ως μία καινοτομία (ενώ δεν είναι) και η σύνδεση με την Π.Δ. είναι χαλαρή. Αντίθετα τα ραββινικά κείμενα παρουσιάζουν αυτούς τους νόμους ως θεία αποκάλυψη από την εποχή του Νώε και τονίζεται η σύνδεση με την Π.Δ.
O Chen Marx στη συνέχεια ("Prooftext as a Literary Key to Issues of Identity in Midrash Lamentations of Rabbah") παρουσίασε μία σειρά από κείμενα από τους Θρήνους του Rabbah και συζήτησε με αφορμή τις διάφορες ιστορίες για τη συνάντηση Αθηναίων και Ιεροσολυμιτών τις στρατηγικές που χρησιμοποιούν αυτά τα κείμενα ορισμού της ταυτότητας των Ιεροσολυμιτών.
Στην τελευταία εισήγηση ("Procopius of Caesarea and the Girgashite Diaspora") ο Ory Armitay συζήτησε ένα κείμενο του Προκοπίου Καισαρείας από το έργο του Bellum Vandalicum (2.10.13-22), στο οποίο γίνεται λόγος για δύο επιγραφές στη φοινικική γλώσσα, που συνδέουν τους Γεργεσαίους με τη διώξη τους από τον Ιησού του Ναυή. Ο ομιλητής υποστήριξε ότι ο Προκόπιος πρέπει να είδε τις επιγραφές στην Αφρική κι ότι οι πληροφορίες του είναι ακριβείς. Ανέφερε επίσης μία σειρά από ραββινικά κείμενα, στα οποία γίνεται λόγος για την φυγή των Χαναναίων και ειδικότερα των Γεργεσαίων στην Αφρική. Αυτές οι παραδόσεις και οι επιγραφές, ανεξάρτητα από το εάν είναι γνήσιες, ουσιαστικά συμπληρώνουν την ιστορία της Εξόδου, όπου δε γίνεται σαφώς λόγος για την εκδίωξη των Γεργεσαίων, με διαφορετική κάθε φορά έμφαση στην εκδίωξη εκ μέρους του Ιησού του Ναυή. Ο ομιλητής συνέδεσε επίσης αυτές τις επιγραφές με τους Γεργεσαίους, τους οποίους θεώρησε ότι πραγματικά εγκαταστάθηκαν στην Αφρική.
Η πρώτη εισήγηση της συνεδρίας ήταν της Anette Adelmann και έφερε τον τίτλο "Which Language Did Abraham Speak? Hermeneutical Outlines to Abraham's Origin in Syrian-Christian and Rabbinical Literature". Η ομιλήτρια παρουσίασε αρχικά το κείμενο από το βιβλίο των Ιωβηλαίων 12,22-27, στο οποίο λέγεται ότι η εβραϊκή είναι η γλώσσα της δημιουργίας, είναι μία αποκεκαλυμμένη γλώσσα και η πρώτη γλώσσα που μίλησε ο άνθρωπος. Σε διάφορα ραββινικά κείμενα (η ομιλήτρια παρουσίασε δειγματοληπτικά το κείμενο BerR 18,4) η γλώσσα της δημιουργίας και των ουράνιων όντων είναι η εβραϊκή ή η αραμαϊκή (bSanh 38b). Αυτές οι δύο γλώσσες θεωρούνται σε διάφορα ραββινικά κείμενα ότι ήταν οι γλώσσες που μιλούσε ο Αβραάμ. Στο δεύτερο μέρος της εισήγησής της η ομιλήτρια παρουσίασε κείμενα από τον Θεοδώρητο Κύρου. Στο κείμενό του Quaestiones in Genesim LX ο Θεοδώρητος απαντά στο ερώτημα "Ποία γλῶσσα ἀρχαιοτέρα" ότι η αρχαιότερη γλώσσα ήταν η συριακή. Στο ίδιο έργο, στο κεφ. LXII, o Θεοδώρητος ετυμολογεί το όνομα "ἑβραῖος" από τη συριακή λέξη "έβρα", η οποία σημαίνει "διάβασις" και το συνδέει με το χαρακτηρισμό του Αβραάμ ως "περάτη" στο Γεν 14,13. Στο ESF, fol. 10a η πρώτη γλώσσα, με την οποία ο Θεός επικοινώνησε με τον Αδάμ, είναι τα συριακά και η εβραϊκή είναι η γλώσσα που εισήγαγε ο Αβραάμ και η οποία προέρχεται από την ανάμειξη της συριακής με άλλες γλώσσες. Από τα κείμενα καθίσταται σαφές ότι η βιβλική μορφή του Αβραάμ χρησιμοποιείται ως στοιχείο με το οποίο συγκεκριμένες εθνικές ομάδες ορίζουν την ταυτότητά τους κατά την ύστερη αρχαιότητα.
Η επόμενη εισήγηση ήταν του Moshee Lavee ("Rabbinic Literature and Paul on the Noachide Laws: Divergent Chronological Prisms". Ο ομιλητής σύγκρινε την απόφαση της αποστολικής συνόδου στις Πρξ με διάφορες διατάξεις των ραββίνων όσον αφορά τους εθνικούς, που προσελκύονταν από τον Ιουδαϊσμό (τους λεγόμενους νόμους του Νώε ή νοαχιδικούς νόμους) και διαπίστωσε ομοιότητες μεταξύ τους. Υποστήριξε ότι οι αποφάσεις στην αποστολική σύνοδο στηρίζονται σε αυτούς τους νόμους. Σύγκρινε επίσης την κοινωνική δομή που μπορεί να κρύβεται πίσω από το κείμενο των Πρξ και εκείνα των ραββίνων (Ιουδαϊσμός: ο λαός του Ισραήλ - οι νεοφερμένοι - οι υπόλοιποι άνθρωποι / Χριστιανισμός: οι πιστοί + νεοφερμένοι , οι υπόλοιποι άνθρωποι). Υποστήριξε ότι στις Πρξ οι προτάσεις του Ιακώβου, οι οποίες στηρίζονται στους νοαχιδικούς νόμους, παρουσιάζονται ως μία καινοτομία (ενώ δεν είναι) και η σύνδεση με την Π.Δ. είναι χαλαρή. Αντίθετα τα ραββινικά κείμενα παρουσιάζουν αυτούς τους νόμους ως θεία αποκάλυψη από την εποχή του Νώε και τονίζεται η σύνδεση με την Π.Δ.
O Chen Marx στη συνέχεια ("Prooftext as a Literary Key to Issues of Identity in Midrash Lamentations of Rabbah") παρουσίασε μία σειρά από κείμενα από τους Θρήνους του Rabbah και συζήτησε με αφορμή τις διάφορες ιστορίες για τη συνάντηση Αθηναίων και Ιεροσολυμιτών τις στρατηγικές που χρησιμοποιούν αυτά τα κείμενα ορισμού της ταυτότητας των Ιεροσολυμιτών.
Στην τελευταία εισήγηση ("Procopius of Caesarea and the Girgashite Diaspora") ο Ory Armitay συζήτησε ένα κείμενο του Προκοπίου Καισαρείας από το έργο του Bellum Vandalicum (2.10.13-22), στο οποίο γίνεται λόγος για δύο επιγραφές στη φοινικική γλώσσα, που συνδέουν τους Γεργεσαίους με τη διώξη τους από τον Ιησού του Ναυή. Ο ομιλητής υποστήριξε ότι ο Προκόπιος πρέπει να είδε τις επιγραφές στην Αφρική κι ότι οι πληροφορίες του είναι ακριβείς. Ανέφερε επίσης μία σειρά από ραββινικά κείμενα, στα οποία γίνεται λόγος για την φυγή των Χαναναίων και ειδικότερα των Γεργεσαίων στην Αφρική. Αυτές οι παραδόσεις και οι επιγραφές, ανεξάρτητα από το εάν είναι γνήσιες, ουσιαστικά συμπληρώνουν την ιστορία της Εξόδου, όπου δε γίνεται σαφώς λόγος για την εκδίωξη των Γεργεσαίων, με διαφορετική κάθε φορά έμφαση στην εκδίωξη εκ μέρους του Ιησού του Ναυή. Ο ομιλητής συνέδεσε επίσης αυτές τις επιγραφές με τους Γεργεσαίους, τους οποίους θεώρησε ότι πραγματικά εγκαταστάθηκαν στην Αφρική.
Το νέο τεύχος του Vetus Testamentum
Στο νέο τεύχος του Vetus Testamentum 59: 3 (2009) δημοσιεύονται τα εξής άρθρα:
Michael Avioz, "The Motif of Beauty in the Books of Samuel and King", 341-359
Edward J. Bridge, "Loyalty, Dependency and Status with YHWH: The Use of 'bd in the Psalms", 360-378
Bent Christiansen, "A Linguistic Analysis of the Biblical Hebrew Particle nā': A Test Case", 379-393
Jonathan Grossman, "'Dynamic Analogies' in the Book of Esther", 394-414
Tuukka Kauhanen, "Irenaeus and the Text of 1 Samuel", 415-428
Itamar Kislev, "The Investiture of Joshua (Numbers 27:12-23) and the Dispute on the Form of the Leadership in Yehud", 429-445
Ludwig Schmidt, "P in Deuteronomium 34", 475-494
Jan Joosten, "A Note on w∂yiqtol and Volitive Sequences", 495-498
Aaron D. Rubin, "Genesis 49:4 in Light of Arabic and Modern South Arabian", 499-502
Michael Avioz, "The Motif of Beauty in the Books of Samuel and King", 341-359
Είναι πολύ γνωστό ότι δεν υπάρχουν λεπτομερείς περιγραφές της φυσικής ομορφιάς συγκεκριμένων προσώπων της Βίβλου. Ωστόσο ο συγγραφέας αναζητά αυτήν την ομορφιά στα βιβλία του Σαμουήλ και των Βασιλειών, όπως αυτή παρουσιάζεται στις ιστορίες ανδρών (Σαούλ, Ελιάβ, Δαυίδ, Αβεσσαλώμ και Αδωνία) και γυναικών (Αβιγάιλ, Βεθσεβά, Τάμαρ και Αβισάγ της Σουναμμίτιδος). Επίσης προσπαθεί να απαντήσει στα εξής ερωτήματα: ποιες είναι οι απόψεις των συγγραφέων των βιβλίων Σαμουήλ και Βασιλειών για τη φυσική εμφάνιση; Γίνεται κάποια διάκριση μεταξύ ανδρικής και γυναικείας ομορφιάς; Ποιο σκοπό εξυπηρετεί η επισήμανση της φυσικής ομορφιάς ενός συγκεκριμένου χαρακτήρα; Γίνεται επίσης μία ανάλυση των βιβλικών αναφορών με τη βοήθεια της φιλολογικής προσέγγισης. Ο συγγραφέας επίσης επικεντρώνεται σε μεθόδους που ασχολούνται με τους χαρακτήρες και σε αναλογίες μεταξύ των διαφόρων αφηγήσεων, και προσπαθεί να καταλήξει σε συμπεράσματα σχετικά με τις τάσεις στα βιβλία του Σαμουήλ και των Βασιλειών καθώς επίσης και σχετικά με τις ομοιογένεια της δευτερονομιστικής ιστορίας.
Edward J. Bridge, "Loyalty, Dependency and Status with YHWH: The Use of 'bd in the Psalms", 360-378
Μία διερεύνηση της χρήσης του 'bd στους Ψαλμούς καθιστά σαφές ότι σχεδόν πάντοτε χρησιμοποιείται με τη μεταφορική σημασία. Ως ρήμα έχει τη σημασία του "λατρεύω" σε σχέση προς τη θεότητα και "είμαι υπήκοος" σε σχέση προς την ανθρώπινη εξουσία. Ως ουσιαστικό η λέξη χρησιμοποιείται για να περιγράψει ένα ευρύ φάσμα πραγμάτων και ανθρώπων, όλα σε σχέση προς το Γιαχβέ. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει το πώς χρησιμοποιείται το 'bd ως μεταφορά ('bdk/'bdyk) για να δηλώσει τη φωνή σε μία σειρά από ψαλμούς, αντικαθιστώντας το "εγώ" ή το "εμείς". Αυτή η χρήση πάντοτε συνδέεται με την ικεσία και την αφοσίωση στο Γιαχβέ και καταδεικνύει ότι το 'bd υποδηλώνει στο ψαλμό ότι η σχέση προς το Γιαχβέ είναι εκείνη της εξάρτησης, της υποταγής και της αφοσίωσης. Όταν χρησιμοποιείται σε σχέση με άλλους πέρα από αυτόν που μιλά στο ψαλμό, ο όρος μπορεί να δηλώνει τη θέση (status) αλλά πάντοτε θέση που πηγάζει από αλλού.
Bent Christiansen, "A Linguistic Analysis of the Biblical Hebrew Particle nā': A Test Case", 379-393
H δυναμική που διαθέτει η αυστηρότερη εφαρμογή των αρχών της γλωσσολογίας για την καλύτερη κατανόηση των εβραϊκών της Βίβλου καθίσταται σαφής από το παράδειγμα τουμορίου nā', το οποίο έχει μεταφραστεί με πολύ διαφορετικούς τρόπους. Η έρευνα του Shulman (1999) συνιστά τη βάση για τη διατύπωση της θέσης ότι αυτό το λεγόμενο "μόριο της ικεσίας" στην πραγματικότητα αντιπροσωπεύει ένα παλαιότερα μη ταυτοποιημένο συντακτικό στοιχείο των εβραϊκών της Βίβλου - το "βουλητικό" μόριο -όπου ο ομιλητής εκφράζει την πρόθεσή του να ακολουθήσει ένα συγκεκριμένο τρόπο δράσης. Ερμηνεύοντας το nā' ως "βουλητικό / παραινετικό" ερμηνεύεται καλύτερα η βιβλική του χρήση. Απόδειξη για τη βουλητική διάθεση είναι η χρήση του nā' ως συστατικού στοιχείου στην αρχή της πρότασης, η επανάληψή του μέσα στις εβραϊκές προτάσεις, το γλωσσολογικό κενό εναλλακτικής ευγενικής περιφραστικής διατύπωσης και η ανάγκη πειστικής ερμηνείας του nā', όταν χρησιμοποιείται ρηματικούς τύπους που εκφράζουν προτροπή.
Jonathan Grossman, "'Dynamic Analogies' in the Book of Esther", 394-414
Σε ένα σημαντικό μεθοδολογικό άρθρο, ο Paul Noble υποστηρίζει ότι η σταθερή αναλογία μεταξύ δύο αφηγήσεων θα πρέπει να θεωρηθεί ως ένα στοιχείο για τη διαπίστωση της πιθανής αναλογίας. Το επιχείρημα του Noble είναι λογικό, αλλά θα πρέπει να λάβουμε υπόψη εκείνες τις περιπτώσεις όπου η μεταβολή των χαρακτήρων σε μία αναλογία έχει ένα λογοτεχνικό σκοπό. Ακόμη κι όταν διαμόρφωση της αναλογίας γενικά επιτρέπει τη δημιουργία μίας σταθερής αναλογίας, σε κάποιες περιπτώσεις η αναλογία μεταξύ αφηγήσεων επιτρέπει την παρουσίαση ενός συγκεκριμένου χαρακτήρα από μία αφήγηση ως περισσότερο παράλληλο από κάποιον άλλο σε μιαν άλλη αφήγηση, έτσι ώστε ο αναγνώστης να έχει δυσκολίες στη διαπίστωση μίας συνεχούς και σταθερής αναλογίας. Αυτό το φαινόμενο, αν υποθέσουμε ότι είναι εσκεμμένο, μπορεί να ονομαστεί "δυναμική αναλογία". Σε αυτό το άρθρο εξετάζονται κάποιες "δυναμικές αναλογίες" στο βιβλίο της Εσθήρ. Φαίνεται ότι υπό το φως της πολλαπλότητας των περιπτώσεων, όπου αυτό το φαινόμενο απαντά στο βιβλίο της Εσθήρ, θα πρέπει να θεωρηθεί ως ένα εσκεμμένο λογοτεχνικό φαινόμενο, το οποίο πραγματικά δημιουργεί προβλήματα στον αναγνωστη στην πρόσπαθεια από μέρους του διατήρησης μίας σταθερής ανάγνωσης των αναλογιών μεταξύ των αφηγήσεων. Η "δυναμική αναλογία" στο βιβλίο της Εσθήρ είναι ένα μέσο το οποίο προκαλεί στον αναγνώστη το αίσθημα ότι δε διαθέτει τα απαραίτητα προσόντα για να εκτιμήσει πλήρως τις καταστάσεις, για τις οποίες διαβάζει και τους χαρακτήρες που συναντά κι έτσι συμβάλλει στο αίσθημα της αστάθειας και του ευμετάβλητου, που προσπαθεί ο συγγραφέας να μεταδώσει.
Tuukka Kauhanen, "Irenaeus and the Text of 1 Samuel", 415-428
Το έργο του Ειρηναίου, Κατά των αιρέσεων, είναι μία σημαντική αρχαία μαρτυρία για το κείμενο των Ο΄. Οι παραθέσεις του Ειρηναίου από το 1 Σαμ διασώθηκαν μόνο στη λατινική και αρμενική μετάφραση του έργου. Στη λατινική εκδοχή τα βιβλικά χωρία μεταφράζονται με τον ίδιο λέξη προς λέξη τρόπο όπως και το υπόλοιπο κείμενο, κάτι που την καθιστά έναν αξιόπιστο μάρτυρα του κειμένου των Ο΄ στον Ειρηναίο. Η λεγόμενη λουκιανή ομάδα χειρογράφων (L) συμφωνεί με τα παραθέματα του Ειρηναίου σε αρκετές σημαντικές περιπτώσεις, κάτι που καθιστά τον Ειρηναίο σημαντικό μάρτυρα του πρωτο-λουκιανού κειμένου. Αυτό καθίσταται σαφές από μία προσεκτική ανάλυση του προβλήματος του κειμένου στο 1 Σαμ 12,4, όπου φαίνεται ότι μόνο ο Ειρηναίος και το L έχουν διασώσει την αρχική μορφή του κειμένου.
Itamar Kislev, "The Investiture of Joshua (Numbers 27:12-23) and the Dispute on the Form of the Leadership in Yehud", 429-445
Μία προσεκτική ανάλυση της περιγραφής της ανάληψης της αρχηγίας από τον Ιησού του Ναυή στο Αρ 27,12-23 αποκαλύπτει ότι υπάρχουν κάποιες παρεμβολές. Ο αναθεωρητής φρόντισε αυτή η αφήγηση να ανταποκρίνεται στην αφήγηση στο Δευτερονόμιο και τόνισε την ανάγκη για θεία καθοδήγηση. Επίσης τοποθέτησε τον ιερέα Ελεάζαρ σε μία ηγετική θέση μαζί με τον Ιησού και του έδωσε την υψηλότερη θέση. Αυτή η περικοπή και η αναθεώρησή της αντικατοπτρίζει την αντιπαράθεση που συνδέεται με το ζήτημα της κατάλληλης μορφής διακυβέρνησης, το οποίο απασχόλησε κατά την περσική περίοδο.
Meir Malul, "What is the Nature of the Crime of the Delinquent Daughter in Deuteronomy 22:13-21? A Rejoinder to J. Fleishman's Suggestion", 446-459
Στο άρθρο εξετάζεται η ακριβής φύση του παραπτώματος του κοριτσιού στο νόμο για την παραβάτιδα κόρη στο Δευτ 22, 13-21. Σημείο αφετηρίας είναι μία λεπτομερής κριτική της προηγούμενης πρότασης του J. Fleishman σε αυτό το περιοδικό (τόμ. 58, σσ. 191-210) να κατανοηθεί αυτή υπό το φως του νόμου της κατάρας των γονέων στο Έξ 21,17 και ως μία καινοτομία και ως ένας περιορισμός του προηγούμενου νόμου. Σε αυτήν την περίπτωση η αμαρτία του κοριτσιού είναι ισοδύναμη με το να καταραστεί τους γονείς της, το οποίο, όπως και η αμαρτία του αχόρταγου και μέθυσου γιου σύμφωνα με το Δευτ 21,18-21 σημαίνει την υπονόμευση της εξουσίας και της θέσης των γονέων, για τα οποία θα πρέπει να υποβληθεί η ποινή του θανάτου τόσο στο αγόρι όσο και στο κορίτσι. Στην κριτική που ακολουθεί ο συγγραφέας υπογραμμίζει ότι η αμαρτία του κοριτσιού είναι πρώτον όχι μία παράλειψη αλλά η διάπραξη ενός εγκλήματος και, δεύτερον, ότι αυτή η πράξη δεν στρέφεται εναντίον των γονέων της αλλά εναντίον του συζύγου της, ο οποίος είναι εκείνος που θα πρέπει να ξεκινήσει τη νομική διαδικασία. Προτείνεται μία νέα ερμηνεία, σύμφωνα με την οποία το έγκλημα του κοριτσιού ορίζεται στο στ. 21 ως μία πράξη, η οποία συνίσταται όχι μόνο στην απόκρυψη από το σύζυγό της της προηγούμενη απώλειας της παρθενίας της κι επομένως στην εξαπάτηση εκείνου και των γονέων της, αλλά επίσης στην εξαπάτηση του συζύγου της με αποτέλεσμα εκείνος να διαπράξει μία αμαρτία ανάλογη προς εκείνη της συνουσίας με γυναίκα με έμμηνο ρύση. Xωρίς την παρθενία της και επομένως χωρίς την κοινωνικά αναγνωρισμένη θέση της παρθένου, καθίσταται, όπως και η Θάμαρ (2 Σαμ 13,30) "έρημος, εγκατελελειμένη", μία θλιβερή θέση από την οποία μπορεί να τη λυτρώσει μόνο εκείνος που την εξαπάτησε (αυτός είναι ο σκοπός και το πνεύμα των νόμων για την αποπλανημένη παρθένο στο Έξ 22,15-16 και Δευτ 22,28-29). Προσπαθώντας να ξεγελάσει τον άνδρα της ώστε να εκτελέσει εκείνος, ό,τι ο νόμος και το έθιμο υπαγόρευε στον άλλο άνδρα - αυτόν που την αποπλάνησε - κι επομένως οικειοποιούμενη μία κοινωνική θέση που δεν της άξιζε, σήμαινε ουσιαστικά το να υπονομεύσει την κοινωνική δομή κτυπώντας στα νήματα εκείνα που αποτελούσαν την ουσία και την ακεραιότητα της κοινότητας (πρβλ. Παρ 30,21-23).
Emmanuel O. Nwaoru, "A Fresh Look at Amos 4:1-3 and Its Imagery", 460-474Για κάποιες δεκαετίες, αν όχι για αιώνες, τα προβλήματα του κειμένου, της σύνταξης και της σημασίας του Αμώς 4,1-3 έχουν προκαλέσει ενδιαφέρον των ερμηνευτών εις βάρος μίας σαφούς ερμηνείας του χρησμού. Στο άρθρο εξετάζονται εκ νέου κάποια από τα ακανθώδη φιλολογικά ζητήματα αυτού του κειμένου. Τα ευρήματα, που προκύπτουν από αυτήν την εξέταση, αποδεικνύον ότι η φαινομενικά μη λογική γραμματική και οι φαινομενικά μη λογικές εικόνες του χρησμού εξυπηρετούν προφητικές ανάγκες. Διότι στη βάση αυτής της μεταφορικής γλώσσας ο προφήτης δημιουργεί τους δύο πόλους μεταξύ του κατηγορητηρίου του Γιαχβέ και της κρίσης της ανώτερης τάξης της ισραηλιτικής κοινωνίας από τη μία και κατά συνέπεια από την άλλη του μηνύματός του.
Ludwig Schmidt, "P in Deuteronomium 34", 475-494
Σε παλαιότερες έρευνες τα Δτν 34,1α, 7-9 θεωρούνταν κυρίως αποσπάσματα από την ιερατική αφήγηση για το θάνατο του Μωυσή. Από το 1988 κι εξής αυτό δεν γίνεται πλέον δεκτό. Στο άρθρο υποστηρίζεται η παραδοσιακή άποψη. Η απουσία της ιερατικής αναφοράς στο θάνατο του Μωυσή δεν είναι απόδειξη εναντίον του Ρ, αφού η αναθεώρηση της Πεντατεύχου χρησιμοποίησε επίσης μόνο αποσπάσματα της ιερατικής αφήγησης για τη γέννηση του Ησαύ και του Ιακώβ (Γεν 25,19. 20.26β). Επιπλέον καθίσταται σαφές ότι ο θάνατος του Ααρών (Αρ 20,22 εξ.), το Αρ 22,1, η ανακοίνωση του θανάτου του Μωυσή και ο διορισμός του Ιησού (Αρ 27,12 εξ.) ανήκουν στον Ρ και προετοιμάζουν για το θάνατο του Μωυσή. Η ηλικία του Μωυσή στο Έξ 7,7 (Ρ) επιβεβαιώνει ότι ο Ρ γνώριζε το αρχαιότερο δευτερονομιστικό στρώμα στο Δτν 3,23 εξ. 31,1-8 και 34,1-6*.
Jan Joosten, "A Note on w∂yiqtol and Volitive Sequences", 495-498
Πρόσφατα ο Joel Baden υποστήριξε ότι στα βιβλικά εβραϊκά το w∂ + yiqtol δηλώνει μία ξεχωριστή λειτουργία. Ο συγγραφέας ασκεί κριτική σε αυτήν τη θέση με βάση τόσο μορφολογικά όσο και συνταντικά κριτήρια.
Aaron D. Rubin, "Genesis 49:4 in Light of Arabic and Modern South Arabian", 499-502
Η σπάνια λέξη pahaz "πανούργος, δόλιος" στο Γέν 49,4 μπορεί να επιλέχθηκε για να χαρακτηρίσει τον Ρουβήν με σκοπό να κάνει κι ένα λογοπαίγνιο. Λέξεις συγγενείς από τη σύγχρονη αραβική περιέχουν επίσης σεξουαλικά υπονοούμενα και μια τέτοια εξήγηση ταιριάζει στη συνάφεια του βιβλικού κειμένου.
Ετικέτες
Παλαιά Διαθήκη,
Vetus Testamentum
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)