Στο τρέχον τεύχος του περιοδικού
Early Christianity 2:2 (2011) δημοσιεύονται τα εξής άρθρα:
Stefan Krauter, "Zur Theologie des 5. Esra-Buches", 153-170
H υπόθεση του G.N. Stanton ότι το 5 Έσδρα μπορεί να ερμηνευθεί ως μέρος της ιουδαιοχριστιανικής πρόσληψης του κατά Ματθαίον στον απόηχο της επανάστασης του Bar-Kochba έχει γίνει ευρέως αποδεκτή. Στο άρθρο υποστηρίζεται ότι το 5 Έσδρα μπορεί να κατανοηθεί καλύτερα σε σχέση προς το υλικό των προηγούμενων βιβλίων του Έσδρα. Το 5 Έσδρα είναι μία σαφώς αντι-ιουδαϊκή χριστιανική επανερμηνεία των κανονικών βιβλίων του Έσδρα και του Νεεμία καθώς και της ιουδαϊκής αποκάλυψης με τον τίτλο 4 Έσδρα.
Tobias Nicklas, "Paulus und die Errettung Israels. Röm 11,25–36 in der exegetischen Diskussion und im jüdisch-christlichen Dialog", 173-197
Ένα από τα κείμενα-κλειδιά στο σημερινό διάλογο μεταξύ χριστιανών και Ιουδαίων, το Ρωμ 11, 25-36 προκαλεί πολλά ερμηνευτικά ερωτήματα, τα οποία απασχολούν εδώ και χρόνια την έρευνα. Το παρόν άρθρο προσπαθεί να απαντήσει κάποια από αυτά εφαρμόζοντας μία φιλολογική και ιστορική ανάλυση του κειμένου, η οποία είναι επηρεασμένη εν πολλοία από τον Ρωμαιοκαθολικό ερμηνευτή Franz Mußner. Ο συγγραφέας συζητά την ιδέα του Mußner για τον "ιδιαίτερο δρόμο" στην ιστορία σωτηρίας του Ισραήλ και προσπαθεί να συζητήσει διαφορετικούς τρόπους αξιοποίησης αυτής της ιδέας στο σημερινό διάλογο μεταξύ Ιουδαίων και χριστιανών.
James A. Kehlhoffer, "The Maccabees at Prayer: Pro- and Anti-Hasmonean Tendencies in the Prayers of First and Second Maccabees", 198-218
Σε αυτή τη μελέτη διερευνώνται οι τρόποι που παρουσιάζεται η προσευχή στο Α΄ και Β΄ Μακκ λαμβάνοντας υπόψη τις αντιθετικές μεταξύ τους τάσεις αυτών των δύο βιβλίων. Αυτές οι αντιθέσεις αφορούν κυρίως τη σημασία που έχει ο Μακκαβαίος Ιούδας για την απελευθέρωση των Ιουδαίων από την κυριαρχία των Σελευκιδών και επηρεάζουν τους διαφορετικούς τρόπους που αυτός και οι άλλοι Ιουδαίοι παρουσιάζονται κατά την προσευχή. Η φιλική προς τους Ασμοναίους προπαγάνδα του Α΄ Μακκ επηρεάζει τον τρόπο που παρουσιάζεται ο Ιούδας σε αυτό το βιβλίο: ο Ιούδας παίρνει την πρωτοβουλία να πρσευχηθεί και παρουσιάζεται ως ο χρισμένος κατακτητής. Αντίθετα στο Β΄ Μακκ παρουσιάζει την τάση μέσα από τον τρόπο που παρουσιάζει την προσευχή να υποβαθμίζει τη σημασία του Ιούδα: οι Ιουδαίοι μετανοούν (με τη δευτερονομιστική σημασία) και ζητούν την θαυμαστή επέμβαση του Θεού. Τα παθήματα των (λεγόμενων) μαρτύρων είναι αξιέπαινα.
Hermann von Lips, "Die Timotheus- und Titusakten und die Leidensthematik in den Pastoralbriefen. Aspekte zur Entstehungszeit und Intention der Pastoralbrief", 219- 241
O συγγραφέας του άρθρου συνδέει τις ποιμαντικές επιστολές και τις απόκρυφες πράξεις του Τιμοθέου και του Τίτου. Σε σχέση προς το μοτίβο των παθημάτων στις Α΄ και Β΄ Τιμ (αλλά όχι στην Τίτ) οι πράξεις λένε ότι ο Τιμόθεος πέθανες ως μάρτυρας αλλά όχι κι ο Τίτλος. Κατά συνέπεια υποθέτουμε ότι οι ποιμαντικές επιστολές γράφηκαν έχοντας υπόψη τον θάνατο του Τιμοθέου και του Τίτου και αρκετά χρόνια μετά.
Η.A.G. Houghton, "Recent Developments in New Testament Textual Criticism", 245-268