Στο τρέχον τεύχος του Vetus Testamentum 60:2 (2010) δημοσιεύονται τα εξής άρθρα:
Aaron Michael Butts, "A Note on ne'dārî in Ex 15:6", 167-171
Yποστηρίζεται ότι ένα χωρίο που για πολλά χρόνια θεωρήθηκε crux interpretum μπορεί να εξηγηθεί με την ανάλυση του τελικού ī στο ne'dārî (Eξ 15,6) ως απομεινάρι του θηλυκού μορφώματος *ī, το οποίο απαντά και αλλού στις σημιτικές γλώσσες. Αυτή η ανάλυση προσφέρει ένα επιπλέον στοιχείο υπέρ της πρώιμης χρονολόγησης του Eξ 15,1-18.
Idan Dershowitz, "A Land Flowing with Fat and Honey", 172-176
Στο άρθρο υποστηρίζεται ότι η λέξη hlb στη φράση rs zbt hlb wdbš θα έπρεπε να αναγνωσθεί ως hēleb (λίπος), κι όχι hālāb (γάλα). Στο άρθρο παρουσιάζονται επίσης ανάλογα παραδείγματα από βιβλικά και ουγαριτικά κείμενα.
B. Embry, "The Endangerment of Moses: Towards a New Reading of Exodus 4:24-26", 177-196
Ο κίνδυνος που αντιμετωπίζει ο Μωυσής στο Έξ 4,24-26, όπου ο Γιαχβέ προσπαθεί να τον σκοτώσει, έχει προβληματίσει τους ερευνητές όσον αφορά στη λογική του: γιατί να σκοτώσει το Μωυσή, εκείνον που επέλεξε για να σώσει τον Ισραήλ από τη δουλεία; Οι απαντήσεις σε αυτό το πρόβλημα έχουν την τάση να ταυτίζουν την αιτία με τις πράξεις του Μωυσή και με την κλήση του και το ταξίδι. Στο άρθρο υποστηρίζεται ότι η απειλή κατά της ζωής του Μωυσή είναι μία τυποποιημένη τελετουργία διάβασης, η οποία είναι μέρος μίας μεγαλύτερης λογοτεχνικής ενότητας. Επομένως ο Μωυσής κινδυνεύει, επειδή ανέλαβε αυτό το ταξίδι και για κανένα άλλο λόγο. Ο κίνδυνος είναι μέρος της αφήγησης αλλά και λειτουργικό τμήμα της αποστολής του. Υποστηρίζεται ότι αυτή η ευρύτερη λογοτεχνική ενότητα είναι επίσης το πλαίσιο, γύρω από το οποίο οργανώνεται η ιστορία για το ταξίδι του Βαλαάμ στο Αρ 22. Ως τέτοια τα Έξ 4 και Αρ 22 μπορούν να κατανοηθούν καλύτερα το ένα σε σχέση με το άλλο.
Tova Ganzel, "The Descriptions of the Restoration of Israel in Ezekiel", 197-211
Ο συγγραφέας εξετάζει τις περιγραφές της αποκατάστασης του Ισραήλ, οι οποίες είναι διάσπαρτες μέσα στο βιβλίο του Ιεζεκιήλ και μάλιστα λαμβάνοντας υπόψη το υπόβαθρο του παραδοσιακού τρόπου προφητικής παρουσίασης της εθνικής σωτηρίας. Σκοπός της έρευνας είναι να αναλύσει τα διάφορα μοναδικά μοτίβα που απαντούν στις προφητείες της αποκατάστασης του Ισραήλ και τη λειτουργία τους σε συγκεκριμένες περιπτώσεις. Λαμβάνοντας υπόψη αυτές τις προφητείες ο συγγραφέας καταδεικνύει μία λογοτεχνική πορεία μέσα στο βιβλίο του Ιεζεκιήλ και επίσης συζητά τη μοναδικότητα των περιγραφών από τον Ιεζεκιήλ της αποκατάστασης του Ισραήλ.
Christopher B. Hays, "The Covenant with Mut: A New Interpretation of Isaiah 28:1-22", 212-240
Πολλές δυσκολίες και πολλά προβλήματα στο Ησ 28,1-22 μπορούν να επιλυθούν με την ανάγνωση του κειμένου ως καταδίκη της προσπάθειας των κατοίκων του Ιούδα να βρουν προστασία μπροστά στην απειλή της Ασσυρίας μέσω μίας συνθήκης με μία από τις μεγαλύτερες αιγυπτιακές θεότητες, τη θεά Mut. Η στενή της σχέση με τον αιγυπτιακό θρόνο της έδινε το "δικαίωμα" μίας τέτοιας συνθήκης. Ο προστατευτικός της χαρακτήρας εξηγεί γιατί εκείνοι που βρίσκονται σε δυσκολία πρέπει να ζητήσουν τη βοήθειά της. Η μητρική της διάσταση εξηγεί γιατί οι κάτοικοι του Ιούδα, που την αναζητούν, χαρακτηρίζονται ως παιδιά. Η κυρίαρχη θέση που καταλαμβάνουν η μέθη και τα λουλούδια στη λατρεία της μπορούν να εξηγήσουν την εμφάνιση των ίδιων στοιχείων στο Ησ 28. Συνδεόταν επίσης με τον κάτω κόσμο ως προστάτις των νεκρών και είναι πιθανόν ότι το όνομά της ηχούσε σαν την εβραϊκή λέξη "θάνατος", κάτι που βοηθούσε τον Ησαΐα στο φυσικό παιχνίδι των λέξεων. Άλλα στοιχεία του κειμένου, όπως η μεγάλη πλημμύρα μπορεί να αναφέρονται στους νεο-Ασσυρίους. Ο Ησαΐας προειδοποιεί ότι η Αίγυπτος και η Mut δε μπορούν να προστατεύσουν τον Ιούδα από την επίθεσή τους.
Seung Il Kang, "A Philological Approach to the Problem of King So (2 Kgs 17:4)", 241-248
Στο άρθρο υποστηρίζεται η ταύτιση που πρότεινε ο Kitchen με τον Φαραώ Osorkon V και την συμπληρώνει με κάποιες φιλολογικές λεπτομέρειες. Τα συμπεράσματα αυτής της μελέτης ωστόσο απαιτούν μία διαφοροποίηση της θέσης του Kitchen. Προτείνεται η κατανόηση της εβραϊκής λέξης ως μεταγραφή του s3-r στο όνομα του Osorkon w3-s3-r-kn, κι όχι απλά του s3.
Tod Linafelt / F.W. Dobbs-Allsopp, "Poetic Line Structure in Qoheleth 3:1", 249-259
Σε αυτό το σημείωμα υποστηρίζεται η κατανόηση του Εκκλ 3,1 ως στίχου (και αρχής του ποιήματος που ακολουθεί στο 3,2-8) και προτείνονται πιθανοί τρόποι χωρισμού των γραμμών οι οποίες οδηγούν σε ένα νέο τρόπο κατανόησης της δομής του ως διστίχου. Με περιορισμένη και εσφαλμένη χειρόγραφη μαρτυρία για το χωρισμό των γραμμών και χωρίς σαφή, σύγχρονα με την εποχή σχόλια στο θέμα, η δομή των γραμμών στα βιβλικά εβραϊκά ποιήματα πάντοτε χρειάζονται επαναπροσδιορισμό. ΟΙ συγγρφαείς εδώ ανέλαβαν ένα είδος αποκατάστασης του αρχικού χωρισμού, ο οποίος πιστεύουν ότι καταδεικνύει την αναγκαιότητα κατανόησης της δομής των γραμμών στο βιβλικό στίχο.
Ola Wikander, "The Hebrew Consecutive Wāw as a North West Semitic “Augment”: A Typological Comparison with Indo-European", 260-270
Το κλασικό πρόβλημα των εβραϊκών συμπερασματικών χρόνων προσεγγίζεται εδώ από μία διαφορετική οπτική γωνία: εκείνη της συγκριτικής γλωσσικής τυπολογίας. Στο άρθρο εξετάζονται παράλληλες τυπολογικές εξελίξεις μεταξύ των δυτικών σημιτικών γλωσσών και των ινδοευρωπαϊκών οι οποίες οδηγούν στη δημιουργία ρηματικών τύπων με την προσθήκη μίας "αύξησης" ή ενός χρονικού μορίου. Εδώ χρησιμοποιείται μία τυπολογική σύγκριση μεταξύ του συμπερασματικού wāw και της ινδοευρωπαϊκής αύξησης με σκοπό να τονισθούν κάποιοι από τους παράγοντες οι οποίοι εμπλέκονται ίσως στη γένεση των συμπερασματικών τύπων, καθώς επίσης για να καταστούν σαφείς κάποιες από τις τυπολογικές ομοιότητες στη ρηματική σύνταξη των δύο γλωσσικών οικογενειών.
Benjamin Ziemer, "Erklärung der wichtigsten 'demographischen' Zahlen des Numeribuches aus ihrem kompositionellen Zusammenhang", 271-287
Οι "δημογραφικοί" αριθμοί στους Αριθμούς ερμηνεύονται ως ένα αναπόσπαστο μέρος του αριθμητικού συστήματος, το οποίο συγκρατεί τη δομή της Πεντατεύχου. Ο αριθμός 79 των πατέρων φυλών και φατριών του Ισραήλ στο Αρ 26 είναι σημαντικός από αυτήν την άποχη. Επιπλέον κανείς πρέπει να λάβει υπόψη την ιστορία πρόσληψης στο Κουμράν και στο ραββινικό Ιουδαϊσμό, όπου οι αξιωματούχοι σύμφωνα με το Έξ 18 και Δτν 1 συνδυάζονται με έναν μεγάλο αριθμό Ισραηλιτικών ή με την ίδια την απογραφή. Καταδεικνύεται εδώ ότι ο Ισραήλ έπρεπε να αριθμεί ακριβώς 603550 άνδρες ώστε να έχει στη συνέχεια 79079αξιωματούχοι, όταν θα φεύγει από το Σινά. Κατά τον ίδιο τρόπο ο αριθμός 79 βρίσκεται πίσω από τον αριθμό των νεκρών εξαιτίας του mgph κατά τη διάρκεια των περιπλανήσεων στην έρημο, πίσω από τους αξιωματούχους σύμφωνα με τη δεύτερη απογραφή και τέλος πίσω από το παγκόσμιο χρονολογικό σύστημα της Πεντατεύχου.
Jonathan Burnside, "A 'Missing Case' in the Biblical Laws of Homicide and Asylum?", 288-291
Η Έξοδος παρέχει το "χαμένο κρίκο" στους βιβλικούς νόμου της ανθρωποκτονίας και του ασύλου. Εκεί ένα πραγματικά αθώος άνθρωπος αναζητά άσυλο για να προστατευθεί από μία ψευδή κατηγορία ανθρωποκτονίας.
Aaron Michael Butts, "A Note on ne'dārî in Ex 15:6", 167-171
Yποστηρίζεται ότι ένα χωρίο που για πολλά χρόνια θεωρήθηκε crux interpretum μπορεί να εξηγηθεί με την ανάλυση του τελικού ī στο ne'dārî (Eξ 15,6) ως απομεινάρι του θηλυκού μορφώματος *ī, το οποίο απαντά και αλλού στις σημιτικές γλώσσες. Αυτή η ανάλυση προσφέρει ένα επιπλέον στοιχείο υπέρ της πρώιμης χρονολόγησης του Eξ 15,1-18.
Idan Dershowitz, "A Land Flowing with Fat and Honey", 172-176
Στο άρθρο υποστηρίζεται ότι η λέξη hlb στη φράση rs zbt hlb wdbš θα έπρεπε να αναγνωσθεί ως hēleb (λίπος), κι όχι hālāb (γάλα). Στο άρθρο παρουσιάζονται επίσης ανάλογα παραδείγματα από βιβλικά και ουγαριτικά κείμενα.
B. Embry, "The Endangerment of Moses: Towards a New Reading of Exodus 4:24-26", 177-196
Ο κίνδυνος που αντιμετωπίζει ο Μωυσής στο Έξ 4,24-26, όπου ο Γιαχβέ προσπαθεί να τον σκοτώσει, έχει προβληματίσει τους ερευνητές όσον αφορά στη λογική του: γιατί να σκοτώσει το Μωυσή, εκείνον που επέλεξε για να σώσει τον Ισραήλ από τη δουλεία; Οι απαντήσεις σε αυτό το πρόβλημα έχουν την τάση να ταυτίζουν την αιτία με τις πράξεις του Μωυσή και με την κλήση του και το ταξίδι. Στο άρθρο υποστηρίζεται ότι η απειλή κατά της ζωής του Μωυσή είναι μία τυποποιημένη τελετουργία διάβασης, η οποία είναι μέρος μίας μεγαλύτερης λογοτεχνικής ενότητας. Επομένως ο Μωυσής κινδυνεύει, επειδή ανέλαβε αυτό το ταξίδι και για κανένα άλλο λόγο. Ο κίνδυνος είναι μέρος της αφήγησης αλλά και λειτουργικό τμήμα της αποστολής του. Υποστηρίζεται ότι αυτή η ευρύτερη λογοτεχνική ενότητα είναι επίσης το πλαίσιο, γύρω από το οποίο οργανώνεται η ιστορία για το ταξίδι του Βαλαάμ στο Αρ 22. Ως τέτοια τα Έξ 4 και Αρ 22 μπορούν να κατανοηθούν καλύτερα το ένα σε σχέση με το άλλο.
Tova Ganzel, "The Descriptions of the Restoration of Israel in Ezekiel", 197-211
Ο συγγραφέας εξετάζει τις περιγραφές της αποκατάστασης του Ισραήλ, οι οποίες είναι διάσπαρτες μέσα στο βιβλίο του Ιεζεκιήλ και μάλιστα λαμβάνοντας υπόψη το υπόβαθρο του παραδοσιακού τρόπου προφητικής παρουσίασης της εθνικής σωτηρίας. Σκοπός της έρευνας είναι να αναλύσει τα διάφορα μοναδικά μοτίβα που απαντούν στις προφητείες της αποκατάστασης του Ισραήλ και τη λειτουργία τους σε συγκεκριμένες περιπτώσεις. Λαμβάνοντας υπόψη αυτές τις προφητείες ο συγγραφέας καταδεικνύει μία λογοτεχνική πορεία μέσα στο βιβλίο του Ιεζεκιήλ και επίσης συζητά τη μοναδικότητα των περιγραφών από τον Ιεζεκιήλ της αποκατάστασης του Ισραήλ.
Christopher B. Hays, "The Covenant with Mut: A New Interpretation of Isaiah 28:1-22", 212-240
Πολλές δυσκολίες και πολλά προβλήματα στο Ησ 28,1-22 μπορούν να επιλυθούν με την ανάγνωση του κειμένου ως καταδίκη της προσπάθειας των κατοίκων του Ιούδα να βρουν προστασία μπροστά στην απειλή της Ασσυρίας μέσω μίας συνθήκης με μία από τις μεγαλύτερες αιγυπτιακές θεότητες, τη θεά Mut. Η στενή της σχέση με τον αιγυπτιακό θρόνο της έδινε το "δικαίωμα" μίας τέτοιας συνθήκης. Ο προστατευτικός της χαρακτήρας εξηγεί γιατί εκείνοι που βρίσκονται σε δυσκολία πρέπει να ζητήσουν τη βοήθειά της. Η μητρική της διάσταση εξηγεί γιατί οι κάτοικοι του Ιούδα, που την αναζητούν, χαρακτηρίζονται ως παιδιά. Η κυρίαρχη θέση που καταλαμβάνουν η μέθη και τα λουλούδια στη λατρεία της μπορούν να εξηγήσουν την εμφάνιση των ίδιων στοιχείων στο Ησ 28. Συνδεόταν επίσης με τον κάτω κόσμο ως προστάτις των νεκρών και είναι πιθανόν ότι το όνομά της ηχούσε σαν την εβραϊκή λέξη "θάνατος", κάτι που βοηθούσε τον Ησαΐα στο φυσικό παιχνίδι των λέξεων. Άλλα στοιχεία του κειμένου, όπως η μεγάλη πλημμύρα μπορεί να αναφέρονται στους νεο-Ασσυρίους. Ο Ησαΐας προειδοποιεί ότι η Αίγυπτος και η Mut δε μπορούν να προστατεύσουν τον Ιούδα από την επίθεσή τους.
Seung Il Kang, "A Philological Approach to the Problem of King So (2 Kgs 17:4)", 241-248
Στο άρθρο υποστηρίζεται η ταύτιση που πρότεινε ο Kitchen με τον Φαραώ Osorkon V και την συμπληρώνει με κάποιες φιλολογικές λεπτομέρειες. Τα συμπεράσματα αυτής της μελέτης ωστόσο απαιτούν μία διαφοροποίηση της θέσης του Kitchen. Προτείνεται η κατανόηση της εβραϊκής λέξης ως μεταγραφή του s3-r στο όνομα του Osorkon w3-s3-r-kn, κι όχι απλά του s3.
Tod Linafelt / F.W. Dobbs-Allsopp, "Poetic Line Structure in Qoheleth 3:1", 249-259
Σε αυτό το σημείωμα υποστηρίζεται η κατανόηση του Εκκλ 3,1 ως στίχου (και αρχής του ποιήματος που ακολουθεί στο 3,2-8) και προτείνονται πιθανοί τρόποι χωρισμού των γραμμών οι οποίες οδηγούν σε ένα νέο τρόπο κατανόησης της δομής του ως διστίχου. Με περιορισμένη και εσφαλμένη χειρόγραφη μαρτυρία για το χωρισμό των γραμμών και χωρίς σαφή, σύγχρονα με την εποχή σχόλια στο θέμα, η δομή των γραμμών στα βιβλικά εβραϊκά ποιήματα πάντοτε χρειάζονται επαναπροσδιορισμό. ΟΙ συγγρφαείς εδώ ανέλαβαν ένα είδος αποκατάστασης του αρχικού χωρισμού, ο οποίος πιστεύουν ότι καταδεικνύει την αναγκαιότητα κατανόησης της δομής των γραμμών στο βιβλικό στίχο.
Ola Wikander, "The Hebrew Consecutive Wāw as a North West Semitic “Augment”: A Typological Comparison with Indo-European", 260-270
Το κλασικό πρόβλημα των εβραϊκών συμπερασματικών χρόνων προσεγγίζεται εδώ από μία διαφορετική οπτική γωνία: εκείνη της συγκριτικής γλωσσικής τυπολογίας. Στο άρθρο εξετάζονται παράλληλες τυπολογικές εξελίξεις μεταξύ των δυτικών σημιτικών γλωσσών και των ινδοευρωπαϊκών οι οποίες οδηγούν στη δημιουργία ρηματικών τύπων με την προσθήκη μίας "αύξησης" ή ενός χρονικού μορίου. Εδώ χρησιμοποιείται μία τυπολογική σύγκριση μεταξύ του συμπερασματικού wāw και της ινδοευρωπαϊκής αύξησης με σκοπό να τονισθούν κάποιοι από τους παράγοντες οι οποίοι εμπλέκονται ίσως στη γένεση των συμπερασματικών τύπων, καθώς επίσης για να καταστούν σαφείς κάποιες από τις τυπολογικές ομοιότητες στη ρηματική σύνταξη των δύο γλωσσικών οικογενειών.
Benjamin Ziemer, "Erklärung der wichtigsten 'demographischen' Zahlen des Numeribuches aus ihrem kompositionellen Zusammenhang", 271-287
Οι "δημογραφικοί" αριθμοί στους Αριθμούς ερμηνεύονται ως ένα αναπόσπαστο μέρος του αριθμητικού συστήματος, το οποίο συγκρατεί τη δομή της Πεντατεύχου. Ο αριθμός 79 των πατέρων φυλών και φατριών του Ισραήλ στο Αρ 26 είναι σημαντικός από αυτήν την άποχη. Επιπλέον κανείς πρέπει να λάβει υπόψη την ιστορία πρόσληψης στο Κουμράν και στο ραββινικό Ιουδαϊσμό, όπου οι αξιωματούχοι σύμφωνα με το Έξ 18 και Δτν 1 συνδυάζονται με έναν μεγάλο αριθμό Ισραηλιτικών ή με την ίδια την απογραφή. Καταδεικνύεται εδώ ότι ο Ισραήλ έπρεπε να αριθμεί ακριβώς 603550 άνδρες ώστε να έχει στη συνέχεια 79079αξιωματούχοι, όταν θα φεύγει από το Σινά. Κατά τον ίδιο τρόπο ο αριθμός 79 βρίσκεται πίσω από τον αριθμό των νεκρών εξαιτίας του mgph κατά τη διάρκεια των περιπλανήσεων στην έρημο, πίσω από τους αξιωματούχους σύμφωνα με τη δεύτερη απογραφή και τέλος πίσω από το παγκόσμιο χρονολογικό σύστημα της Πεντατεύχου.
Jonathan Burnside, "A 'Missing Case' in the Biblical Laws of Homicide and Asylum?", 288-291
Η Έξοδος παρέχει το "χαμένο κρίκο" στους βιβλικούς νόμου της ανθρωποκτονίας και του ασύλου. Εκεί ένα πραγματικά αθώος άνθρωπος αναζητά άσυλο για να προστατευθεί από μία ψευδή κατηγορία ανθρωποκτονίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου