Douglas E. Oakman, "The Perennial Relevance of Saint Paul: Paul's Understanding of Christ and a Time of Radical Pluralism", 4-14
Στο άρθρο εξετάζεται η παύλεια χριστολογία μέσα από 5 θέσεις και υποστηρίζεται ότι ο Παύλος είδε μάλλον στον Χριστό την πληρότητα της ανθρωπότητας παρά την πληρότητα της θεότητας. Η χριστολογία του Παύλου τον ενέπνευσε να είναι ανοικτός ως απόστολος προς τους εθνικούς. Δεν προκάλεσε μία "χριστιανική ιδιαιτερότητα", όπως έκαναν αργότερα χριστολογίες με αποκλειστικές τάσεις. Το έργο του Παύλου που χαρακτηρίζεται από έναν οικουμενικό πλουραλισμό χρησιμοποίησε ως σύμβολό του τη σωτηρία που μπορούσε να υπογραμμίσει το σεβασμό στην ιδιαιτερότητα και ταυτόχρονα να δημιουργήσει μία κοινότητα μέσα σε μία κοινή ανθρωπότητα. Η επιστροφή στην χριστολογία του Παύλου σημερα θα μπορούσε να προσφέρει στονς χριστιανούς μία δημιουργική και κριτική βάση για τη συνάντηση με το σύγχρονο θρησκευτικό πλουραλισμό.
Joseph Hellerman, "Brothers and Friends in Philippi: Family Honor in the Roman World and in Paul's Letter to the Philippians", 15-25
Η παρούσα μελέτη επιδιώκει να καταδείξει τη σημασία που έχει η αξιοποίηση των συμπερασμάτων των κοινωνικών επιστημών για την ερμηνεία της Κ.Δ. δημιουργώντας ένα νοητό τρίγωνο μεταξύ α) του μοντέλου της πολιτισμικής ανθρωπολογίας για την τιμή της οικογένειας της αρχαίας Μεσογείου, β) των κοινωνικών δεδομένων από τη ρωμαϊκή αποικία των Φιλίππων και γ) της επιστολής του Παύλου προς Φιλιππησίους. Οι αρχαιολογικές μαρτυρίες από τους Φιλίππους σαφώς επιβεβαιώνουν αυτήν την ιδιαίτερη πλευρά του κοινωνικού μοντέλου, δηλαδή, ότι τα μέλη της οικογένειας στον κόσμο της αρχαίας Μεσογείου σαφώς διέφεραν από απόψεως τιμής από πρόσωπα μέσα στην δικές τους ομάδες συγγενών και συναγωνίζονταν στην τιμή με τους εκπροσώπους των άλλων οικογενειών. Και οι δύο δραστηριότητες μαρτυρούνται επιγραφικά στους Φιλίππους. Η παρουσία αυτών των αξιών στην αποικία ρίχνει φως επιπλέον σε μεγάλες ομάδες των Φιλιππησίων, αφού ο Παύλους αντιμετώπιζε την χριστιανική κοινότητα στους Φιλίππους ως μία οικογένεια κι επεδίωκε με το γράμμα του να ενθαρρύνει τους Φιλιππησίους να συμπεριφέρονται ο ένας στον άλλο σαν θετοί αδελφοί. Αυτό σημαίνει ότι ο Παύλος επιθυμούσε να εδραιώσει ένα ήθος συγγένειας ανάμεσα στους χριστιανούς της αποικία, το οποίο θα απεθάρρυνε από ένα συναγωνισμό για την τιμή ανθρώπους που έπαιρναν στα σοβαρά την ταυτότητά τους ως αδελφών εν Χριστώ.
Mark Bredin, "Ecological Crisis and Plagues (Revelation 11:6)", 26-38
Αυτό το άρθρο συζητά τους δύο μάρτυρες που κτυπούν τη γη και συζητά πώς αυτό το κείμενο μπορεί να εμπνεύσει όσους ενδιαφέρονται για το περιβάλλον. Ο συγγρ. προτείνει ότι αυτοί οι δύο μαρτυρες κατηγορούν την ανθρωπότητα για τις πράξεις που διέπραξε εις βάρος της γης. Οι δύο μάρτυρες καλούν τους "κατοίκους της γης" να εγκαταλείψουν την απληστία τους και την απομόνωσή τους και να αναγνωρίσουν ότι ευθύνονται για την οικολογική καταστροφή και τους καλούν να ζήσουν σε αρμονία με τη γη κι όχι να την λαφυραγωγούν. Οι μάρτυρες αποκαλύπτουν στους καταστροφείς της γης ότι όσα κάνουν θα έχουν συνέπειες. Με αυτόν τον τρόπο το Αποκ 11 εμπνέει το σημερινό έργο της οικολογικής προστασίας ως μία πράξη που ξεκινά τώρα αυτό που θα ολοκληρώσει αργότερα ο Θεός.
John H. Elliott, "1 Enoch, 1 Peter, and Social—Scientific Criticism. A Review Article on a Major 1 Enoch Commentary ", 39-43
Το συγκεκριμένο άρθρο παρουσιάζει τον πρώτο τόμο του υπομνήματος στο 1 Ενώχ του George Nickelsburg. Ενδιαφέρον παρουσιάζει η σύνδεση του 1 Ενώχ με την 1 Πέτρου και η ερμηνεία με τη βοήθεια της κοινωνιολογικής μεθόδου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου