Στο τρέχον τεύχος του Biblical Theology Bulletin 40:4 (2010) δημοσιεύονται τα εξής άρθρα:
Esther Miquel, "How to Discredit an Inconvenient Exorcist: Origin and Configuration of the Synoptic Controversies on Jesus’ Power as an Exorcist", 187-206
Στο άρθρο χρησιμοποιείται η εθνολογική έρευνα του M. Lewis για την κατοχή και τον εξορκισμό ως ένα μεθοδολογικό εργαλείο για να επιλυθούν κάποια εξηγητικά προβλήματα σχετικά με την ερμηνεία, την ιστορική προέλευση και τη φιλολογική προ-συνοπτική ανάπτυξη των συζητήσεων για τον Βεελζεβούλ (Μκ 3, 22-30. Μτ 12, 22-32. Λκ 11, 14-23).
William R. Bronn, "Forgiveness in “My Brothers” of Matthew 28:10 and Its Significance for the Matthean Climax (28:16-20)", 207-214
Ο Ματθαίος κλιμακώνει το ευαγγέλιό του (28,16—20) με τον αναστημένο Κύριο, ανάμεσα στα άλλα, να συγχωρεί τους 11 και στη συνέχεια μέσω του βαπτίσματος, όλους εκείνους οι οποίοι θα τον πιστέψουν, αποκαθιστώντας την κοινωνία ή αδελφική σχέση μαζί τους. Ο Ματθαίος δηλώνει αυτήν την πρόθεση παρουσιάζοντας τον Ιησού να εκδηλώνει την αλληλεγγύη του με τους έντεκα, με το να αναφέρεται σε αυτούς ως "οι αδελφοί μου" (28, 10). Ο όρος αδελφοί παραπέμπει στην ιστορία της Γενέσεως του Ιωσήφ που συγχωρεί του έντεκα αδελφούς του (45, 1-15). Αυτή η έμμεση αναφορά επιβεβαιώνεται από την τέλεια αντιστοιχία μεταξύ του Γεν 45, 1 - 15 και Μτ 28, 16-20 σε κάθε στοιχείου της ιστορίας και της παρουσίασής της.
Victor H. Matthews, "Conversation and Identity: Jesus and the Samaritan Woman", 215-226
Η μελέτη σκοπό έχει να λειτουργήσει ως μεθοδολογική παρουσίαση του πώς ένας ενσωματωμένος σε μία διήγηση διάλογος, όπως αυτός που απαντά στο Ιω 4, 1-26, μπορεί να αναλυθεί με τη βοήθεια διαφορετικών κοινωνιολογικών τεχνικών. Κάθε μέθοδος παρουσιάζεται εν συντομία πριν από την εξήγηση που προσφέρεται με σκοπό να προσφέρει το θεωρητικό υπόβαθρο που οδηγεί σε συγκεκριμένα συμπεράσματα. Η ανάλυση του διαλόγου, που ακολουθεί, καθιστά σαφές ότι η ταυτότητα είναι το κεντρικό σημείο αυτής της αφήγησς. Καθίσταται επίσης σαφές ότι ο συγγραφέας χρησιμοποιεί κοινωνικές / πολιτισμικές ιδέες σχετικά με τον διάλογο με σκοπό να καταστήσει τους χαρακτήρες και το σκηνικό πιστευτό στους ακροατές του.
Callia Rulmu, "The Use of Psalm 69:9 in Romans 15:3: Shame as Sacrifice", 227-233
Αναφερόμενος στην εσωτερική σύγκρουση μεταξύ των "αδυνάτων" και "ισχυρών", που επηρεάζει την εκκλησία της Ρώμης, ο Παύλος προσπαθεί να δώσει μία λύση στο πρόβλημα, η οποία να είναι σύμφωνη με το "ευαγγέλιό" του. Κεντρικό στοιχείο στο επιχείρημα του Παύλου είναι η παράθεση στο Ρωμ 15, 3 του Ψα 69, 9 (Ο΄ 68, 10), το οποίο το ερμηνεύει και το παρουσιάζει από μία χριστολογική οπτική: ο Ιησούς εμφανίζεται ως ο ένας στον οποίο πέφτουν όλες οι προσβολές και επιθέσεις εναντίον του Θεού. Πρώτον, ο Παύλος διαβάζει το κείμενο τυπολογικά, ως αναφερόμενο στον Χριστό, αυτόν που βαστάζει τις αμαρτίες. Δεύτερον, αλλά εξίσου σημαντικά, ο Παύλος το διαβάζει ως ένα παράδειγμα της δικής του εμπειρίας κι ως ένας τύπο της εμπειρίας της Εκκλησίας. Οι προσβολές μεταξύ Χριστιανών εξισώνονται με την προσβολή του ίδιου του Θεού και η αισχύνη που συνδέεται με αυτήν επεκτείνεται στη συνέχεια σε όλους όσους ισχυρίζονται ότι αγαπούν και υπηρετούν το Θεό. Η έκκληση του Παύλου προς τους "ισχυρούς" να αντέξουν την κριτική και να αποφύγουν κάθε προσπάθεια να αποκαταστήσουν την τιμή τους -θα πρέπει να θεωρήθηκε αφύσικη συμπεριφορά για εκείνους που ανήκαν σε μία κουλτούρα την οποία διέτρεχαν οι αξίες της τιμής και της αισχύνης. Ωστόσοο Παύλος ενισχύει τους πιστούς στη Ρώμη να δεχθούν την αισχύνη ως μία θυσία για χάρη του ύψιστου αγαθού δηλαδή για την οικοδομή της χριστιανικής κοινότητας.
Esther Miquel, "How to Discredit an Inconvenient Exorcist: Origin and Configuration of the Synoptic Controversies on Jesus’ Power as an Exorcist", 187-206
Στο άρθρο χρησιμοποιείται η εθνολογική έρευνα του M. Lewis για την κατοχή και τον εξορκισμό ως ένα μεθοδολογικό εργαλείο για να επιλυθούν κάποια εξηγητικά προβλήματα σχετικά με την ερμηνεία, την ιστορική προέλευση και τη φιλολογική προ-συνοπτική ανάπτυξη των συζητήσεων για τον Βεελζεβούλ (Μκ 3, 22-30. Μτ 12, 22-32. Λκ 11, 14-23).
William R. Bronn, "Forgiveness in “My Brothers” of Matthew 28:10 and Its Significance for the Matthean Climax (28:16-20)", 207-214
Ο Ματθαίος κλιμακώνει το ευαγγέλιό του (28,16—20) με τον αναστημένο Κύριο, ανάμεσα στα άλλα, να συγχωρεί τους 11 και στη συνέχεια μέσω του βαπτίσματος, όλους εκείνους οι οποίοι θα τον πιστέψουν, αποκαθιστώντας την κοινωνία ή αδελφική σχέση μαζί τους. Ο Ματθαίος δηλώνει αυτήν την πρόθεση παρουσιάζοντας τον Ιησού να εκδηλώνει την αλληλεγγύη του με τους έντεκα, με το να αναφέρεται σε αυτούς ως "οι αδελφοί μου" (28, 10). Ο όρος αδελφοί παραπέμπει στην ιστορία της Γενέσεως του Ιωσήφ που συγχωρεί του έντεκα αδελφούς του (45, 1-15). Αυτή η έμμεση αναφορά επιβεβαιώνεται από την τέλεια αντιστοιχία μεταξύ του Γεν 45, 1 - 15 και Μτ 28, 16-20 σε κάθε στοιχείου της ιστορίας και της παρουσίασής της.
Victor H. Matthews, "Conversation and Identity: Jesus and the Samaritan Woman", 215-226
Η μελέτη σκοπό έχει να λειτουργήσει ως μεθοδολογική παρουσίαση του πώς ένας ενσωματωμένος σε μία διήγηση διάλογος, όπως αυτός που απαντά στο Ιω 4, 1-26, μπορεί να αναλυθεί με τη βοήθεια διαφορετικών κοινωνιολογικών τεχνικών. Κάθε μέθοδος παρουσιάζεται εν συντομία πριν από την εξήγηση που προσφέρεται με σκοπό να προσφέρει το θεωρητικό υπόβαθρο που οδηγεί σε συγκεκριμένα συμπεράσματα. Η ανάλυση του διαλόγου, που ακολουθεί, καθιστά σαφές ότι η ταυτότητα είναι το κεντρικό σημείο αυτής της αφήγησς. Καθίσταται επίσης σαφές ότι ο συγγραφέας χρησιμοποιεί κοινωνικές / πολιτισμικές ιδέες σχετικά με τον διάλογο με σκοπό να καταστήσει τους χαρακτήρες και το σκηνικό πιστευτό στους ακροατές του.
Callia Rulmu, "The Use of Psalm 69:9 in Romans 15:3: Shame as Sacrifice", 227-233
Αναφερόμενος στην εσωτερική σύγκρουση μεταξύ των "αδυνάτων" και "ισχυρών", που επηρεάζει την εκκλησία της Ρώμης, ο Παύλος προσπαθεί να δώσει μία λύση στο πρόβλημα, η οποία να είναι σύμφωνη με το "ευαγγέλιό" του. Κεντρικό στοιχείο στο επιχείρημα του Παύλου είναι η παράθεση στο Ρωμ 15, 3 του Ψα 69, 9 (Ο΄ 68, 10), το οποίο το ερμηνεύει και το παρουσιάζει από μία χριστολογική οπτική: ο Ιησούς εμφανίζεται ως ο ένας στον οποίο πέφτουν όλες οι προσβολές και επιθέσεις εναντίον του Θεού. Πρώτον, ο Παύλος διαβάζει το κείμενο τυπολογικά, ως αναφερόμενο στον Χριστό, αυτόν που βαστάζει τις αμαρτίες. Δεύτερον, αλλά εξίσου σημαντικά, ο Παύλος το διαβάζει ως ένα παράδειγμα της δικής του εμπειρίας κι ως ένας τύπο της εμπειρίας της Εκκλησίας. Οι προσβολές μεταξύ Χριστιανών εξισώνονται με την προσβολή του ίδιου του Θεού και η αισχύνη που συνδέεται με αυτήν επεκτείνεται στη συνέχεια σε όλους όσους ισχυρίζονται ότι αγαπούν και υπηρετούν το Θεό. Η έκκληση του Παύλου προς τους "ισχυρούς" να αντέξουν την κριτική και να αποφύγουν κάθε προσπάθεια να αποκαταστήσουν την τιμή τους -θα πρέπει να θεωρήθηκε αφύσικη συμπεριφορά για εκείνους που ανήκαν σε μία κουλτούρα την οποία διέτρεχαν οι αξίες της τιμής και της αισχύνης. Ωστόσοο Παύλος ενισχύει τους πιστούς στη Ρώμη να δεχθούν την αισχύνη ως μία θυσία για χάρη του ύψιστου αγαθού δηλαδή για την οικοδομή της χριστιανικής κοινότητας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου