Στο τρέχον τεύχος του περιοδικού The Journal for the Study of Pseudepigrapha 20:3 (2011) δημοσιεύονται τα εξής άρθρα:
Ephraim Nissan, "On Joshua in Pseudo-Sirach", 163-218
O Ψ-Σειράχ είναι ένα πρώιμο μεσαιωνικό εβραϊκό κείμενο το οποίο περιέχει πολύ υλικό ομιλητικής φύσης, αλλά του οποίου ο σκοπός είναι είναι λιγότερο εξηγητικός. Ο Eli Yassif υποστήριξε ότι αυτό το έργο προέρχεται από το Χαλιφάτο της Μεσοποταμίας. Ο Ψ-Σειράχ είναι δομημένος ως μία σειρά ανταλλαγών μεταξύ του παιδιού Ben Sira (υιού του Ιερεμία) και του βασιλιά Ναβουσοδονόσσορα. Το επιχείρημα του Yassif ότι οι ιστορίες για τον Σολομώντα και την βασίλισσα της Σεβά που βρίσκονται πίσω από αρκετό υλικό του Ψ-Σειράχ πιθανόν στηρίζονται σε μία μη-ιουδαϊκή πηγή είναι χρήσιμο καθώς προσπαθούμε να ερμηνεύσουμε μία προβληματική αιτιολογική ιστορία σε αυτό το έργο. Σε αυτό το άρθρο υποστηρίζεται ότι στη σημερινή του μορφή μέσα στο έργο του Ψ-Σειράχ η ιστορία της ίππευσης ενός ταύρου κατά τη διάρκεια της κατάληψης της Ιεριχούς δέχεται μία νέα αιτιολογία: ενώ η ισλαμική παράδοση εξηγεί τη σχέση του Ευφραιμίτη Ιησού με τον ταύρο με διαφορετικό τρόπο, η ιουδαϊκή εξήγηση γι' αυτό το μοτίβο στηρίζεται στο συμβολισμό των φυλών, σύμφωνα με τον οποίο ο Ιησούς του Ναυί συνδέεται με τον ταύρο. Δεύτερον, προτείνεται ότι αυτό το μοτίβο ενός ήρωα που ιππεύει έναν ταύρο προήλθε πιθανόν από έναν ιρανικό μύθο σύμφωνα με τον οποίο ο βασιλιάς Ferêdûn συνδέεται με τα κοπάδια βοοειδών και την ίππευση ταύρου. Αντικατοπτρίζει επίσης τις ισλαμικές πηγές, όπου συνδέεται με διάφορους βιβλικούς χαρακτήρες. Τρίτον, υποστηρίζεται ότι ο ήρωας που ιππεύει τον ταύρο μπροστά από τα τείχη της πόλης είναι ένα ανάγλυφο από τα μουσεία του Καπιτωλείου στη Ρώμη, το οποίο όμως δε σχετίζεται πιθανόν με τον Ψ-Σειράχ. Από την άλλη αποτελεί μαρτυρία της παρουσίας της αντιπαράθεσης των μοτίβων στη διεθνή λαϊκή παράδοση. Τέλος, η παράδοση ότι η γειτονιά Abū Thōr στην Ιερουσαλήμ πήρε το όνομά της από έναν ιππέα ταύρου (ένα στρατηγό του Saladin) συζητείται επίσης. Το τοπωνύμιο Abū Thōr συνδέεται πιθανόν με τον Ιησού ως ιππέα του ταύρου. Η ιστορία που κρύβεται πίσω από το όνομα της γειτονιάς πιθανόν θυμίζει έναν από τους συγκερασμούς μεταξύ του Ιρανού Ferêdûn και των ισλαμικών παραδόσεων με διάφορους βιβλικούς χαρακτήρες.
Rafael Rodríguez, "Re-framing End-Time Wonders: A Response to Hans Kvalbein", 219-240
Στα 1998 δημοσιεύθηκε στο περιοδικό JSP η ανάλυση της θεραπευτικής γλώσσας του 4Q521 από τον Hans Kvalbein, στο οποίο ο Kvalbein συζήτησε ειδικότερα (1) το ερώτημα εάν μια τέτοια γλώσσα έχει κυριολεκτικό ή μεταφορικό περιεχόμενο και (2) τα παράλληλα μεταξύ της γλώσσας του 4Q521 και των Μτ 11, 5 και Λκ 7, 22. Η μελέτη του Kvalbein προσφέρει μία προσεκτική ανάλυση της σχέσης μεταξύ της παράδοσης και της γλώσσας που χρησιμοποιείται για να εκφραστεί αυτή η παράδοση. Δυστυχώς στη μελέτη του υιοθετεί μία πολύ αυστηρή διάκριση μεταξύ της κυριολεκτικής και της μεταφορικής σημασίας και δε λαμβάνει υπόψη τις σύνθετες σχέσεις που υφίστανται μεταξύ γλώσσας και παράδοσης, παρόντος και μέλλοντος. Στην παρούσα μελέτη ο συγγραφέας ασχολείται με αυτήν την παράλειψη και στρέφεται προς την πρόσφατη κοινωνιολογική έρευνα για τη μνήμη προκειμένου να αποκαλύψει τη χρήση από το 4Q521 και το ευαγγελικό κείμενο των θεραπευτικών παραδόσεων στον Ησαΐα (κι αλλού) για να κατανοηθεί και να ερμηνεθεί η τωρινή κατάσταση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου