Στο τρέχον τεύχος του περιοδικού Vigiliae Christianae 65:1 (2011) δημοσιεύονται μεταξύ άλλων ορισμένα άρθρα που αφορούν στον αρχέγονο χριστιανισμό και στην πρόσληψη των βιβλικών κειμένων στην εκκλησιαστική γραμματεία:
Huub van de Sandt, "Why does the Didache Conceive of the Eucharist as a Holy Meal?", 1-20
Στις αφηγήσεις της Κ.Δ. σχετικά με την Ευχαριστία ο Ιησούς χαρακτηρίζει τον άρτο ως το σώμα του και τον οίνο ως το αίμα του. Στις περικοπές της Διδαχής που αναφέρονται στην Ευχαριστία (Διδ 9-10 και 14) απουσιάζουν τα ιδρυτικά λόγια. Ο οίνος δε συνδέεται με το αίμα του Ιησού και ο άρτος δε συνδέεται σε καμιά περίπτωση με το φυσικό του σώμα. Αν η Διδαχή δεν αφήνει να εννοηθεί ότι η τελετή της ευχαριστίας συνδέεται κατά κάποιον τρόπο με την παράδοση του Μυστικού Δείπνου, γιατί τότε θεωρείται το κοινό δείπνο στη Διδαχή ως άγιο; Στο παρόν άρθρο υποστηρίζεται ότι το δείπνο κατανοούνταν ως άγιο προκειμένου να καταδειχθεί ότι συνδεόταν τόσο με το θείο όσο και με τη λατρεία στο ναό. Αφού το σκηνικό του ναού γενικά θεωρούνταν ως το φυσικό περιβάλλον για τις θρησκευτικές τελετές, ιδέες του ναού και το σκεπτικό του ναού χρησιμοποιήθηκαν για να περιγράψουν και να ορίσουν το λατρευτικό σκηνικό εκτός ναού.
Albert-Kees Geljon, "Didymus the Blind: Commentary on Psalm 24 (23 LXX): Introduction, Translation and Commentary", 50-73
Σε αυτό το άρθρο δίνεται η μετάφραση και κάποια σχόλια στο υπόμνημα στον Ψα 24 (23 κατά τους Ο΄) του Δίδυμου του Τυφλού. Ο Δίδυμος θεωρεί ότι ο Ψαλμός δηλώνει την ηθική πρόοδο της ψυχής προς την τελειότητα. Ερμηνεύει το δεύτερο μέρος του Ψαλμού ως μία αναφορά στην παραμονή του Χριστού στη γη και στην ανάληψή του. Στην εξήγησή του ο Δίδυμος στηρίζεται κυρίως στους προηγούμενούς του, όπως για παράδειγμα στον Κλήμεντα τον Αλεξανδρέα και τον Ωριγένη.
Pierre Létourneau, "The Dialogue of the Savior as a Witness to the Late Valentinian Tradition", 74-98
Ο Διάλογος του Σωτήρα είναι ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον κείμενο που διασώζει λόγια του Κυρίου, κοσμολογικά αποσπάσματα κι άλλο υλικό διαφορετικής προέλευσης. Μία προσεκτική ανάλυση των βασικών του ιδεών προδίδει βαλεντιανή προέλευση, όπως υποψιάσθηκε κάποτε ο M. Krause. Aναζητώντας καταρχάς έγκυρα κριτήρια για την ταυτοποίηση βαλεντινιανών κειμένων, ο συγγραφέας του παρόντος άρθρου αποπειράται να εξακριβώσει τον βαλεντινιανό χαρακτήρα του Διαλόγου του Σωτήρα συγκρίνοντάς τον με πατερικές πηγές και κείμενα του Nag Hammadi Κάποιες ασυμφωνίες μεταξύ αυτής της εκδοχής του βαλεντινιασμού και των πατερικών περιγραφών μπορούν να εξηγηθούν με τον καλύτερο τρόπο ως δογματικές προσαρμογές στο πλαίσιο της αναδυόμενης ορθοδοξίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου