Το νέο τεύχος του DSD / In the new issue of DSD

Στο νέο τεύχους του Dead Sea Discoveries 16:3 (2009) δημοσιεύονται τα εξής άρθρα:

Michael A. Knibb, "The Community of the Dead Sea Scrolls: Introduction", 297-308
To άρθρο αποτελεί μία εισαγωγή στα άρθρα του ειδικού αυτού τόμου του περιοδικού με θέμα την κοινότητα των Κειμένων της Νεκράς Θαλάσσης και αποπειράται να παρέχει μια εκτίμηση σχετικά με ορισμένα ζητήματα που αυτά τα κείμενα θέτουν. Παρέχονται τα απαραίτητα επιχειρήματα για να καταδειχθεί ότι η παράδοση S δεν αφορούσε μία μόνο ομάδα κι όδι η yahad δεν περιοριζόταν στον Κουμράν. Ο συγγραφέας υποστηρίζει ότι η κοινοτική οργάνωση του κινήματος των Κειμένων της Νεκράς Θάλασσας ήταν πιο ευέλικτο και περισσότερο σύνθετο από ό,τι συνήθως υποθέτουμε.

Jutta Jokiranta, "An Experiment on Idem Identity in the Qumran Movement", 309-329
Η συζήτηση για τη σχέση μεταξύ του Κανόνα της Κοινότητας (S) και του κειμένου της Δαμασκού (D) μπορεί να στραφεί προς λάθος κατεύθυνση, εάν επικεντρωθεί στις διαφορές μεταξύ των κειμένων χωρίς να εκτιμήσει με σαφή τρόπο τη σημασία των μεταξύ τους σχέσεων και αλληλεπιδράσεων. Εδώ υιοθετείται η ιδέα της "διαχρονικής ταυτότητας" (idem identity) για να καταστεί σαφές ότι το λιγότερο που θεωρούσε το κίνημα ότι αυτό είναι, είναι τουλάχιστον τόσο σημαντικό όσο το να τεθεί το ερώτημα για το ποιους θεωρούσαν τα ίδια τα μέλη της ομάδας (τους εαυτούς τους) ότι είναι (το ζήτημα της συγχρονικής ταυτότητας [ipse identity]). To κίνημα θα μπορούσε να θεωρηθεί ότι είναι το ίδιο, ότι αντιστέκεται στο χρόνο παρά τις ποικίλες διαφορές. Στο άρθρο η συγγραφέας προσπαθεί να εντοπίσει σημαντικά στοιχεία της διαφοράς τα οποία μπορούσαν να είναι ανεκτά μέσα στο ίδιο κίνημα. Ένα πείραμα για τη διαχρονική ταυτότητα μπορεί να γίνει, αν κοιτάξει κανείς τα κείμενα με τους κανόνες και ειδικότερα εκείνα που αφορούν στην είσοδο στην κοινότητα. Στην κοινή κοινωνική του ταυτότητα το κίνημα φαίνεται να αυτοπαρουσιάζεται με τους όρους των δραστηριοτήτων του, όπως για παράδειγμα τις συμβουλές και τα προσόντα παρά τις ιδιαίτερες μορφές κοινοτήτων και οργάνωσης.

Alison Schofield, "Between Center and Periphery: The Yahad in Context", 330-350
Οι ειδικοί έχουν εδώ και πολλά χρόνια εξισώσει τη yahad με τους κατοίκους του Κουμράν, δημιουργώντας έτσι ένα δύσχρηστο μοντέλο δύο κοινοτήτων, εκείνης που βρίσκεται πίσω από τον Κανονισμό της Κοινότητας (S) κι εκείνη πίσω από το Κείμενο της Δαμασκού (D) ή μέλη του Κουμράν που έχουν δεσμούς με την κοινότητα και κινούνται στην περιφέρειά της έναντι εκείνων που είναι ενσωματωμένοι και "κανονικά" μέλη. Αυτό το διπλό παράδειγμα ωστόσο δεν μπορεί να εξηγήσει τόσο το κοινό όσο και το διαφορετικό μεταξύ των S και D υλικό καθώς και του άλλου υλικού κανονισμών που έχουμε σήμερα στη διάθεσή μας. Στο άρθρο η συγγραφέας παρέχει ένα κοινωνικοανθρωπολογικό μοντέλο κατανόησης του σχηματισμού της κοινότητας, το οποίο να μπορεί να εξηγήσει τη δυναμική σχέση μεταξύ τόσο του κέντρου κωδικοποίησης στην Ιερουσαλήμ και της σέκτας γενικά, καθώς και σε ένα μικροσκοπικό επίπεδο μέσα στην ίδια την yahad. Γιατί καθώς η yahad δημιούργησε το δικό της νέο κέντρο αυθεντίας στο Κουμράν, παρήγαγε νέες, διαφορετικές παραδόσεις, οι οποίες όμως ποτέ δεν αναπτύχθηκαν στην απομόνωση. Aυτό το "ακτινωτό-διαλογικό" μοντέλο ανάπτυξης προτείνει ως λύση ότι οι κοινότητες - και οι παραδόσεις τους- διαφοροποιούνταν μέσα από το συνεχή διάλογο με τα κέντρα /το κέντρο εξουσίας.

John J. Collins, "Beyond the Qumran Community: Social Organization in the Dead Sea Scrolls", 351-369
Τα Χειρόγραφα της Νεκράς Θαλάσσης αναφέρονται σε διαφορετικά είδη κοινοτήτων. Το Κείμενο της Δαμασκού κάνει λόγο για ανθρώπου που ζούνε σε "στρατόπεδα" σε όλη τη χώρα, παντρεύονται και έχουν παιδιά. Ο Κανονισμός της Κοινότητας αντίθετα δε μιλά καθόλου για γυναίκες και παιδιά.The Dead Sea Scrolls refer to different kinds of communities. Μιλά όμως για μικρές κοινότητες με απαρτία δέκα άτομα ως μέρος της yahad. Ο Κανονισμός της Κοινότητας κάνει επίσης λόγο με αινιγματικό τρόπο για δώδεκα άνδρες και τρεις ιερείς που υποτίθεται ότι πηγαίνουν στην έρημο για να ετοιμάσουν την οδό Κυρίου. Είναι δυνατό, αν και όχι βέβαιο, αυτοί να είναι οι ιδρυτές της κοινότητας στο Κουμράν. Το Κουμράν ήταν σίγουρα μία κοινότητα-σέκτα των ρωμαϊκών χρόνων. Είναι δυνατό, αν και δεν έχει αποδειχθεί, ότι ήταν ένα οχυρό των Ασμοναίων πριν έρθουν οι Ρωμαίοι. Δεν ήταν ποτέ τίποτε περισσότερο από μία από τις πολλές κοινότητες-σέκτες. Επομένως η yahad δεν πρέπει να ταυτιστεί με "την κοινότητα του Κουμράν".

Charlotte Hempel, "CD Manuscript B and the Rule of the Community",370-387
Στην αρχή στο άρθρο υπογραμμίζεται ο αυξημένος αριθμός κοινών στοιχείων μεταξύ του Κειμένου της Δαμασκού και του Κανονισμού της Κοινότητας. Μερικά παραδείγματα τέτοιας σύμπτωσης, όπως για παράδειγμα ο ποινικός κώδικας, προκάλεσαν το ακαδημαϊκό ενδιαφέρον, όταν δημοσιεύθηκαν τα χειρόγραφα από το Σπήλαιο 4. Σε αυτήν τη μελέτη η συγγραφέας επιστρέφει σε ένα κείμενο από το χειρόγραφο Β του CD (CD 20,1b-8a), το οποίο εδώ και καιρό έχει επισημανθεί ότι είναι στενά συνδεδεμένο με το 1QS 8-9 και δίνει τη δυνατότητα επανεκτίμησης της σχέσης μεταξύ των δύο κειμένων υπό το φως της πλήρους έκδοσης όλων των χειρογράφων του S. H ανάλυση που προσφέρεται εδώ αποκαλύπτει μία σύνθετη σχέση μεταξύ αυτών των κειμένων καθώς επίσης και κάποιες συναρπαστικές ενδείδει προς την κατεύθυνση μίας σύνθετης φιλολογικής ιστορίας μέσα στην παράδοση S.

Sarianna Metso, " Problems in Reconstructing the Organizational Chart of the Essenes", 388-415
Οι προσπάθειες που έγιναν να αναπαρασταθεί η φύση και η δομή οργάνωσης του κινήματος των Εσσαίων στηρίχθηκαν κυρίως στα χειρόγραφα του Κειμένου της Δαμασκού και του Κανονισμού της Κοινότητας. Το άρθρο παραπέμπει σε ένα αριθμό επιπλέον αποσπασματικών κειμένων από το Σπήλαιο 4 και εξετάζει τις προκλήσεις που αυτά θέτουν και πώς αυτά συνδέονται με τις διάφορες θεωρίες σχετικά με τη φύση των κοινοτήτων που κρύβονται πίσω από αυτά. Μία θεμελιώδης ερώτηση είναι μέχρι ποιο βαθμό τα λεγόμενα κείμενα των κανονισμών αντικατοπτρίζουν πραγματικές ιστορικές συνθήκες και αυτό το ερώτημα είναι άρρηκτα δεμένο με το ερώτημα για τη λειτουργία των κειμένων μέσα στις κοινότητες που τα χρησιμοποιούσαν. Μία μελέτη των όρων οργάνωσης που χρησιμοποιούνται στα κείμενα αποκαλύπτει ότι αυτοί οι όροι χρησιμοποιούνταν με διάφορους τρόπους και ότι ενώ κάποι όροι μπορεί να αντικατοπτρίζουν πραγματικές ιστορικές συνθήκες, κάποιοι άλλοι δεν το κάνουν. Αυτό το συμπέρασμα έχει επιπτώσεις στo ερώτημα κατά πόσο είναι αποτελεσματικό να χρησιμοποιούνται τέτοια κείμενα για την αναπαράσταση της ιστορικής πραγματικότητας.

James C. VanderKam, "The Oath and the Community", 416-432
To κείμενο του Serek και της Δαμασκού περιγράφουν πλευρές των διαδικασίων μέσα από τις οποίες κάποιος μπορούσε να γίνει μέλος της κοινότητας και ο Ιώσηπος εξηγεί τις διαδικασίες ένταξης για όσους ήθελαν να γίνουν Εσσαίοι. Σε όλες αυτές τις περιγραφές περιλαμβάνεται κι ένας όρκος, αλλά έχει υποστηριχθεί ότι είναι σε διαφορετική κάθε φορά συνάφεια. Μία προσεκτική όμως εξέταση των κειμένων καταδεικνύει ότι όλες οι πηγές πιθανόν τοποθετούν τον όρκο στο ίδιο σημείο της διαδικασίας ένταξης στην κοινότητα. Επομένως αυτή η πλευρά της διαδικασίας ένταξης αποτελεί ένα ακόμη κοντινό παράλαληλο μεταξύ των κειμένων που βρέθηκαν στο Κουμράν και της περιγραφής των Εσσαίων από τον Ιώσηπο.

Steven D. Fraade, "Qumran Yahad and Rabbinic Hăbûrâ: A Comparison Reconsidered", 433-453
Ήδη αμέσως μετά τις πρώτες ανακαλύψεις και εκδόσεις των κειμένων της Νεκράς Θαλάσσης οι ειδικοί σύγκριναν την yahad των χειρογράφων με την hăbûrâ της πρώιμης ραββινικής γραμματείας και προσπάθησαν να εδραιώσουν μία ιστορική σχέση και πορεία ανάπτυξης μεταξύ των δύο τύπων οργάνωσης της κοινότητας. Το παρόν άρθρο είναι μια επισκόπηση επιλεγμένων αλλά αντιπροσωπευτικών παραδειγμάτων από αυτήν την έρευνα και προσπαθεί να αποκαλύψει τις προϋποθέσεις που υπάρχουν στη βάση τους καθώς και τις γενικότερες συνέπειές τους, ενώ θέτει και το ερώτημα, εάν τα στοιχεία, που έχουμε στη διάθεσή μας, επιτρέπουν κάθε είδους κοινωνιολογικών συγκρίσεων και αναπαραστάσεων της ιστορικής πραγματικότητας.