Κυριακή 5 Αυγούστου 2018

Για τον νεκρό τετράποδο σύντροφο / For the deceased four-legged companion

dog_webΤο Αρχαιολογικό Μουσείο Αθηνών έχει εγκαινιάσει μία σειρά εκθέσεων που σκοπό έχει να γνωρίσει στο κοινό άγνωστα ευρήματα που βρίσκονται αποθηκευμένα στις αποθήκες του. Το "Αθέατο Μουσείο", όπως ονομάζεται αυτή η πρωτοβουλία ήδη έχει ανασύρει από τη λήθη και την αφάνεια σπάνια μνημεία καθιστώντας τα έτσι στο ευρύτερο κοινό. 
Ένα τέτοιο εύρημα, το δεύτερο της σειράς "Αθέατο Μουσείο" για το 2018 είναι η μικρή μαρμάρινη σαρκοφάγος ενός σκύλου, η οποία χρονολογείται στην εποχή του Αδριανού. Σύμφωνα  με  το  Ευρετήριο  του  Εθνικού  Αρχαιολογικού
Μουσείου, το γλυπτό βρέθηκε τον χειμώνα του 1937 στη «Βόρεια  πλευρά  του  Εθνικού  Κήπου  έναντι  του Λυκείου Μεταξά», από όπου διερχόταν κι ο αρχαίος δρόμος που οδηγούσε στα Μεσόγεια.  Από την Αθήνα έχουμε κι άλλες ταφές κατοικίδιων ζώων χωρίς ωστόσο επιτύμβια σήματα. Στην περιοχή του Σταθμού Μετρό "Σύνταγμα" οι αρχαιολόγοι εντόπισαν ένα μικρό αριθμό τάφων ζώων που χρονολογούνται στη ρωμαϊκή εποχή. Μία μάλιστα ταφή συνοδευόταν από δύο μικρά μυροδοχεία. 

Ενας σκύλος που αγαπήθηκε πολύ (ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, στα ελληνικά)

Οι άνθρωποι των ελληνορωμαϊκών χρόνων φαίνεται ότι ανέπτυσσαν προσωπικές σχέσεις με τα κατοικίδιά τους, κατά ανάλογο τρόπο όπως κι οι άνθρωποι σήμερα. Εκτός από ταφικά μνημεία, όπου ο νεκρός εικονίζεται μαζί με το αγαπημένο του κατοικίδιο, έχουν βρεθεί επίσης μία σειρά ταφικών μνημείων κατοικιδίων, όπως για παράδειγμα εκείνο της Helena. Κάποια άλλα φέρουν επιγράμματα που τιμούν το νεκρό ζώο κι αποτυπώνουν τη θλίψη των κυρίων τους. (Για το επιτάφιο ενός νεκρού χοίρου από την Έδεσσα, θα μιλήσουμε σε επόμενη ανάρτηση):

Niall W. Slater, "Mourning Helena: Emotion and Identification in a Roman Grave Stela (71.AA.271)",  Getty Research Journal No. 2 (2010), 139-146 (jstor)

Για τη σχέση ανθρώπων και ζώων κατά την ελληνορωμαϊκή περίοδο κατατοπιστικός είναι ο συλλογικός τόμος:

 Thorsten Fögen - Edmund Thomas (επιμ.), Interactions Between Animals and Humans in Graeco-Roman Antiquity, deGruyter 2017

Δεν υπάρχουν σχόλια: