Jan-Dirk Döhling, "Das Wüten der Welt. Zur literarischen und narrativen Funktion der Schöpfungsdynamik in Jona 1 und 2," 3-32
Η μελέτη της αφηγηματικής δυναμικής των στοιχείων της δημιουργίας στα Ιωνάς 1 και 2 αποκαλύπτει ότι αυτά λειτουργούν ως κάτι περισσότερο από ένα διδακτικό μέσο που στηρίζει το τελικό μήνυμα του βιβλίου (4, 10-11). Η δημιουργία λειτουργεί μέσα στην αφήγηση ως ένας αμφίβολος παράγοντας. Αυτό καθίσταται, για παράδειγμα, σαφές στη συζήτηση του Ιωνά με τους ναυτικούς. Ο τρόπος που μιλούν μεταξύ τους ή απευθύνονται στον Θεό μεταμορφώνει τη δημιουργία από ένα φορέα του κακού σε αντικείμενο αίνου και μέσω γνώσης του Θεού.
Στο παρόν άρθρο εξετάζεται η βιβλική αντίληψη για την ομορφιά και μάλιστα σε σχέση με τις εξωβιβλικές αντιλήψεις περί ομορφιάς της αρχαίας Ανατολής. Ο συγγραφέας εστιάζει την προσοχή του στον τρόπο που παρουσιάζεται η ανδρική ομορφιά στο Άσμα 5, 10-16 και αποπειράται να διατυπώσει μία ανθρωπολογία δίκαιη απέναντι στα κοινωνικά φύλα. Οι αντιλήψεις για το σώμα κατανοούνται ως αντανακλάσεις της κοινωνική δύναμης κι ως μέσα εδραίωσης αυτών των σχέσεων εξουσίας. Μέσω αυτής της ερμηνευτικής προσέγγισης το Άσμα 5, 10-16 εντάσσεται μέσα σε μια συγκεκριμένη πολιτισμική τάξη.
Η συγγραφέας προτείνει μία ερμηνευτική ανάγνωση της εικόνας του όμορφου νεαρού Ιωσήφ στην εβραϊκή Βίβλο με βάση την ερμηνευτική της απόκλισης. Σε αυτήν λαμβάνει επίσης υπόψη την ερμηνεία αυτής της εικόνας στην ύστερη ιουδαϊκή γραμματείας, η οποία συνοψίζεται στα εξής: (1) "ο Ιωσήφ ως θηλυπρεπής νέος", δηλ. ερμηνείες στο Γεν 37, 2 και Γεν 39, 6, (2) "ο Πετεφρής αργοράζει τον Ιωσήφ για να συνάψει ερωτικές σχέσεις μαζί του", δηλ. ερμηνείες στο Γεν 39, 1 και (3) "ο όμορφος Ιωσήφ αγνοεί τις γυναίκες", δηλ. ερμηνείες στο Γεν 49, 22.
Oded Tammuz, "Punishing a dead villain: The Biblical Accounts on the Murder of Sennacherib," 101-105
Σύμφωνα με το 2 Βασ 19, 37 / Ησ 37, 38 ο Σενναχερίμπ, ο βασιλιάς της Ασσυρίας δολοφονήθηκε από δύο γιους του: τους Αδραμμελέκ και Σαραζέρ. Ενώ ο Αδραμμελέκ είναι μια γνωστή μορφή, ο Σαραζέρ παραμένει άγνωστος. Στο άρθρο υποστηρίζεται ότι δεν είναι ιστορικό πρόσωπο. Αυτό το όνομα, το οποίο σημαίνει "ο Θεός σώζει τον βασιλιά" συμπληρώθηκε εδώ για να προσδώσει μία ειρωνική νότα στην ιστορία της δολοφονίας του βασιλιά της Ασσυρίας.
Wolfgang Zwickel, "Die Herkunft Tobits," 107-110
Το Τωβίτ 1, 2 δεν είναι μια φανταστική τοπογραφία. Η Tisbe/ Thisbe μπορεί να ταυτιστεί με το Khirbet el-Harrawi / Qeren Naftali (συντεταγμένες 2029.2773) και το Fogor / Phogor παρόμοια με το Tell Naama (συντεταγμένες 2059.2868).
Herbert Migsch, "לבלחי Jeremiabuch," 111-114
Ο συγγραφέας εξετάζει τις 25 φ. που εμφανίζεται η λ. לבלחי στο βιβλίο του Ιερεμία και συζητά τη συντακτική χρήση του και τη σημασία του.
Herbert Migsch, "Das Lokaladverb ἐκεῖ in Jer 42LXX,9," 115-121
Στο Ιερ 42 (Ο΄), 9, το επίρρημα εκεί αναφέρεται στους Ρεχαβίτες οι οποίοι τώρα όντας στην Ιερουσαλήμ αναλογίζονται ότι δεν έκτισαν κατοικίες, όταν ήταν στην περιοχή της Ιουδαίας. Το τοπικό επίρρημα απαντά μόνο στη μετάφραση των Ο΄. Ο συγγραφέας εξετάζει αν προστέθηκε στο πρωτότυπο που είχαν υπόψη τους οι μεταφραστές ή αν υπήρχε ήδη στο αρχικό κείμενο της περικοπής και χάθηκε στην εκτενέστερη παράδοση του βιβλίου του Ιερεμία.
Stefan Bojowald, "Eine Gemeinsamkeit zwischen der akkadischen und ägyptischen Sprache hinsichtlich der Vertreibung von gefährlichen Mächten in unbewohnte Gegenden," 123-128
Ο συγγραφέας εξετάζει ένα λογοτεχνικό μοτίβο που είναι κοινό στην αιγυπτιακή και ακκαδική γλώσσα. Πρόκειται για την περίπτωση εκδίωξης δαιμόνων κι άλλων κακών όντων μακριά από το χώρο ανθρώπινης κατοικίας. Ο τόπος εξορίας τους είναι η στέπα στα ακκαδικά και το χωράφι/λειβάδι στα αιγυπτιακά αντίστοιχα. Στην αιγυπτιακή γλώσσα φαίνεται να υπάρχει μόνο ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα για αυτήν την ιδέα. Ο συγγραφέας υποστηρίζει λοιπόν ότι ίσως πρόκειται για σημιτική επίδραση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου