Άρθρα βιβλικού ενδιαφέροντος στο τρέχον τεύχος του JThS / Articles of biblical interest in the current issue of JThS

Στο τρέχον τεύχος του περιοδικού Journal of Theological Studies 64:1 (2013) δημοσιεύονται μεταξύ άλλων και τα εξής άρθρα βιβλικού ενδιαφέροντος:

Joseph Ryan Kelly, "Orders of Discourse and the Function of Obedience in the Hebrew Bible", 1-24
O συγγραφέας εξετάζει εάν ισχύει η υπόθεση που έχει διατυπωθεί ότι η υπακοή στο θείο θέλημα είναι η βασική ηθική υποχρέωση του Ισραηλίτη στην εβραϊκή Βίβλο. Ο συγγραφέας λαμβάνει υπόψη του διάκριση μεταξύ της πρώτης και δεύτερης τάξης ηθική διδασκαλία και προσπαθεί να κατανοήσει καλύτερα το ρόλο που μπορεί να διαδραματίζει η υπακοή στο θεϊκό θέλημα στη διατύπωση των ηθικών επιταγών της εβραϊκής Βίβλου. 

Benjamin Edsall, "When Cicero and St Paul Agree: Intra-Group Litigation Among the Luperci and the Corinthian Believers", 25-36

Πολλοί ερμηνευτές του Α΄ Κορ 6, 1-8 τόνισαν τις διάφορες πτυχές της προσωπικής τιμής και αισχύνης που συνδέονται με τις περιπτώσεις αστικών δικών. Ωστόσο, παρατηρούν πως τέτοιες δίκες ήταν συνηθισμένες στο ρωμαϊκό κόσμο, κάτι που προκαλεί την απορία γιατί ο Παύλος περιμένει ότι οι αναγνώστες του θα αισθανθούν ντροπή για τη συμπεριφορά τους αν αυτή θεωρούνταν κάτι φυσιολογικό τότε. Ο συγγραφέας απαντά στο ερώτημα υπογραμμίζοντας τη σημασία της κοινής τιμής και αισχύνης στο ρωμαϊκό κόσμο και εξηγεί πώς αυτές οι ιδέες του ελληνορωμαϊκού κόσμου συνδυάζονται με την εσχατολογική διαφοροποίηση που κάνει ο Παύλος των πιστών της Κορίνθου από τους γείτονές τους. Παρουσιάζει επίσης το διαφωτιστικό παράδειγμα από το έργο του Κικέρωνα Pro Caelio, στο οποίο ο ρήτορας πραγματεύεται την δικαστική διαμάχη μεταξύ των  Luperci. Κάνοντας μία αναφορά στους κανονισμούς που διέπουν έναν θίασο εκείνης της εποχής και το ενδιαφέρον του αρχαίου κόσμου για την αρμονία του κοινωνικού συνόλου ο συγγραφέας συνδέει την περίπτωση των Luperci με το Α΄ Κορ 6.  

Morna D. Hooker, "Artemis of Ephesus", 37-64

Η αναφορά του Παύλου στο Α΄ Κορ 15, 32 ότι θηριομάχησε έχει προκαλέσει συζητήσεις μεταξύ των ερμηνευτών κι έχουν προταθεί πολλές λύσεις, καμιά από τις οποίες όμως δεν θεωρείται ικανοποιητική. Μία πιθανή εξήγηση είναι να συνδεθεί αυτό το περιστατικό με την αναστάτωση στην Έφεσο, όπως αυτή περιγράφεται στο Πραξ 19, 28-41. Σύμφωνα όμως με τον Λουκά ο Παύλος δεν ήταν παρών στο περιστατικό. Ωστόσο στο περιστατικό δηλώνεται ότι το ευαγγέλιο του Παύλου κατανοήθηκε από τους Εφεσίους ως επίθεση στη θεά Άρτεμη και η σύνδεσή της με τα άγρια θηρία μπορεί να εξηγήσει γιατί ο μακρύς αγώνας του Παύλου να κερδίσει την καρδιά των πιστών της θα μπορούσε να χαρακτηρισθεί ως "θηριομαχία".

J. Keith Elliott, "A New Edition of Nestle–Aland, Greek New Testament", 47-65

O συγγραφέας παρουσιάζει κριτικά τη νέα έκδοση Nestle-Aland του κριτικού κειμένου της Καινής Διαθήκης. Το κείμενό της είναι το ίδιο με εκείνο της 27ης έκδοσης (εκτός από τις καθολικές επιστολές), έχει όμως ένα εντελώς νέο κριτικό υπόμνημα και νέα προλογικά σημειώματα και παραρτήματα. Αναφέρονται οι παλαιότεροι εκδότες (Barbara and Kurt Aland, Johannes Karavidopoulos, Carlo M. Martini, and Bruce M. Metzger) κι οι υπεύθυνοι της τελευταίας αυτής αναθεώρησης μνημονεύονται στη γερμανική έκδοση και στον πρόλογο. Το έργο πραγματοποιήθηκε με ευθύνη του Ινστιτούτου της έρευνας του κειμένου της Καινής Διαθήκης στο Münster υπό τη διεύθυνση του Holger Struttwolf. O συγγραφέας καταλήγει με θετικές κρίσεις για τη νέα έκδοση. 

Paul Foster, "Do Crosses Walk and Talk? A Reconsideration of Gospel of Peter 10.39–42", 89-104

Υπάρχει μία συζήτηση πρόσφατα για τη διόρθωση του κειμένου στο Ευαγγ. Πέτρου 10.39, 42. Η πρόταση είναι να διαβαστεί στο κείμενο ως υποκείμενο ο σταυρωθείς κι ο σταυρός ως εκείνος που περπατά και μιλά. Ο λόγος είναι ότι η παλαιότερη γραφή (ο σταυρός) είναι άνευ νοήματος. Ο συγγραφέας απορρίπτει αυτήν τη θέση σε τρία επίπεδα. Πρώτον, η προτεινόμενη διόρθωση εισάγει περισσότερα προβλήματα από όσα λύνει. Δεύτερον, αλλού σε άλλα σημεία του ευαγγελίου του ο συγγραφέας αναφέρει θαυμαστά γεγονότα, στα οποία εμπλέκονται άψυχα αντικείμενα που ζωντανεύουν. Τρίτον, ενώ η ιδέα ενός σταυρού, που περπατά και μιλά, μπορεί να φαίνεται παράδοξη για τη σύγχρονη λογική, είναι μια αποδεκτή ιδέα για τον αρχαίο κόσμο καθώς κι άλλα κείμενα της ίδια εποχής διασώζουν ιστορίες όπου αντικείμενα κινούνται και μιλούν. 

Matthew R. Crawford, "Scripture as ‘One Book’: Origen, Jerome, and Cyril of Alexandria on Isaiah 29:11", 137-153

Οι F. M. Abel και Alexander Kerrigan κατέδειξαν πως υπάρχουν παράλληλα μεταξύ των έργων του Κυρίλλου Αλεξανδρείας και του Ιερώνυμου. Ο συγγραφέας εντοπίζει μία ακόμη εξάρτηση μεταξύ των δύο Πατέρων, καθώς σε αυτήν την περίπτωση ο Κύριλλος ακολουθεί απόλυτα τη διατύπωση του Ιερώνυμου. Στην εξήγηση του Ησ 29, 11 τόσο ο Κύριλλος όσο κι ο Ιερώνυμος ερμηνεύουν το "σφραγισμένο βιβλίο" ως τη Γραφή που "προέρχεται από το ένα Άγιο Πνεύμα" κι επομένως ονομάζεται "ένα βιβλίο".  Ο συγγραφέας υποστηρίζει ότι εδώ ο Ιερώνυμος βασίζεται στον Ωριγένη (στο πέμπτο βιβλίο του υπομνήματός του στο Κατά Ιωάννην) , όπου τα διάφορα βιβλία της Αγίας Γραφής ονομάζονται "ένα βιβλίο" το οποίο ενοποιεί ο θείος λόγος. Επομένως, το εξηγητικό έργο του Ωριγένη εξακολουθεί να ασκεί επιρροή στους μεταγενέστερους εκκλησιαστικούς συγγραφείς παρά την ωριγενική κρίση.  Η συγκεκριμένη περίπτωση αποτελεί το παράδειγμα για τον τρόπο με τον οποίο αναπτύχθηκε η πατερική εξηγητική παράδοση, όπου οι νεότεροι εξηγητές υιοθετούν τους παλαιότερους και εφαρμόζουν τις απόψεις τους σε νέες συνάφειες.