Το νέο τεύχος του The Bible and Critical Theory / The new issue of The Bible and Critical Theory

Στο νέο τεύχος του The Bible and Critical Theory 5:3 (2009) δημοσιεύονται τα εξής άρθρα:

Deane Galbraith, "'Would you condemn me that you may be justified?' Job as differend"

Είναι πιθανό ο αναγνώστης του βιβλίου του Ιώβ να αισθανθεί άβολα και δυσάρεστα διαβάζοντάς το. Παρά τη γεμάτη αυθεντία ρητορία των θεϊκών λόγων μέσα σε αυτό, τα πιεστικά ερωτηματα του Ιώβ για τον τρόπο που λειτουργεί η δικαιοσύνη του Θεού παραμένουν για πάντα αναπάντητα. Σε αυτή τη μελέτη η Galbraith εξετάζει τη θεωρία του Jean-Francois Lyotard για το διάφορο (differend) [ Α.Τ. Ο ίδιος ο Loytard, ορίζει το "διάφορο" ως εξής : "I would like to call a differend the case where the plaintiff is divested of the means to argue and becomes for that reason a victim." (The Differend: Phrases in Dispute, 1988, σ. 9] και τη δυναμική που αυτή έχει για να προσφέρει νέες δυνατότητες προσέγγισης της μη ικανοποιητικής για τον αναγνώστη φύσης του βιβλίου του Ιώβ. Για τον Lyotard ένα "διάφορο" [μια διαφωνία] προκύπτει στην περίπτωση που ένα θύμα, αναζητώντας δικαιοσύνη για το κακό που του έγινε "απογυμνώνεται από τα μέσα υπεράσπισης του εαυτού του" έναντι του κατηγόρου του, επειδή δεν υπάρχει το κοινό μεταξύ των δύο πλευρών ιδίωμα, το οποίο να θεωρείται ως το κοινά αποδεκτό μέτρο δικαιοσύνης. Όταν διαβάζουμε τον Ιώβ υπό του φως της θεωρίας του "διαφόρου" φέρνουμε στην επιφάνεια, εκτός από την περισσότερο εμφανή αδικία της υπερβολικής και εσκεμμένης κακομεταχείρισης του Ιώβ από τον Θεό, μία απόλυτη αδικία η οποία λειτουργεί στην καρδιά της αφήγησης. Η Galbraith χρησιμοποιεί τις θέσεις του Lyotard για να εξετάσει τον τρόπο με τον οποίο ο Θεός σταματά τις ερωτήσεις του Ιώβ εξασφαλίζοντας με πιεστικό τρόπο τη συγκατάθεσή του χωρίς να υπολογίζει τα παράπονά του, τα οποία θεωρούνται απαράδεκτα με τα μέτρα της θείας δικαιοσύνης. Η αδικία της ιστορίας του Ιώβ επίσης αποκαλύπτεται μέσα από τις ολοκληρωτικές γενικευμένες στρατηγικές του Θεού, οι οποίες αρνούνται τη μοναδικότητα της υπόθεση του Ιώβ, ο οποίος υποφέρει εξαιτίας του στοιχήματος του Θεού με τον Αντικείμενο. Αυτή η τάση γενίκευσης επαναλαμβάνεται στα τελευταία κεφάλαια του βιβλίου, όπου ο Θεός παρέχει αντικαταστάτες για τα παιδιά και τα κοπάδια, τα οποία προηγουμένως αφαίρεσε με βίαιο τρόπο από τον Ιώβ, αντιμετωπίζοντας έτσι ζώα και ανθρώπους σαν ανταλλάξιμα αγαθά. Και πάλι αρνείται στον Ιώβ τη μοναδικότητα. Ωστόσο ερμηνεύοντας τη συμφορά του Ιώβ οδηγούμαστε στο συμπέρασμα ότι βουβή αδικία εκδηλώνεται μέσα στις σιωπές του κειμένου, στην ένταση που υπάρχει στον παράλογο αγώνα του Ιώβ να εξασφαλίσει τη δικαιοσύνη από ένα Θεό, τον οποίο κατηγορεί ότι είναι άδικος και, τέλος, στην αμφίσημη και ανεξήγητη σιωπή του Ιώβ.

[Α.Τ. Είναι όμως αυτός ο νους του κειμένου ή μήπως το διαβάζουμε εφαρμόζοντας μία μεταμοντέρνα θεωρία και βλέποντας μέσα σε αυτό αντιλήψεις και τον τρόπο σκέψης της δικής μας εποχής;]
James Leveque, "'What is inscribed in the book'. The book motif as a productive force in the apocalypses of Daniel"
Η αποκαλυπτική γραμματεία γενικά φέρνει τον αναγνώστη αντιμέτωπο με μια σειρά από εικόνες, οι οποίες είναι συχνά δύσκολο να ερμηνευτούν. Ωστόσο η ενεργητική ερμηνεία των εικόνων και των γεγονότων που περιγράφονται, αποτελούν μία κεντρική όψη του φιλολογικού αυτού είδους. Κάνοντας χρήση του μαρξιστικού πλαισίου για τις δημιουργικές δυνάμεις το άρθρο εξετάζει μία συγκεκριμένη εικόνα που επανέρχεται συχνά στο βιβλίο του Δανιήλ: την εικόνα του βιβίου. Ο συγγραφέας υποστηρίζει ότι μέσα από την κατ' επανάληψιν χρήση των εικόνων για τα ουράνια και επίγεια βιβλία αναπτύσσεται μία αντίληψη για την ιστορία εναλλακτική προς αυτήν των συνηθισμένων κοινωνικών σχέσεων. Επιπλέον μία έννοια του δυαλισμού που είναι ενσωματωμένη στη θεολογία των οραμάτων δικαιολογεί την εξήγηση της ύπαρξης ενός ημι-κανονικού σώματος ιερών κειμένων. Τέλος η κειμενική ερμηνεία επεκτείνει τη δυνατότητα της πολιτισμικής παραγωγής και σε περιθωριοποιημένες ομάδες. Όχι μόνο το περιεχόμενο των αποκαλυπτικών οραμάτων του Δανιήλ διαμαρτύρεται για την κυρίαρχη πολιτική της αυτοκρατορίας, αλλά και η μορφή του φιλολογικού είδους αυτή καθαυτή είναι μία μέθοδος επαναδιεκδίκησης της ιστορίας και της θρησκείας εκ μέρους της κοινότητας του Δανιήλ.

Judith McKinlay, "Meeting Achsah on Achsah's land"
Η σύντομη και προφανώς απλή αφήγηση για το αίτημα του Achsah για γη που θα αρδεύεται, η οποία απαντά τόσο το Κρ 1,12-15 και Ιησ 15,15-19, διαβάζεται διαφορετικά ανάλογα με τα ερωτήματα που τίθενται και την κριτική προσέγγιση που υιοθετείται κάθε φορά. Σε αυτό το άρθρο υιοθετείται όχι μόνο μία μεταποικιακή προσέγγιση, αλλά επίσης παρουσιάζεται ένας φανταστικός διάλογος μεταξύ του Achsah και του αναγνώστη ο οποίος επιτρέπει καλύτερους συναφειακούς συσχετισμούς.

Hent de Vries, "Philosophia ancilla theologiae.Allegory and ascension in Philo's On Mating with the Preliminary Studies (De congressu quaerendae eruditionis gratia)"
Αυτό το άρθρο θεωρεί την αλληγορική ερμηνεία του Φίλωνα του Αλεξανδρέα στο ‘De congressu quaerendae eruditionis gratia’ του Γεν 16: 1–6, το οποίο αφηγείται τη σύντομη σχέση του Αβραάμ με την Σάρρα, ως μία προαγγελία του θέματος της philosophia ancilla theologiae το οποίο άσκησε την επίδρασή του στη δυτική χριστιανική και φιλοσοφική σκέψη. Κάνοντας αυτό εξετάζει τους τρόπους με τους οποίους η άποψη του Φίλωνα δίνει μια νέα σημασία στην αρχαία ελληνική "ἐγκύκλιο παιδεία" η οποία θα παραμείνει αποφασιστικής σημασίας για την ιδέα των liberales και humaniora, από την πρώιμη σύγχρονη εποχή μέχρι το έργο του Gadamer για τη φιλοσοφική ερμηνευτική.

(Πηγή: Dunedin School)