Τετάρτη 29 Απριλίου 2009

L.W. Hurtado: οι καινοδιαθηκικές σπουδές κατά τον 20ο αι. (4)

Οι πρώτες δεκαετίες του 20ου αι.

Άλλα σημαντικά προγράμματα κι άλλοι σημαντικοί καινοδιαθηκολόγοι της περιόδου

Μία άλλη σημαντική έκδοση αυτής της περιόδου είναι το πεντάτομο έργο Kirshopp Lake John και Foakes-Jackson. Στο συλλογικό αυτό έργο συμμετείχαν πολλοί σημαντικοί Βρετανοί και Αμερικανοί επιστήμονες της εποχής εκείνης. Ο τρίτος τόμος, του James H. Ropes, παραμένει η πιο αξιόλογη μελέτη κριτικής του κειμένου των Πράξεων μέχρι σήμερα. Ο τέταρτος τόμος των Lake και Η.J. Cadbury είναι ένα από τα πιο αξιόλογα υπομνήματα στις Πράξεις μέχρι σήμερα. Μαζί με τα 37 άρθρα – μελέτες του ίδιου τόμου συνιστούν ένα ιδιαίτερα χρήσιμο ερμηνευτικό εργαλείο.
Ο Cadbury δημοσίευσε επίσης μία σειρά από μελέτες για το κατά Λουκάν και τις Πράξεις: The Style and Literary Method of Luke(1928), The Making of Luke-Acts (1928). Τόνισε την ενότητα των δύο βιβλίων, κατά Λουκάν και Πράξεις και την ανάγκη κατανόησης του ιστορικού και φιλολογικού περιβάλλοντός τους. Ο συγγραφέας τους χρησιμοποίησε τα φιλολογικά μέσα της εποχής του για να μεταφέρει το μήνυμά του.
Άλλος αξιόλογος Αμερικανός καινοδιαθηκολόγος της εποχής είναι ο Edgar J. Goodspeed. H θέση, για την οποία έγινε γνωστός, είναι ότι η προς Εφεσίους είναι ένας ψευδώνυμος τίτλος για μια πρώιμη συλλογή επιστολών του Παύλου.
Σημαντικοί Βρετανοί καινοδιαθηκολόγοι της εποχής είναι: ο F.C. Burkitt, που εργάστηκε στη συριακή Κ.Δ. (βλ. το μετάλλιο Burkitt της Βρετανικής Ακαδημίας), ο R.H. Charles που εργάστηκε στα εξωκανονικά κείμενα της Κ.Δ., συνέταξε υπομνήματα στον Δανιήλ και την Αποκάλυψη κι είναι κυρίως γνωστός ως ο εκδότης του Apocrypha and Pseudepigrapha of the Old Testament (1913), ενός δίτομου έργο υμε εισαγωγές και μεταφράσεις διάφορων αρχαίων κειμένων, που συνδέονται με την Κ.Δ. Στα 1905 ο James H. Moulton εξέδωσε τον πρώτο τόμο του πολύτομου έργου της γραμματικής της ελληνικής γλώσσας της Κ.Δ. [μετά το θάνατό του τόμους εξέδωσαν οι Wilbert Francis Howard (1919) και ο Nigel Turner (1963, 1976)]. Ο Moulton μαζί με τον George Μilligan ετοίμασαν ένα λεξικό των ελληνικών λέξεων στους παπύρους, πολλές από τις οποίες απαντούν και στην Κ.Δ. [Τhe Vocabulary of the Greek Testament (1930)]. Ο W.M. Ramsay δημοσίευσε πολλές εργασίες σχετικά με το ιστορικό περιβάλλον της Κ.Δ. [The Letters to the Seven Churches of Asia (1904), The Cities of St. Paul (1907), και Luke the Physician and Other Studies in the History of Religion (1908)`]. Είναι κυρίως γνωστός για τη λεγόμενη "θεωρία της Ν. Γαλατίας" (η προς Γαλάτας γράφηκε νωρίς από τον Παύλο κι απευθυνόταν σε εκκλησίες που αναφέρονται στις Πράξεις). Τέλος ο H.A.A. Kennedy ασχολήθηκε με τη σχέση της γλώσσας της μετάφρασης των Ο΄ και της Κ.Δ., αλλά είναι κυρίως γνωστός για την υιοθέτηση των θέσεων της Θρησκειοϊστορικής Σχολής και τη σύνδεση των ελληνιστικών μυστηρίων και του Παύλου (St. Paul and the Mystery Religions, 1913).

Πρωτοπόροι Καθολικοί καινοδιαθηκολόγοι
Κατά τις πρώτες δεκαετίες του αιώνα η Ρωμαϊκή Εκκλησία τήρησε αρνητική στάση απέναντι στην ιστορική κριτική. Δύο πρωτοπόροι Γάλλοι καινοδιαθηκολόγοι συνέβαλαν ωστόσο σημαντικά στις καινοδιαθηκικές σπουδές στον καθολικό θεολογικό χώρο, οι Alfred Loisy και Marie-Joseph Lagrange.
O Loisy ήταν ενεπλάκη ενεργά στο εκσυγχρονιστικό κίνημα κίνημα στον Καθολικισμό. Αντιτάχθηκε στη θέση για το αλάθητο της Αγίας Γραφής και τελικά αφορίστηκε. Συνέγραψε μικρές και μεγαλύτερες μελέτες για όλα σχεδόν τα βιβλία της Κ.Δ. Ο Lagrange άσκησε μεγαλύτερη επίδραση στις καινοδιαθηκικές σπουδές. Υπήρξε ιδρυτής του École Biblique et Archéologique Française (1890) και στα 1983 εξέδωσε το πρώτο καθολικό ακαδημαϊκό περιοδικό για την κριτική μελέτη της Αγίας Γραφής, το Revue biblique. Μολονότι ήταν περισσότερο διαλακτικός από τον Loisy χαρακτηρίστηκε πολλές φορές ως νεωτεριστής. Εξέδωσε 29 βιβλία και 2οο άρθρα. Το μεγαλύτερο έργο του είναι η πολύτομη εισαγωγή του στις καινοδιαθηκικές σπουδές (1933-1937).
Αργότερα η στάση της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας υπήρξε περισσότερο θετική απέναντι στην κριτική μελέτη της Βίβλου (βλ. την παπική εγκύκλιο Divino afflante Spiritu, 1943, όπου υιοθετήθηκαν οι θέσεις του Lagrange).

Kαινοδιαθηκολόγοι και Ναζισμός
Δυστυχώς κάποιοι Γερμανοί (όπως ο Kittel και κυρίως ο Walther Grundmann) επέτρεψαν να χρησιμοποιηθούν οι επιστημονικές τους ικανότητες και γνώσεις από το ναζιστικό καθεστώς. Από την άλλη κάποιοι επιστήμονες, οι οποίοι αντιστάθηκαν στο καθεστώς, όπως οι Loymeyer και Schmidt, υπέστησαν διώξεις. Τέλος, κάποιοι άλλοι έπεσαν σε δυσμένεια όμως δε διώχθησαν, όπως π.χ. ο Bultmann.

Δεν υπάρχουν σχόλια: