Simeon Chavel, "The Second Passover, Pilgrimage, and the Centralized Cult", 1-24
To θέμα του άρθρου είναι η νέα νομοθεσία σχετικά με τη θυσία του πάσχα στο Αρ 9,1-14.
Alan Mittleman, "The Job of Judaism and the Job of Kant", 25-50
Στο άρθρο παρουσιάζονται δύο αντιφατικές όψεις του πρωταγωνιστή του βιβλίου του Ιώβ: ο Ιώβ ο υπομονετικός, ο Ιώβ ο επαναστάτης. Οι αρχαίες ιουδαϊκές ερμηνείες επαινούν τον Ιώβ τον υπομονετικό και καταδικάζουν, ή τουλάχιστον δεν επαινούν, τον Ιώβ τον επαναστάτη. Από την άλλη οι σύγχρονες ιουδαϊκές ερμηνείες επαινούν τον επαναστάτη Ιώβ και δείχνουν ελάχιστο σεβασμό για τον υπομονετικό, ευσεβή Ιώβ της ιστορίας. Ο επαναστάτης Ιώβ γίνεται το πρότυπο της ειλικρίνειας ή της αυθεντικότητας, μία βασική αξία για το σύγχρονο κόσμο. Ο υπομονετικός Ιώβ που υπομονετικά υπομένει, τον οποίο πρόβαλε η αρχαιότητα, είναι το λιγότερο μία αμφιλεγόμενη προσωπικότητα.
Gabriella Gelardini, "From “Linguistic Turn” and Hebrews Scholarship to Anadiplosis Iterata: The Enigma of a Structure", 51-73
Στα 1963, όταν η "γλωσσολογική στροφή" άρχισε να επηρεάζει και τις καινοδιαθηκικές σπουδές, ο Albert Vanhoye, ένας καθολικός ιερέας με σπουδές στη γλωσσολογία, δημοσίευσε μία μονογραφία με τον τίτλο La structure littéraire de l'épître aux Hébreux. Οι ποικίλες αντιδράσεις στην εκπλεπτισμένη φιλολογική-ρητορική προσέγγισή του και στα συμπεράσματά του για μία ομόκεντρη δομή της επιστολής κινήθηκαν από την πολύ θετική αποδοχή μέχρι την επιθετική απόρριψη. Μαζί με τη μετάφραση του έργου του στα γερμανικά (1979/80) και μία δεκαετία αργότερα στα αγγλικά (1989), η μελέτη του Vanhoye επηρέασε κι έδωσε νέα ώθηση στη μελέτη της προς Εβραίους επιστολής όσο καμιά άλλη κατά τον 20ο αιώνα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου