Το νέο τεύχος του Biblica / The new issue of Biblica

Στο νέο τεύχος του Biblica 90:4 (2009) δημοσιεύονται τα εξής άρθρα:

Gustavo Martin, "Procedural Register in the Olivet Discourse: A Functional Linguistic Approach to Mark 13", 457-483
Σε αυτό το άρθρο ο συγγραφέας στηρίζεται στα συμπεράσματα της κοινωνιογλωσσολογικής θεωρίας του Halliday προκειμένου να εξηγήσει τη χρήση από τον Ιησού στο κατά Μάρκον μίας λειτουργικής γλωσσικής ποικιλίας. Aυτή την πολυμορφία ο συγγραφέας την ονομάζει διαδικαστικό πρωτόκολλο (procedural register). Ο εντοπισμός του στο κύριο μέρος του Μικρού Εσχατολογικού Λόγου (στ. 5β-23) σύμφωνα με το συγγραφέα αποκαλύπτει το ρητορικό σχεδιασμό του λόγου μέσα στον πρώτο χρονικό ορίζοντα, της άμεσης σχέσης του δηλ. με το ακροατήριο και της απάντησης στο ερώτημα των μαθητών (στ. 4). Η απουσία του διαδικαστικού πρωτοκόλλου στους στ. 24-27 δηλώνει το άνοιγμα ενός δεύτερου ορίζοντα του λόγου, ο οποίος δεν έχει σχέση με την άμεση επίδραση στους ακροατές και δεν απαντά πλέον στο ερώτημα των μαθητών.

Gudrun Holtz, "Zur christologischen Relevanz des Furchtmotivs im Lukasevangelium", 484-505
Το θέμα του φόβου απαντά στο ευαγγέλιο του Λουκά όχι μόνο σε σχέση με τις κύριες αποκαλύψεις της δόξας - στην ιστορία της γέννησης και της μεταμόρφωσης καθώς επίσης και στο κεφάλαιο για την ανάσταση - αλλά επίσης σε αρκετές ιστορίες θαυμάτων. Υπό το φως του Λκ 9,43 τα θαυμαστά έργα του Ιησού, τα οποία προκαλούν φόβο σε αυτούς που είναι παρόνες, παρουσιάζονται ως η ορατή πλευρά της ουράνιας δόξας του. Αυτή η κατανόηση της αποκάλυψης απηχεί τη θεολογία της αποκάλυψης του βιβλίου της Εξόδου, το οποίο ερμηνεύει τα σημεία και τα θαύματα τα οποία βιώνει ο Ισραήλ μέσα στη συνάφεια της αναχώρησης από την Αίγυπτο ως τη σωτηριολογική πλευρά της θεϊκής δόξας, η οποία αποκαλύφθηκε στο Σινά. Ο Ιησούς ως ο άγιος του Θεού, ο οποίος, όπως και ο Θεός της Εξόδου, προκαλεί με την αποκάλυψή του φόβο θα πρέπει να κατανοηθεί με βάση αυτό το υπόβαθρο.

Jacqueline Assaël, «Mettre en oeuvre la foi, selon l’Épître de Jacques», Vol. 90 (2009) 506-529
Στην επιστολή του Ιακώβου οι πιστοί καλούνται να γίνουν "ποιηταί του λόγου", δηλαδή να περάσουν από την απλή ακρόαση του θείου λόγου στην εφαρμογή του. Αυτή ωστόσο η έκφραση δεν τονίζει την ανάγκη η πίστη να γίνει πραγματική με συγκεκριμένο τρόπο. Συνδέεται με ένα λεξιλόγιο, το οποίο δημιουργεί συνειρμούς με την ενέργεια, η οποία θα πρέπει να εμπνέει τόσο τα λόγια όσο και τις πράξεις καθώς επίσης και τη σκέψη των ανθρώπων και πρώτιστα αναφέρεται με μεταφορικό τρόπο, με την αναφορά στην ελληνική τέχνη του λόγου, στην αισθητική, στην πραγματικότητα στην πνευματική διάσταση την οποία πρέπει να έχει η χριστιανική συμπεριφορά για να είναι πραγματικά τέτοια.

Wilson de Angelo Cunha, "A Brief Discussion of MT Isaiah 24,14-16", 530-544
Οι σύγχρονοι ερμηνευτές ερμηνεύουν το Ησ 24,14-16 υπό το φως "ενός μοτίβου προφητικής συζήτησης" και θεωρούν τον αίνο στους στ. 14-15 ως μία διαβεβαίωση και την πρόταση με το "εγώ" στο στ. 16β ως μίας αντιδιαβεβαίωση, η οποία διορθώνει τη διαβεβαίωση στους στ. 14-15. Ο συγγραφέας αμφισβητεί αυτήν την ερμηνεία και υποστηρίζει ότι η πρόταση του "εγώ" στο στ. 16β δεν χρειάζεται να λειτουργήσει ως "αντιδιαβεβαίωση" προς τον αίνο στους στ. 14-15, αλλά μάλλον εισάγει την εξαγγελία της κρίστης των αδίκων (στ. 16γ).

Luca Mazzinghi, «The Divine Violence in the Book of Qoheleth», 545-558
Μπροστά στη βία η απάντηση του Εκκλησιαστή: "δεν υπάρχει κανείς να τους παρηγορήσεις (Εκκλ 4, 1) φαίνεται να είναι μία εχθρική αναφορά στο Θεό (πρβλ. Ησ 40,1), ο οποίος θεωρείται υπεύθυνος για αυτήν την βία. Ωστόσο ο Θεός του Εκκλησιαστή δεν είναι μία αφηρημένη και απόμακρη θεότητα. Η κριτική του Εκκλησιαστή στρέφεται μάλλον εναντίον του Θεού της ανταπόδοσης (πρβλ. Εκκλ 9, 1-3). Με το να υπογραμμίζει τη θεϊκή υπερβατικότητα, ο Εκκλησιαστής θεωρεί ότι ο Θεός είναι πέρα από κάθε ανθρώπινη κατανόηση (πρβλ. 8, 16-17). Στο βιβλίο του Εκκλ δεν μπορεί κανείς να κάνει λόγο για θεία βία, αλλά υπάρχει ένα πρόβλημα με την ανθρώπινη γλώσσα, όταν μιλά για το Θεό. Ο άνθρωπος μπορεί μόνο να "φοβάται τον Θεό" και να δέχεται τη χαρά, την οποία ο Θεός του προσφέρει ως δώρο σε αυτήν την μάταιη ζωή.

Eugene P. McGarry, «An Underappreciated Medical Allusion in Amos 6,6?», Vol. 90 (2009) 559-563
Στο αρχαίο κόσμο της Μεσογείου το λάδι και το κρασί είχαν εφαρμογές στην ιατρική και στη μαγειρική και (στην περίπτωση του λαδιού) και στην αισθητική. Ίσως ο Αμώς παίζει με τις πολλαπλές χρήσεις αυτών των υλικών, όταν καταδικάζει όσους συμμετέχουν στα δείπνα, επειδή πίνουν κραστί και αλείφονται, ενώ αγνούν την "πληγή του Ιωσήφ".

Gary Morrison, «The Composition of II Maccabees: Insights Provided by a Literary topos», Vol. 90 (2009) 564-572
Το Β΄ Μακκ είναι ένα ασυνήθιστο κείμενο, η σύνταξή του και το περιεχόμενό του είναι θέματα μίας μεγάλης συζήτησης. Στο άρθρο ο συγγραφέας εντοπίζει μία φιλολογική δομή και την αποδίδει σε αυτόν που έκανε την επιτομή. Αυτή η ταυτοποίηση μας επιτρέπει να αποδώσουμε διάφορα τμήματα του κειμένου στο ίδιο χέρι, κάτι το οποίο μας επιτρέπει να κατανοήσουμε καλύτερα τόσο τη σύνταξη του κειμένου όσο και την ικανότητα αυτού που έκανε την επιτομή ως ιστορικού και συγγραφέα. Επιπλέον, ο ταυτοποιημένος τόπος επιτρέπει την υπόθεση ότι οι πρόσφατες προσπάθειες που έγιναν να ελαχιστοποιηθεί το μέγεθος, στο οποίο το Β΄ Μακκ παρουσιάζει τη σύγκρουση μεταξύ Ελλήνων και Ιουδαίων, Ιουδαϊσμού και Ελληνισμού, θα πρέπει να επανασυζητηθεί, κάποιες περιπτώσεις, όπου φαίνεται οι σχέσεις μεταξύ Ιουδαίων και άλλων εθνών (και κυρίως των Ελλήνων) ότι είναι καλές, δεν είναι αυτό που φαίνεται.

Το νέο τεύχος του Studia Philonica Annual / The new issue of Studia Philonica Annual

Στο νέο τεύχος του Studia Philonica Annual 21 (2009) δημοσιεύονται τα εξής άρθρα:

• David T. Runia, "The theme of flight and exile in the allegorical thought-world of Philo of Alexandria", 1-24
• Scott D. Mackie, "Seeing God in Philo of Alexandria : the Logos, the powers, or the existent one?", 25-47
• Tzvi Novick, "Perspective, paideia, and accommodation in Philo", 49-62
• Gregory E. Sterling, "How do you introduce Philo of Alexandria? : the Cambridge companion to Philo", 63-72
• "Philo of Alexandria : an annotated bibliography 2006", 73-107
• "Supplement: a provisional bibliography 2007-2009", 109-123

Ένα ενδιαφέρον αρχαιολογικό εύρημα στην Ιερουσαλήμ / An interesting find in Jerusalem

Από το ιστολόγιο του Jim Davila Paleojudaica έχουμε την πληροφορία για τη δημοσίευση στο ηλεκτρονικό φύλλο της 16ης Δεκεμβρίου της Mail Online της είδησης ότι βρέθηκε στην Ιερουσαλήμ ταφική σινδόνη, η οποία χρονολογείται στον 1ο αι. μ.Χ.
Το δημοσίευμα κάνει σύγκριση του συγκεκριμένου ευρήματος με τη λεγόμενη Σινδόνη του Τορίνο, της οποίας η γνησιότητα εξακολουθεί να αποτελεί σημείο αντιπαράθεσης. Αυτό που είναι ενδιαφέρον στο συγκεκριμένο εύρημα κατά τη γνώμη μου είναι ότι επιβεβαιώνει πληροφορίες, που έχουμε από γραπτά κείμενα, για τον τρόπο ταφής. Για παράδειγμα η συγκεκριμένη σινδόνη αποτελείται από διάφορα τμήματα και υπήρχε ξεχωριστό κομμάτι που κάλυπτε το κεφάλι [Α.Τ. : ας θυμηθούμε λίγο τα όσα λέει το κείμενο των ευαγγελίων για την ανάσταση του Ιησού, τα οθόνια και το σουδάριο]. Όπως εξηγεί ο αρχαιολόγος Shimon Gibson, ο οποίος έκανε την ανακάλυψη, η πρακτική του ξεχωριστού καλύμματος για το κεφάλι του νεκρού ήταν συνηθισμένη στον αρχαίο ιουδαϊκό κόσμο και ξεκινά από τον πραγματικό φόβο να έχει κάποιος κατά λάθος θαφτεί ζωντανός. Σε μια τέτοια περίπτωση μπορούσε εύκολα να πετάξει το κάλυμμα του κεφαλιού και να φωνάξει βοήθεια.
Σύμφωνα με το δημοσίευμα η σινδόνη κάλυπτε το σώμα ενός άνδρα, ο οποίος από τις αναλύσεις που έγιναν προκύπτει ότι έπασχε από λέπρα και πέθανε από φυματίωση. Ίσως αυτός να είναι ο λόγος που ο τάφος σφραγίσθηκε, κάτι που με τη σειρά του δικαιολογεί την καλή κατάσταση της σορού. Σύμφωνα με το δημοσίευμα ήταν συνήθεια η οικογένεια να επισκέπτεται τον τάφο 3 μέρες μετά το θάνατο για να διαπιστώσει ότι ο συγγενής τους ήταν πραγματικά νεκρός, κάτι που μπορεί να εξηγήσει την απόφαση των μυροφόρων να επισκεφτούν τον τάφο 3 μέρες μετά την ταφή του Ιησού.

Ο τάφος (φωτ.) βρέθηκε στην κοιλάδα Hinnom, έναν τόπο που συνδεόταν με τον θάνατο. Στο δημοσίευμα διαβάζουμε ότι ταυτίζεται με την Ακελδαμά (αγρός αίματος).
[Α.Τ. Πρόκειται πραγματικά για ένα πολύ ενδιαφέρον εύρημα. Αρκεί -κι εδώ θα συμφωνήσω με τον Jim West που σχολιάζει στο ιστολόγιό του το γεγονός- να μην πέσει "θύμα" της δημοσιογραφικής εκλαΐκευσης που ως στόχο έχει απλά τη δημιουργία εντυπώσεων εις βάρος της επιστημονικής αλήθειας.]
Για να διαβάσετε ολόκληρο το δημοσίευμα, πατήστε εδώ.

Τρίτη συνάντηση του Σεμιναρίου Ορθοδόξου Ερμηνευτικής Θεολογίας/ Third Meeting of the Seminar of Orthodox Biblical Exegetical Theology

Η τρίτη συνάντηση του Σεμιναρίου Ορθοδόξου Ερμηνευτικής Θεολογίας του Τομέα Αγ. Γραφής και Πατερικής Γραμματείας του Τμήματος Ποιμαντικής και Κοινωνικής Θεολογίας του Α.Π.Θ. θα πραγματοποιηθεί αύριο Πέμπτη 17 Δεκεμβρίου 2009 και ώρα 18:00 στην Αίθουσα συνεδριάσεων της Θεολογικής Σχολής.
Κύριος εισηγητής θα είναι ο καθηγητής της Καινής Διαθήκης από το Faculteit der Geesteswetenschappen του Πανεπιστημίου του Άμστερνταμ, Jan Willem van Henten. Το θέμα της εισήγησής του θα είναι:

"The Reception of Daniel 3 and 6 and the Maccabean Martyrdoms in Hebrews 11:33-38"

Το βιογραφικό του ομιλητή θα παρουσιάσει η επίκουρη καθηγήτρια της Κ.Δ. Κυριακούλα Παπαδημητρίου και της εισήγησης θα προηγηθεί επίσης βιβλιογραφική παρουσίαση του βιβλίου του ομιλητή The Maccabean Martyrs as Saviours of the Jewish People. A Study of 2 and 4 Maccabees (JSJ Suppl. 57), Brill 1997 από φοιτήτρια του μεταπτυχιακού προγράμματος.

Στο νέο τεύχος του ThLZ / In the new issue of ThLZ

Στο νέο τεύχος της Theologische Literaturzeitung 134:11 (2009) το κύριο άρθρο είναι αφιερωμένο στην ιστορία της έρευνας σχετικά με τις σχέσεις Ισραήλ και Αιγύπτου:

Bernd U. Schipper, "Israel und Ägypten : Erkenntnisse und Perspektiven", 1153-1164
100 χρόνια μετά τη διατριβή του Albrecht Alt "Ιsrael und Ägypten" (1909) το παρόν άρθρο εξετάζει τις πρόσφατες διαπιστώσεις και τις νέες προοπτικές στο θέμα. Η έρευνα έχει την τάση να επικεντρώνεται κυρίως στα αιγυπτιακά κείμενα της 2ης χιλιετηρίδας π.Χ., ενώ η γραμματεία της ιστορικής περιόδου, όπου ο "Ισραήλ" και η "Αίγυπτος" υπήρχαν ως αυτόνομες ενότητες συνήθως παραβλέπεται. Με τη βοήθειας της πρόσφατης επανανακάλυψης της γραμματείας από τη λεγόμενη "ύστερη περίοδο" της Αιγύπτου (και κυρίως τη δημοτική γραμματεία) στο άρθρο υποστηρίζει την ανάγκη αλλαγής στον τρόπο προσέγγισης.
Ακολουθώντας τον Albrecht Alt, ο οποίος στα 1909 υπογράμμισε τη σημασία του πρώτου μισού της 1ης χιλιετ. π.Χ., η σύγχρονη έρευνα θα έπρεπε να λάβει υπόψη της την αιγυπτιακή γραμματείς από τον 7ο αι. κι εξής. Σε αυτήν την ιστορική περίοδο βρίσκουμε στην Αίγυπτο τόσο έναν αριθμό παλαιότερων κειμένων καθώς και νέα κείμενα, όπως το "Βιβλίο του Ναού" ή το "Βιβλίο του Θωθ", τα οποία όλα ανοίγουν το πεδίο των συγκρητικών σπουδών της σχέσης μεταξύ Ισραήλ και Αιγύπτου.

Ένα νέο βιβλίο για τις εορτές και τελετές στη Βίβλο / A new book on feasts and ceremonies in the Bible

Από τον εκδοτικό οίκο Peeters κυκλοφορεί ένα νέο βιβλίο για τις εορτές και τις τελετές στη Βίβλο:

C.M. Tuckett (εκδ.), Feasts and Festivals (Contributions to Biblical Exegesis and Theology 53), Peeters 2009
ISBN: 978-90-429-2262-4
38 ευρώ

Περίληψη εκδοτικού οίκου

Πρόκειται για μία συλλογή εισηγήσεων που διαβάστηκαν σε μία συνάντηση στην Οξφόρδη το 2008. Σε αυτήν συμμετείχαν ειδικοί από τα πανεπιστήμια της Οξφόρδης, Leiden και της Βόννης. Θέμα της συνάντησης ήταν οι εορτές και οι τελετές στις βιβλικές και εξωβιβλικές παραδόσεις. Ta επιμέρους ζητήματα που συζητήθηκαν ήταν οι εορταστικές συνάξεις στο Δευτερονόμιο και οι νεκρικές τελετές για παιδιά στην εβραϊκή Βίβλο, οι γιορτές σε κάποια βιβλία που δεν συμπεριλαμβάνονται στον κανόνα της εβραϊκής Βίβλου (σε αυτά συμπεριλαμβάνονται το 2 και 3 Μακκ) αλλά και θέματα από την Κ.Δ. και ειδικότερα τα ευαγγέλια και τον Παύλο. Ο εστιασμός στο θέμα της "εορτής" αναδεικνύει νέες πλευρές κάποιων πολύ γνωστών κειμένων και ρίχνει φως σε έναν αριθμό θεμάτων στον αρχαίο Ιουδαϊσμό και τον πρώιμο Χριστιανισμό.

Για να διαβάσετε τα περιεχόμενα του τόμου, πατήστε εδώ.

O Jim West για τα βιβλικά ιστολόγια / Jim West on biblioblogs

Ένα σύντομο και πολύ ενδιαφέρον κείμενο του Jim West για την παρουσία των βιβλικών ιστολογίων στο διαδίκτυο και τη σπουδαιότητά τους έχει αναρτηθεί στην ιστοσελίδα του The Bible and Interpretation. O συγγραφέας ξεκινά από το γεγονός ότι οι λεγόμενοι bibliobloggers έχουν αποκτήσει τη δική τους ομάδα εργασίας στο πλαίσιο της SBL και παρατηρεί ότι αυτή η εξέλιξη αντικατοπτρίζει το γεγονός ότι τα βιβλικά ιστολόγια έχουν γίνει ένα σημαντικός παράγοντας διάχυσης σε ένα ευρύτερο αναγνωστικό κοινό των πορισμάτων της βιβλικής έρευνας.

Παρατηρεί μάλιστα τα εξής, τα οποία παραθέτω αυτούσια από το κείμενο:

"Blogging the Bible is the best way for scholars to get scholarship to the mass of consumers. Scholars can and should write journal articles in peer reviewed journals. They should publish excruciatingly detailed tomes that only a few other experts in the same field will ever read. They should meet at conferences and hear papers and interact and learn and grow professionally and intellectually. Likewise, they should write “popularizing” books targeted for the wider public. And finally they should, and I would suggest must, also attend to their duties as the disseminators of publicly consumable biblical scholarship for people who will not, or cannot, read extensive treatments. This is not to suggest that they dumb down their ideas, scholars should clarify, not reduce. But, scholars should also understand that anything that can't be explained in some clear fashion, so that the majority of people can understand it, may become an exercise in self-importance, not true scholarship.
Scholarship, it seems to me, must always be aware of its audience. And communication of said scholarship means dissemination."

Για να διαβάσετε ολόκληρο το κείμενο, πατήστε εδώ.

Ιστορικοκριτική μέθοδος και μεταμοντέρνες ερμηνείες / Historical-critical method and postomodern interpretations

Στο τεύχος του τρέχοντος έτους του Journal of Hebrew Scriptures 9 (2009) έχει δημοσιευθεί ένα νέο άρθρο. Πρόκειται για την απάντηση του John van Seters, ο οποίος, όπως δηλώνει εφαρμόζει στην επιστημονική του έρευνα την ιστορικοκριτική μέθοδο, στην πρόταση που διατύπωσαν οι G. Aichele, P. Miscall και R. Walsh σε πρόσφατο άρθρο τους (“An Elephant in the Room: Historical-Critical and Postmodern Inter-pretations of the Bible” JBL 128 [2009], σσ. 383–404) για ένα διάλογο μεταξύ ιστορικοκριτικής μεθόδου και μεταμοντέρνων ερμηνευτικών προσεγγίσεων. Στο πρώτο μέρος του άρθρου του ο van Seters σημειώνει και σχολιάζει κάποιες παρερμηνείες και γενικεύσεις που θεωρεί ότι διατυπώνονται στο κείμενο των Aichele - Miscall - Walsh. Aνάμεσα στα άλλα σημειώνει το πόσο δύσκολο είναι να ορισθεί με ακρίβεια ο όρος "μεταμοντέρνο", την πολυμορφία που διακρίνει τις μεταμοντέρνες ερμηνευτικές προσεγγίσεις αλλά και το γενικό και αρνητικό τρόπο με τον οποίο ορίζεται η ιστορικοκριτική μέθοδος. Στο δεύτερο μέρος ασχολείται με το θέμα της διακειμενικής προσέγγισης του κειμένου. Παρατηρεί ότι η διακειμενική ανάγνωση χαρακτηρίζει ήδη τον τρόπο που διαβάζεται και ερμηνεύεται η Π.Δ. μέσα στην Κ.Δ.Ο συγγραφέας καταλήγει ότι οι μεταμοντέρνες προσεγγίσεις που προτείνουν οι συνομιλητές του πλησιάζουν περισσότερο στη μυθιστορηματική αφήγηση και λιγότερο την επιστημονική ανάλυση. Γενικά φαίνεται να εκτιμά πως ένας διάλογος μεταξύ ιστορικής κριτικής και μεταμοντέρων ερμηνευτικών προσεγγίσεων είναι αδύνατος, αφού πρόκειται για δύο μη συμβατά μεταξύ τους μεγέθη.

[Α.Τ.: το μεθοδολογικό ζήτημα που θίγουν τα δύο αυτά κείμενα είναι ένα από τα καίρια θέματα της βιβλικής ερμηνευτικής κατά τα τελευταία χρόνια. Παρά την απαισιόδοξη αντιμετώπιση του van Seters το ζήτημα παραμένει ανοικτό. Προσωπικά πιστεύω ότι παρά το γεγονός ότι πρόκειται για δύο σχετικά μη συμβατά μεταξύ τους μεγέθη, είναι δυνατή και απαραίτητη η αξιοποίηση των πορισμάτων της ιστορικοκριτικής μεθόδου από τις μεταμοντέρνες ερμηνευτικές προσεγγίσεις. Η πρώτη μάλιστα μπορεί να συμβάλει θετικά στον περιορισμό των υπερβολών εκ μέρους των δευτέρων, αλλά και οι δεύτερες με τη σειρά τους μπορούν να καταστήσουν το κείμενο επίκαιρο, να φωτίσουν πτυχές και να προσφέρουν διεξόδους σε ερμηνευτικά αδιέξοδα.]

Για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο, πατήστε εδώ.

(Πηγή: Jim West)

Στο νέο τεύχος του Journal of feminist studies in religion

Στο νέο τεύχος του Journal of feminist studies in religion 25:2 (2009) δημοσιεύεται ένα αφιέρωμα στις φεμινιστικές βιβλικές σπουδές:

• Dora R. Mbuwayesango - Susanne Scholz, "Dialogical beginnings : a conversation on the future of feminist biblical studies", 93-103
• Seung A. Yang, "Challenges and opportunities in current feminist biblical studies", 107-112
• Beth L. Tanner, "The next step : making feminist concerns part of the academic structure", 112-117
• Marie T. Wacker, "Challenges and opportunities in feminist theology and biblical studies in Europe", 117-121
• Gay L. Byron, "Sociogeographical and hermeneutical differences : challenges and opportunities in contemporary feminist biblical studies", 121-125
• Cynthia M. Baker, "Roundtable on the future of feminist biblical studies",125-129
• Amy Kalmanofsky, "Outside insiders and the future of feminist biblical studies", 129-133
• Nancy N. Tan, "Feminist biblical studies : resident alien seeking citizen", 133-137
• Sarojini Nadar, "Changing the world : the task of feminist biblical scholars", 137-143

Ποιοι ήταν οι Μακκαβαίοι; / Who were the Maccabees?

Με αφορμή την ιουδαϊκή "εορτή των Φώτων" (Χανουκά), η οποία εορτάζεtaι αυτές τις μέρες από τον ιουδαϊκό κόσμο, δημοσιεύεται στην ηλεκτρονική σελίδα του JTA ένα άρθρο της Gil Shefler για την ερμηνεία και την αξία που δόθηκε στο κίνημα των Μακκαβαίων κατά τα παλαιότερα αλλά και τα νεότερα χρόνια. Σύμφωνα με αυτό η ερμηνεία του κινήματος ήταν διαφορετική σε διαφορετικές εποχές και από διαφορετικές ομάδες και σε κάθε περίπτωση ήταν στοιχείο της διαδικασίας επαναπροσδιορισμού της ταυτότητας της ιουδαϊκής κοινότητας. Ενώ η εορτή των φώτων για αιώνες επικεντρώθηκε στο θαύμα της λυχναψίας, η σημασία της επανάστασης των Μακκαβαίων τονίσθηκε κυρίως από τους σιωνιστές Ιουδαίους, οι οποίοι είδαν στα πρόσωπα του Ματταθία και των γιων του το παράδειγμα του ισραηλιτικού λαού που αγωνίζεται για την ανεξαρτησία του. Αυτή η υπερβολική εξύψωση των Μακκαβαίων φαίνεται να υποχωρεί στα επόμενα χρόνια.

Για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο, πατήστε εδώ.

(Πηγή: D. Meadows)

Ένα νέο βιβλίο για την προφητεία στο Κουμράν / A new book on prophecy in Qumran

Ένα νέο βιβλίο κυκλοφορεί από τον εκδοτικό οίκο Peeters. Θέμα του είναι η προφητεία κατά την εποχή του Δεύτερου Ναού και τον τρόπο που συμβάλλουν στην κατανοήσή της τα κείμενα της Νεκράς Θαλάσσης:

K. De Troyer / A. Lange / L.L. Schulte (εκδ.),Prophecy after the Prophets? The Contribution of the Dead Sea Scrolls to the Understanding of Biblical and Extra-Biblical Prophecy, (Contributions to Biblical Exegesis and Theology 52), Peeters 2009
ISBN: 978-90-429-2135-1
42 ευρώ

Περίληψη

Γενικά διατυπώνεται η άποψη ότι κατά την πρώιμη εποχή του Δεύτερου Ναού η προφητεία έφτασε στο τέλος της. Σε αυτόν τον τόμο εξετάζεται το πώς τα χειρόγραφα της Νεκράς Θαλάσσης μπορούν να συμβάλουν στην καλύτερη κατανόηση της ισραηλιτικής προφητείας και των ισραηλιτικών προφητικών κειμένων. Δε συμβάλει όμως στη μελέτη της προφητείας και των προφητικών βιβλίων της εβραϊκής Βίβλου μέσα από την ανάλυση της ιστορίας του κειμένου και της ερμηνείας των προφητικών βιβλίων - η πρώτη ενδιαφέρεται για τα χειρόγραφα των προφητικών βιβλίων, τα οποία βρέθηκαν στο Κουμράν και αλλού, η δεύτερη επικεντρώνεται στα παρα-προφητικά κείμενα και υπομνήματα- αλλά διερευνά επίσης το φαινόμενο της ενεργούς προφητείας, δηλ. των συνεχών προφητικών δραστηριοτήτων μετά την πρώιμη εποχή του Δεύτερου Ναού, πολύ μετά την εποχή που η προφητεία έφτασε στο υποτιθέμενο τέλος της.
Στο πρώτο μέρος του τόμου ο Matthias Henze aσχολείται με την παραπροφητική γραμματεία του Κουμράν. Ο Μartti Nissinen συζητά τη σχέση μεταξύ των ερμηνευτικών Pesher το Κουμράν και την οιωνοσκόπηση στην αρχαία Εγγύς Ανατολή. Ο Timothy H. Lim θέτει το ερώτημα αν, γιατί και υπό ποία έννοια οι ψαλμοί θεωρούνταν προφητείες ή προφητικοί.
Στο δεύτερο μέρος ο George J. Brooke θέτει το ερώτημα: "Υπήρχε η εκτίμηση ότι ο Διδάσκαλος της Δικαιοσύνης θα έπρεπε να θεωρηθεί προφήτης;" και η Katell Barthelot καταδεικνύει στη μελέτη της για το 4QTestimonia (4Q175) ότι ο Διδάσκαλος της Δικαιοσύνης δεν ήταν ο μόνος προφήτης εν δράσει κατά το 2ο αι. π.Χ.
Στο τρίτο μέρος του τόμου θέμα είναι η προφητεία με την ευρύτερη σημασία. Η Esther Eshel καταδεικνύει πώς η παράσταση του δένδρου στα συμβολικά όνειρα του Αποκρύφου της Γενέσεως αποτελεί τμήμα μίας ιουδαϊκής παράδοσης που μαρτυρείται σε παλαιότερα και νεότερα κείμενα. Ο Leo G. Perdue καθιστά σαφές ότι η αποκαλυπτική αναπτύχθηκε από την προφητεία και τη μαντική σοφία. Ο Perdue κάνει επίσης μία έρευνα για τους μυθικούς μάντεις στην αρχαία Εγγύς Ανατολή και του μάντεις και τη μαντική σοφία στη βιβλική και αρχαία ιουδαϊκή γραμματεία.

Τέλος στο τέταρτο μέρος του τόμου ο Armin Lange παρέχει ένα παράδειγμα του πώς τα κείμενα της Νεκράς Θαλάσσης μας βοηθούν στηνεπίλυση πολλών δύσκολων χωρίων στα προφητικά βιβλία της εβραϊκής Βίβλου. Γι' αυτόν τον σκοπό μελετά "Το φιλολογικό είδος του βιβλίου του Ιωνά" υπό το φως της παραπροφητικής γραμματείας από το Κουμράν.
Για να δείτε τα περιεχόμενα του βιβλίου, πατήστε εδώ.