Νέα αποσπάσματα από το χειρόγραφο του Ευαγγελίου του Ιούδα / New fragments of the Judas manuscript (Codex Tchacos)

Την εβδομάδα που μας πέρασε η April DeConick στο ιστολόγιό της ανάρτησε την ανακοίνωση ότι έχουν διαβαστεί μερικά ακόμη αποσπάσματα από το γνωστό Ευαγγέλιο του Ιούδα. Ο καθ. Marvin Meyer, ο οποίος διάβασε τα νέα αυτά αποσπάσματα μαζί με τον καθ. G. Wurst, ανάρτησε στην επίσημη ιστοσελίδα του τα κείμενα με την προτεινόμενη ανάγνωση και μετάφραση.

Σύμφωνα με αυτήν, εκείνος που μπαίνει τελικά στο σύννεφο (p. 57,21-58,9) δεν είναι ο Ιούδας, αλλά ο Ιησούς, ο Ιούδας είναι εκείνος που βλέπει το συμβάν από τη γη και μετά από λίγο θα προδώσει τον Ιησού.

[Α.Τ.: στο συνέδριο που είχα παρακολουθήσει το Μάρτιο 2008 στο Μόναχο οι Nagel και Wurst, ειδικοί κοπτολόγοι και γνώστες του αρχέγονου Χριστιανισμού και των γνωστικών κειμένων, είχαν διατυπώσει τη θέση (ακόμη τότε δεν είχε συμπληρωθεί το κενό του κειμένου) ότι μάλλον αυτός, που μπαίνει στο σύννεφο και αναλαμβάνεται, δεν είναι ο Ιούδας, όπως ήθελε η πρώτη μετάφραση που κυκλοφόρησε το National Geographic αλλά ο Ιησούς. Το θέμα το είχε συζητήσει και η April DeConick στο βιβλίο της The Thirteenth Apostle σσ. 117-120, όπου εξετάζοντας και τις δύο εκδοχές κατέληγε ότι σε καμιά περίπτωση -ακόμη δηλ. κι αν ο Ιούδας ήταν εκείνος που εισήλθε στο σύννεφο- δεν ηρωοποιείται ο Ιούδας. Στο ίδιο σημείο η DeConick ταύτιζε το σύννεφο του απόκρυφου κειμένου με εκείνο, το οποίο σύμφωνα με τον σηθιανό μύθο, περιέβαλε τον Ιαλδαβαώθ. Με τη νέα όμως ανάγνωση αυτού του σημείου του χειρογράφου, ίσως δε μπορεί να ταυτισθεί με τον τόπο κατοικίας του Iαλδαβαώθ. Ο Ιησούς σαφώς μέσα στο κείμενο δεν έχει να κάνει με τον 13ο ουρανό και τον Ιαλδαβαώθ. Ίσως είναι επομένως μία έμμεση αναφορά στο γεγονός της ανάληψης, όπως περιγράφεται στην κανονική παράδοση της Κ.Δ., η οποία εδώ προσλαμβάνεται και εντάσσεται μέσα στο γνωστικό κείμενο].

Με τα νέα αποσπάσματα ασχολείται και το ιστολόγιο Evangelical Textual Criticism, όπου δίνονται πληροφορίες και για τα άλλα χειρόγραφα που βρέθηκαν μαζί με τον διάσημο πλέον Codex Tchacos. Τα αποσπάσματα από τα παύλεια κείμενα σε σαχιδική μετάφραση εστάλησαν στο Augsburg για να διαβαστούν. Σύμφωνα με το ιστολόγιο το κείμενό τους ομοιάζει εκείνο του κοπτικού χειρογράφου Chester Beatty Coptic Ms A (περ. 600 μ.Χ.). Τα συγκεκριμένα αποσπάσματα τοποθετούνται ωστόσο χρονικά του 4ου-5ου αιώνα (με βάση παλαιογραφικές ενδείξεις).

Στο νέο τεύχος του VigChr / In the new issue of VigChr

Στο νέο τεύχος του Vigiliae Christianae 64:1 (2010) δημοσιεύονται κάποιες μελέτες, οι οποίες παρουσιάζουν ενδιαφέρον για όσους μελετούν τον αρχέγονο χριστιανισμό και το γνωστικισμό αλλά και τη σχέση του με το εθνικό περιβάλλον:

Matyáš Havrda, "Some Observations on Clement of Alexandria, Stromata, Book Five", 1-30

Το άρθρο είναι μια συλλογή από σχόλια για διάφορα αποσπάσματα του 5ου βιβλίου του βιβλίου Στρωματείς του Κλήμεντος Αλεξανδρέως (1,1-2; 2,5-6; 3,2; 6,3; 8,6; 18,3; 23,2-24,2; 38,5; 71,2-3; 83,5; 90,2; 98,4; 133,7; 141,3). Σκοπός του συγγραφέα είναι να συμπληρώσει την προηγούμενη έρευνα επανεξετάζοντας τη συντακτική δομή ή τη σημασία των όρων, παρουσιάζοντας νέα παράλληλα ή προτείνοντας νέες ερμηνείες σε δύσκολα σημεία του κειμένου.

Konstantinos Spanoudakis, "Eusebius C. Hier. 6.5 on Man and Fowl: An Instance of Christian-Pagan Dialogue on a Theurgic Ritual", 31-53
Ο Ευσέβιος (Πρὸς τὰ ὑπὸ Φιλοστράτου 6.5), στηριζόμενος στον παγκόσμιο νόμο του locus proprius απορρίπτει την πρακτική εκείνων των ανθρώπων που ενεργούν ως φτερωτά όντα. Πρόκειται για μια έμμεση αναφορά σε μία χαλδαϊκή τελετουργία στην οποία οι μύστες μιμούνται τις κραυγές και άλλους ήχους των πουλιών, τα οποία σηκώνονται για πέταγμα, συμβολίζοντας με αυτόν τον τρόπο την ανύψωση της ψυχής. Ελληνικές και κοπτικές πηγές (Δαμάσκιο, Ερμίας και Shenoute) βοηθούν στην αποκατάσταση της τελετής. Αυτή συνδέεται με τη μορφή του Απολλωνίου του Τυανέα, του θεουργού και μάγου, αλλά μάλλον αρχικά θα πρέπει να ήταν μέρος των αντιπαραθέσεων προς την παύλεια διδασκαλία περί αναστάσεως (1 Θεσ 4,17). Ο Πορφύριος (Κατὰ Χριστιανῶν απόσπ. 35 Harn.) υιοθετεί τα ίδια επιχειρήματα, όπως και ο Ευσέβιος, για να ειρωνευθεί τη θέση του Παύλου ότι οι άνθρωποι θα συναντήσουν επάνω σε νεφέλες τον Θεό. Αντί να θεωρηθεί αυτή η αναφορά απλή σύμπτωση, φαίνεται ότι ο Ευσέβιος, ο οποίος έγραψε μία εκτενή απάντηση, η οποία σήμερα έχει χαθεί, στην πραγματεία του Πορφυρίου, πιθανόν απαντούσε στα ειρωνικά του σχόλια ειρωνευόμενος με τη σειρά του την ειδωλολατρική τελετή της πτήσης.

Iain Gardner / Jay Johnston, "The Liber Bartholomaei on the Ascension: Edition of Bibliothèque Nationale Copte 132 f. 37", 74-88
Το άρθρο αποτελεί την editio princeps (με αγγλική μετάφραση) ενός φύλλου κώδικα που ανήκει στο χειρόγρ. Α του Liber Bartholomaei. Το κείμενο είναι γραμμένο στη σαχιδική κοπτική, προέρχεται από το Λευκό Μοναστήρι (περ. 10ος αι.) και σήμερα φυλάσσεται στη Bibliothèque Nationale στο Παρίσι. Το φύλλο περιέχει την ανάληψη του Ιησού, όπως αυτή περιγράφεται στο απόκρυφο κι όπως την μαρτυρούν οι απόστολοι. Οι συγγραφείς του άρθρου δίνουν μία σύνοψη αυτού του τμήματος του χειρ. Α με τα ανέκδοτα κείμενα των χειρ. B-D και τα παράλληλα από το Ευαγγέλιο του Σωτήρα. Η συζήτηση, που ακολουθεί, ρίχνει φως στην ιστορία σύνταξης του Liber Bartholomaei, στη σχετική αξία των τεσσάρων γνωστών εκδοχών του (A-D) και τη δημιουργία αφηγήσεων για την ανάληψη του Ιησού στην απόκρυφη κοπτική παράδοση.

Το νέο τεύχος του JSHJ / In the recent issue of JSHJ

Στο νέο τεύχος του Journal for the Study of Historical Jesus 7:3 (2009) δημοσιεύονται τα εξής άρθρα:

Fernando Bermejo Rubio, "The Fiction of the 'Three Quests': An Argument for Dismantling a Dubious Historiographical Paradigm", 211-253

Είναι διαδεδομένος ο χωρισμός της ιστορίας της έρευνας για τον ιστορικό Ιησού σε τρεις περιόδους έρευνας (Quests) ("Παλαιά Έρευνα", "Νέα Έρευνα" και "Τρίτη Έρευνα"). Πολλές φορές μάλιστα θεωρείται δεδομένος μεταξύ των ερμηνευτών. Κατά τα τελευταία χρόνια ωστόσο έχει ασκηθεί πειστική κριτική. Υπάρχουν ωστόσο κι εκείνοι που διατηρούν ζωντανό αυτόν τον τρόπο κατανόησης της μέχρι σήμερα έρευνας. Ο συγγραφέας ξανασυζητά αυτή την τριμερή διαίρεση με σκοπό να αναδείξει την παραδειγματική της αξία. Υποστηρίζει ωστόσο ότι καμιά από τις θέσεις αυτής της τυπολογίας (και οι αξιολογήσεις που κάνει) δεν αντέχει στην κριτική, διότι όλες στηρίζονται σε τεχνητά επιχειρήματα και παρατηρεί τέλος ότι αυτό το ιστοριογραφικό κατασκεύασμα εξυπηρετεί συγκεκριμένες ιδεολογικές (και ειδικότερα θεολογικά) σκοπιμότητες.

Daniel Frayer-Griggs, "'Everyone Will Be Baptized in Fire': Mark 9.49, Q 3.16, and the Baptism of the Coming One", 254-285
Το Mκ 9,49, με την παράδοξη αντιπαράθεση των εικόνων του άλατος και της φωτιάς, είναι ένα γνωστό δύσκολο κείμενο, το οποίο προβλημάτισε πολλούς ερμηνευτές και έδωσε αφορμή για πολλές αντικρουόμενες μεταξύ τους ερμηνείες. Σε ένα άρθρο, στο οποίο δυστυχώς δε δόθηκε η απαραίτητη προσοχή, ο TJ. Baarda πρότεινε ότι η αρχική μορφή του λογίου ήταν "διότι όλοι θα βαπτισθούν στη φωτιά". Στο άρθρο υποστηρίζεται ότι η θέση του Baarda είναι πολύ πιθανή, αν λάβουμε την αντιστοιχία του με το κήρυγμα του Ιωάννη του Βαπτιστή και άλλες πτυχές της παράδοσης του Ιησού. Επίσης στο παρόν άρθρο ο συγγραφέας συζητά τη δυνατότητα που δίνει η αποκατάσταση του Baarda να δοθούν απαντήσεις σε ερωτήματα, τα οποία είχαν απασχολήσει για χρόνια τους ερευνητές σχετικά με την εξαγγελία του Βαπτιστή ότι θα έρθει κάποιος ο οποίος θα βαφτίσει εν αγίω Πνεύματι και πυρί (Q 3,16).

Mark Allan Powell, "Was Jesus a Friend of Unrepentant Sinners? A Fresh Appraisal of Sanders's Controversial Proposal", 286-310
H πρόταση του E.P. Sanders ότι ο Ιησούς ήταν φίλος των αμαρτωλών και τους υποσχέθηκε την βασιλεία χωρίς να απαιτεί από εκείνους να μετανοήσουν έχει απορριφθεί εκ προοιμίου από πολλούς ερμηνευτές, αλλά ποτέ δεν έγινε αντικείμενο συστηματικής ανάλυσης. Ο συγγραφέας ασκεί κριτική σε 6 σημεία της θέσης του Sanders και κάνει τη διάκριση μεταξύ σημείων που δεν αντέχουν μία εις βάθος εξέταση, σημεία που απλά συμφωνούν με το γενικό πλαίσιο της θέσης του Sanders χωρίς ωστόσο αναγκαστικά να οδηγούν στα συμπεράσματά του και σημεία, τα οποία πραγματικά αποδεικνύουν τη θέση και στα οποία δεν έχει δοθεί μέχρι σήμερα η δέουσα προσοχή. Καταλήγει με μία επαναδιατύπωση των επιχειρημάτων της αρχικής θέσης του Sanders. Aυτή η επαναδιατύπωση μπορεί να γίνει περισσότερο αποδεκτή από πολλούς ερμηνευτές και σε κάθε περίπτωση καθορίζει τα σημεία, στα οποία εκείνοι που απορρίπτουν τη θέση του Sanders θα πρέπει να στρέψουν την κριτική τους.

Στο νέο τεύχος του HTR / In the recent issue of HTR

Στο νέο τεύχος του Harvard Theological Review 103:1 (2010) δημοσιεύονται μεταξύ άλλων και δύο άρθρα που έχουν ενδιαφέρον για όσους ασχολούνται με τη μελέτη της Αγίας Γραφής και της αρχαίας Εκκλησίας:

• Caroline Johnson Hodge, "Married to an Unbeliever: Households, Hierarchies, and Holiness in 1 Corinthians 7:12–16", 1-25
• David Frankfurter, "Where the Spirits Dwell: Possession, Christianization, and Saints' Shrines in Late Antiquity", 26-27

Τιμητικός τόμος για τον καθ. Bustenay Oded / Festschrift for Prof. Bustenay Oded

Κυκλοφορεί από τον εκδοτικό οίκο Brill ένας συλλογικός τόμος προς τιμήν του καθ. Bustenay Oded:

Gershon Galil, Mark Geller & Alan Millard, Homeland and Exile Biblical and Ancient Near Eastern Studies in Honour of Bustenay Oded, (Vetus Testamentum Suppl. 130), Brill 2009
ISBN: 978 90 04 17889 2
€ 177.00

Πίνακας περιεχομένων

• Bob Becking, "Exile and forced labour in Bêt Har'oš : remarks on a recently discovered Moabite inscription", 3-12


• Mordechai Cogan, "Literary-critical issues in the Hebrew Bible from an Assyriological perspective : literary-ideological alterations", 13-27


• Muchammed A. Dandamaev, "Ardiya, an Eanna temple prebendary", 30-34


• Manfried Dietrich, "Trumpet snails and purple snails as an indication of the transfer of religion and technology in the eastern-Mediterranean region", 35-57


• Betina Faist, "An Elamite deportee", 59-69


• Frederick M. Fales, "The Assyrian words for '(foot) soldier'", 71-94


• Gershon Galil, "Appropriation of land by officials in the Neo-Assyrian period", 95-119


• Victor A. Hurowitz, "A monument to imperial control : literary observations on the Thompson Prism of Esarhaddon (Nineveh A)", 121-165


• André Lemaire, "Tribute or looting in Samaria and Jerusalem : Shoshenq in Jerusalem?", 167-177


• Sarah C. Melville, "A new look at the end of the Assyrian Empire", 179-201


• Alan R. Millard, "Assyria, Aramaeans and Aramaic", 203-214


• Jamie R. Novotny - Greta van Buylaere, "Sîn-Sarru-Iškun and Ezida in Caleh", 215-243


• Nili Shupak, "Positive and negative human types in the Egyptian wisdom literature", 245-260


• David B. Weisberg, "A 'dinner at the palace' during Nebuchadnezzar's reign", 261-268


• Rainer Albertz, "A possible terminus ad quem for the Deuteronomistic legislation : a fresh look at Deut 17:16", 271-296


• Ya'îra Amit, "The book of Judges : dating and meaning", 297-322


• Adele Berlin, "Did the Jews worship idols in Babylonia?", 323-333


• John Day, "Cain and the Kenites", 335-346


• Devorah Dimant, "Tobit in Galilee", 347-359


• Joseph Fleishman, "To stop Nehemiah from building the Jerusalem wall : Jewish aristocrats triggered an economic crisis", 361-390


• Moshe Garsiel, "The Valley of Elah battle and the duel of David with Goliath : between history and artistic theological historiography", 391-426


• Richard S. Hess, "David and Abishag : the purpose of 1 Kings 1:1-4", 427-438


• Dan'el Kahn, "The historical setting of Zephaniah's oracles against the nations (Zeph 2:4-15)", 439-453


• Zecharia Kallai, "Biblical narrative and historical method", 455-467


• Peter Machinist, "The road not taken: Wellhausen and Assyriology", 469-531


• Eugene H. Merrill, "Rameses II and the Exodus : a case of mistaken identity", 533-545


• Eckart Otto, "Anti-Achaemenid propaganda in Deuteronomy", 547-558


• Hartmut N. Rösel, "The book of Joshua and the existence of a Hexateuch", 559-570


• Jack M. Sasson, "Ethically cultured interpretations : the case of Eglon's murder (Judges 3)",


• 571-595


• Semû'el Vargon, "The prayer for the restoration of the Israelite kingdom in the book of Micah : literary analysis and historical background", 597-618

Διεθνής συνάντηση για τα χριστιανικά απόκρυφα και την εβραϊκή Βίβλο / Colloquium on the Christian apocrypha and the Jewish Bible

Στο Στρασβούργο διοργανώνεται κατά τις επόμενες μέρες (13.1 - 16.1)η τρίτη συνάντηση της ομάδας Christian Apocryphal Literature με θέμα τη σχέση των χριστιανικών αποκρύφων και της εβραϊκής Βίβλου:

La littérature apocryphe chrétienne et les Écritures juives
(9 place de l'Université / BP 90020 F-67084 Strasbourg Cedex)

Το πρόγραμμα είναι ιδιαίτερα πλούσιο και καλύπτει διάφορες πτυχές της απόκρυφης χριστιανικής γραμματείας. Για να το διαβάσετε σε μορφή pdf, πατήστε εδώ (στο πρόγραμμα συμπεριλαμβάνονται και πολλές βιβλιογραφικές πληροφορίες για εκδόσεις αποκρύφων κειμένων κυρίως γαλλικών πανεπιστημίων και εκδοτικών οίκων).

ASP: Πρόσκληση ενδιαφέροντος για συνέδριο σχετικά με την Αίγυπτο / ASP: call of papers for conference on Egypt (ancient, Greco-Roman, Byzantine)

Παραθέτουμε την πρόσκληση ενδιαφέροντος για συνέδριο που θα οργανωθεί το 2011 στο San Antonio από την American Society of Papyrologists:

Call for Papers for the January 2011 Meeting in San Antonio, TX

The American Society of Papyrologists invites proposals for papers for a panel on “Culture and Society in Greek, Roman, and Early Byzantine Egypt” for the 2011 APA January 6-9 in San Antonio, Texas. Submissions for this panel must meet at least one of the following criteria:

(a) they must make use of evidence for ancient cultures and literatures preserved in papyri, ostraca, or wooden tablets (in Greek, Latin, Coptic, Demotic, Arabic, or other appropriate languages);

(b) they must investigate aspects of the history, cultures, textual productions, or material culture of Egypt from the Hellenistic to the early Arab period. Submissions from scholars at both junior and senior levels are welcome. Prospective speakers must be members in good standing of the APA.

Please send abstracts to Raffaella Cribiore, rc119@NYU.edu by February 15, 2009. Abstracts should not exceed 600 words (one single-spaced page) and should not include the author’s name to ensure anonymous referral. If sent by regular mail, abstracts should be postmarked by February 15, 2009 and addressed to: Raffaella Cribiore, New York University, Department of Classics, 100 Washington Square East, Silver Center, room 503L, New York, N.Y. 10003.

Η επιγραφή του Qeiyafa και πάλι / The Qeiyafa inscription again

Ο John Hobbins έχει επίσης αναρτήσει στην ιστοσελίδα του μία περίληψη της συζήτησης για την επιγραφή του Qeiyafa. Επιπλέον στο κείμενό του δίνει βιβλιογραφικά στοιχεία και διευθύνσεις στο διαδίκτυο, που θα μπορούσε ο ενδιαφερόμενος αναγνώστης για να ενημερωθεί για την επιγραφή και τα ζητήματα που σχετίζονται με το κείμενό της.

Ένα άρθρο βιβλικού ενδιαφέροντος στο Feminist Theology / An article of biblical interest in the new issue of Feminist Theology

Στο νέο τεύχος του Feminist Theology 18:2 (2010) δημοσιεύεται μεταξύ άλλων και το εξής άρθρο βιβλικού ενδιαφέροντος:

Keree Louise Casey , "What part of ‘No’ don’t you understand? —Talking the Tough Stuff of the Bible: A Creative Reading of the Rape of Tamar—2 Sam. 13:1-22", 160-174

Η Βίβλος είναι γεμάτη ιστορίες. Πολλές από αυτές αναγινώσκονται ως λειτουργικά αναγνώσματα. Είναι ιστορίες που εμπνέουν, προκαλούν, ενθαρρύνουν και στηρίζουν τους πιστούς. Υπάρχουν ωστόσο και ιστορίες που κανείς θα προτιμούσε να μη γνωρίζει. Αυτές οι ιστορίες σοκάρουν και προκαλούν τον τρόπο που κατανοούμε το Θεό. Αναρωτιόμαστε πού ήταν ο Θεός μέσα σε αυτήν την ιστορία. Γιατί συμπεριλαμβάνονται στον κανόνα της Αγίας Γραφής; Τι μπορούμε να μάθουμε από την επαναφήγηση αυτής της ιστορίας στη συνάφειά τους; Πρόκειται για τις "δύσκολες ιστορίες" της Βίβλου - τα θέματά τους προκαλούν δυσκολίες στον τρόπο σκέψης και στη θεολογία του 21ου αι. Σύμφωνα με τη συγραφέα η ιστορία της Θάμαρ είναι μία από αυτές τις ιστορίες. Είναι μια ιστορία η οποία ωστόσο, κατά τη γνώμη της, θα πρέπει να διαβάζεται πάντα και να συζητιέται.

To νέο τεύχος του NovT / The recent issue of NovT

Στο νέο τεύχος του Novum Testamentum 52:1 (2010) δημοσιεύονται τα εξής άρθρα:

Wilhelm Pratscher, "Judas Iskariot im Neuen Testament und im Judasevangelium", 1-23

Το ευαγγέλιο του Ιούδα είναι ένα ενδιαφέρον κείμενο, το οποίο συμπληρώνει τις γνώσεις μας ειδικά του σηθιανού γνωστικισμού. Συμβάλλει επομένως στη γνώση της ιστορίας του Χριστιανισμού κατά το 2ο αι., όπου μαρτυρείται μία εξέλιξη από την εικόνα του Ιούδα στον Ειρηναίο, Κατά αιρέσεων 1.31.1 μέχρι τον Κώδικα Tchacos. Από την άλλη μεριά μπορούμε να κατανοήσουμε λίγο καλύτερα τον ιστορικό Ιούδα και ίσως και τις προϋποθέσεις του θανάτου του Ιησού. Γενικά το ευαγγέλιο του Ιούδα μας επιτρέπει, παρά την αμφισημία του, να αποκτήσουμε μία νέα και πιο σύνθετη αντίληψη για τον Ιούδα σε σύγκριση προς την εικόνα που προκύπτει από τα κανονικά ευαγγέλια.

John A.L.Lee, "Led Astray by Punctuation The Meaning of ἐπιορκῶ in Matt 5:33", 24-36
Η σημασία του ἐπιορκῶ στο Μτ 5, 33 παραμένει ασαφής στο αγγλικό λεξικό της Κ.Δ. του Bauer και σε πολλά υπομνήματα. Ο συγγραφέας θεωρεί ότι το πρόβλημα στο Bauer είναι ότι δε διάβασε σωστά την στίξη. Μία επανεξέταση των μαρτυριών οδηγεί στο συμπέρασμα ότι η σωστή ερμηνεία είναι το να αθετήσει κάποιος την υπόσχεση που έδωσε με όρκο.

John S. Kloppenborg,"James 1:2-15 and Hellenistic Psychagogy", 37-71
Αναπτύσσοντας την παράδοση για τον Ιησού (Q 11,9-10. 6,22-23) o Ιάκωβος διευρύνει, περιορίζει ή αναπτύσσει τα λόγια της Q με έναν τρόπο, ο οποίος αποκαλύπτει ένα ευρύ φάσμα ενδιαφερόντων για την ψυχαγωγία και την φροντίδα της ψυχής, τα οποία γνωρίζουμε ότι χαρακτήριζαν διάφορα ρεύματα της ελληνιστικής φιλοσοφίας της πρώιμης ρωμαϊκής εποχής. Ο συγγραφέας της Ιακώβου εκδηλώνει ένα αξιοπρόσεκτο ενδιαφέρον όχι για συγκεκριμένα αποτελέσματα όπως τη διαβίωση, την ανακούφιση από τα χρέη και την ανταμοιβή για την αντοχή που επέδειξε κανείς μέσα στους διωγμούς, αλλά για τις ψυχικές διαδικασίες που λαμβάνουν χώρα μεταξύ της πρόκλησης και της απόφασης καθώς και για το ρόλο τον οποίο διαδραματίζει η επίγνωση στην τελείωση του ατόμου.

Ulrich Victor, "Das Testimonium Flavianum Ein authentischer Text des Josephus", 72-82
Το Testimonium Flavianum είναι ένα αυθεντικό κείμενο του Ιωσήπου. Η αυθεντικότητά του δεν γινόταν εδώ και πολλά χρόνια αποδεκτή, επειδή η γλώσσα και οι ιδέες της εποχής κατά την οποία είχε συνταχθεί παρανοήθηκαν, επειδή δεν εκτιμήθηκε σωστά η πρόθεση του συγγραφέα κι επειδή δεν είχαν κατανοηθεί σωστά οι ιστορικές περιστάσεις της χειρόγραφης παράδοσης.

Claire Claire, "Some Remarks on Thomas A. Wayment, 'A New Transcription of P. Oxy. 2383 (P69)'", 83-87
Το άρθρο του Thomas Wayment βελτιώνει ένα σημαντικό σημείο της ανάγνωσης του Ρ69: την ανάγνωση του Λκ 22, 45 (recto, στ. 4-5). Η γενική του εκτίμηση ωστόσο δε δίνει μια σαφή εικόνα των ιδιαιτεροτήτων αυτού του μικρού αινιγματικού παπύρου. Ο Wayment δεν αντιλαμβάνεται ότι ο Ρ69 μαρτυρεί την τρίτη εκδοχή των μαρτυριών που έχουμε στη διάθεσή μας της προσευχής στο Όρος των Ελαιών έτσι, όπως την παραδίδει ο Λουκάς: δε λαμβάνει υπόψη του την απουσία του Λκ 22, 42 στον Ρ69. Αυτή η ιδιαιτερότητα θα πρέπει να ληφθεί υπόψη στη συζήτηση των μαρτυριών για το Λκ 22,43-44.

Τα δίστιγμα στον Βατικανό κώδικα / Distigmai in Codex Vaticanus

Από το ιστολόγιο Evangelical Textual Criticism είναι και η επόμενη είδηση. Σε σημερινή ανάρτηση παρατίθεται η απάντηση του Philip Payne στη θέση του Peter Head ότι τα δίστιγμα που βρέθηκαν στον Βατικανό Κώδικα είναι του 16ου αι. Ο Payne, ο οποίος είναι κι ο πρώτος που εντόπισε τα δίστιγμα στο χειρόγραφο, υποστηρίζει ότι κάποια από αυτά (περ. 50) προέρχονται από τον πρώτο αντιγραφέα του κώδικα (4ος αι.).

Για να διαβάσετε τη σχετική ανάρτηση με την απάντηση του Payne και για να βρεθείτε από εκεί και στην περίληψη των θέσεων του Head, πατήστε εδώ.

Ψηφιοποιημένα χειρόγραφα στο Διαδίκτυο / NT Manuscripts online

Από το ιστολόγιο Evangelical Textual Criticism έχουμε την πληροφορία ότι στο Virtual Manuscript Room του Παν/μίου του Münster μπορεί να δει κανείς 6ο χειρόγραφα της Κ.Δ. (24 πάπυροι, τρία μεγαλογράμματα και 33 μικρογράμματα). Τα μισά ωστόσο από αυτά είναι προσβάσιμα μετά από εγγραφή στη σελίδα του προγράμματος. Για να βρεθείτε στη σχετική σελίδα, πατήστε εδώ.

Μαγνητοφωνημένη διάλεξη για τα προβλήματα της έρευνας για τον ιστορικό Ιησού / Podcast on the problems of studying the Historical Jesus

Στην ιστοσελίδα του ο Ph. Harland ανάρτησε το πρώτο μέρος μίας σειράς διαλέξεων με θέμα την έρευνα για τον ιστορικό Ιησού. Στο πρώτο αυτό μέρος το θέμα είναι οι πηγές και τα προβλήματα που συνδέονται με αυτές. Για να βρεθείτε στη σχετική σελίδα, πατήστε εδώ.

Ενημέρωση για την επιγραφή από το Khirbet Qeiyafa / Khirbet Qeiyafa Inscription: An update

Στο ιστολόγιο RollstonEpigraphy.com μπορεί να διαβάσει κανείς μια περίληψη των δεδομένων που έχουμε σήμερα στη διάθεσή μας για την επιγραφή από το Khirbet Qeiyafa, στην οποία αναφερθήκαμε και σε προηγούμενες αναρτήσεις. H δημοσίευση του κειμένου της πριν λίγες μέρες προκάλεσε σειρά συζητήσεων. Περίληψη των αντιδράσεων μπορεί να διαβάσει ο ενδιαφερόμενος αναγνώστης στο παραπάνω ιστολόγιο.

Το νέο τεύχος του BN / The recent issue of BN

Στο νέο τεύχος του Biblische Notizen 143 (2009) δημοσιεύονται τα εξής άρθρα:

Emmanuel O. Nwaoru, "Change of Garment: a Symbolic “Rite of Passage” in Joseph Narrative (Gen 37; 39; 41)", 5-22

Η ιστορία του Ιωσήφ δεν θα ήταν τόσο συναρπαστική, εάν δεν χρησιμοποιούνταν η «αλλαγή του ενδύματος» ως αφηγηματικό και θεολογικό μέσο. Σε περίπου 5 περιπτώσεις ο Ιωσήφ ενδύεται νέα ενδύματα και σε 3 εκδύεται των ενδυμάτων του. Αυτά λαμβάνουν χώρα σε τέσσερις στρατηγικής σημασίας χώρους, δηλ. στην οικογένεια του Ιωσήφ, στο σπίτι του Ποτιφάρ, στην φυλακή της Αιγύπτου και στην αυλή του Φαραώ. Καθώς όμως αλλάζει η κοινωνική του θέση εξαιτίας της αλλαγής του ενδύματός του, έτσι αλλάζει και το υλικό των ενδυμάτων του. Στο άρθρο εξετάζεται η δομή της αφήγησης και υποστηρίζεται η άποψη ότι ο αφηγητής έχει ως σκοπό του να καταστήσει την αλλαγή του ενδύματος μία συμβολική «τελετή της μετάβασης» σε θέσεις, οι οποίες αποτελούν ορόσημα στη ζωή του Ιωσήφ. Επίσης συνδέει την πραγματική σημασία του μοτίβου σε σύγκριση με την εμπειρία του Ιωσήφ με τις θρησκευτικές και κοινωνικές αξίες, με τις οποίες είναι φορτισμένη η αλλαγή του ενδύματος σε κάποιες κοινωνίες της Αφρικής.

Volker Wagner, "Gab es eine Fassung von Ex 12 ohne Pesach?", 23-44

Αν οι δύο περικοπές Εξ 12, 1-14 και 21 – 24, σύμφωνα με την υφολογική δομή των κεφαλαίων 12 και 13 και σε αναλογία προς συγκρίσιμα κείμενα στην Πεντάτευχο, κατανοηθούν ως μία εντολή του יהוה και τη γνωστοποίησή της στο λαό μέσω του Μωυσή, τότε η αναφορά του Πεσάχ στο Εξ 12,11bβ και 21bγ αποδεικνύεται ότι είναι δευτερογενής ιστορικά. Η αφήγηση της τελευταίας νύχτας του Ισραήλ στην Αίγυπτο δεν ανάφερε την επιτέλεση μιας θυσίας και τον εορτασμό του Πάσχα.

Norbert Clemens Baumgart, "Ein Gott, der Atem gibt. Zu intertextuellen Zusammenhängen im Pentateuch", 45-68

Η ανάλυση των κειμένων της Πεντατεύχου σε σχέση με το Σάββατο και την εβδομάδα, την εργασία και την αργία (Γεν 1, 1 – 2, 3. Εξ 16. 20, 8 – 11. 23, 12. 31, 12 – 17. Δευτ 5, 12 – 15) καταδεικνύει το πώς η αντίληψη περί Θεού και των πράξεών του διαμορφώνει εκ των προτέρων και δομεί την οργάνωση του χρόνου στον Ισραήλ. Οι ανθρωπομορφισμοί του Θεού που ξεκουράζεται μία μέρα μετά τη δημιουργία (Εξ 20, 11. 31, 17) προκαλεί στο λαό του Θεού έναν πολύπλευρο συνειρμό (Εξ 23, 12. Δευτ 5, 14). Ο ανθρωπομορφισμός μπορεί επομένως να κατανοηθεί ως ένας μάρτυρας της σχέσης του Ισραήλ με το Θεού. Μία θεολογία της δημιουργίας καθιστά σαφείς τις προϋποθέσεις αυτής της σχέσης και μία θεολογία της ιστορίας καθιστά σαφείς τους τρόπους πραγματοποίησης των δυνατοτήτων αυτής της σχέσης.

Harald Schweizer, "Koranische Fortschreibung eines hebräischen Textes – Hermeneutische Überlegungen anhand der Gestalt Josefs", 69-79

Η συνοπτική σύγκριση των δύο εκδοχών μίας ιστορίας πρέπει να γίνει σε τρία επίπεδα: η σύνταξη των εκφράσεων συγκρίνει τα δεδομένα, επισημαίνει τις παραλείψεις και τις αντικαταστάσεις ή τις προσθήκες. Η σημειολογία πραγματεύεται την ικανοποιητική κατανόηση της κυριολεκτικής σημασίας των δύο εκδοχών. Ενώ η πραγματολογική ανάλυση χρησιμοποιεί συμπεράσματα της discourse analysis, συγκρίνει τα ενδιαφέροντα που μπορούν να ανιχνευθούν πίσω από τις δύο εκδοχές. Τέλος ζητήματα της ερμηνευτικής λαμβάνονται επίσης υπόψη. Συμπερασματικά οι εκδοχή του Κορανίου για την ιστορία του Ιωσήφ χρησιμοποιεί το εβραϊκό πρωτότυπο για να το μετατρέψει σε ένα είδος κατήχησης. Η αφηγηματική λογική καταστρέφεται στο μεγαλύτερό της βαθμό. Οι υποτιθέμενη «ομορφιά» της ιστορίας του Ιωσήφ δεν στηρίζεται στα φιλολογικά της χαρακτηριστικά.

Miriam von Nordheim-Diehl, "Wer herrscht in der Scheol? Eine Untersuchung zu Jes 14,9", 81-91

Ο Κάτω Κόσμος Sheol περιγράφεται με διάφορους τρόπου στην εβραϊκή Βίβλο: 1) είναι ένας τόπος, όπου ο Γιαχβέ δεν είναι παρών (π.χ. στο Ψα 88, 6), 2) ο Γιαχβέ δε δρα στη Sheol (π.χ. Αμώς 9, 2). Συνήθως αυτές οι αλλαγές θεωρούνται ως μία εξέλιξη μέσα στην ιστορία της θρησκείας του αρχαίου Ισραήλ, η οποία εντοπίζεται σε διαφορετικά χωρία της εβραϊκής Βίβλου. Η παρούσα μελέτη ασχολείται με ένα μόνο χωρίο (Ησ 14, 9): η ιστορία του κειμένου του καθιστά σαφή τη μετατόπιση από τη δύναμη της Sheol στη βασιλεία του Γιαχβέ μέσα σε αυτήν.

Wolfgang Schütte, "Hos 10,9 – Söhne der Ungerechtigkeit?", 93-96
Το בני עלוה/ υιοί του Alwa στο Ως 19, 9 μπορεί να κατανοηθεί ως μία αναφορά στο λαό της Εδώμ, όπως συμβαίνει κι αλλού στην Π.Δ. κι όχι ως μία απλή αναφορά σε μία εβραϊκή λέξη όπως τη λέξη «αδικία» που χρησιμοποιούν οι Ο΄.

Juan Manuel Tebes, "The “Wisdom” of Edom", 97-117
Στο παρόν άρθρο εξετάζεται η πιθανή σημασία των αναφορών των Ιερ 49, 7 και Οβδ 7b – 8 στην «σοφία» και «κατανόηση» του Εδώμ. Μία έρευνα και επανεκτίμηση των προηγούμενων υποθέσεων, που διατυπώθηκαν από τους βιβλικούς ερευνητές, εντοπίζει τρεις βασικές γραμμές αιτιολόγησης και εξήγησης των έμμεσων αναφορών στη σοφία του Εδώμ: την ύπαρξη κάποιω εδωμιτικών σοφιολογικών κειμένων, τις πολιτικές συμμαχίες της Εδώμ ενόψει των επιδρομών της νεοβαβυλωνιακής εποχής και την εδωμιτική μεταλλουργία στα ορυχεία χαλκού του Faynan. Μετά την επανεξέταση της βιβλικής αφήγησης, που συνδέεται με τα κείμενα της αρχαίας Εγγύς Ανατολής και τις αρχαιολογικές μαρτυρίες ο συγγραφέας καταλήγει ότι η μεταλλουργική τέχνη είναι εκείνη που οδήγησε πιθανόν σε αυτούς τους χαρακτηρισμούς.

Meik Gerhards, Die Selbstrechtfertigung des Prexaspes (Herodot III 62,3-4) als Zeugnis für den persischen Auferstehungsglauben, 119-132
Ο συγγραφέας υποστηρίζει ότι η αυτοδικαίωση του Πρηξάσπη στο Ηρόδ. ΙΙΙ 62, 3-4 περιέχει μία έμμεση αναφορά στην πίστη των Περσών στην ανάσταση. Γι’ αυτό το λόγο συγκρίνει ανάλογες δηλώσεις στην Ιλιάδα του Ομήρου και προτείνει μία ερμηνεία της δήλωσης του Πρηξάσπη μέσα στην ευρύτερη συνάφεια των Ιστοριών του Ηρόδοτου. Με αυτόν τον τρόπο η δήλωση του Πρηξάσπη θεωρείται δικαιολογημένα ως μία μαρτυρία για την ύπαρξη της πίστης στην ανάσταση στην Περσία κατά τον 5ο αι. π.Χ.

Ένα νέο άρθρο στο JGRChrJ / A new article in JGRChrJ

Στη σελίδα του Journal of Greco-Roman Christianity and Judaism έχει αναρτηθεί ένα ακόμη άρθρο στο τεύχος του έτους 2009:

Cynthia Long Westfall, "Blessed Be The Ties That Bind: Semantic Domains And Cohesive Chains In Hebrews 1.1-2.4 And 12.5-8"

Το νέο τεύχος του JETS / The recent issue of JETS

Κυκλοφόρησε το νέο τεύχος του Journal of Evangelical Theological Society 52:4 (2009) όπου δημοσιεύονται μεταξύ άλλων και τα εξής άρθρα βιβλικού ενδιαφέροντος:

- Leslie McFall, “Do the Sixty-Nine Weeks of Daniel Date the Messianic Mission of Nehemiah or Jesus?” 673–718
- Al Wolters, “ΑΥΘΕΝΤΗΣ and Its Cognates in Biblical Greek” 719–729
- Nicholas Lunn, “Jesus, the Ark, and the Day of Atonement: Intertextual Echoes in John 19:38–20:18” 731–746
- David Huttar, “Did Paul Call Andronicus an Apostle in Romans 16:7?” 747–778
- Joseph Hellerman, “ΜΟΡΦΗ ΘΕΟΥ as a Signifier of Social Status in Philippians 2:6” 779–97

(Πηγή: ιστολόγιο New Testament Interpretation)

Τα δύο τελευταία τεύχη του JSOT / The two recent issues of JSOT

Στα δύο τελευταία τεύχη του Journal for the Study of the Old Testament 34:1-2 (2009) δημοσιεύονται τα εξής άρθρα:

34:1 (2009)

Ellen Van Wolde , "Why the Verb ברא Does Not Mean ‘to Create’ in Genesis 1.1-2.4a", 3-23

Η γλωσσολογική και κειμενική εξέταση των επτά περιπτώσεων που απαντά το ρήμα ברא στο Γεν 1 οδηγεί στο συμπέρασμα ότι το ρήμα εδώ δε σημαίνει "δημιουργώ" αλλά "διαχωρίζω". Αυτή η υπόθεση εξετάζεται στη συνέχεια με τη βοήθεια των εξωτερικών μαρτυριών από τη συγγενή λογοτεχνία στη Μεσοποταμία. Σε αυτές τις μεσοποταμιακές αφηγήσεις της δημιουργίας οι εισαγωγικές γραμμές συχνά περιγράφουν τις (θείες) πράξεις διαχωρισμού του ουρανού από τη γη. Το σουμεριακό ρήμα "bad" και το ακκαδικό ρήμα "parsu" που χρησιμοποιούνται σε αυτά τα κείμενα σαφώς σημαίνει "ξεχωρίζω". Η μαρτυρία της Βίβλου φαίνεται να στηρίζει αυτήν την υπόθεση. Για παράδειγμα το γεγονός ότι στην εβραϊκή Βίβλου το ουσιαστικό "δημιουργός" ποτέ δεν δηλώνεται με τη μετοχή του ברא αλλά πάντοτε με τη μετοχή άλλων ρημάτων. Επομένως με βάση την εσωτερική και εξωτερική γλωσσολογική και κειμενική μαρτυρια και μία ελεγχόμενη επιχειρηματολογία, είναι πολύ πιθανό ο τύπος της πράξης, που εκφράζεται με το ρήμα στο Γεν 1, να έχει ένα πολύ συγκεκριμένο χαρακτήρα και να σημαίνει "ξεχωρίζω". Τέλος, γίνεται μια ανάλυση των διαφορών μεταξύ του הבריל και του ברא.

Bernard Gosse , "Abraham and David", 25-31

Σε αυτό το άρθρο προτείνεται ότι στα Γεν 14-15 ο Αβραάμ παρουσιάζεται ως ο πρόδρομος του Δαυίδ. Επίσης διατυπώνεται η υπόθεση ότι στους Ψα 14-15 οι Πατριάρχες και οι απόγονοί τους αντικαθίστανται από τη δαυιδική δυναστεία. Με την επανένταξή της στην προοπτική της σωτηρίας ο Δαυίδ παρουσιάζεται να εξαρτάται και να συνεχίζει τον Αβραάμ.

Volker Glissmann , "Genesis 14: A Diaspora Novella?", 33-45

Η επίδραση του βαβυλωνιακού golah στην αναθεώρηση του βιβλικού υλικού μαρτυρείται ευρέως. Σε αυτό το άρθρο υποστηρίζεται ότι η αναθεώρηση του Γεν 14 συνδέεται με συγκεκριμένα ζητήματα της διασποράς και γι' αυτό το λόγο θα πρέπει να τοποθετηθεί μέσα στο περιβάλλον της. Κάτω από αυτό το φως εξετάζεται το Γεν 14 με δύο τρόπους. Πρώτον αναζητώνται τα χαρακτηριστικά που πρότεινε ο Meinhold της νουβέλας της διασποράς μέσα στην αφήγηση του Γεν 14. Δεύτερον, τα επιχειρήματα υπέρ κάποιας συγκεκριμένης διασποράς ενισχύονται από μία ανάγνωση του κειμένου από την οπτική της διασποράς. Γενικά στο άρθρο υποστηρίζεται ότι η αφήγηση του Γεν 14 μπορεί να χαρακτηρισθεί ως νουβέλα της διασποράς.

Kenneth C. Way , "Animals in the Prophetic World: Literary Reflections on Numbers 22 and 1 Kings 13", 47-62

Σε αυτό το άρθρο οι ιστορίες του όνου του Βαλαάμ (Αρ 22, 22 - 35) και του ανθρώπου του Θεού από τον Ιούδα (1 Βασ 13) αναλύονται ανεξάρτητα η μία από την άλλη και συγκρίνονται. Ανάμεσα στα στοιχεία, τα οποία είναι κοινά στις δυο ιστορίες, συγκαταλέγονται: η σημασία του λόγου του Γιαχβέ, η χρησιμοποίηση των ζώων ως λογοτεχνικών χαρακτήρων, το θέμα του θανάτου και η παρουσίαση των ζώων ως θείων απεσταλμένων. Υποστηρίζεται ότι η λογοτεχνική λειτουργία των ζώων ως θείων αγγελιοφόρων είναι ένα ιδιαίτερο χαρακτηριστικό της λεγόμενης προκλασικής φάσης της βιβλικής προφητείας.

Matthew Thiessen, "The Function of a Conjunction: Inclusivist or Exclusivist Strategies in Ezra 6.19-21 and Nehemiah 10.29-30?", 63-79

Παρά το γενεαλογικό αποκλεισμό των μη Ισραηλιτών, ο οποίος μαρτυρείται στο Έδρα-Νεεμία, πολλοί ερευνητές ανακαλύπτουν στρατηγικές ένταξης μέσα στο βιβλίο. Ιδιαίτερα το Εσδρα 6, 19 -21 και Νεεμ 10, 29 -30 θεωρούνται ότι οραματίζονται την ένταξη των έξωθεν μέσα στην ομάδα του Golah. Μετά τη διερεύνηση του υλικού του αποκλεισμού στο βιβλίο, ο συγγραφέας προτείνει μια εναλλακτική ανάγνωση αυτών των συγκεκριμένων περικοπών παρέχοντας έτσι μία διαφορετική ερμηνεία του waw. Υποστηρίζει ότι αντί να παρουσιάσει τους έξωθεν να εντάσσονται στην ομάδα του Golah, τα Έσδ 6, 19 - 21 και Νεεμ 10, 29 -30 περιγράφουν τον χωρισμό της ομάδας του Golah από την ακαθαρσία των εθνών.

Christopher Whitwell , "The Variation of Nature in Ecclesiastes 11", 81-97

Ο R.N. Whybray σημειώνει στο υπόμνημά του στον Εκκλησιαστή (στη σειρά NCBC) τη "σαφή ποικιλία της φύσης" στο Εκκλ 11,3β. Στο άρθρο υποστηρίζεται ότι αυτή η ποικιλία της φύσης είναι περισσότερο σημαντική στους στ. 1, 4 και 6 του κειμένου. Αυτό το στοιχείο συνδέει την πράξη με τις συνέπειες. Οι αγρότες παρατηρούν τον αέρα και κοιτούν τα σύννεφα (στ. 4). Διστάζουν, γιατί δεν είναι βέβαιοι αν θα πρέπει ή όχι να σπείρουν. Οι αλλαγές του καιρού καθιστούν αδύνατο το να γνωρίζουν, εάν η σοδειά θα είναι επιτυχής. Αυτός ο δισταγμός είναι δικαιολογημένος, γιατί η αποτυχία θα φέρει δυσκολίες στις οικογένειές τους. Στην περίπτωση του παράλληλου στ. 1, οι διάφορες κινήσεις του νερού βρίσκονται μεταξύ της πράξης και των απρόβλεπτων συνεπειών. Η απλοχεριά δεν έχει πάντα καλά αποτελέσματα. Η παλιά σοφία ίσως είναι λίγο περισσότερο αισιόδοξη για την ανταμοιβή. Στο καταληκτικό σχόλιο της περικοπής 11, 1 - 6 ο Εκκλησιαστής επιστρέφει στην αγροτική μορφή. Η επαναλαμβανόμενη σπορά μπορεί να περιορίσει το ρίσκο.

Charles David Isbell , "The Limmûdîm in the Book of Isaiah", 99-109

Ο όρος limmûdîm (που μαρτυρείται στο Ησ 8,16 και στη συνέχεια στα 50, 4α. 4γ. 54, 13) λειτουργεί ως λογοτεχνική λιγκατούρα μεταξύ των μηνυμάτων του προφήτη του 8ου αιώνα από την Ιερουσαλήμ και των απογόνων του που έδρασαν στην Βαβυλώνα του 6ου αι. Ο όρος επίσης καταδεικνύει επίσης το ρόλο των προφητών του 6ου αι. ως "μαθητών" του δασκάλου του 8ου αι., ο οποίος ήταν να μεταμορφώσουν τα μηνύματα του Ησαΐα για την επερχόμενη καταδίκη και το κάλεσμα σε μετάνοια σε μηνύματα ελπίδας μπροστά στην επικείμενη σωτηρία. Επιπλέον τα limmûdîm μέσα σε αυτή τη "σχολή" του Ησαϊα θα πρέπει να θεωρηθούν ως ένα υποσύνολο της μεγαλύτερης ομάδας των "υιών των προφητών" που μαρτυρούνται ήδη από την εποχή του Σαμουήλ.

34:2 (2009)

Henrietta L. Wiley , "They Save Themselves Alone: Faith and Loss in the Stories of Abraham and Job", 115-129

Στις ιστορίες του Αβραάμ και του Ιώβ η εύνοια του Γιαχβέ είναι μια αμφίσημη ευλογία που στοιχίζει πολλά στους ευνοούμενούς του και στους δικούς τους. Ο Γιαχβέ δηλώνει τη βεβαιότητά του για την πίστη του Αβραάμ και του Ιώβ, αλλά δοκιμάζει αυτήν την πίστη με την συνταρακτική απώλεια μελών της οικογένειάς τους. Στη συνέχεια τους ανταμείβει με μία "οικογένεια παρηγοριάς". Σκοπός είναι η ευλογία, αλλά, όπως συμβαίνει στις περισσότερες περιπτώσεις βραβείων παρηγοριάς, η άφιξη της νέας οικογένειας δεν κατορθώνει να παρηγορήσει ούτε τους ήρωες της ιστορίας ούτε τον αναγνώστη. Είναι ουσιαστικά αντικείμενα άδεια από κάθε προωπική αξία και σκοπό έχουν να τονίσουν την αρχική απώλεια και τη μοναδιά του πατριάρχη. Η χωρίς όρια δύναμη του Γιαχβέ καθιστά κάθε στοργική σχέση μαζί του αδύνατη, αλλά η απαιτητική φροντίδα του αποκλείει τη δυνατότητα για τους ανθρώπους να διατηρήσουν δεσμούς στοργής μέσα στις οικογένειές τους. Ο πιστός Αβραάμ και Ιώβ, ευλογημένοι από το Θεό, τελικά υποφέρουν τη μεγαλύτερη απομόνωση και απώλεια.

Thomas A. Keiser, "The Divine Plural: A Literary-Contextual Argument for Plurality in the Godhead", 131-146

Στην ακαδημαϊκή έρευνα το πρόσωπο που χρησιμοποιεί τον πληθυντικό στο Γεν 1 υπήρξε αντικείμενο πολλών ερμηνειών, οι οποίες δε συγκλίνουν τις περισσότερες φορές μεταξύ τους. H θέση που έχει τη μεγαλύτερη αποδοχή είναι ότι ο θεϊκός πληθυντικός αντιπροσωπεύει το λόγο του Θεού που απευθύνεται στην ουράνια βασιλική αυλή του. Ωστόσο αυτή η άποψη έχει τη σημαντική αδυναμία ότι προσεγγίζει το θέμα έξω από τη φιλολογική του συνάφεια. Η μελέτη προσφέρει μία μελέτη του θεϊκού πληθυντικού μέσα στη φιλολογική του συνάφεια και προτείνει ότι υπάρχουν αρκετά στοιχεία που συνηγορούν στην κατανόησή του ως μία εσκεμμένη αλλά ασαφής αναφορά στο πλήθος της θεότητας.

Sigmund Wagner-Tsukamoto , "The Paradise Story", 147-170

Ο συγγραφέας στηρίζεται στην θεσμική πολιτική οικονομία, όπως αυτή αναπτύσσεται στα έργα του James Buchanan, προκειμένου να αναλύσει την ιστορία του Παραδείσου. Σκοπός του άρθρου είναι να κατανοηθούν καλύτερα οι λόγοι που οδήγησαν τελικά στη διακοπή των σχέσεων Θεού και πρωτοπλάστων. Επιπλέον ο συγγραφέας επιθυμεί να καταδείξει ότι η Π.Δ. είναι μάλλον σύγχρονη από αυτήν άποψη. Για την ανάλυσή του επιλέγει ως αφετηρία ένα μοντέλο καταστροφική σύγκρουση. Αυτό παρέχει ένα σημείο αναφοράς για τις υπόλοιπες ιστορίες της Βίβλου, όταν εκεί αναπτύσσεται μία νέα, δικαιότερα και περισσότερο ισότιμη συμφωνία ανάμεσα στο Θεό και στους ανθρώπου (ιδιαίτερα μέσα από τις νέες διαθήκες στη Γένεση).

Robert B. Chisholm , "What’s Wrong with this Picture? Stylistic Variation as a Rhetorical Technique in Judges", 171-182

Αυτή η μελέτη εξετάζει τέσσερις περιπτώσεις όπου ο αφηγητής του βιβλίου των Κριτών παραλλάσσει έναν ιδιωματισμό ή δομικό στοιχείο για να τονίσει την παρουσία της ειρωνίας. Αυτές οι αλλαγές όπως "μπες μέσα και κλείσε πίσω σου" ή "φύγε και κλείσε πίσω σου" αντικατοπτρίζουν την εξαπάτηση του Ehud. Το ότι ο Heber δεν εμφανίζεται στην ιστορία του Barak αυτό αντικατοπτρίζει το θέμα της - μια γυναίκα αντικαθιστά έναν άνδρα. Η απουσία οποιασδήποτε αναφοράς στον Ισραήλ που ζητά βοήθεια δημιουργεί το σκηνικό για την ειρωνική ιστορία, όπου ο Θεός σώζει ένα λαό που δεν ζήτησε τη σωτηρία του από ένα σωτήρα ο οποίος πάλι δεν είχε αυτήν την αντίληψη για τον εαυτό του. Το συντομευμένο επιτάφιο στο 15, 20, το οποίο ακολουθεί μία ιστορία της επίσκεψης του Σαμψών στην πόρνη, προετοιμάζει το έδαφος για την ιστορία του θανάτου του Σαμψών.

Jonathan Rowe , "Is Jonathan Really David’s ‘Wife’? A Response to Yaron Peleg", 183-193

Σε ένα πρόσφατο άρθρο στο ίδιο περιοδικό ο Yaron Peleg υποστήριξε ότι ο Ιωνάθαν ήταν "η νύφη" του Δαυίδ. Το παρόν άρθρο είναι η απάντηση στο άρθρο του Peleg και επαναξιολογεί τα επιχειρήματα που πρόβαλε ο Peleg για να υποστηρίξει τη θέση του υπογραμμίζοντας τα αδύνατα σημεία του καθενός. Ο συγγραφέας καταλήγει στο συμπέρασμα ότι το κείμενο μπορεί να εξηγηθεί καλύτερα, εάν υιοθετηθεί η αντίθετη άποψη: αντί να αφαιρέσει από το Ιωνάθαν από κάθε νόμιμη διεκδίκηση του θρόνου, τον παρουσιάζει ως έναν "πρωτο-Δαυίδ", που του άξιζε ο θρόνος. Το ότι ο Δαυίδ γίνεται τελικά αρχηγός του Ισραήλ, αυτό προκαλεί έκπληξη, η οποία είναι σαφής στη θεολογία των βιβλίων του Σαμουήλ.

Chesung Justin Ryu, "Silence as Resistance: A Postcolonial Reading of the Silence of Jonah in Jonah 4.1-11", 195-218
Οι περισσότερες ερμηνευτικές μελέτες στο βιβλίο του Ιωνά ασκούν κριτική στον Ιωνά θεωρώντας τον ένα στενόμυαλο Ιουδαίο και τονίζοντας την οικουμενική αγάπη του Θεού και το έλεός του. Ωστόσο μέσα σε αυτή την περιχώρηση υπάρχει ένα σύστημα διάκρισης, το οποίο φιμώνει το στόμα των αδυνάτων. Μέσα από μία μεταποικιακή ανάγνωση του Ιωνά 4 το άρθρο εξετάζει τις αδυναμίες της παραπάνω ερμηνευτικής προσέγγισης και προτείνει μία εναλλακτική ανάγνωση του θυμού και της σιωπής του Ιωνά. Υποστηρίζει ότι ο θυμός του Ιωνά (Ιωνάς 4, 1-11) μπορεί να θεωρηθεί δικαιολογημένος, αν λάβουμε υπόψη τις διαφορές μεταξύ των Ισραηλιτών και των Νινευιτών. Επιπλέον η σιωπή του Ιωνά λειτουργεί ως αντίσταση εκ μέρους των αδυνάτων στη ρητορική των δυνατών, η οποία αγνοεί τις άνισες δομές εξουσίας στις ανθρώπινες σχέσεις στο όνομα μία παγκοσμιότητας.

Debbie Hunn, "Habakkuk 2.4b in its Context: How Far Off Was Paul", 219-239
Στην παρούσα μελέτη εξετάζεται το Αββ 2,4β μέσα στη συνάφειά του και τίθενται πέντε ερωτήματα σχετικά με την ερμηνεία του Παύλου: τι σημαίνει אמונה; Ποιον אמונה αφορά το θέμα; Πότε θα ζήσουν οι δίκαιοι; Ποιοι είναι οι δίκαιοι; Είναι δίκαιοι εξαιτίας της πίστης ή ζουν με πίστη; Μολονότι οι ερμηνευτές έχουν επανερμηνεύσει τον Παύλο αφήνουν τον Αββακούμ έξω από τη συζήτηση. Ωστόσο μία μελέτη της προφητείας του αποκαλύπτει ότι ο προφήτης -πολύ πριν τον Παύλο - συμπεριλαμβάνει Ιουδαίους και εθνικούς μεταξύ των δικαίων και διαβεβαιώνει ότι η ζωή έρχεται στους δίκαιους μέσα από την πίστη.

Σεμινάριο Ορθοδόξου Ερμηνευτικής / Seminar of Orthodox Hermeneutics

Την Πέμπτη 14 Ιανουαρίου 2010 και ώρα 18:00 θα πραγματοποιηθεί έκτακτη συνάντηση των μελών του Σεμιναρίου Ορθοδόξου Ερμηνευτικής Θεολογίας του Τμήματος Ποιμαντικής και Κοινωνικής Θεολογίας της Θεολογικής Σχολής ΑΠΘ. Η συνάντηση θα γίνει στην αίθουσα συνεδριάσεων στον 1ο όροφο. Εισηγητής θα είναι ο καθ. της Π.Δ. και της Εβραϊκής Γλώσσας της Ελληνορθόδοξης Θεολογικής Σχολής του Holy Cross π. Ευγένιος Pentiuc με το θέμα:

"Mutual Relationship Between Septuagint and Hebrew Text of the Old Testament"

Tην παρουσίαση του ομιλητή και του έργου του θα κάνει ο επίκουρος καθ. του Τμήματος Ποιμαντικής και Κοινωνικής Θεολογίας ΑΠΘ κ. Αθανάσιος Παπαρνάκης.

Η έκδοση του MAMA XI / The publication of MAMA XI

Μέσω του ιστολογίου RogueClassicism πληροφορηθήκαμε την έκδοση του δελτίου ειδήσεων του Centre for the Study of Ancient Documents του Oxford University. Το πρώτο θέμα του δελτίου είναι η επικείμενη έκδοση του 11ου τόμου στη γνωστή σειρά επιγραφικών συνταγμάτων ΜΑΜΑ (Monumenta Asiae Minoris Antiqua), όπου θα δημοσιευθούν 600 περίπου επιγραφές από τα αρχεία των Sir William Calder και Dr. Michael Ballance. Οι επιγραφές προέρχονται από τη Ν. Φρυγία, Λυκαονία και Καππαδοκία. Ένα ενδιαφέρον στοιχείο είναι ότι ο τόμος αρχικά θα δημοσιευθεί διαδικτυακά πριν την έκδοσή του τόμου. Ήδη έχουν δημοσιευθεί δοκιμαστικά δύο επιγραφές στην ιστοσελίδα του προγράμματος: http://mama.csad.ox.ac.uk/index.html
Στο δημοσίευμα επίσης γίνεται λόγος για μια ακόμη πολύ ενδιαφέρουσα επιγραφή. Πρόκειται για μια τιμητική στήλη του 6/7 μ.Χ., όπου γυναίκες Ελληνίδες και Ρωμαίες τιμούν κάποια Τάτια που έμενε στην Ακμονία της Φρυγίας. Πρόκειται για ένα μοναδικό παράδειγμα, όπου γυναίκες οργανωμένες σε σώμα συμμετέχουν από κοινού με άνδρες της τοπικής κοινωνίας σε μία δημόσια πράξη.
Α.Τ.: το θέμα της κοινωνικής θέσης και δράσης των γυναικών στον ελληνορωμαϊκό κόσμο απασχολεί και όσους μελετούν την ιστορία των εκκλησιαστικών κοινοτήτων. Συχνά στα κείμενα της Κ.Δ. (ιδιαίτερα στις Πράξεις και στις επιστολές του Παύλου) γίνεται λόγος για την ενεργό παρουσία των γυναικών μέσα στις τοπικές εκκλησίες και για τη δράση τους στη διάδοση του ευαγγελίου. Η παραπάνω επιγραφή, όπως και άλλες ανάλογες που βρέθηκαν σε διάφορα σημεία του ανατολικού τμήματος της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, βεβαιώνουν ότι η θέση της γυναίκας μέσα στην τοπική κοινωνία, στους θρησκευτικούς θιάσους και στις επίσημες λατρείες της πόλης ήταν περισσότερο σημαντική από ό,τι γενικά ήταν παλαιότερα αποδεκτό. Συχνά οι γυναίκες λειτουργούν ως πάτρωνες λατρειών αλλά και προσώπων, διαθέτουν τον πλούτο τους, όπως εκείνες κρίνουν, προΐστανται θιάσων και αναλαμβάνουν δημόσια αξιώματα.

Για να διαβάσετε όλο το δελτίο, πατήστε εδώ.

M. Goodman: επίδραση του Ελληνισμού στον Ιουδαϊσμό / M. Goodman: Influence of Hellenism on Judaism

Στο νέο τεύχος του Biblical Archaeology Review Ιαν. / Φεβ. 2010 μεταξύ των άλλων δημοσιεύεται κι ένα άρθρο του Martin Goodman με θέμα τις πολύπλοκες σχέσεις μεταξύ Ιουδαϊσμού και Ελληνισμού κατά την ελληνιστική και ρωμαϊκή περίοδο. Το άρθρο είναι προσβάσιμο διαδικτυακά:

Martin Goodman, Under the Influence