Σάββατο 6 Μαρτίου 2010

Τα κίνητρα του Ιούδα / Judas's motives

Στην ιστοσελίδα The Bible and Interpretation δημοσιεύεται ένα σύντομο κείμενο της Helen Bond σχετικά με το ποια μπορεί να είναι τα κίνητρα που οδήγησαν τον Ιούδα στην προδοσία. Πρόκειται για το σχολιασμό ενός άρθρου στους Times, το οποίο με τη σειρά του σχολιάζει ένα προηγούμενο άρθρο της Bond στην ίδια ιστοσελίδα. Στο άρθρο εκείνο η Bond συζητούσε την πρόταση του αρχηγού του γνωστού ιρλανδικού κόμματος Sinn Féin Gerry Adams, ο οποίος διατύπωσε την άποψη ότι θα μπορούσε κανείς να βρει αναλογίες μεταξύ του Ιούδα και των τρομοκρατικών ομάδων όπου τελικά κάποιος αδύναμος κρίκος λυγίζει καί δίνει πληροφορίες "από μέσα". Στο νέο της δημοσίευμα η Bond συνεχίζει τη συζήτηση του θέματος και υποστηρίζει ότι το ερώτημα των αιτίων της προδοσίας παρέμεινε αναπάντητο και για τους ευαγγελιστές. Οι παλαιοδιαθηκικές αναφορές στις περιγραφές της προδοσίας είναι ουσιαστικά η εκ των υστέρων προσπάθεια ερμηνείας της πράξης. Υποστηρίζει ότι μία νέα προοπτική στην επίλυση του ζητήματος δίνει η προσέγγιση του προβλήματος από μία διαφορετική οπτική γωνία. Δεν είναι ο Ιούδας εκείνος που πλησιάζει τους αρχιερείς, αλλά εκείνοι τον προσεγγίζουν, ο Ιούδας είναι ο αδύναμος κρίκος που λυγίζει και προδίδει τον Ιησού. Και καταλήγει:

"All this, of course, is speculation. But everything to do with Judas and his motivations is speculation – from the evangelists’ attempts to explain what happened, to the oral traditions which predated them. Perhaps no one ever knew for sure. All that is certain is that Judas has taken on a mythical quality, the archetypal Betrayer, consigned by Dante to the lowest level of Hell. Such a creature necessarily preys on his victims, takes charge of the situation, and manipulates those around him. The reality, I suggest, may have been rather different: a weak and uneducated outsider, a frightened man completely out of his depth, someone easily persuaded by others into making the biggest mistake of his life."
[Α.Τ.: Η θέση της Bond είναι οπωσδήποτε ενδιαφέρουσα, αλλά καθώς κινείται πέρα από το χώρο της γραπτής και προφορικής παράδοσης, είναι δύσκολο να αποδειχθεί. Όποια κι αν ήταν τα κίνητρα του Ιούδα -προσωπικά το θεωρώ κάπως παρακινδυνευμένο να παραλληλίσουμε τις σύγχρονες τρομοκρατικές ομάδες με την ομάδα του Ιησού - αυτό που έχει πλέον σημασία είναι το πώς κατανόησε και ερμήνευσε η προφορική και στη συνέχεια η γραπτή παράδοση την προδοσία του Ιούδα. Ότι σίγουρα τα κείμενα των ευαγγελίων δεν τον κατανοούν ως το αρχέτυπο κακό - αν και Λουκάς και Ιωάννης δεν φείδονται των καυστικών σχολίων εναντίον του -, αλλά αυτό είναι το αποτέλεσμα της μεταγενέστερης πρόσληψης των ευαγγελικών αφηγήσεων, αυτό θα πρέπει να θεωρηθεί μάλλον βέβαιο. Πολύ περισσότερο το πρόσωπο του Ιούδα θα πρέπει να κατανοηθεί μέσα στην ευρύτερη συνάφεια του πάθους του Ιησού και της εκπλήρωσης των γραφών στο πρόσωπό του. Η παρουσία του στα γεγονότα είναι σημαντική, διότι δίνει την ώθηση για να θέσει σε κίνηση τις εξελίξεις, αλλά δεν είναι αυτός το κέντρο της ιστορίας. Με εξαίρεση τον Ματθαίο και την αναφορά στις Πρξ τα κείμενα της Κ.Δ. δεν ασχολούνται μετά το πάθος μαζί του. Ακόμη και γι' αυτό το τέλος του υπάρχουν δύο διαφορετικές εκδοχές, που όσο κι αν έγινε η προσπάθεια να εναρμονισθούν, παραμένουν δυο διαφορετικές κατ' ουσίαν παραδόσεις σε κάθε περίπτωση με παραινετικό και παραδειγματικό χαρακτήρα για την υπόλοιπη κοινότητα. Γι' αυτό δεν έχει πλέον σημασία να εντοπίσει κανείς τον ιστορικό Ιούδα - μια αναζήτηση τόσο ατελέσφορη όσο κι εκείνη για τον ιστορικό Ιησού -, αλλά να κατανοήσει τον τρόπο που τον είδε η πρώτη εκκλησία και τη σκοπιμότητα της διατήρησης της μνήμης γι' αυτόν. Μπορεί αυτή η προσέγγιση βέβαια να μην κάνει τόσο ανθρώπινο τον Ιούδα, αλλά σίγουρα μας βοηθά να αποφύγουμε δαιμονοποιήσεις και ακρότητες.]



Παρασκευή 5 Μαρτίου 2010

Το νέο τεύχος του ΝTS / The new issue of NTS

Στο νέο τεύχος του New Testament Studies 56:2 (2010) δημοσιεύονται τα εξής άρθρα:


Andreas Lindemann, "… ἐκτρέϕϵτϵ αὐτὰ ἐν παιδϵίᾳ καὶ νουθϵσίᾳ κυρίου (Eph 6.4): Kinder in der Welt des frühen Christentums", 169-190
O συγγραφέας του άρθρου [Α.Τ.: το οποίο είναι μία επεξεργασμένη μορφή της ομιλίας του Lindemann ως προέδρου της SNTS για το έτος 2008-9. Περίληψη της ομιλίας είχαμε αναρτήσει παλαιότερα] εξετάζει την θέση των μικρών παιδιών κατά την ελληνιστική και ρωμαϊκή εποχή, συμπεριλαμβανομένων και των κειμένων της Κ.Δ. κι των μεταγενέστερων χριστιανικών κειμένων κατά τους δύο πρώτους μεταχριστιανικούς αιώνες. Υπήρχε μία πρώιμη μορφή "χριστιανικής εκπαίδευσης" και πιθανόν τα παιδιά των βαπτισμένων γονέων ανήκαν στις χριστιανικές κοινότητες. Στο 1 Κορ 7,14 ο Παύλος έμμεσα επιχειρηματολογεί υπέρ μίας "χριστιανικής επιρροής" στα "άγια τέκνα" που πρέπει να ασκεί ο "πιστός" πατέρας ή η "πιστή" μητέρα. Στο Έφ 6,4 ο συγγραφέας μιλώντας για την παιδεία και νουθεσία κυρίου υποστηρίζει ότι σε ένα χριστιανικό οίκο τα παιδιά θα πρέπει να διδαχθούν την χριστιανική πίστη. Το ζήτημα του βαπτίσματος των μικρών παιδιών ίσως βρίσκει απάντηση με την ερμηνεία του 1 Κορ 1,14-16, όπου ο Παύλος ακριβώς διακρίνει μεταξύ του βαπτισμού μεμονωμένων ατόμων (1,14) και του βαπτισμού του "οίκου Στεφανά". Το Μκ 10,13-16 αντικατοπτρίζει μία συζήτηση ανάμεσα σε εκείνους που "επιτιμούν" τους ανθρώπους που φέρνουν τα παιδιά τους στον Ιησού και στον ίδιο τον Ιησού, ο οποίος ερμηνεύει την πράξη του ως "κώλυμα", καθιστώντας έτσι την αντιπαράθεση θεμελιώδη, κάτι που ίσως αναφέρεται στο ζήτημα του νηπιοβαπτισμού. Κατά τον τελευταίο αιώνα μάθαμε (ξανά;) να βλέπουμε την παιδική ηλικία όχι μόνο ως μία μεταβατική περίοδο της ανθρώπινης ζωής αλλά κι ως μία ηλικία που πρέπει να την προστατεύει η κοινωνία. Πιθανόν παρόμοιες ιδέες κυριαρχούσαν και κατά τις εποχές που γράφτηκαν τα κείμενά μας.

Peter-Ben Smit, "Something about Mary? Remarks about the Five Women in the Matthean Genealogy", 191-207
Η παρουσία και η σημασία των πέντε γυναικών στη γενεαλογία του Ιησού στο κατά Ματθαίον έχει αποτελέσει αντικείμενο συζήτησης μεταξύ των ερευνητών. Υιοθετώντας μία προσέγγιση που λαμβάνει υπόψη της το κοινωνικό φύλο ο συγγραφέας υποστηρίζει ότι οι πέντες γυναίκες θα πρέπει να αντιμετωπισθούν ως μία ομάδα, η οποία από τη μία υπογραμμίζει τη μεσσιανική γραμμή, της οποίας μέλος είναι και ο Ιησούς, υπεραμύνεται της κάπως ασυνήθιστης γέννησης και αποτελεί παράδειγμα του ανοίγματος του Ισραήλ προς τα έθνη καθώς αποτελούν προηγούμενο στην ιστορία του Ισραήλ.

Samuel Vollenweider, "Hymnus, Enkomion oder Psalm? Schattengefechte in der neutestamentlichen Wissenschaft", 203-231
Για το μεγαλύτερο μέρος του 20ου αιώνα οι ερευνητές προσπάθησαν να αποκαταστήσουν του διάφορους λατρευτικούς ύμνους που βρίσκονται κάτω από την επιφάνεια των κειμένων της Κ.Δ. Με την εμφάνιση της ρητορικής κριτικής το ενδιαφέρον μετακινήθηκε προς τις ιδιότητες της επιδεικτικής ρητορικής. Οι εξηγητές επομένως συχνά έχουν την τάση να αντιπαραβάλλουν τα "εγκώμια" με τους "ύμνους" και τους "ψαλμούς". Προκειμένου να αποφύγει τη σκιαμαχία κανείς πρέπει να αποφασίσει ποια περιγραφική γλώσσα θα ταίριαζε καλύτερα στα κείμενα. Μία σύντομη εξέταση των αρχαίων υμνολογικών παραδόσεων και η ανάπτυξή τους στη ρητορική καταδεικνύει ότι ενώ τα εγκώμια έχουν σχέσεις αλληλεπίδρασης προς τους ύμνους κάθε φιλολογικό είδος έχει τα δικά του χαρακτηριστικά. Οι ύμνοι, είτε έμμετροι είτε σε πρόχα, είναι καταξοχήν ύμνοι της θεότητας και απευθύνονται σε θεότητες. Επιπλέον η μορφοϊστορική ανάλυση σκοπό έχει να διακρίνει προσεκτικά μεταξύ του "ύμνου" (με τη στενή έννοια του όρου), τον "υμνολογικό αίνο" και το "εγκώμιο" (το οποίο δεν αναφέρεται σε θεϊκά όντα). Στην πρώιμη χριστιανική γραμματεία, όσον αφορά την κειμενική επιφάνεια, απαντούμε εκτός από ύμνους προς τον Θεό μόνο λίγους ύμνους που απευθύνονται στον Χριστό. Ωστόσο η θειότητα του Χριστού αινείται με πλούσια υμνολογικά ρητορικά μέσα. Αυτή η εκπληκτική ένταση ανταποκρίνεται ακριβώς σε αυτό που ονομάζουμε "χριστολογικό μονοθεϊσμό".

Paula Fredriksen, "Judaizing the Nations: The Ritual Demands of Paul's Gospel", 232-252
Ένα μεγάλο μέρος των σύγχρονων καινοδιαθηκολόγων υποστηρίζει ότι ο Παύλος έκανε μία "απελευθερωμένη από το Νόμο" ιεραποστολή στους εθνικούς. Σύμφωνα με αυτήν την άποψη, ο Παύλος ουσιαστικά αποκήρυσσε τα εθνικά όρια τα οποία δημιουργήθηκαν και συντηρούνταν από τις ιουδαϊκές πρακτικές. Στην παρούσα μελέτη η συγγραφέας υποστηρίζει το αντίθετο: Η επί της αρχής αντίσταση του Παύλου στην περιτομή των εθνικών ακριβώς διατηρούσε αυτές τις διακρίσεις "κατά την σάρκα", οι οποίες είναι χαρακτηριστικές για την ιουδαϊκή εσχατολογική πίστη για αποκατάσταση, ακόμη και στις παύλειες επαναλήψεις της. Ο Παύλος απαιτούσε από τους εθνικούς του να μην λατρεύουν τους τοπικούς τους θεούς. Ο Ναός των Ιεροσολύμων, ο οποίος κατανοείται με την παραδοσιακή έννοια, έδωσε στον Παύλο τη βασική ορολογία για να παραστήσει την συμπερίληψη των εθνικών στη σωτηρία του Ισραήλ. Επομένως η ιεραποστολή του Παύλου δεν είναι απαλλαγμένη από το Νόμο.

Manabu Tsuji, "Persönliche Korrespondenz des Paulus: Zur Strategie der Pastoralbriefe als Pseudepigrapha", 253-272
Οι τρεις ποιμαντικές επιστολές αυτοσυστήνονται ως η προσωπική αλληλογραφία του Παύλου, αλλά το περιεχόμενό τους θα ταίριαζε καλύτερα στο είδος της επιστολής της κοινότητας. Ο ψευδώνυμος συγγραφέας τις παρουσιάζει ως τις προσωπικές επιστολές του Παύλου, επειδή θέλει να προλάβει την κριτική των αναγνωστών του όσον αφορά στην αυθεντικότητά τους και κυρίως για την κριτική για τις πιθανές αντιφάσεις. Μέσω του φιλολογικού είδους της προσωπικής επιστολής προσπάθησε να κατασκευάσει τις συνθήκες της επιστολής που είναι άγνωστες από αλλού και να εξηγήσει την ανεύρεση των επιστολών. Την ίδια στιγμή μέσα από τη δομή των επιστολών του διεκδίκησε τη γενική εγκυρότητα όσον αφορά στη γεωγραφία και τον χρόνο, έτσι ώστε να διαδώσει το "σωστό μήνυμα" των θέσεων του Corpus Paulinum.

Juan Hernández , "A Scribal Solution to a Problematic Measurement in the Apocalypse", 273-278
Oι διαφοροποιήσεις στην ορθογραφία μέσα στα χειρόγραφα της ελληνικής Κ.Δ. δεν αποτέλεσαν ιδιαίτερο ζήτημα παρά μονάχα μεταξύ των ειδικών. Ωστόσο κι οι περισσότεροι από αυτούς συμφωνούν ότι οι ορθογραφικές ανωμαλίες δεν είναι τίποτε περισσότερο από μία απόδειξη της αδυναμίας των αντιγραφέων ή ασυνέπεια στην ορθογραφία που ακολουθούν. Δεν είναι επομένως ασυνήθιστο να συναντήσει κανείς μέσα στο ίδιο χειρόγραφο την ίδια λέξη γραμμένη λανθασμένα και ορθά δεν είναι κάτι το ασυνήθιστο. Γι' αυτόν το λόγο οι κριτικές εκδόσεις της ελληνικής Κ.Δ. αποφάσισαν δικαιολογημένα να αποκλείσουν τις παραλλαγές που αποτυπώνουν τη μη συνηθισμένη ορθογραφία της λέξης. Εάν συμπεριλαμβάνονταν όλες αυτές οι γραφές θα καταστούσε το κριτικό υπόμνημα αδύνατο να χρησιμοποιηθεί. Η πληθώρα των άνευ σημασίας λαθών θα "έπνιγε" τις παραλλαγές οι οποίες παρουσιάζουν ενδιαφέρον για την ιστορία του κειμένου.

Στο νέο τεύχος του OTE

Στο νέο τεύχος του Old Testament Essays 22:3 (2009) δημοσιεύονται τα εξής άρθρα:

- Solomon O. Ademiluka, "An ecological interpretation of Leviticus 11-15 in an African (Nigerian) context", 525-534
- Phil J. Botha, "Answers disguised as questions : rhetoric and reasoning in Psalm 24", 535-553
- Johan Coetzee, "Psalm 85 : yearning for the restoration of the whole body", 554-563
- Lesley C. Deysel, "King lists and genealogies in the Hebrew Bible and in Southern Africa", 564-579
- Knut Holter, "Did Prince Cetshwayo read the Old Testament in 1859? : the role of the Bible and the art of reading in the interaction between Norwegian missionaries and the Zulu elite in the mid-19th century", 580-588
- James A. Loader, "Jonah's commission", 589-604
- John Lübbe, "A new Bible translation: 'The syntactic translation'?", 605-617
- Aron Pinker, "A new approach to Qohelet 11:1", 618-645
- Theodor Seidl, "Carchemish in Near Eastern historiography and in the Old Testament", 646-661
- Izak J. Spangenberg, "Darwin, Du Plessis, Dooie Seerolle en demokrasie : stroomversnellings in die studie van die Ou Testament in Suid-Afrika (1859-2009)" 662-676
- Natashia C. van der Merwe - Johan Coetzee, "An alternative ideology relating to difference as hidden polemic in the book of Judges : Judges 4-5 as an illustration",677-694
- S.W. van Heerden, "Taking stock of Old Testament scholarship on environmental issues in South Africa : the main contributions and challenges", 695-718
- Harry F. van Rooy, "Dr. P. C. Snijman: a forgotten Old Testament scholar", 719-732
- Willie Wessels, "Prophet versus prophet in the book of Jeremiah : in search of the true prophets", 733-751

Πέμπτη 4 Μαρτίου 2010

Ένα νέο άρθρο στο The Bible and Interpretation

Αναρτήθηκε στην ιστοσελίδα του The Bible and Interpretation ένα νέο κείμενο του καθηγητή της ιουδαϊκής ιστορίας στο Πανεπιστήμιο του Tel Aviv Nadav Na'aman με θέμα την ιστορικότητα της μεταρρύθμισης του Εζεκία με βάση τα αρχαιολογικά ευρήματα και την ιστορική έρευνα.
Η μελέτη, η οποία προέρχεται από το βιβλίο Ancient Israel's History and Historiography: The First Temple Period, Eisenbrauns 2009 έχει αναρτηθεί σε μορφή pdf.
Για να το διαβάσετε, πατήστε εδώ.

Τετάρτη 3 Μαρτίου 2010

E. Earle Ellis (1926-2010)


Διαβάσαμε πριν από λίγο στο ιστολόγιο Evangelical Textual Criticism ότι απεβίωσε ο γνωστός καθηγητής της Κ.Δ. E. Earle Ellis. O εκλιπών σπούδασε θεολογία στο Wheaton College Graduate School και απέκτησε τον τίτλο του διδάκτορα στο Παν/μιο του Εδιμβούργου (1955). Αφού εργάστηκε σε διάφορα ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα των ΗΠΑ τελικά το 1985 διορίστηκε καθηγητής της Κ.Δ. στο Southwestern Baptist Theological Seminary (Forth Worth, Texas). Έγραψε πολλά βιβλία και άρθρα. Ένα από τα πολύ γνωστά βιβλία του είναι το Paul's Use of the Old Testament (1957). H σκέψη του είναι έντονα επηρεασμένη από τις διδασκαλίες των ευαγγελικαλικών, από τους κόλπους των οποίων άλλωστε προερχόταν. Ωστόσο αξιοποίησε δημιουργικά τα πορίσματα της υψηλής κριτικής στο ερευνητικό του έργο. Τόνισε κυρίως τις ιουδαϊκές ρίζες του χριστιανισμού και ασχολήθηκε με θέματα εσχατολογίας της Κ.Δ. Τέλος υπήρξε ο ιδρυτής του Ιnstitute of Biblical Research, το οποίο εκδίδει το περιοδικό Bulletin of Biblical Research.

(Φωτο: από το ιστολόγιο Zwinglius Redivivus).

Στο νέο τεύχος του EvTh

Στο νέο τεύχος του περιοδικού Evangelische Theologie 70:1 (2010) δημοσιεύεται μεταξύ άλλων και το εξής άρθρο βιβλικού ενδιαφέροντος:


Gerd Theißen, "Die Bekehrung des Paulus und seine Entwicklung vom Fundamentalisten zum Universalisten ", 10-25
Αντίθετα από την παραδοσιακή άποψη, που υποστηρίζει την ξαφνική μεταστροφή του Παύλου στη Δαμασκό, ο συγγραφέας υποστηρίζει ότι τόσο πριν όσο και μετά την εμπειρία της Δαμασκού μπορεί να διακρίνει κανείς μια μακρά περίοδο μεταστροφής του Παύλου: δε γεννήθηκε Φαρισαίος, αλλά προσχώρησε στο Φαρισαϊσμό, μεταστράφηκε αρχικά σε έναν ιουδαϊκό φουνταμενταλισμό και στη συνέχεια στο χριστιανισμό ως μία πιο μετριοπαθή ομάδα του Ιουδαϊσμού. Καθώς σε αυτή τη μεταβατική φάση ως Ιουδαίος φονταμενταλιστής πίεσε διάφορες ομάδες, οι οποίες κινούνταν στον ενδιάμεσο χώρο μεταξύ Ιουδαϊσμού και χριστιανισμού, εξελίχθηκε εξαιτίας της μεταστροφής του στον χριστιανισμό σε έναν απόστολο με οικουμενικό πνεύμα, ο οποίος ήθελε να ανοίξει τον Ιουδαϊσμό για όλα τα έθνη. Μετά τη μεταστροφή του κινδύνευσε να γίνει ένας "χριστιανός" φονταμενταλιστής, όμως η οικουμενική του προοπτική και η ανεκτικότητά του για τις άλλες ομάδες είχε ως αποτέλεσμα να επανέλθει. Οι σύντομες αναφορές στη "μεταστροφή" και οι υπαινιγμοί σε αυτές θα πρέπει να κατανοηθούν ως μέρος της μεταστροφής του, στην οποία δούλεψε σε όλη του τη ζωή. Η εικόνα μίας πολυφασικής μεταστροφής και η κατανόηση των αφηγήσεων της μεταστροφής ως μέρος της μεταστροφής του συμφωνούν με τα πορίσματα της ψυχολογικής έρευνας για τη μεταστροφή.

Στο νέο τεύχος του Communio Viatorum / In the new issue of Communio Viatorum

Στο νέο τεύχος του Communio Viatorum 51:2 (2009) δημοσιεύονται τα εξής άρθρα:

- John Barton, "Law and narrative in the Pentateuch", 126-140
-Benedikt Hensel, "Die Verhältnisbestimmung von Altem und Neuem Testament als Fundament einer christlichen Theologie : Arnold A. van Rulers Ansatz und die neuere kanonisch-intertextuelle Debatte", 141-172
-Thomas Römer, (1955-), "Von Maulwürfen und verhinderten Propheten : einige Anmerkungen zum prophetischen Buch", 173-183
-Joachim F. Vette, "Der letzte Richter? : methodische Überlegungen zur Charaktergestaltung in 1Sam 11", 184-197
-Martin Prudky, "Funktion der direkten Rede in Erzählungen : am Beispiel Gen 22,1-19", 198-223
-David Javornicky, "Application of Labov's model to the Old Testament narratives", 224-239
-Joep Dubbink, "'Reality is highly overrated' : God in language and reality in Brueggemann's 'Theology of the Old Testament'", 240-249

    Τρίτη 2 Μαρτίου 2010

    Ένα ενδιαφέρον άρθρο στο νέο ZThK

    Στο νέο τεύχος του Zeitschrift für Theologie und Kirche 107:1 (2010) δημοσιεύεται μεταξύ άλλων και το εξής άρθρο βιβλικού ενδιαφέροντος:

    Michael Wolter, Das Israelproblem nach Gal 4,21-31 und Röm 9-11", 1-30
    Στο πρώτο μέρος του άρθρου του ο συγγραφέας επιχειρεί μία εξηγητική ανάλυση του Γαλ 4,21-31. Αναπτύσσει δύο γραμμές επιχειρηματολογίας, οι οποίες πραγματεύονται εντελώς διαφορετικές πτυχές της διάκρισης που κάνει ο Παύλος μεταξύ της Άγαρ και της Σάρρας. Στο κείμενο ο Παύλος ασχολείται με το θέμα της χριστιανικής ταυτότητας. Το Ρωμ 9-11 δεν είναι μία αναθεώρηση του Γαλ 4,21-31 αλλά μάλλον μία εσχατολογική προέκτασή του. Στο τέλος αυτό το κείμενο καταδεικνύει σύμφωνα με το συγγραφέα ότι ο Παύλος δεν κατόρθωσε να λύσει το πρόβλημα του Ισραήλ.

    Παρουσίαση του καθ. Geza Vermes


    Στην ηλεκτρονική έκδοση της εφημερίδας The Oxford Times δημοσιεύεται ένα άρθρο για την προσωπικότητα του καθηγητή Geza Vermes, συγγραφέα του κλασικού βιβλίου Jesus the Jew (το οποίο αξίζει κανείς να διαβάσει, είναι πραγματικά εξαιρετικό) και καθηγητή των ιουδαϊκών σπουδών στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης.

    Για να διαβάσετε τη συνέντευξή του, πατήστε εδώ.

    Στο νέο τεύχος του Judaica

    Στο νέο τεύχος του Judaica 65:4 (2009) δημοσιεύονται μεταξύ άλλων και τα εξής άρθρα, τα οποία παρουσιάζουν ενδιαφέρον για όσους ασχολούνται με τη ραββινική γραμματεία:
    • Raphael Jospe, "Jafet in Sems Zelten : oder was die Talmudweisen und jüdischen Philosophen unter "Weisheit des Griechischen (hokmat yewanît) verstanden", 281-322
    • Korbinian Spann, "Fremde in einer Priestergesellschaft : die Beschreibung der Fremden im Traktat 'Schabbat'", 323-338
    • René Bloch, "Die Verbindung jüdischer und römischer Urgeschichte im "Sefer Josippon" : Übersetzung aus dem zweiten Kapitel (2,1-52) des hebräischen Originals (editio Flusser)", 339-343
    • Bernhard Dolna, "Die Konzeption des Messias bei Maimonides : eine Lücke in der Rezeptionsgeschichte wird geschlossen", 357-363

    Δευτέρα 1 Μαρτίου 2010

    Το νέο τεύχος του RevQ / In the new issue of RevQ

    Στο νέο τεύχος του Revue de Qumran 23:4 (2008), δημοσιεύονται τα εξής άρθρα:
    • Hans Debel, "'The Lord looks at the heart' (1 Sam 16,7) : 11QPs a 151A-B as a "variant literary edition" of Ps 151 LXX", 459-473
    • Ian Werrett, "A scroll in one hand and a mattock in the other : latrines, Essenes, and Khirbet Qumran", 475-489
    • Moshé Bar-Asher, "On the language of 'The vision of Gabriel'", 491-524
    • Eibert J. Tigchelaar, "A forgotten Qumran cave 4 "Deuteronomy" fragment (4Q38D=4 QDeut u)", 525-528
    • Hanan Eshel, "A note on 11QPsalms d fragment 1", 529-531
    • Daniel Stökl, "Deconstructing the so-called "Genesis Apocryphon" from Masada (Mas 1m or MasapocrGen)", 533-542
    • Émile Puech, "Le 'Testament de Lévi' araméen, Cambridge a-b et f : corrigenda et addenda", 543-561
    • Joseph E. Zias, "A scroll in one hand and a mattock in the other : a response", 563-567