Στο τρέχον τεύχος του περιοδικού Journal for the Study of Pseudepigrapha 20:4 (2011) δημοσιεύονται τα εξής άρθρα:
Doron Mendels, "Was the Rejection of Gifts One of the Reasons for the Outbreak of the Maccabean Revolt? A Preliminary Note on the Role of Gifting in the Book of 1 Maccabees", 243-256
O συγγραφέας του παρόντος άρθρου πραγματεύεται το ρόλο της αποστολής δώρων κατά την περίοδο των πρώτων Ασμοναίων. Ενώ ο Ματαθίας απέρριψε τα δώρα και τις άλλες παροχές που του πρόσφεραν οι Σελευκίδες (και κάνοντάς το αυτό όξυνε την αντιπαράθεση μεταξύ των Ιουδαίων και των Σελευκιδών), από την εποχή του Ιωνάθαν κι εξής οι Ασμοναίοι κατέστησαν παίκτες μέσα σε αυτό το πλαίσιο της ανταλλαγής δώρων στη διεθνή σκηνή και μπήκαν στο σύνθετο δίκτυο των δωρεών και της ανταπόδοσης. Γίνεται μία διάκριση μεταξύ των δώρων, των παροχών και τηε εκχώρησης δικαιωμάτων και λαμβάνονται υπόψη διάφορες πτυχές όπως η αξία του δώρου, η κοινωνική θέση (αυτού που δίνει το δώρο κι αυτού που το λαμβάνει), και της συμπλήρωσης (η ρητορεία που θεωρείται ότι συνοδεύει την παροχή δώρων στην ελληνιστική εθιμοτυπία) καθώς επίσης και η συμβατότητα (εάν δηλαδή το δώρο είναι ανάλογο προς τον πλούτο του δωρητή και την περίσταση κατά την οποία δίνεται). Ο συγγραφέας καταλήγει με μία αναφορά στην πιθανή κριτική στάση του αφηγητή του 1 Μακκ όσον αφορά στα δώρα και στην τακτική των δωρεών που υιοθέτησαν οι μεταγενέστεροι Ασμοναίοι στις σχέσεις τους με τις ελληνιστικές πολιτικές δυνάμεις.
Ory Armitay, "Procopius of Caesarea and the Girgashite Diaspora ", 257-276
Ο Προκόπιος Καισαρείας αναφέρει την ύπαρξη μίας επιγραφής από τη Νουμιδία, η οποία θεωρείται ότι γράφτηκε από πρόσφυγες που κατέφυγαν εκεί μετά την κατάληψη της Χανανάν από τον Ιησού του Ναυί. Ενώ αυτή η πληροφορία δε θα πρέπει να υιοθετηθεί ως έχει, προκαλεί ενδιαφέρονται ερωτήματα όσον αφορά στην προέλευσή της και το σκοπό που εξυπηρετούσε. Όσον αφορά στην προέλευση τα προβλήματα που συνδέονται με τις πηγές (και κυρίως η συνεχιζόμενη συζήτηση σχετικά με την πραγματική χρονολόγηση του Μωυσή της Χωρηνής) δεν επιτρέπουν βέβαια συμπεράσματα. Όσον αφορά στο σκοπό η επιγραφή φαίνεται να αντανακλά τις πολιτικές και θρησκευτικές εντάσεις, οι οποίες συνδέονται με την εκστρατεία του Βελισσάριου για την επανάκτηση της Β. Αφρικής για λογαρισαμό της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας και με τις προσπάθειες του Ιουστινιανού να εκχριστιανίσεις εκείνα τα τμήματα της αφρικανικής κοινωνίας που συνέχιζαν να μένουν πιστά στα πολυθεϊστικά έθιμα των προγόνων τους.
Nijay Gupta, "The Question of Coherence in Philo’s Cultic Imagery: A Socio-literary Approach", 277-297
Στο άρθρο εξετάζονται οι λατρευτικές μεταφορές του Φίλωνα με σκοπό την εξεύρεση συνοχής. Πολλοί μελετητές στρέφονται στα έργα του Φίλωνα για να κατανοήσουν τον κόσμο της Καινής Διαθήκης ή του αρχαίου Ιουδαϊσμού, αλλά η γενική εκτίμηση είναι ότι η αναζήτηση συνοχής στα έργα του είναι μάταιη. Ωστόσο εστιάζοντας την προσοχή του στις μεταφορές του Φίλωνα για το Ναό, το ιερατείο και τη θυσία ο συγγραφέας υιοθετεί μία κοινωνικοφιλολογική προσέγγιση με σκοπό να εξετάσει την προηγούμενη άποψη. Αξιοποιεί επίσης κάποια πορίσματα της γνωσιακής γλωσσολογίας, όπου οι μεταφορές αντιμετωπίζονται ως πηγές που έχουν την ικανότητα να επηρεάζουν το γνωσιακό πλαίσιο. Μέσα από αυτήν την προοπτική οι λατρευτικές μεταφορές του Φίλωνα χρησιμοποιούνται με συνέπεια με σκοπό να παρουσιάσουν μέσα από ρητορικά σχήματα μία σειρά συνηθισμένων προβλημάτων, όπως για παράδειγμα ζητήματα απολογητικά και τροπολογικά.
Dane Ortlund, "Phinehan Zeal: A Consideration of James Dunn’s Proposal", 299-315
Στο άρθρο εξετάζεται ο τρόπος που κατανοεί ο James Dunn το ζήλο του Φινεές. Ο Dunn έδωσε ιδιαίτερη προσοχή στο ζήλο του Φινεές στα Αρ 25, Σειράχ 45 και 1 Μακκ 2. Υποστηρίζει ότι το κέντρο βάρους αυτού του ζήλου είναι η εθνική και εθνικιστική του διάσταση. Είναι ένας ζηλος για το διαχωρισμό του Ισραήλ από τα υπόλοιπα έθνη (οριζόντια διάσταση). Εξετάζοντας προσεκτικότερα αυτά τα τρία κείμενα, ο συγγραφέας του άρθρου καταλήγει ότι ο Dunn κατέστησε πρωτεύον αυτό που είναι δευτερεύον. Το κέντρο βάρους σε αυτά τα κείμενα βρίσκεται στην υπακοή του Θεού μέσα από την πίστη στο Νόμο (κάθετη διάσταση).
O συγγραφέας του παρόντος άρθρου πραγματεύεται το ρόλο της αποστολής δώρων κατά την περίοδο των πρώτων Ασμοναίων. Ενώ ο Ματαθίας απέρριψε τα δώρα και τις άλλες παροχές που του πρόσφεραν οι Σελευκίδες (και κάνοντάς το αυτό όξυνε την αντιπαράθεση μεταξύ των Ιουδαίων και των Σελευκιδών), από την εποχή του Ιωνάθαν κι εξής οι Ασμοναίοι κατέστησαν παίκτες μέσα σε αυτό το πλαίσιο της ανταλλαγής δώρων στη διεθνή σκηνή και μπήκαν στο σύνθετο δίκτυο των δωρεών και της ανταπόδοσης. Γίνεται μία διάκριση μεταξύ των δώρων, των παροχών και τηε εκχώρησης δικαιωμάτων και λαμβάνονται υπόψη διάφορες πτυχές όπως η αξία του δώρου, η κοινωνική θέση (αυτού που δίνει το δώρο κι αυτού που το λαμβάνει), και της συμπλήρωσης (η ρητορεία που θεωρείται ότι συνοδεύει την παροχή δώρων στην ελληνιστική εθιμοτυπία) καθώς επίσης και η συμβατότητα (εάν δηλαδή το δώρο είναι ανάλογο προς τον πλούτο του δωρητή και την περίσταση κατά την οποία δίνεται). Ο συγγραφέας καταλήγει με μία αναφορά στην πιθανή κριτική στάση του αφηγητή του 1 Μακκ όσον αφορά στα δώρα και στην τακτική των δωρεών που υιοθέτησαν οι μεταγενέστεροι Ασμοναίοι στις σχέσεις τους με τις ελληνιστικές πολιτικές δυνάμεις.
Ory Armitay, "Procopius of Caesarea and the Girgashite Diaspora ", 257-276
Ο Προκόπιος Καισαρείας αναφέρει την ύπαρξη μίας επιγραφής από τη Νουμιδία, η οποία θεωρείται ότι γράφτηκε από πρόσφυγες που κατέφυγαν εκεί μετά την κατάληψη της Χανανάν από τον Ιησού του Ναυί. Ενώ αυτή η πληροφορία δε θα πρέπει να υιοθετηθεί ως έχει, προκαλεί ενδιαφέρονται ερωτήματα όσον αφορά στην προέλευσή της και το σκοπό που εξυπηρετούσε. Όσον αφορά στην προέλευση τα προβλήματα που συνδέονται με τις πηγές (και κυρίως η συνεχιζόμενη συζήτηση σχετικά με την πραγματική χρονολόγηση του Μωυσή της Χωρηνής) δεν επιτρέπουν βέβαια συμπεράσματα. Όσον αφορά στο σκοπό η επιγραφή φαίνεται να αντανακλά τις πολιτικές και θρησκευτικές εντάσεις, οι οποίες συνδέονται με την εκστρατεία του Βελισσάριου για την επανάκτηση της Β. Αφρικής για λογαρισαμό της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας και με τις προσπάθειες του Ιουστινιανού να εκχριστιανίσεις εκείνα τα τμήματα της αφρικανικής κοινωνίας που συνέχιζαν να μένουν πιστά στα πολυθεϊστικά έθιμα των προγόνων τους.
Nijay Gupta, "The Question of Coherence in Philo’s Cultic Imagery: A Socio-literary Approach", 277-297
Στο άρθρο εξετάζονται οι λατρευτικές μεταφορές του Φίλωνα με σκοπό την εξεύρεση συνοχής. Πολλοί μελετητές στρέφονται στα έργα του Φίλωνα για να κατανοήσουν τον κόσμο της Καινής Διαθήκης ή του αρχαίου Ιουδαϊσμού, αλλά η γενική εκτίμηση είναι ότι η αναζήτηση συνοχής στα έργα του είναι μάταιη. Ωστόσο εστιάζοντας την προσοχή του στις μεταφορές του Φίλωνα για το Ναό, το ιερατείο και τη θυσία ο συγγραφέας υιοθετεί μία κοινωνικοφιλολογική προσέγγιση με σκοπό να εξετάσει την προηγούμενη άποψη. Αξιοποιεί επίσης κάποια πορίσματα της γνωσιακής γλωσσολογίας, όπου οι μεταφορές αντιμετωπίζονται ως πηγές που έχουν την ικανότητα να επηρεάζουν το γνωσιακό πλαίσιο. Μέσα από αυτήν την προοπτική οι λατρευτικές μεταφορές του Φίλωνα χρησιμοποιούνται με συνέπεια με σκοπό να παρουσιάσουν μέσα από ρητορικά σχήματα μία σειρά συνηθισμένων προβλημάτων, όπως για παράδειγμα ζητήματα απολογητικά και τροπολογικά.
Dane Ortlund, "Phinehan Zeal: A Consideration of James Dunn’s Proposal", 299-315
Στο άρθρο εξετάζεται ο τρόπος που κατανοεί ο James Dunn το ζήλο του Φινεές. Ο Dunn έδωσε ιδιαίτερη προσοχή στο ζήλο του Φινεές στα Αρ 25, Σειράχ 45 και 1 Μακκ 2. Υποστηρίζει ότι το κέντρο βάρους αυτού του ζήλου είναι η εθνική και εθνικιστική του διάσταση. Είναι ένας ζηλος για το διαχωρισμό του Ισραήλ από τα υπόλοιπα έθνη (οριζόντια διάσταση). Εξετάζοντας προσεκτικότερα αυτά τα τρία κείμενα, ο συγγραφέας του άρθρου καταλήγει ότι ο Dunn κατέστησε πρωτεύον αυτό που είναι δευτερεύον. Το κέντρο βάρους σε αυτά τα κείμενα βρίσκεται στην υπακοή του Θεού μέσα από την πίστη στο Νόμο (κάθετη διάσταση).
