Ένα νέο άρθρο του Hoffmann για το Jesus Project

Το θέμα του ιστορικού Ιησού και της νέας ερευνητικής προσπάθειας γύρω από αυτό εξακολουθεί να προκαλεί συζητήσεις στο χώρο του διαδικτύου και ιδιαίτερα σε αυτόν των ιστολογίων. Μετά από τη σειρά των κριτικών άρθρων της DeConick (στα οποία αναφερθήκαμε την εβδομάδα αυτή, πατήστε εδώ), έρχεται το κείμενο του Joseph Hoffmann, το δεύτερο δικό του, με θέμα το Jesus Project, στην ιστοσελίδα Bible and Interpretation. Στο προηγούμενο σχετικό κείμενό του είχαμε αναφερθεί παλαιότερα (πατήστε εδώ). Ο Hoffmann επανέρχεται στο ζήτημα του Jesus Project, μέλος του οποίου είναι ο ίδιος. Διακρίνει τις αντιδράσεις στο Διαδίκτυο σε τρεις κατηγορίες: "More of the Same Old Thing, A Radically New Thing, or a Thing that Wouldn’t Make a Difference whether old or new."

Απαντώντας σε αυτές λοιπόν τις αντιδράσεις τονίζει τα εξής:

-Το νέο αυτό ερευνητικό πρόγραμμα δεν είναι συνέχεια του Jesus Seminar. H νέα αυτή προσπάθεια ωστόσο έχει ως ένα στόχο του την αξιολόγηση του έργου του Jesus Seminar.

-Μέσα στο νέο αυτό πρόγραμμα διακρίνονται πολλές τάσεις, αλλά ένας από τους σκοπούς του είναι ο διάλογος μεταξύ αυτών που τις εκπροσωπούν.

-Αν πραγματικά το Jesus Project προσφέρει κάτι νέο, αυτό θα είναι η ανάπτυξη τέτοιων μεθόδων που θα οδηγούν στην καλύτερη κατανόηση των δεδομένων που έχουμε στη διάθεσή μας.

Αναφερόμενος στη συνέχεια στις θεωρητικές αφετηρίες του προγράμματος ο H. παραπέμπει στον Descartes και στα βήματα της έρευνας που αυτός όρισε:

1. Δέξου ως αληθινό αυτό που είναι πέρα από κάθε αμφιβολία. Δηλαδή όρισε, όσο είναι δυνατό, αυτό που είναι δεδομένο κι ό,τι στηρίζεται στην αυθεντία.

2. Χώρισε κάθε ερώτημα σε μικρότερα ερωτήματα. Το ερώτημα αν ο Ιησούς πραγματικά υπήρξε ή αν είπε πραγματικά αυτά τα λόγια δεν μπορεί να απαντηθεί. Το ερώτημα όμως μπορεί κατά τον H. να διαιρεθεί σε μικρότερα ερωτήματα, στα οποία ίσως είναι δυνατό να δοθεί απάντηση.

3. Ξεκίνα από τα απλούστερα και προχώρησε στα πιο σύνθετα ζητήματα. Τα κείμενα που έχουμε στη διάθεσή μας προέρχονται από κοινότητες, των οποίων την ιστορικότητα δε μπορούμε να αμφισβητήσουμε. Είναι αναγκαίο όμως να ερευνηθούν σε βάθος από το Project.

4. Κάνε τακτική ανασκόπηση της πορείας, ώστε να μην χάνεις το στόχο σου. Είναι αναγκαίο επομένως το Jesus Project να μην κάνει τα λάθη του Jesus Seminar, χάνοντας τελικά το στόχο του.

[Α.Τ.: Η αναφορά στον Descartes και στο καρτεσιανό σχήμα νομίζω ότι είναι ενδιαφέρουσα και επίσης αποκαλυπτική των θεωρητικών βάσεων, τις οποίες θέτει το πρόγραμμα. Όπως σημείωσα και σε παλαιότερη ανάρτηση έχω την εντύπωση ότι το ερώτημα για τον ιστορικό Ιησού είναι εγκλωβισμένο σε μία παλαιότερη αντίληψη του τι είναι ιστορικό και πραγματικό, αυτή του θετικισμού του 19ου αι. Αν λοιπόν το Jesus Project έχει ως αφετηρία του τις ίδιες θεωρητικές προϋποθέσεις, τότε ίσως δε θα οδηγήσει σε κάτι νέο και ίσως υπό αυτήν την έννοιά του οι επικριτές του να έχουν δίκιο.

Αυτό που σημειώνεται ως πρώτη αρχή του Descartes ότι δηλαδή το αληθινό είναι κάτι που μπορεί να αποδειχθεί ως τέτοιο, είναι μια ιδέα που σήμερα ακούγεται απλοϊκή, ιδιαίτερα όταν πρόκειται για γεγονότα του παρελθόντος. Ήδη αυτή η τοποθέτηση οδήγησε σε αδιέξοδο την επιστήμη της ιστορίας κατά τον προηγούμενο αιώνα. Το θέμα είναι βέβαια μεγάλο, αλλά σημειώνοντας μόνο αυτό, θα ήθελα να παρατηρήσω ότι όλα τα γεγονότα και πρόσωπα τα βιώνουμε μέσα σε μία συγκεκριμένη συνάφεια, η οποία ορίζεται από πολλούς παράγοντες (π.χ. χρόνος, τόπος, κοινωνικό πλέγμα κτλ.). Αυτή η συνάφεια μας λείπει καθώς οι παράγοντες έχουν αλλάξει και δεν είναι δυνατό επομένως να γνωρίζουμε κάτι πέραν κάθε βεβαιότητας. Σε αυτήν τη βεβαιότητα οδηγηθήκαμε τις τελευταίες δεκαετίες του προηγούμενου αιώνα. Προς τούτο επομένως θα συμφωνήσω με τον Η. ότι δηλαδή το ερώτημα για την ιστορικότητα του Ιησού δεν οδηγεί πουθενά. Δε θεωρώ όμως ότι θα λύσει το πρόβλημά μας ο κατακερματισμός του ερωτήματος σε μικρότερα. Αυτό που ίσως μπορεί να γίνει αποβάλλοντας τη βεβαιότητα ότι θα μπορέσουμε ποτέ να αποδείξουμε κάτι πέραν κάθε αμφιβολίας, είναι να αναπτύξουμε εργαλεία, όπως παρατηρεί κι ο Η., για να κατανοήσουμε καλύτερα τις συνάφειες μέσα στις οποίες παραδίδεται η ζωή και τα λόγια του Ιησού. Ένα τελευταίο ερώτημα, σχετικό όσο άσχετο κι αν φαίνεται εν πρώτοις: ποιος Σωκράτης είναι ο πραγματικός πέραν κάθε αμφιβολίας; Αυτός του Πλάτωνος ή εκείνος του Ξενοφώντος; Ή μήπως και οι δύο; Ή μήπως τελικά το ερώτημα με τον τρόπο που διατυπώνεται δεν έχει νόημα, αφού δε μπορεί πια να έχει απάντηση. Μάλλον δηλαδή το θέμα δεν είναι να δώσουμε νέες απαντήσεις σε ένα ερώτημα που τέθηκε κάτω από άλλες ιστορικοκοινωνικές προϋποθέσεις, αλλά να θέσουμε νέα ερωτήματα ξεκινώντας από τις συνειδητοποιήσεις και τις διαπιστώσεις της πορείας μας μέχρι σήμερα. Αν λοιπόν το Jesus Project καταφέρει να θέσει τέτοια ερωτήματα, τότε θα προσφέρει πραγματικά κατά τη γνώμη μου κάτι καινούργιο στη συζήτηση.]

Για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο του Hoffmann, πατήστε εδώ.

Ένα νέο βιβλίο για το μυστήριο στον Ιουδαϊσμό και στην Α΄ Κορινθίους

Ένα νέο βιβλίο κυκλοφόρησε από τον εκδοτικό οίκο Walter de Gruyter με θέμα την έννοια του μυστηρίου στο Δανιήλ, στον Ιουδαϊσμό του Δεύτερου Ναού και στην Α΄ Κορινθίους:

Gladd, Benjamin L., Revealing the Mysterion. The Use of Mystery in Daniel and Second Temple Judaism with Its Bearing on First Corinthians, (ZNW Beihefte 160), Walter de Gruyter: Berlin, 2008

ISBN 978-3-11-020913-6

99,95 ευρώ

Περιγραφή του εκδοτικού οίκου

Οι ερμηνευτές γενικά συμφωνούν ότι ο όρος "μυστήριον" στην Κ.Δ. είναι ένας terminus technicus που προέρχεται από τον Δανιήλ. Στο βιβλίο εξετάζεται η σημασία του όρου στα κείμενα της Νεκράς Θαλάσσης και σε άλλες ομάδες του Ιουδαϊσμού. Όπως και στον Δανιήλ ο όρος έχει κι εκεί πάντοτε εσχατολογικό περιεχόμενο. Ο συγγρ. εξετάζει επίσης πώς ο όρος "μυστήριον" λειτουργεί μέσα στην Α΄ Κορ και προσπαθεί να εξηγήσει γιατί ο όρος χρησιμοποιείται τόσο συχνά. Ο αποκαλυπτικός αυτός όρος σχετίζεται με τη βασιλεία του Μεσσία μέσα σε εσχατοτολογικές αποκαλύψεις και γλώσσες, χαρισματική ερμηνεία και τη μεταμόρφωση των πιστών στον Αδάμ των εσχάτων.

Για να δείτε τα περιεχόμενα του βιβλίου, πατήστε εδώ.

Δύο ενδιαφέροντα άρθρα στο περιοδικό Klio

Στο νέο τεύχος του Klio 90:2 (2008) δημοσιεύονται μεταξύ άλλων και δύο άρθρα με ενδιαφέρον για όσους μελετούν την ιστορία της εποχής της Καινής Διαθήκης:

Benedikt Eckhardt, “Herodes der Große als Antiochus redivivus in apokrypher und josephischer Deutung. Mit einem Ausblick auf eine konstruktivistische Herodesforschung”, 360-373
Στις αφηγήσεις του Ιωσήπου για τον Ηρώδη οι αντίπαλοι του βασιλιά εμφανίζονται ως μάρτυρες και ο Ηρώδης εμφανίζεται ως ο ξένος κατακτητής στη χώρα, ένας Αντίοχος redivivus. Τα πρότυπα για αυτήν την παρουσίαση του Ηρώδη αντλούνται από διάφορα κείμενα, όπως το 2 Μακκαβαίων ή την Ανάληψη Μωυσέως. Ωστόσο μπορεί να γίνει μια διάκριση δύο στρωμάτων. Στα απόκρυφα κείμενα σαφώς ο Ηρώδης παρουσιάζεται ως ο «τύραννος των εσχάτων», ιδέα που στηρίζεται κατά πολύ στην παράδοση που αναπτύχθηκε γύρω από τον Αντίοχο Δ΄. Στη συνέχεια στην ερμηνεία του Ιωσήπου υιοθετούνται όλες αυτές τις σκηνές που διασώθηκαν στη συλλογική μνήμη για τους διωγμούς του Αντιόχου και συμπληρώνονται με τους κλασικούς τόπους για την τυραννία. Έτσι απομακρύνεται το αποκαλυπτικό περιεχόμενο, ο Ηρώδης καθίσταται τύραννος σύμφωνα με τα ελληνικά και ιουδαϊκά μέτρα. Ο συγγρ. εκτιμά ότι υπάρχουν δυνατότητες περαιτέρω μελέτης στο μέλλον της ανάλυσης της στρατηγικής νομιμοποίησης και απο-νομιμοποίησης της εξουσίας του Ηρώδη, οι οποίες εμφανίζονται η μία δίπλα στην άλλη κυρίως στο έργο του Ιωσήπου, Ιουδ. Αρχαιολογία. Καθώς τις περισσότερες φορές δε μπορεί να αποφασισθεί, εάν μία συγκεκριμένη ερμηνεία πρέπει να αποδοθεί στον ίδιο τον Ιώσηπο ή σε κάποια από τις άγνωστες πηγές του, φαίνεται ότι είναι αναγκαία μια άλλη προσέγγιση: πρέπει να αναλυθούν οι στρατηγικές του και σε αυτό το επίπεδο να κατανοηθεί ο τρόπος που ο Ιώσηπος παρουσιάζει τον Ηρώδη.

Stefan Pfeiffer, “Die alexandrinischen Juden im Spannungsfeld von griechischer Bürgerschaft und römischer Zentralherrschaft. Der Krieg des Jahres 66 n. Chr. in Alexandria”, 387-402
Κατά έτος 66 ο praefectus Aegypti Tiberius Iulius Alexander επιτέθηκε στους Ιουδαίους της πόλης, οι οποίοι είχαν οχυρωθεί στην περιοχή της πόλης που λεγόταν Δέλτα. Στο άρθρο παρουσιάζονται οι λόγοι και το παρασκήνιο αυτής της αιματηρής σύγκρουσης: όπως θα καταστεί σαφές, η στάση των Ιουδαίων είναι μέρος μίας συνεχούς σύγκρουσης μεταξύ των Ελλήνων της Αλεξάνδρειας και των Ιουδαίων για τα πολιτειακά δικαιώματα. Η αντιπαράθεση εντάθηκε εξαιτίας της ιουδαϊκής επανάστασης στην Παλαιστίνη. Όταν οι Ιουδαίοι της Αλεξάνδρειας αμφισβήτησαν τη ρωμαϊκή τάξη με το να προσβάλουν τον praefectus, τότε αντιμετωπίσθηκαν ως εχθροί της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας και οι ρωμαϊκές λεγεώνες εστάλησαν εναντίον τους. Αφού όμως παρακάλεσαν για ειρήνη, οι Ιουδαίοι αποκαταστάθηκαν στο προηγούμενο πολιτειακό τους status και κατέστησαν νομοταγείς πολίτες της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας για μερικά χρόνια (μέχρι το 2ο αι. μ.Χ.)

Το νέο τεύχος του περιοδικού ETL

Στο νέο τεύχος του περιοδικού Ephemerides theologicae Lovanienses 84:4 (2008) δημοσιεύονται μεταξύ άλλων και τα εξής άρθρα βιβλικού ενδιαφέροντος:

Harry T. Fleddermann, "The doublets in Luke", 409-444

Οι ερμηνευτές συχνά προβληματίζονται για τον τρόπο που ο Λουκάς χειρίζεται τις διπλές διηγήσεις που βρήκε στο κατά Μάρκον και στην Q. Κάποιοι υποστήριξαν ότι ο Λουκάς αποφεύγει αυτές τις διπλές διηγήσεις. Μία προσεκτική εξέταση του ευαγγελίου καταδεικνύει ότι ο Λουκάς δημιουργεί τέτοιας διπλές διηγήσεις μόνος του και συχνά επεξεργάζεται τις διπλές διηγήσεις που παίρνει από τον Μάρκο και την Q εξομαλύνοντας τις δύο μορφές μεταξύ τους. Όταν ο Λουκάς παραλείπει τις διπλές διηγήσεις, τότε πάντα απορρίπτει την εκδοχή του Μάρκου. Και ακόμη συχνότερα αυτή η παράλειψη οφείλεται στο ότι ακριβώς παραλείπει ένα κείμενο του Μάρκου ακολουθώντας έναν γενικότερο συγγραφικό στόχο όπως για παράδειγμα αυτόν την ένταξης με έναν ομαλό τρόπο την Q μέσα στο γενικό πλαίσιο του Μάρκου. Ο Λουκάς δεν παραλείπει μία διπλή αφήγηση μόνο γιατί είναι διπλή.

Peter Spitaler, "Diatribe and the construction of a negative Pauline anthropology", 445-475

Η αναζήτηση της θεματικής ενότητας μέσα στο Ρωμ 1-3 οδήγησε στη γενική αποδοχή της θέσης ότι εδώ ο Παύλος αναπτύσσει το θέμα της καθολικής αμαρτωλότητας. Αν αφαιρεθεί από το κείμενο, το θέμα λειτουργεί στην ανάλυση αυτών των κειμένων, ως μία μετα-θεματική ερμηνευτική ιδέα (δηλαδή μία ιδέα ευρύτερη από τις θεματικές λεπτομέρειες που περιέχονται στο κείμενο). Από αυτήν προκύπτουν 4 σαφή συμπεράσματα για τη θεολογία και επιχειρηματολογία του Παύλου: (1) η αμαρτωλότητα είναι μία ανθρωπολογική πραγματικότητα, (2) η αγαθότητα είναι μία ανθρωπολογική υπόθεση (3) οι φιλολογικοί τύποι που αποτελούν παράδειγμα της άδικης συμπεριφοράς είναι αντικειμενικά πραγματικοί και (4) οι χαρακτήρες που αποτελούν παράδειγμα δίκαιης συμπεριφοράς είναι αντικειμενικά μη πραγματικοί. Ο σκοπός του άρθρου είναι να ερευνήσει κριτικά τους "λεπτούς" τρόπους με τους οποίους αυτές οι μετα-θεματικές ερμηνείες (δηλ. η ανάγνωση του κειμένου μέσα από το πρίσμα της πανανθρώπινης αμαρτωλότητας), που υποστηρίζονται από το φιλολογικό είδος της διατριβής (δηλ. της θεώρησης των θετικών χαρακτήρων ως πλασματικών και των αρνητικών ως πραγματικών), συμβάλλει σε μία αρνητική παύλεια ανθρωπολογία και στις αρνητικές απεικονίσεις της ισραηλιτικής θρησκείας του 1ου αι. Εξαιτίας της επίδρασης που άσκησαν στο χαρακτηρισμό των Ρωμ 1-3, το άρθρο ξεκινά με μία επισκόπηση της σχέσης μεταξύ της μεταθεματικής και των αναλύσεων της διατριβής. Αυτή η επισκόπηση προετοιμάζει το έδαφος για μία εναλλακτική ανάγνωση της διατριβής του Παύλου.

Christopher T. Begg, "Jacob's descent into Egypt (Gen 45,25-46,7) according to Josephus, Philo and Jubilees", 499-518

Στο Γεν 45,25–46,7 γίνεται λόγος για το τελικό ταξίδι του Ιακώβ και τη συνάντησή του με το Θεό καθώς κατεβαίνει στην Αίγυπτο κι έχει την εμπειρία μίας θεοφάνειας. Στο άρθρο παρουσιάζεται μία λεπτομερής συγκριτική μελέτη τριών αρχαίων ιουδαϊκών επαναφηγήσεων της περικοπής της Γένεσης, δηλ. αυτών στον Ιώσηπο, Ιουδ. Αρχαιολ. 2.168-176a, στον Φίλωνα, Ιωσήφ 252–255 και στα Ιωβηλ. 43.23–44.8. Και οι τρεις νέες εκδοχές, οι οποίες εμπνέονται από τη θεία εντολή στο Γεν 46,3β ότι ο Ιακώβ δεν πρέπει να "φοβηθεί" να πάει στην Αίγυπτο, εισάγουν ένα μέρος σχετικά με τη φύση του φόβου του πατριάρχη, το οποίο το τοποθετούν πριν από τις αντίστοιχες αφηγήσεις της θεοφάνειας. Η εκδοχή του Ιώσηπου για παράδειγμα συμπιέχει τη διπλή απάντηση του Ιακώβ στην πληροφορία των γιων του ότι ο Ιωσήφ ζει σε μία και προσθέτει λεπτομέρειες στο λόγο του Θεού καθώς κάνει μία εκτενή αναδρομή στις θείες δωρέες στη ζωή του Ιακώβ. Η εκδοχή του Φίλωνα επικεντρώνεται στις διάφορες ψυχολογικές καταστάσεις του Ιακώβ κατά την πορεία του συμβάντος κι αφήνει κατά μέρος πολλά στοιχεία της βιβλικής αφήγησης, π.χ. τη στάση του Ιακώβ στην Beer-sheba και τη θυσία εκεί (Γεν 46,1) καθώς επίσης και την αρχική στιχομυθία μεταξύ αυτού και του Θεού, όπως αυτή περιγράφεται στο Γεν 46,2-3α. Τέλος στην αφήγηση των Ιωβηλαίων υπάρχει μία αρκετά πιστή επανάληψη του βιβλικού κειμένου αλλά και η παρεμβολή ενός μεγάλου αριθμού χρονολογικών ενδείξεων που αντικατοπτρίζουν το ενδιαφέρον του συγγραφέα για θέματα ημερολογίου.

Jan Lambrecht, "The line of thought in Matthew 24,1-35 : a discussion of Vicky Balabanski's reading", 519-528

Ο συγγρ. υποστηρίζει ότι είναι δυνατή μία ανάγνωση του Μτ 24,3-35 χωρίς να υιοθετηθεί το σχήμα των δύο διαδοχών, το οποίο πρότεινε η Vicky Balabanski σε ένα πρόσφατο άρθρο της. Στους στ. 4β-11 γίνεται αναφορά στην αρχή των οδυνών του τοκετού. Στους στ. 15-28 περιγράφεται η μεγάλη δοκιμασία που προκλήθηκε εξαιτίας της καταστροφής του Ναού. Στους στ. 29-31 τέλος παρουσιάζεται εν συντομία η παρουσία του Υιού του Ανθρώπου. Στους στ. 32-35 ο Ιησούς επιβεβαιώνει ότι οι μαθητές του θα είναι σε θέση να εντοπίσουν τα γεγονότα που προαναγγέλλουν τον ερχομό του Υιού του Ανθρώπου εν δόξη καθώς επίσης και το τέλος του αιώνος. Επίσης επιβεβαιώνει ότι τα λόγιά του θα έχουν ισχύ. Δίνεται η απάντηση στις δύο ερωτήσεις στο στ. 3, η πρώτη αφορά στην καταστροφή του Ναού και η δεύτερη στο σημείο του στ. 30. Ο ευαγγελιστή, ο οποίος είναι επηρεασμένος πιθανόν από τις μεταπασχάλιες εμπειρίες της κοινότητάς τους, διευρύνει δυο φορές τη σκηνή, στο τέλος των στ. 9-14 (όχι πια μόνο η αρχή) και στο τέλος των στ. 23-28 (όχι μόνο πια ο Ναός και η Ιουδαία). Στον εσχατολογικό του λόγο ο Ιησούς στο κατά Ματθαίον επικεντρώνεται αποκλειστικά στις προφητικές πληροφορίες που δίνει και στην παραίνεση. Πώς θέλει ο Ματθαίος να ερμηνεύσουν οι αναγνώστες τη διαβεβαίωση του Ιησού για το "εὐθέως" στο στ. 29 ή το "ἡ γενεὰ αὕτη" στο στ. 34 παραμένει ασαφές. Όπως και άλλοι συγγραφείς ο ευαγγελιστής δεν επιβεβαιώνει (και δε μπορεί να το κάνει) όλες τις αγαπημένες του ιδέες παντού και κάθε φορά. Δεν είναι όλα τα κείμενα "αμοιβαία σημαντικά". Τα 24,1-35 και 28,18-28 θα έπρεπε να κατανοηθούν σα να βρίσκονται σε ένα διάλογο μεταξύ τους.

Το νέο τεύχος του CBQ

Στο νέο τεύχος του Catholic Biblical Quarterly 71:1 (2009) δημοσιεύονται τα εξής άρθρα:

• Jerome H. Neyrey, "Lost in translation : did it matter if Christians 'thanked' God or 'gave God glory'?", 1-23
• Serge Frolov, "Rethinking Judges", 24-41
• Richard J. Bautch, "An appraisal of Abraham's role in postexilic convenants", 42-63
• Carl C. Black, "Mark as historian of God's kingdom", 64-83
• Tobias Hägerland, "The power of prophecy : a septuagintal echo in John 20:19-23", 84-103
• Pheme Perkins, "What is a Gnostic Gospel?", 104-129

Η αφηγηματική ταυτότητα

Ο J.C. Baker ανάρτησε σήμερα το πρώτο από μία σειρά κειμένων, τα οποία έχουν ως θέμα τους την αφηγηματική ταυτότητα (narrative identity), όρο που εισήγαγε ο Paul Ricoeur στο έργο του Time and Narrative. Σύμφωνα με τον ορισμό του Ricoeur η αφηγηματική ταυτότητα είναι “the kind of identity that human beings acquire through the mediation of the narrative function.” Ο Baker θα συζητήσει τη θέση του Ricoeur σε συνδυασμό με την θέση ορισμένων βιβλικών (Both Lieu και Warren Carter), οι οποίοι υποστήριξαν ότι τα κείμενα της Κ.Δ. χρησίμευσαν εν μέρει για τη διαμόρφωση της ταυτότητας των αρχαίων χριστιανικών κοινοτήτων. Στις επόμενες εβδομάδες ο Baker θα αναρτήσει μία σειρά κειμένων, που θα ασχοληθούν με το ζήτημα. Για να διαβάσετε το πρώτο κείμενο, πατήστε εδώ.

Βάση δεδομένων για τους παπύρους με κείμενα της αρχαίας γραμματείας

Από το ιστολόγιο του Roger Pearse πληροφορούμαστε την ύπαρξη στο διαδίκτυο μίας βάσης δεδομένων για τους παπύρους με κείμενα της αρχαίας γραμματείας. Πρόκειται για τη βάση CEDEPAL (Centre de Documentation de Papyrologie Littéraire), η οποία παρέχει βιβλιογραφικές πληροφορίες καθώς και ψηφιοποιήσεις 7000 παπύρων. Για να βρεθείτε σε αυτήν την ιδιαίτερα χρήσιμη σελίδα, πατήστε εδώ.

Βιβλιογραφία για την ιστορία της έρευνας της προς Εβραίους

Στο ιστολόγιο Polumeros kai Polutropos έχει αναρτηθεί ένας κατάλογος βιβλίων και άρθρων στα αγγλικά και γερμανικά που ως θέμα τους έχουν την ιστορία έρευνας της επιστολής προς Εβραίους. Για να τον διαβάσετε, πατήστε εδώ.

Η εύρεση ενός συριακού χειρόγραφου της Βίβλου

Από το ιστολόγιο του Jim West πληροφορούμαστε μία είδηση που αναρτήθηκε στην ηλεκτρονική έκδοση του Reuters.com. Σύμφωνα λοιπόν με το πρακτορείο ειδήσεων η αστυνομία στα Κατεχόμενα της Κύπρου κατέσχεσε μία συριακή Βίβλο, η οποία κατά πάσα πιθανότητα μεταφέρθηκε παράνομα από την Τουρκία. Πρόκειται για χειρόγραφο με αποσπάσματα από τη Βίβλο γραμμένα με χρυσά γράμματα. Οι ειδικοί δε συμφωνούν ωστόσο ούτε για τον τόπο κατασκευής του χειρογράφου ούτε για την αρχαιότητά του.

Για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο, πατήστε εδώ.

Δύο νέα άρθρα στο JHS

Στην ηλεκτρονική έκδοση του Journal of Hebrew Scriptures 9 (2009) έχουν αναρτηθεί δύο νέα άρθρα:

• Mark A. Christian, Priestly Power that Empowers: Michel Foucault, Middle-tier Levites, and the Sociology of “Popular Religious Groups” in Israel
• George Athas, In Search of the Seventy 'Weeks' of Daniel 9

Μια ενδιαφέρουσα πινακίδα στο Bible Lands Museum

Από το ιστολόγιο του Jim Davila, PaleoJudaica πληροφορούμαστε το άρθρο που έχει αναρτηθεί στο ynetnews.com για μία σπάνια επιγραφή 4.000 χρόνων, στην οποία γίνεται λόγος για τα βαβυλωνιακά έθιμα κατά τη διάρκεια του Tu B'Shvat. Η επιγραφή εκτίθεται στο Bible Lands Museum. Σύμφωνα με τους ειδικούς η επιγραφή βεβαιώνει την προέλευση του εβραϊκού ημερολογίου από το αρχαίο βαβυλωνιακό.

The rare tablet takes the visitors to the ancient month Shabatu, 4,000 years ago. It is the only known example of a text recording the daily routine followed in the temples of the capital city of Larsa, which neighbored Ur in ancient Mesopotamia. In over six hundred and thirty lines, the tablet registers the rites performed in the temples during the month of Shabatu. This month is identical to the Hebrew month of Shevat and they are both the eleventh month of the year.

Για να διαβάσετε το άρθρο του ynetnews.com, πατήστε εδώ.
(Πηγή φωτ.: ynetnews.com)

Βιβλιοπαρουσιάσεις στο Review of Biblical Literature 05/2/2009

Στη νέα ηλεκτρονική έκδοση του Newsletter του περιοδικού Review of Biblical Literature έχουν αναρτηθεί οι εξής βιβλιοπαρουσιάσεις / βιβλιοκρισίες:

Armin D. Baum, Der mündliche Faktor und seine Bedeutung für die synoptische Frage: Analogien aus der antiken Literatur, der Experimentalpsychologie, der Oral Poetry-Forschung und dem rabbinischen Traditionswesen
Reviewed by Lars Kierspel

Mark J. Boda and Paul L. Redditt, eds., Unity and Disunity in Ezra-Nehemiah: Redaction, Rhetoric, and Reader
Reviewed by Andrew E. Steinmann

Aaron A. Burke, "Walled Up to Heaven": The Evolution of Middle Bronze Age Fortification Strategies in the Levant
Reviewed by Friedrich Schipper

J. Edward Ellis, Paul and Ancient Views of Sexual Desire: Paul's Sexual Ethics in 1 Thessalonians 4, 1 Corinthians 7 and Romans 1
Reviewed by James W. Aageson

Steven D. Fraade, Aharon Shemesh, and Ruth A. Clements, eds., Rabbinic Perspectives: Rabbinic Literature and the Dead Sea Scrolls (Proceedings of the Eighth International Symposium of the Orion Center for the Study of the Dead Sea Scrolls and Associated Literature, 7-9 January, 2003)
Reviewed by Moshe J. Bernstein

Elizabeth Frood, Biographical Texts from Ramessid Egypt
Reviewed by Roxana Flammini

Susan Gillingham, Psalms through the Centuries: Volume 1
Reviewed by Joachim Vette

Geoffrey W. Grogan, Psalms
Reviewed by Paul Sanders

Peter Harrison, The Fall of Man and the Foundations of Science
Reviewed by Mark Elliott

Donald E. Hartley, The Wisdom Background and Parabolic Implications of Isaiah 6:9-10 in the Synoptics
Reviewed by Stephen Moyise

Lechion Peter Kimilike, Poverty in the Book of Proverbs: An African Transformational Hermeneutic of Proverbs on Poverty
Reviewed by Philip J. Nel

J. G. McConville, God and Earthly Power: An Old Testament Political Theology, Genesis-Kings
Reviewed by Phillip Camp

Scot McKnight and Joseph B. Modica, eds., Who Do My Opponents Say That I Am? An Investigation of the Accusations against the Historical Jesus
Reviewed by Samuel Lamerson
Reviewed by Stephan Witetschek

Karen B. Stern, Inscribing Devotion and Death: Archaeological Evidence for Jewish Populations of North Africa

Reviewed by Steven Fine

Το νέο τεύχος του Louvain Studies

Στο νέο τεύχος του Louvain Studies 32:3 (2007) δημοσιεύονται τα εξής άρθρα:

Reimund Bieringer, Isabelle van den Hove, “Mary Magdalene in the Four Gospels”, 186 - 254
Ο σκοπός του άρθρου είναι να προσφέρει μία συνοπτική ερμηνευτική ανάλυση του τρόπου που παρουσιάζεται η Μαρία η Μαγδαληνή στα τέσσερα ευαγγέλια. Η μελέτη από απόψεως ιστορίας της σύνθεσης επικεντρώνεται στις διάφορες περιγραφές της Μαρίας της Μαγδαληνής ως μαθήτριας, αυτόπτου μάρτυρος, εκείνης που φροντίζει, εκείνης που έχει θεραπευθεί από τα δαιμόνια και ως μάρτυρος της πρώτης εμφάνισης του Αναστημένου Ιησού. Ο συγγραφέας παρέχει μία σύνοψη με όλες τις περικοπές της Κ.Δ., όπου αναφέρεται η Μαρία η Μαγδαληνή (στα αγγλικά) για να βοηθήσει τον αναγνώστη να διαπιστώσει τις ομοιότητες και τις διαφορές μεταξύ των εκδοχών του Ματθαίου, του Μάρκου, του Λουκά και του Ιωάννη. Κάνοντας χρήση των μεθόδων της κριτικής της σύνταξης, της φιλολογικής κριτικής και της φεμινιστικής ερμηνείας, οι συγγρ. προσπαθούν να εντοπίσουν τις αιτίες γιατί οι τέσσερις ευαγγελιστές αναπτύσσουν ο καθένας τη δική του εικόνα για τη Μαρία τη Μαγδαληνή.

Barbara Baert - Liesbet Kusters, “The Twilight Zone of the Noli me tangereContributions to the History of the Motif in Western Europe (ca. 400-ca. 1000)”, 255 - 303
Σε αυτήν τη μελέτη οι συγγρ. χρησιμοποιούν την εικονολογική μέθοδο για να εντοπίσουν τη στιγμή γένεσης του εικονογραφικού μοτίβου Noli me tangere. Ειδικότερα εξετάζουν τον τρόπο με τον οποίο αυτό το μοτίβο εξελίχθηκε κατά την εποχή των δυναστειών του Καρόλου και του Όθωνα. Στη συνέχεια το μοτίβο κατέστη η πηγή μίας μεγάλης εικονογραφικής παράδοσης. Η ιστορία αυτής της εικονογραφικής εξέλιξης προκύπτει από το υπόβαθρο της ιστορίας της Εκκλησίας και της πνευματικότητας, τη διαμόρφωση της λατρείας και το κοινωνικοθρησκευτικό πλαίσιο. Αυτές οι συνάφειες παρείχαν τους μηχανισμούς, οι οποίοι καθόρισαν την αρχαιότερη μορφή του μοτίβου Noli me tangere.

Karlijn Demasure, “Noli me tangere. A Contribution to the Reading of Jn 20:17 Based on a Number of Philosophical Reflections on Touch”, 304 - 329
Στο άρθρο εξετάζεται η συνάντηση του αναστημένου Χριστού με τη Μαρία τη Μαγδαληνή υπό το φως των πρόσφατων φιλοσοφικών θέσεων για τη σημασία του αγγίγματος. Η συγγρ. στηρίζεται κυρίως στο έργο των Z. Baross, J.-L. Nancy, and L. Irigaray, και τονίζει το θεολογικό βάθος και το πλούσιο ερμηνευτικό δυναμικό των αινιγματικών λόγων του Ιησού προς τη Μαρία, ‘Noli me tangere’, στο Ιω 20,17. Οι σημασίες που αποδίδεται σε αυτό το λόγιο κινούνται από την απαγόρευση στη διακήρυξη και εξαρτώνται πάντα από την απόσταση μεταξύ του ανθρώπινου και του θείου. Το άρθρο ζυγίζει τις ερμηνείες των νεότερων ερμηνευτών και καλεί τον αναγνώστη να σκεφτεί την υπαρξιακή σημασία του έχει αυτή η αμφίσημη περικοπή.

Συμπόσιο για τον Παύλο και τις ιουδαϊκές του καταβολές

Από το ιστολόγιο bibbiablog πληροφορούμαστε ότι από τις 20 έως 22 Μαΐου 2009 θα λάβει χώρα στη Ρώμη συμπόσιο με τον τίτλο: "Paul and his Jewish Matrix".

Διοργανωτής: Pontifica Universita Gregoriana - Cardinal Bea Centre for Judaic Studies, σε συνεργασία με τους φορείς The Pontifical Biblical Institute, The Hebrew University of Jerusalem, The Catholic University of Leuven, The Basilica of St. Paul’s Outside the Walls

Στην αφίσα της εκδήλωσης διαβάζουμε ότι ανάμεσα στους ομιλητές θα είναι ο E.P. Sanders με το θέμα "Paul's Jewishness" (20/5/09) και ο Emanuel Tov με το θέμα "The Septuagint between Judaism and Christianity" (21/05/09). Οι άλλοι ομιλητές θα είναι: Reimund Bieringer, Emmanuel Nathan, Shaye J. D. Cohen, Paula Fredriksen, Antonio Pitta, Serge Ruzer, Daniel R. Schwartz και Justin Taylor.

Για να δείτε την αφίσα της εκδήλωσης, πατήστε εδώ.

Το νέο τεύχος του Vetus Testamentum

Στο νέο τεύχος του Vetus Testamentum δημοσιεύονται τα εξής άρθρα:

Klaus-Peter Adam, "Nocturnal Intrusions and Divine Interventions on Behalf of Judah. David's Wisdom and Saul's Tragedy in 1 Samuel 26", 1-33

Μία σειρά από αφηγήσεις για τον Σαούλ στο 1 Σαμουήλ προέκυψαν κατά τη διαδικασία της εκ νέου συγγραφής της ιστορίας των Ισραήλ και Ιούδα. Το 1 Σαμ 26* και μια σειρά από άλλα επεισόδια (1 Σαμ 10,8. 10,17-27. 13,7α-13α. 14,24-46, τμήματα του 1 Σαμ 9. 1 Σαμ 16,1-13. 16,14-23,17*. 1 Σαμ 28*,31*. 2 Σαμ 1*) παρουσιάζουν τον πρώτο βασιλιά του Ισραήλ ως μία μορφή που φέρει στοιχεία των ηρώων της ελληνικής τραγωδίας. Ειδικότερα τα θέματα και η διαμόρφωση των χαρακτήρων στην ιστορία της νυχτερινής εισβολής του Δαυίδ στο 1 Σαμ 26 βρίσκονται δίπλα-δίπλα με το μετακλασικό δράμα Ρήσος. Το 1 Σαμ 26 κατανοείται λοιπόν ως ένα αφηγηματικό σχόλιο για τη μοίρα του Σαούλ στην προφητική παράδοση. Ο τραγικός ηρωισμός του Σαούλ περιγράφεται με το skl "πράττω ανόητα" 1 Σαμ 26,21β. Επομένως η βασιλική παρωδία στο Εκκλ 1,12-2,26 υπαινίσσεται την ιδέα του Σαούλ ως τραγικού βασιλιά που ενεργεί ανόητα (skl). Αντιπαραβάλλεται προς τον ένδοξο αντίπαλό του Δαυίδ που έχει επιτυχίες σε όλες τις προσπάθειές του (śkl).

Yigal Bloch, "The Prefixed Perfective and the Dating of Early Hebrew Poetry—A Re-Evaluation", 34-70

Ο συγγρ. ασχολείται με τη θεωρία ότι εκείνα τα βιβλικά εβραϊκά κείμενα, τα οποία παρουσιάζουν εκτενή χρήση των ρηματικών τύπων που ανήκουν στην κλίση με το σύντομο πρόθεμα (ΒΔ σημιτική yaqtul) προκειμένου να δηλώσουν καταστάσεις του παρελθόντος χωρίς το σύνδεσμο w-, συντάχθηκαν σε μία πρώιμη εποχή (13ος -10ος αι. π.Χ.). Σημείο αφετηρίας στο άρθρο είναι η θεμελιώδης συζήτηση του David A. Robertson (1972) και υποστηρίζεται ότι είναι αδικαιολόγητη η παράλειψη εκ μέρους του Robertson του μασωριτικού συλλαβισμού και φωνηεντισμού, οι οποίοι συχνά διευκολύνουν τη διάκριση μεταξύ των κλίσεων με σύντομο ή εκτενές πρόθεμα στις κλίσεις ρημάτων των εβραϊκών της Βίβλου. Στη συνέχεια καταδεικνύεται ότι, μολονότι σε αυτά τα βιβλικά ποιήματα, τα οποία θεωρούνται συνήθως πρώιμα, οι ρηματικοί τύποι με σύντομο πρόθεμα χρησιμοποιούνται για να δηλώσουν ολοκληρωμένες πράξεις στο παρελθόν χωρίς το σύνδεσμο w- παρά με αυτόν, η χρήση τέτοιων τύπων με το σύνδεσμο w- (στη σύνταξη wayyiqtol) μαρτυρείται επίσης σε αυτά τα ποιήματα. Από την άλλη, ένα παρόμοιο μοτίβο χρήσης ρηματικών τύπων με σύντομο πρόθεμα για να δηλωθούν ολοκληρωμένες πράξεις στο παρελθόν -συχνότερα χωρίς το σύνδεσμο w- παρά με αυτόν - εμφανίζεται σε δύο ποιητικά κείμενα τα οποία συνήθως χρονολογούνται στον 6ο αι. π.Χ. (ησ 41,1-5. Ψα 44).

Gershon Galil, "Israelite Exiles in Media: A New Look at ND 2443+", 71-79

Στο άρθρο επανεξετάζεται το ND 2443+, ένα νεο-ασσυριακό διοικητικό έγγραφο που βρέθηκε στην Cala στα 1952 και δημοσιεύθηκε για πρώτη φορά από την Barbara Parker το 1961 (Iraq 23, pp. 27-28). Μία νέα μετάφραση αυτού του σημαντικού κειμένου παρουσιάζεται εδώ καθώς και μερικές σημειώσεις και μία συζήτηση της σχέσης μεταξύ του Ισραηλίτη εξόριστου Hilqī-Iāu και της πόλης Sagbat/Bīt-Sagbat στη Μηδία. Το κείμενο θα πρέπει να τοποθετηθεί χρονολογικά στα τελευταία χρόνια του Tiglath-pileser III αφού αναφέρει τον Bēl-Harrān-bēlu-usur, τον nāgir ekalli, που ανέλαβε καθήκοντα γύρω στα 775 π.Χ. και στους Ισραηλίτες Hilqī-Iāu και Gir-Iāu, οι οποίοι μεταφέρθηκαν από τον Ισραήλ στην εξορία μετά την εκστρατεία του 733-732 π.Χ. Υπό το φως της νέας ερμηνείας του ND 2443+ το θέμα των "πόλεων της Μηδίας" (1 Βασ 17,6. 18,14) επανεξετάζεται και προτείνεται ότι το ND 2443+ υποδηλώνει τη μεταφορά των Ισραηλιτών στη Μηδία στα τελευταία χρόνια του Tiglath-pileser III.

John B. Geyer, "Another Look at the Oracles about the Nations in the Hebrew Bible. A Response to A. C. Hagedorn", 80-87

Ο A. C. Hagedorn υποστήριξε ότι οι χρησμοί για τους λαούς στην εβραϊκή Βίβλου ομοιάζουν εκείνους της ελληνικής μαντείας. Θεωρεί ότι και οι δύο έχουν κυρίως πολιτικό χαρακτήρα. Και στις δύο περιπτώσεις η συνάφεια είναι ο πόλεμος. Στον ελληνικό κόσμο υπάρχει στενή σύνδεση του προφήτη / ορώντος με τον χρησμοδοτικό λόγο. Αυτοί οι λόγοι ίσως είναι αυθαίρετοι και ο προφήτης να θεωρηθεί τρελός. Στο άρθρο υποστηρίζεται ότι αυτή η σύγκριση δεν είναι έγκυρη για πολλούς λόγους και κυρίως επειδή οι ελληνικοί χρησμοί λέγονταν σε συγκεκριμένες περιπτώσειςς ενώ οι εβραϊκοί χρησμοί είναι μέρη ενός δομημένου συνόλου είναι λειτουργικής φύσης και έχουν τις ρίζες τους στη λατρεία.

Marjo C.A. Korpel, "Who Is Speaking in Jeremiah 4:19-22? The Contribution of Unit Delimitation to an Old Problem", 88-98

Στο άρθρο εξετάζεται η οριοθέτηση ενοτήτων σε έναν αριθμό αρχαίων χειρογράφων. Η σύγκριση αυτή παρέχει επιπλέον επιχειρήματα υπέρ της θέσης ότι ο ομιλητής στο θρήνο Ιερ 4,19-21 είναι η κυρία Σιών και ότι το Ιερ 4,22 είναι μεταγενέστερη προσθήκη.

B.A. Mastin, "The Inscriptions Written on Plaster at Kuntillet 'Ajrud", 99-115

Μολονότι τα συμπεράσματα παραμένουν σε μεγάλο μέρος υποθετικά, αρκετά είναι γνωστά για τις επιγραφές από το Kuntillet 'Ajrud, οι οποίες ήταν γραμμένες σε ασβεστοκονίαμα, ώστε να μπορούμε να αντιληφθούμε τη σπουδαιότητά τους. Αν το μέρος του κειμένου, το οποίο μπορεί να μελετηθεί στις φωτογραφίες είναι αντιπροσωπευτικό, τότε η γραφή περιλαμβάνει τόσο εβραϊκά όσο και φοινικικά και δηλώνουν μία σχέση με τη Β. Παλαιστίνη ή με μία περιοχή στην οποία εμπορεύονταν οι Φοίνικες. Η άποψη του Meshel ότι η γλώσσα αυτών των επιγραφών είναι η εβραϊκή επιβεβαιώνεται. Ο τρόπος με τον οποίο ένα κείμενο κάνει λόγο για τον Ελ ή το Θεό, δεν είναι σε συμφωνία με ό,τι είναι γνωστό για τις φοινικικές πρακτικές αλλά με τη χρήση στην Π.Δ. Επομένως σε αυτό το κείμενο οι Ελ και Βαάλ δεν είναι οι θεοί των Φοινίκων. Είναι πιθανόν ότι μπορούν να αντληθούν από αυτά τα κείμενα συμπεράσματα για τους άνδρες που ήταν κύριοι της εποχής: κατάγονταν από τη Β. Παλαιστίνη.

John W. Olley, "Ezekiel LXX and Exodus Comparisons", 116-122

Τα Ιεζ 9,1-12 και 20,26 στη μετάφραση των Ο΄ παρουσιάζει σαφέστερη αναφορά με την Έξοδο από αυτήν που διαπιστώνει κανείς στο μασωριτικό κείμενο. Η μετάφραση αντικατοπτρίζει την ύστερη εποχή των Σελευκιδών με καταπιεστικούς ηγεμόνες που επέβαλαν τον συγκρητισμό, μία ερμηνεία που ενισχύεται από το απρόσμενο Aβανα στο 20,29.

Michael Segal, "From Joseph to Daniel: The Literary Development of the Narrative in Daniel 2", 123-149

Οι ερευνητές αναγνώρισαν τη σύνθετη φύση της αφήγησης στο Δανιήλ 2 που την στήριξαν σε συγκεκριμένες αντιφάσεις μέσα στην ιστορία. Παρουσιάζονται επιπλέον μαρτυρίες που υποστηρίζουν αυτήν τη θέση, όπως παραλλαγές στη χρήση θεϊκών ονομάτων σύμφωνα με τη μαρτυρία της αρχαίας ελληνικής έκδοσης. Επιπλέον ο συγγραφέας υποστηρίζει ότι μία ακριβέστερη διάκριση του πηγαίου υλικού μπορεί να γίνει με βάση τη φιλολογική ανάλυση της έκφρασης (στ. 14) και τα ακκαδικά συνώνυμά της. Στο αρχαιότερο στρώμα της ιστορίας παρουσιάζεται ο Δανιήλ ως ο "δεύτερος" Ιωσήφ και υπάρχουν παράλληλα μεταξύ της ιστορίας στο Γέν 41 και στο Δαν 5. Το δευτερογενές τμήμα αναλύεται με τη βοήθεια ενός παραρτήματος με σκοπό να εντοπισθεί η φιλολογική και ιστορική συνάφεια και με έμφαση στη σχέση μεταξύ της περιγραφής του Θεού στο 2,21 και της περιγραφής του Αντιόχου Δ΄ Επιφανούς στο Δαν 7,24-26.

Brent A. Strawn, "kěpîr ' ărāyôt in Judges 14:5", 150-158

Δεδομένα που προκύπτουν από την εβραϊκή Βίβλο (π.χ. Ιεζ 19,19) και ειδικότερα η ζωολογία ρίχνει φως στην παράξενη φράση στο Κρ 14,5: kěpîr ' ărāyôt. Η φράση, η οποία μπορεί να είναι και σύνθετη κατανοείται καλύτερα, αν θεωρηθεί ότι σημαίνει το λιοντάρι της αγέλης που βρίσκεται στην εφηβεία. Αυτό εξηγεί μία σειρά από λεπτομέρειες της αφήγησης, όπως το ότι το λιοντάρι κατοικεί στους αμπελώνες της Timnah και έχει επιθετική συμπεριφορά. επιπλέον εξηγεί την παράδοξη φύση της νίκης του Σαμψών επί ενός τέτοιου λιονταριού.

Ένα άρθρο για τη θεολογία του Παύλου

Στο πρόσφατο τεύχος του Zeitschrift für Theologie und Kirche 105:4 (2008) δημοσιεύεται ένα άρθρο του Christof Landmesser, στο οποίο παρουσιάζονται οι νέες τάσεις στις σπουδές για τον Παύλο.

Christof Landmesser, "Umstrittener Paulus. Die gegenwärtige Diskussion um die paulinische Theologie", 387-410

H σύγχρονη έρευνα για τον Παύλο χαρακτηρίζεται από μία μεγάλη ποικιλία μεθόδων και αντικειμένων. Μία σημαντική τάση στη συζήτηση χαρακτηρίζεται από τη λεγόμενη New Perspective on Paul. Τόσο τα επιτεύγματά της όσο και τα οριά της θα πρέπει να συζητηθούν μέσα σε μία κριτική αναπαραγωγή των σημαντικότερων επιχειρημάτων. Με αυτόν τον τρόπο θα μπορέσει να συμβάλει κανείς στην περιγραφή των στόχων, τους οποίους έχει θέσει η σύγχρονη έρευνα για τον Παύλο.

H April DeConick για το Jesus Seminar

H April DeConick έχει αναρτήσει μια σειρά από σύντομα άρθρα, στα οποία συζητά τα μεθοδολογικά προβλήματα που συνδέονται με το Jesus Seminar και την αναζήτηση από τα μέλη του του ιστορικού Ιησού. Μέχρι τώρα έχει αναρτήσει 4 πολύ ενδιαφέροντα άρθρα. Για να τα διαβάσετε πατήστε στους παρακάτω τίτλους:

Τhe Jesus Seminar Jesus is bankrupt:

Post 1

Post 2

Post 3

Post 4

Τα παλαιότερα τεύχη του περιοδικού Themelios στο διαδίκτυο

Στο ιστολόγιο BiblicalStudies.org είναι αναρτημένα όλα τα τεύχη του περιοδικού Themelios, επιστημονικού οργάνου του Religious & Theological Students Fellowship, μέλους των Universities and Colleges Christian Fellowship. Το περιοδικό σταμάτησε να εκδίδεται μετά το τεύχος 32.

Για να βρεθείτε στη σχετική σελίδα, πατήστε εδώ.

Ψηφιοποίηση δύο σλαβονικών ψευδεπιγράφων

Από το ιστολόγιο του Jim Davila, PaleoJudaica πληροφορούμαστε την ανάρτηση στη σελίδα του ερευνητικού προγράμματος The Slavoniv Pseudepigrapha Project δύο ακόμη κειμένων 2 Ενώχ (σλαβονικό κείμενο) και Αποκάλυψη του Αβραάμ. Ειδικότερα δίνονται οι ψηφιοποιημένες τις σελίδες των πρωτότυπων χειρογράφων, μεταφράσεις, εκτενείς βιβλιογραφίες και σχετικά άρθρα.

Πατήστε στους παρακάτω τίτλους για να βρεθείτε στις σχετικές σελίδες:
2 Ενώχ
Αποκάλυψη του Αβραάμ

O Jim Davila παραπέμπει και στο άρθρο του Grant Macaskill, "The Slavonic Pseudepigraph: An Introduction."

WiBiLex: Ένα ηλεκτρονικό λεξικό για την Αγία Γραφή

Από τη συνάδελφο κ. Ευαγγελία Δάφνη πληροφορούμαστε την ύπαρξη του ηλεκτρονικού βιβλικού λεξικού WiBiLex. Πρόκειται για ένα πρόγραμμα της Deutsche Bibelgesellschaft που σκοπό έχει να παρέχει ελεύθερη πρόσβαση σε επιστημονικά άρθρα σχετικά με την Π.Δ. και την Κ.Δ. Μέχρι σήμερα έχουν αναρτηθεί 519 λήμματα και όταν θα τελειώσει το έργο θα περιλαμβάνει 3000 λήμματα σχετικά με την Π.Δ. και Κ.Δ.

Για να βρεθείτε στη σχετική σελίδα, πατήστε εδώ.
Ευχαριστούμε τη συνάδελφο. Η σελίδα του λεξικού προστέθηκε στη θεματική "Ενδιαφέροντες ιστότοποι" (αριστερά).

Μαγνητοφωνημένες διαλέξεις του P. Harland για τον αρχέγονο Χριστιανισμό

Ο Philip Harland έχει αναρτήσει στο ιστολόγιό του μία ακόμη μαγνητοφωνημένη διάλεξη στη σειρά "Diversity in Early Christianity: ‘Heresies’ and Struggles" με θέμα τις Ψ-Κλημέντια κείμενα. Για να την "κατεβάσετε" σε διάφορους τύπους αρχείου, πατήστε εδώ.

Για να δείτε τις υπόλοιπες διαλέξεις της ίδιας σειράς ή και των υπολοίπων του P. Harland, πατήστε εδώ.

Ένα νέο βιβλίο για την θεολογία της προς Εβραίους

Aπό τον εκδοτικό οίκο Clark - Continuum κυκλοφορεί ένα νέο βιβλίο για τη θεολογία της προς Εβραίους:

R. Bauckham / T. Hart / N. MacDonald / D. Daniel (eds.), A Cloud of WitnessesThe Theology of Hebrews in its Ancient Contexts, Continuum, London ; New York, NY 2008
ISBN 978-0-567-03388-8
£65.00

Περιγραφή του εκδοτικού οίκου
Η προς Εβραίους συχνά θεωρήθηκε η "Σταχτοπούτα" της Κ.Δ., παραμελήθηκε και τέθηκε στο περιθώριο. Ωστόσο είναι ένα από τα πιο ενδιαφέροντα και θεολογικά σημαντικότερα βιβλία του κανόνα της Κ.Δ.
Το συγκεκριμένο βιβλίο εξετάζει τη θεολογία του βιβλίου υπό το φως της αρχαίας ιστορικής συνάφεις. Υπάρχουν κεφάλαια αφιερωμένα στη δομή της επιστολής, στο πρόσωπο του Ιησού Χριστού, της επιστολής μέσα στη συνάφεια του Ιουδαϊσμού του Δεύτερου Ναού και της ελληνορωμαϊκής αυτοκρατορίας και του ρόλου που διαδραμάτισε η προς Εβραίους στην αρχαία χριστιανική σκέψη.

Περιεχόμενα
Part 1: The Structure of Hebrews

• Paul David Landgraf, The Structure of Hebrews: A Word of Exhortation in Light of the Day of Atonement
• Jon Laansma, Wheaton College, Hidden Stories in Hebrews: Cosmology and Theology

Part 2: Jesus Christ in Hebrews

• Todd Still, Baylor University, Christos as Pistos: The Faithfulness of Jesus in the Epistle to the Hebrews
• Christopher Richardson, University of Aberdeen, The Passion: Reconsidering Hebrews 5:7–8
• David Moffitt, Duke University, “If Another Priest Arises”: Jesus’ Resurrection and the High Priestly Christology of Hebrews
• Ardel Caneday, Northwestern College, St Paul, The Eschatological World Already Subjected to the Son: The Oikoumene of Hebrews 1:6 and the Son’s Enthronement
• Bryan Whitfield, Mercer University, Pioneer and Perfecter: Joshua Tradition and the Christology of Hebrews

Part 3: Hebrews, the Old Testament and Second Temple Judaism

• Craig Blomberg, Denver Seminary, “But We See Jesus”: The Relationship between the Son of Man in Hebrews 2:6 and 9 and the Implications for English Translations
• Barry Joslin, Southern Baptist Theological Seminary, Hebrews 7:1–10:18 and the Mosaic Law
• Petrus Gräbe, Regent University, The New Covenant and Christian Identity in Hebrews
• Gareth Cockerill, Wesley Biblical Seminary, Melchizedek without Speculation: Hebrews 7 and Genesis 14
• Philip Church, University of Otago, “The True Tent which the Lord has Pitched”: Balaam’s Oracles in Second Temple Judaism and in Hebrews
• Dennis Lindsay, Northwest Christian College, OR, Pistis and Emunah: The Nature of Faith in the Epistle to the Hebrews

Part 4: Hebrews and the Roman Empire

• Steven Muir, Concordia University College of Alberta, The Anti-Imperial Rhetoric of Hebrews 1:3: Charakter as a Double-Edged Sword

Part 5: Hebrews in Early Christianity

• Claire Clivaz, University of Lausanne, Heb 5.7, Jesus’ Prayer on the Mount of Olives and Jewish Christianity: Hearing Early Christian Voices in Canonical and Apocryphal Texts
• Ilaria Ramelli, Catholic University of Milan, The Universal and Eternal Validity of Jesus' Priestly Sacrifice: The Epistle to the Hebrews in Support of Origen's Theory of Apokatastasis.

Tο ιστολόγιό μας στον κατάλογο του Biblioblogs

Θα μου επιτρέψετε να αρχίσω τις σημερινές αναρτήσεις με ένα νέο που αφορά στο ιστολόγιό μου. Πριν λίγες μέρες το Ιστολόγιο των Βιβλικών Σπουδών αναφέρθηκε με επαινετικά λόγια από τον N.T. Wrong στη συνέντευξη που έδωσε στους χειριστές του ιστολογίου biblioblogs κι από σήμερα είναι καταχωρημένο στον κατάλογο του biblioblogs (στην ομάδα "Bible and the Ancient Mediterranean"), που παρουσιάζει τα διεθνή επιστημονικά ιστολόγια που ασχολούνται με τις βιβλικές σπουδές. Με αυτήν την αφορμή θα ήθελα να ευχαριστήσω όλους όσους κατά καιρούς έγραψαν επαινετικά για το ιστολόγιο αλλά και όλους τους αναγνώστες στην Ελλάδα και στο εξωτερικό που τιμούν με τις επισκέψεις τους την προσπάθεια αυτή. Θα ήθελα να εκφράσω την ευχή να δημιουργηθούν και άλλα -πολύ καλύτερα από αυτό το blog- ιστολόγια στον ελλαδικό χώρο για τις βιβλικές και τις θεολογικές γενικότερες πηγές.

Dear friends of bibliogblogs and N.T. Wrong thank you for your kind words !

Λεξικό για τις ελληνικές και ρωμαϊκές αρχαιότητες

Από το ιστολόγιο του Jona Lendering New at LacusCurtius and Livius.org πληροφορούμαστε ότι στο ιστολόγιο LacusCurtius έχει αναρτηθεί το κλασικό λεξικό του William Smith, Dictionary of Greek and Roman Antiquities. Τα άρθρα του είναι ιδιαιτέρως ενδιαφέροντα για όσους μελετούν την εποχή της Κ.Δ. Ο Jona Lendering αναφέρεται ειδικότερα στο άρθρο σχετικά με τις θύρες στο οποίο παραπέμπει (πατήστε εδώ). Η σημασία της θύρας στην αρχαιότητα είναι πολλαπλή και συχνά έχει συμβολικό περιεχόμενο.

Α.Τ.: Και στην Κ.Δ. το μοτίβο της θύρας είναι σημαντικό. Σκεφτείτε απλά πόσες φορές και σε ποιες συνάφειες η θύρα απαντά στην Κ.Δ.:

-με την κυριολεκτική σημασία (π.χ. Μκ 1,33. 2,2. 11,4. Μτ 6,6. Λκ 11,7. Ιω 10,1.2 κ.ά.)

-με μεταφορική σημασία α) δηλώνει την εγγύτητα (Πρξ 5,9), συχνά σε εσχατολογικές συνάφειες (π.χ. Μκ 13,29. Μτ 24,33. Ιακ 5,9 κ.ά.), β) ως εικόνα της προσέγγισης Θεού και ανθρώπου (π.χ. Αποκ 3,7-8. 20. Πρξ 14,27. 1 Κορ 16,9 κ.ά.), γ) η θύρα οδηγεί στην αιώνια σωτηρία (π.χ. Λκ 13,24. 13,25. Μτ 25,10), δ) συνδέεται με το πρόσωπο του Ιησού, ο οποίος είναι η θύρα των προβάτων, αυτός δηλαδή που προσφέρει τη σωτηρία (Ιω 10,7-9)

-το μοτίβο της θύρας που ανοίγει συνδέεται με αφηγήσεις απελευθέρωσης από τη φυλακή στις Πρξ (5,19.23. 12,6. 16.26). Βλ. επίσης τη σύνδεση της θύρας με το γεγονός της ανάστασης (Μκ 15,46. 16,3. Μτ 27,60).

Τιμητικός τόμος για τον καθ. E.P. Sanders

Κυκλοφορεί ο συλλογικός τόμος προς τιμήν του καθηγητή E.P. Sanders από τις εκδόσεις του Παν/μίου του Notre Dame:

Redefining first-century Jewish and Christian identities : essays in honor of Ed Parish Sanders; edited by Fabian E. Udoh, with Susannah Heschel, Mark Chancey, and Gregory Tatum, Notre Dame, Ind. : University of Notre Dame Press 2008
ISBN 10: 0-268-04453-8
$ 60,00


Περιγραφή εκδοτικού οίκου

Για περίπου 4 δεκαετίες ο E.P. Sanders ήταν ένας από τους επιστήμονες που διαδραμάτισαν καθοριστικό ρόλο στη διαμόρφωση και στον επαναπροσανατολισμό των ακαδημαϊκών συζητήσεων σε τρία διαφορετικά αλλά συγγενή μεταξύ τους πεδία της μελέτης της Κ.Δ.: Ιουδαϊσμός του Δεύτερου Ναού, ο Ιησούς και τα ευαγγέλια, παύλειες σπουδές. Αυτός ο συλλογικός τόμος στον οποίο συμμετέχουν ένας σημαντικός αριθμός των συναδέλφων του και πρώην μαθητών του παρουσιάζει μία αξιόλογη ποικιλία μελετών που αναπτύσσουν περαιτέρω ή απομακρύνονται από την έρευνα που έχει κάνει μέχρι σήμερα ο Sanders. Τόσο υποστηρικές τους όσο και επικριτές τους συμμετέχουν σε αυτόν τον τόμο, καθώς οι συγγραφείς του συζητούν τις νεωτεριστικές θέσεις του Sanders για κεντρικά σημεία των τριών παραπάνω πεδίων.

Στο πρώτο μέρος, που είναι εισαγωγικό, περιλαμβάνεται η αυτοβιογραφία του E. P. Sanders. Στα επόμενα τρία μέρη εξετάζονται οι τρεις γνωστικές περιοχές, στις οποίες ο Sanders με το έργο του συνέβαλε ουσιαστικά. Στο δεύτερο μέρος το αντικείμενο συζήτησης είναι η ιδέα του Sanders για το λεγόμενο “common Judaism.” Στο τρίτο μέρος το θέμα είναι ο ιστορικός Ιησούς και τα ευαγγέλια. Τέλος στο τέταρτο μέρος η συζήτηση περιστρέφεται γύρω από την άποψη του Χριστού ότι η κοινωνία με τον Χριστό κι όχι η δικαίωση από την πίστη είναι το κεντρικό θέμα της σωτηριολογίας του Παύλου. Στο τέλος του τόμου υπάρχει πλήρης εργογραφία του E.P. Sanders.

Περιεχόμενα του τόμου

• D. Moody Smith, Professor Sanders at Duke
• Ed P. Sanders, Comparing Judaism and Christianity : an academic autobiography
• Jouette M. Bassler, The problem of self-definition : what self and whose definition?
• Shaye J. Cohen, Common Judaism in Greek and Latin authors
• Albert I. Baumgarten, Setting the outer limits : temple policy in the centuries prior to destruction
• Cynthia M. Baker, Whose "outer limits"? : historiography for an age of destruction
• Yisra'el Y. Yuval, All Israel have a portion in the world to come
• Martin Goodman, The place of the Sadducees in first-century Judaism
• Eric M. Meyers, Sanders's "common Judaism" and the common Judaism of material culture
• Jürgen Zangenberg, Common Judaism and the multidimensional character of material culture
• Seán Freyne, Jesus in Jewish Galilee
• Peter Richardson, Jewish Galilee : its Hellenization, Romanization, and commercialization
• Adele Reinhartz, Crucifying Caiaphas : Hellenism and the high priesthood in life of Jesus narratives
• Paula Fredriksen,Gospel chronologies, the scene in the temple, and the crucifixion of Jesus
• Stephen Hultgren, The incident at the temple as the occasion for Jesus' death : meeting some objections
• John P. Meier, The historical Jesus and the historical Sabbath
• Craig C. Hill, On the source of Paul's problem with Judaism
• Heikki Räisänen, A controversial Jew and his conflicting convictions : "Paul, the law, and the Jewish people" twenty years after
• Richard B. Hays, What is "real participation in Christ"? : a dialogue with E.P. Sanders on Pauline soteriology
• Stanley K. Stowers, What is "Pauline participation in Christ"?
• John M. Barclay, Grace and the transformation of agency in Christ
• Bibliography of works by E.P. Sanders

Ένας ακόμη βιβλιογραφικός κατάλογος για την Π.Δ.

Από το ιστολόγιο του Jim West πληροφορούμαστε για το θεματολογικό βιβλιογραφικό κατάλογο του Jean Louis SKA, S.J. - Pontificio Istituto Biblico με θέμα του την Π.Δ. Επιμέρους θεματικές του είναι: κανόνας και ερμηνευτική, μεθοδολογία, κριτική κειμένου, ιστορία - γεωγραφία Π.Δ., βιβλιογραφία για επιμέρους βιβλία της Π.Δ., θεολογία, ιστορία του Ισραήλ κτλ. Για να βρεθείτε στη σχετική σελίδα (στα ιταλικά και αγγλικά), πατήστε εδώ.

Πρακτικά συνεδρίου για τη Βαβυλώνια Αιχμαλωσία

Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Brill ένα νέο βιβλίο με τα πρακτικά συνεδρίου της Old Testament Society of South Africa, το οποίο ελαβε χώρα στην Πραιτώρια τον Αύγουστου 2007:

Bob Becking & Dirk Human (εκδ.), Exile and Suffering A Selection of Papers Read at the 50th Anniversary Meeting of the Old Testament Society of South Africa OTWSA/OTSSA, Pretoria August 2007 (Old Testament Studies 50), Brill 2009
ISBN: 978 90 04 17104 6
€ 99.00

Περιγραφή εκδοτικού οίκου
Το συνέδριο, που οργανώθηκε στην 5οη επέτειο της Old Testament Society of South Africa, ήταν αφιερωμένο στη Βαβυλώνια Αιχμαλωσία και στη δοκιμασία. Στον τόμο περιέχονται μία σειρά από εισηγήσεις, οι οποίες διαβάστηκαν στο πλαίσιο αυτού του συνεδρίου. Ορισμένα από τα θέματα ήταν: τι γνωρίζουμε για την Αιχμαλωσία; Μέχρι ποιο σημείο έλαβαν χώρα αυτά τα δεινά; Πώς αντιμετώπισαν οι αρχαίοι Ισραηλίτες αυτήν την καταστροφή; Ήταν αρκετές οι αρχαίες παραδόσεις για να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα της Αιχμαλωσίας; Ή μήπως σε αυτήν την περίοδο δημιουργήθηκαν νέες μορφές "θεολογίας"; Η σπουδαιότητα της Αιχμαλωσίας ως ένα πλαίσιο για την κατανόηση των δεινών μέχρι σήμερα αποτελεί επίσης θέμα των εισηγήσεων.

Περιεχόμενα

• Dirk Human, Preface

Pentateuch

• Gerda de Villiers, Sin, Suffering, Sagacity: Genesis 2-3
• Jurie Le Roux, Suffering and Hope during the Exile
• Matthias Köckert, Suffering from Formlessness: The Ban on Images in Exilic Times

Prophets

• L. Juliana M. Claassens, Interrupting God-language: Rethinking the Image of God as Liberator in Isaiah 42
• Hendrik Bosman, Myth, Metaphor or Memory? The Allusions to Creation and Exodus in Isaiah 51: 9 – 11 as a Theological Response to Suffering during the Exile
• Eric Peels, The Assassination of Gedaliah (Jer. 40:7 - 41:18)
• Raymond de Hoop, Perspective after the Exile: The King, עבדי ‘My Servant’ in Jeremiah – Some Reflections on MT and LXX
• Gert Kwakkel, Exile in Hosea 9:3-6: Where and for What Purpose?
• Klaas Spronk, Perverse Delight: Some Observations on an Unpleasant Theme in the Old Testament
• Eep Talstra, Exile and Pain: A Chapter from the Story of God’s Emotions

Writings

• Bob Becking, Does Exile Equal Suffering? A Fresh Look at Psalm 137
• Yehoshua Gitay, The Poetics of Exile and Suffering: Memory and Perceptions a Cognitive-linguistics study of Lamentations
• Louis Jonker, The Exile as Sabbath Rest: The Chronicler’s Interpretation of the Exile

Ancient Near Eastern and Contextual Perspectives

• Frances Klopper, Lamenting the Loss of Lament, the Language for our Times
• Gerald West, Interpreting ‘the Exile’ in African Biblical Scholarship: An Ideo-theological Dilemma in Post-colonial South Africa

BNTS: πρόσκληση για συμμετοχή στο Σεμινάριο για τις Πράξεις των Αποστόλων

Στο ιστολόγιο του Kar Yom (the homilia of a budding NT scholar) έχει αναρτηθεί η πρόσκληση για συμμετοχή με εισηγήσεις του The Book of Acts Seminar στο πλαίσιο του ετήσιου συνεδρίου της British New Testament Society, το οποίο θα λάβει χώρα στις 3-5.9.2009.
Για να διαβάσετε λεπτομέρειες σχετικά με τη διοργάνωση και τη συμμετοχή, πατήστε εδώ.

Συμπόσιο προς τιμήν του Jörg Jeremias

Η συνάδελφος κ. Ευαγγελία Δάφνη, την οποία ευχαριστούμε, μας έστειλε την ακόλουθη είδηση:

Συμπόσιο προς τιμήν του Jörg Jeremias με αφορμή τα 70α γενέθλιά του.
"Die dunklen Seiten Gottes im Alten Testament"
24 και 25 Απριλίου 2009

Διοργανωτής: Institut für Altes Testament, Fachbereich Evangelische Theologie, Fakultät für Geisteswissenschaften, Universität Hamburg

Πρόγραμμα του συμποσίου

Παρασκευή 24.04.2009

• 16:30h Friedhelm Hartenstein (Universität Hamburg): "Zorn, Reue und Verborgenheit Gottes - Anstösse zum Gespräch mit Jörg Jeremias"
• 17:30h Othmar Keel (Universität Fribourg): "Problematische Erbschaften im Gotteskonzept Israels"

Σάββατο 25.04.2009

• 09:30h Hans-Christoph Schmitt (Universität Erlangen) "Die Erzählung von der Versuchung Abrahams Gen 22,1-19* und ihr literarischer und theologischer Kontext"
• 11:00h Wim A.M. Beuken (Universität Leuven): "Gib es etwa Finsternis vor Gott?"(bChag. 12b) - Auf der Suche nach dunklen Seiten im Gottesbild des Buches Jesaja"
• 14:00h Bernd Janowski (Universität Tübingen) "Der Zorn Gottes - Ein schwieriger Aspekt des alttestamentlichen Gottesbildes"
• 15:30h Thomas Krüger (Universität Zürich): "Gott im Zwielicht - Gedanken zum Buch Hiob"
• 17:00h Schlussrunde

Ένα νέο βιβλίο για το ένδυμα στον αρχαίο κόσμο

Στην ηλεκτρονική σελίδα του BMCR έχει αναρτηθεί βιβλιοκρισία ενός νέου συλλογικού τόμου με θέμα το ένδυμα στον αρχαίο κόσμο. Το θέμα παρουσιάζει ενδιαφέρον και για τον ερμηνευτή. Όσοι επιθυμούν να διαβάσουν τη βιβλιοκρισία, πρέπει να πατήσουν εδώ.

Cynthia S. Colburn, Maura K. Heyn (ed.), Reading a Dynamic Canvas: Adornment in the Ancient Mediterranean World. Newcastle: Cambridge Scholars, 2008.
ISBN 9781847184061.

Πίνακας περιεχομένων

• List of Figures
• List of Tables
• Map of the Aegean and Near East
• Introduction
• Bodily Adornment and Identity, Cynthia S. Colburn and Maura K. Heyn
• Chapter One, Exotica and the Body in the Minoan and Mycenaean Worlds Cynthia S. Colburn
• Chapter Two, The Lady of the Landscape: An Investigation of Aegean Costuming and the Xeste 3 Frescoes Anne P. Chapin
• Chapter Three, Fabric Patterns as Symbols of Status in the Near East and Early Greece Eleanor Guralnick
• Chapter Four, Grave Garb: Archaic and Classical Macedonian Funerary Costume Alexis Q.Castor
• Chapter Five, "Fashioning" Initiates: Dress at the Mysteries Laura Gawlinski
• Chapter Six, Sacerdotal Activities and Parthian Dress in Roman Palmyra Maura K. Heyn
• Chapter Seven, Appearance, Diversity, and Identity in Roman Britain Judith Rosten
• List of Contributors Index

Το νέο τεύχος του Biblical Interpretation

Στο νέο τεύχος του Biblical Interpretation 17:1-2 (2009), που είναι αφιερωμένο στο θέμα της βίας, δημοσιεύονται τα εξής άρθρα:


Alex P. Jassen, "The Dead Sea Scrolls and Violence: Sectarian Formation and Eschatological Imagination", 12-44

Σε αυτό το άρθρο αναλύονται δύο αλληλένδετες αφηγήσεις βίας στα κείμενα της Νεκράς Θάλασσας με βάση κάποια πορίσματα της σύγχρονης κοινωνιολογικής ερμηνείας του φαινομένου της θρησκευτικής βίας (ιδιαίτερα η θεωρία των "ελάχιστων αγαθών") καθώς και κάποιες γενικότερες κοινωνιολογικές προσεγγίσεις για τη σέκτα. Η πρώτη αφήγηση βίας περιστρέφεται γύρω από τις απαρχές της βίαιης κοσμοθεωρίας της κοινότητας, όπως αυτή ενσωματώνεται στις αντιπαραθέσεις της με τους αντιπάλους της. Η πρώιμη γραμματεία της ομάδας αντικατοπτρίζει διαμάχες και την πολεμική της ομάδας, οι οποίες συνδέονται με την αποκλειστική κατανόηση (από μέρους της) του πραγματικού νοήματος των Γραφών, την εφαρμογή του τελετουργικού και λατρευτικού νόμου και την ταυτότητα των εκλεκτών του Θεού. Αυτά τα σημεία γίνονται τα κεντρικά ζητήματα στις ιδεολογικές αντιπαραθέσεις της κοινότητας καθώς εκείνη προσπαθεί να πείσει τους "έξω" για την ορθότητα του δικού της τρόπου ζωής. Παρακολουθώντας την ανάπτυξη αυτών αντιπαραθέσεων στη γραμματεία της κοινότητας ωστόσο ο συγγραφέας καταδεικνύει πώς από αθώα σημεία διαφωνίας καταλήγουν σε κεντρικά θέματα που οδηγούν στην ανάδειξη της βίας ως το κεντρικό θέμα της κοινότητας του Κουμράν. Η θεωρία για "τα ελάχιστα αγαθά" εξηγεί γιατί αυτά ειδικά τα σημεία διαφωνίας οδηγούν στη βία. Η δεύτερη αφήγηση βίας περιλαμβάνει τη συνεχή εμφάνιση αυτών των διαφωνιών μέσα στην εσχατολογική γραμματεία της κοινότητας ως ρητορικό τέχνασμα που νομιμοποιεί τις βίαιες προσδοκίες. Αντίθετα από τις άλλες ομάδες της εποχής του Δεύτερου Ναού (π.χ. Ζηλωτές), για την κοινότητα του Κουμράν η βία έξω από το πλαίσιο της εσχατολογικής μάχης δεν είναι νομιμοποιημένη και πιθανόν δεν είναι δυνατό να υπάρξει. Με την καθυστέρηση της τιμωρίας μέχρι τα έσχατα η κοινότητα αποφορτίζει της δικής της βίαιη κοσμοθεωρία. Η ταυτόχρονη ενσωμάτωση και αποφόρτιση της βίας μπορεί να εξηγηθεί στη συνάφεια της δομής της κοινότητας (που είναι η δομή της σέκτας).

Kimberly B. Stratton, "The Eschatological Arena: Reinscribing Roman Violence in Fantasies of the End Times", 45-76

Οι εσχατολογικές φαντασιώσεις για τη θεία κρίση και ανταπόδοση συνιστούν ένα κοινό χαρακτηριστικό της ιερής γραμματείας και συχνά χρησιμεύουν στο να νομιμοποιήσουν τη βία, τόσο φυσικά όσο και ρητορικά, εναντίον άλλων. Στο άρθρο εξετάζονται οι έμμεσες αναφορές στα ρωμαϊκά θεάματα βίας -τα οποία χρησίμευαν μαζί με τις υπόλοιπες ιμπεριαλιστικές στρατηγικές για να καταδυναστεύουν και να εκφοβίσουν τους υποτελείς πληθυσμούς- σε περιγραφές της τελικής κρίσης. Υποστηρίζεται ότι αυτές οι αναφορές συνιστούν μορφές του αποικιοκρατικού μιμητισμού, όπου με έναν αμφίσημο τρόπο υιοθετούνται ρωμαϊκά σύμβολα εξουσίας για να εξυπηρετηθούν οι δικοί της ιδιαίτεροι σκοποί. Αυτή η διαδικασία δεν είναι ωστόσο ενιαία, αλλά εξυπηρετεί κάθε φορά διαφορετικούς σκοπούς, ακολουθεί διαφορετικές στρατηγικές και βρίσκεται μέσα σε διαφορετικές συνάφειες. Στο άρθρο αναλύονται παραδείγματα τέτοιου μιμητισμού και τίθεται το ερώτημα τι σημασία μπορεί να είχε για τα οράματα της τελικής κρίσης η επαναφορά τέτοιων μεθόδων κυριαρχίας που αυτές οι φαντασιώσεις επιθυμούν τελικά να καταργήσουν. Επιπλέον στο άρθρο εξετάζεται ο ρόλος της ηδονοβλεψίας, η οποία εμφιλοχωρεί σε δημόσιες επιβολές τιμωρίας και οι προεκτάσεις που είχαν οι φαντασιώσεις σχετικά με την εσχατολογική δικαιοσύνη ως θέαμα αίματος για τις θεολογικές αντιλήψεις σχετικά με τη θεϊκή επιτήρηση και το θεϊκό έλεγχο.

Calvin J. Roetzel, "he Language of War (2 Cor. 10:1-6) and the Language of Weakness (2 Cor. 11:21b-13:10)", 77-99

Σε αυτήν τη μελέτη ο συγγρ. ασχολείται με την ευρύτερη συζήτηση για τη θρησκευτική βία επικεντρώνοντας το ενδιαφέρον του στην πολεμική γλώσσα του αποστόλου Παύλου στο 2 Κορ 10,1-6. Εξετάζοντας τη στρατιωτική ρητορική σε αυτήν την περικοπή με τη βοήθεια δύο θεωρητικών μοντέλων, του πειθαρχικού και του απελευθερωτικού, ο συγγρ. θέτει το ερώτημα, εάν οι δεύτερες σκέψεις του Παύλου και η συγνώμη του για την προσβλητική γλώσσα και τις αδέξιες προσπάθειές του να βρει μια εναλλακτική λύση τον οδήγησαν σε αυτήν την εναλλακτική λύση. Υποστηρίζεται ότι η παρωδία των αντιπάλων του Παύλου για τη σωματική του παρουσία ως αδύναμη, δηλαδή γυναικεία, που υιοθετήθηκε κάποτε από τον Παύλο, παρείχε την έμπνευση για το λόγου του μωρού και ένα νέο μοντέλο ανδρικότητας, με άλλα λόγια, της δύναμης, μέσα στην αδυναμία που παρέπεμπε άμεσα στην ανάγνωση των ουλών στην πλάτη του ως την πρώτη επίθεση εναντίον της αποστολικής νομιμότητάς του και εκείνης του ευαγγελίου του. Οι απειλές και ο εκφοβισμός, που παρέμειναν, ωστόσο δείχνουν ότι ο Παύλος ούτε αποκήρυξε τον απειλητικό λόγο ούτε έκανε σκέψεις σχετικά με τις προεκτάσεις που είχε το εμπνευσμένο μοντέλο του μωρού. Αυτό το άφησε στους άλλους που κατέστησαν αυτό το μοντέλο κεντρικό στις μαρτυριολογικές παραδόσεις, οι οποίες ανέτρεψαν την κυρίαρχη ιδεολογία της ανδρικότητας.

Glancy, Jennifer A., "Violence as Sign in the Fourth Gospel", 100-117

Το κατά Ιωάννην συνδυάζει την ιστορία του σώματος του Ιησού με την ιστορία του Ναού. Σύμφωνα με το λόγο του Ιωάννη τομές αυτών των δύο βίαιων ιστοριών υπάρχουν πολλές. Στο τέταρτο ευαγγέλιο η βία που στρέφεται εναντίον του σώματος του Ιησού και ξεδιπλώνεται στην αφήγηση του Πάθους καταλύεται (σε αφηγηματικό επίπεδο) στη βία που ο ίδιος ο Ιησούς εκδηλώνει στον χώρο του ναού. Η πράξη του Ιησού στο Ναό, η χρήση του φραγγελλίου για να εκδιώξει τους συμπατριώτες του Ιουδαίους, είναι ένα είδος συμβολικής επικοινωνίας. Η εμφάνιση του Ιησού στο Ναό με το μαστίγιο στο χέρι λειτουργεί ως μία βίαιη επιφάνεια, μία στιγμή αυτο-αποκάλυψης που ομοιάζει με την αυτοαποκάλυψη στην Κανά. Η κατανόηση του περιστατικού στο Ναό ως σημείο μας οδηγεί στο να αναρωτηθούμε τι ακριβώς αποκαλύπει ο Ιησούς για τον εαυτό του, όταν σηκώνει το μαστίγιο για να καθαρίσει το χώρο που ονομάζει οικία του πατέρα του από ανθρώπους και αγαθά. Όπως υποστηρίζουν οι Roger Friedland και Richard D. Hecht "Η βία είναι μια μορφή επικοινωνίας ... Η συμβολική βία, η βεβήλωση, χρησιμοποιείται από μέλη μίας κοινότητας ... με σκοπό να θέσουν σε κίνηση τις δικές τους κοινότητες, για να καταστήσουν το δικό τους ορισμό της πραγματικότητας ως τον κυρίαρχο ... Βεβηλώνοντας τον ιερό χώρο των άλλων βεβηλώνει κανείς και τους άλλους, τον καθιστά ξένο χωρίς αξιώσεις σε αυτόν τον χώρο". Αποκωδικοποιώντας τη βία και χαρακτηρίζοντάς την ως σημείο το κατά Ιωάννην δεν καταγράφει μόνο την ιστορία της βίας αλλά καθίσταται ένα επεισόδιο σε αυτήν την ιστορία.

Shelly Matthews, "Clemency as Cruelty: Forgiveness and Force in the Dying Prayers of Jesus and Stephen", 118-146

Στο άρθρο διευκρινίζεται η σημασία της συγχώρησης την ώρα της επιθανάτιας προσευχής του Ιησού και του Στεφάνου συγκρίνοντάς τες με ανάλογα κείμενα σε βιβλικές και εξωβιλικές αφηγήσεις διωκόμενων προφητών και δικαίων που ταλαιπωρούνται, στη γραμματεία για τους Μακκαβαίους, στις ηθικές επιταγές για την αγάπη προς του εχθρούς, στη μη ανταπόδοση στις ομιλίες επί του Όρους και Τόπου Πεδινού και στις ρωμαϊκές πραγματείες για την επιείκεια. Αντίθετα προς τη θέση μίας ομάδας σύγχρονων ερμηνευτών, οι οποίοι προσπαθούν να εντάξουν αυτές τις προσευχές μέσα στο πλαίσιο των ιουδαϊκών βιβλικών παραδόσεων με σκοπό να υποστηρίξουν ότι το κατά Λουκάν και οι Πράξεις δεν είναι αντιιουδαϊκές, στο άρθρο υποστηρίζεται ότι οι προσευχές έχουν ως σκοπό να λειτουργήσουν ως ένα σημείο διαφοροποίησης των Ιουδαίων από τους Χριστιανούς. Η συγνώμη σε αυτές τις προσευχές είναι για το Λουκά χαρακτηριστικό των χριστιανών. Είναι εν δυνάμει πιο ριζοσπαστικές από την ηθική διδασκαλία του Ιησού για την αγάπη προς τους εχθρούς και τη μη ανταπόδοση, αφού οι πρώτες αποτελούν πρόκληση για το πλαίσιο της ανταποδοτικής δικαιοσύνης, ενώ η δεύτερη δεν είναι υποχρεωτικό να σημαίνει κάτι τέτοιο. Η απειλή, που εκφράζουν αυτές οι προσευχές για το εκδικητικό πλαίσιο της παγκόσμιας δικαιοσύνης, οδήγησε στο μετριασμό κι ίσως και στην αποσιώπησή τους σε κάποιες περιπτώσεις. Εκείνοι που αποδέχθηκαν αυτές τις προσευχές χωρίς να τις μετριάσουν, όπως ο ίδιος ο Λουκάς, φαίνεται να τις κατανοούσαν αμετάβατα ως μία εξιδανίκευση του ήρωα που κάνει μια τέτοια προσευχή, αλλά χωρίς να έχει επιπτώσεις στα αντικείμενα της προσευχής. Το άρθρο καταλήγει με μία συζήτηση σχετικά με τις ρωμαϊκές πραγματείες περί επιείκειας, η οποία λειτουργεί με ανάλογο τρόπο. Η συνειδητοποίηση της σκληρότητας που εννοείται μέσα στη ρωμαϊκή επιείκεια συμβάλλει στο να κατανοήσει κανείς τα πιθανά βίαια αποτελέσματα της επανάληψης συγκεκριμένων προσευχών συγχώρησης, όπως αυτές που διασώζονται στο κατά Λουκάν και στις Πράξεις.

Beth A. Berkowitz, "Reconsidering the Book and the Sword: A Rhetoric of Passivity in Rabbinic Hermeneutics", 147-176

Το μοτίβο του "βιβλίου και του σπαθιού", όπως αυτό εμφανίζεται στις αφηγήσεις για το μαρτύριο στο Βαβυλωνιακό Ταλμούδ υπαινίσσεται ότι η Τορά και η βία αποκλείουν η μία την άλλη. Στο άρθρο εξετάζεται με ποιους τρόπους το βιβλίο και το σπαθί έχουν μία περιπλοκότερη σχέση μέσα στο Βαβυλωνιακό Ταλμούδ και στις πηγές του από ό,τι αφήνει να εννοηθεί αυτή η αφήγηση. Το ενδιαφέρον του άρθρου επικεντρώνεται στη στάση ερμηνευτικής παθητικότητας, την οποία υιοθετούν οι ραββίνοι νομοθέτες μέσα σε μία ποικιλία νομικών συναφειών, όπου διακυβεύεται η φυσική και κοινωνική ευτυχία του ακροατηρίου τους, συμπεριλαμβανομένων της εκτέλεσης εγκληματιών και των διεκδικήσεων των γυναικών επί των ανδρών τους. Στη μελέτη αντιπαρατίθεται η παρουσίαση του ραββίνου που θρηνεί "Τι να κάνω; Ιδού η Τορά λεει..." με τη δημιουργική ερμηνευτική την οποία στην πραγματικότητα εφαρμόζει. Υποστηρίζεται ότι αυτό το ιδιάζον ύφος το οποίο εμφανίζεται σε διάφορα τανναϊτικά κείμενα και στη συνέχεια περνά και στα Βαβυλωνιακά ταλμουδικά κείμενα, είναι ασυνήθιστο στην αρχαιότητα, καθώς εκφράζει σαφώς την αδυναμία μπροστά στον κανόνα της Γραφής. Προτείνεται ότι μέσα από τη στερεότυπη παρουσίαση των αρχαίων ραββίνων ως ερμηνευτικά παθητικών από τους εκδότες του Βαβυλωνιακού Ταλμούδ τους επιτρέπει να τονίσουν τη δική του εξηγητική και νομική ενεργητικότητας, καθώς μεταμορφώνουν πηγές που έχουν κληρονομήσει. Επίσης εξετάζεται τι μπορεί να αποκαλύψει αυτή η παρουσίαση των ραββίνων κριτών ως ερμηνευτικά παθητικών για τη σύνθετη σχέση μεταξύ της νομικής ερμηνείας, της νομικής εξουσίας και της βίας μέσα στη ραββινική γραμματεία από τα πρώιμα χρόνια μέχρι τα ύστερα κι από την Παλαιστίνη μέχρι τη Βαβυλώνα.

Margaret M. Mitchell, "Christian Martyrdom and the "Dialect of the Holy Scriptures": The Literal, the Allegorical, the Martyrological", 177-206

Στο άρθρο εξετάζεται ένας σεβαστός ακαδημαϊκός και δημοφιλής κοινός τόπος: ότι η ιδεολογία του θρησκευτικού μαρτυρίου στηρίζεται και αντικατοπτρίζει την κατά λέξη και υπερβολικά κατά λέξη ερμηνεία των Γραφών. Μέσα από δύο παραδείγματα από την ύστερη αρχαία χριστιανική γραμματεία, από το έργο Scorpiace του Τερτυλλιανού και την Exhortatio ad martyrium του Ωριγένη η συγγραφέας προσπαθεί να καταδείξει την αδυναμία της διχοτομίας γραμματειακής και αλληγορικής ερμηνείας να συμπεριλάβει και να κατανοήσει τους πολύπλοκους και επινοητικούς τρόπους με τους οποίους "η διάλεκτος των Αγίων Γραφών" (η φράση είναι του Ωριγένη) παρουσιάζεται να μιλά με σαφήνεια και να προτρέπει τους χριστιανούς να αποδεχθούν το μαρτύριο στην περίοδο των διωγμών με την ομολογία τους. Ο αυτοχαρακτηρισμός ή εκείνος των άλλων με τις ετικέτες "κατά γράμμα" και "αλληγορικές" αναγνώσεις είναι πολλές σε αυτά τα κείμενα, δεν περιορίζονται όμως στη μία ή στην άλλη πλευρά. Μέσω τέτοιων "πολεμικών λέξεων", το λεξικό των ερμηνευτικών διεκδικήσεων πιστότηας ή αποστασίας από τις Γραφές επιστρατεύονται από τον Τερτυλλιανό στην Καρχηδόνα και τον Ωριγένη στην Καισάρεια, κατασκευάζονται προσεκτικά απολογητικά και προτρεπτικά επιχειρήματα που υποστηρίζουν τη θέση ότι για τους χριστιανούς "είναι προτιμότερος ένας θρησκευτικός θάνατος παρά μία άθρησκη ζωή".

Boustan, Ra'anan S., "Immolating Emperors: Spectacles of Imperial Suffering and the Making of a Jewish Minority Culture in Late Antiquity", 207-238

Στο άρθρο εντοπίζεται η ιστορική ανάπτυξη της ιδέας της βίαιης ανταπόδοσης μέσα στον ιουδαϊκό πολιτισμό κατά τη διάρκεια της ύστερης αρχαιότητας. Υποστηρίζει ότι μολονότι οι Ιουδαίοι για πολλά χρόνια χρησιμοποίησαν την αντι-ρωμαϊκή ρητορική, τα αντιρωμαϊκά συναισθήματα εντάθηκαν κατά τον 5ο μέχρι και τον 7ο αι. Αυτό ο υψηλό επίπεδο αντιπάθειας απέναντι στο ρωμαϊκό κράτος καθίσταται σαφές σε μια σειρά από κείμενα που παρέχουν τη γραφική παράσταση της βίας εναντίον του Ρωμαίου αυτοκράτορα. Αυτές οι φαντασιώσεις εκδίκησης επαναχρησιμοποίησαν και αντέστρεψαν ιδιαίτερα στοιχεία της Ρωμαϊκής αυτοκρατορικής ιδεολογίας και πρακτικής, ενώ την ίδια στιγμή ενσωμάτωσαν το κυρίαρχο στερεότυπο των Ιουδαίων στις χριστιανικές πηγές του 6ου και κυρίως του 7ου αι. ως βίαιων ταραχοποιών. Ο συγγρ. υποστηρίζει ότι προσπαθώντας να ελέγξουν κατά κάποιον τρόπο τα "συμβολικά όπλα" της θρησκευτικής βίας που υπάρχει στην κοινωνία τους, οι Ιουδαίοι δημιουργοί αυτής της έντονης ανάπτυξης της ανταποδοτικής δικαιοσύνης συνωμότησαν με τους Χριστιανούς "συναδέλφους" τους στην κατασκευή της εικόνας του Ιουδαίου ως μέλους μιας αντιστασιακής και μάλιστα επικίνδυνης θρησκευτικής μειονότητας.

Jan Willem van Henten, "Martyrdom, Jesus' Passion and Barbarism", 239-264

Κείμενα σχετικά με το μαρτύριο διαφωτίζουν τα πολύπλοκα δίκτυα σχέσεων εξουσίας στα οποία συνεισφέρουν τόσο οι μάρτυρες όσο και οι καταπιεστές τους. Στο άρθρο εξετάξεται μία άποψη του συμπλέγματος μαρτύριο-εξουσία που είναι σημαντική για την ανάλυση του φαινομένου των βασανιστηρίων: η αδυναμία επικοινωνίας μεταξύ του μάρτυρα και του καταπιεστή. Ο συγγρ. εφαρμόζει την ιδέα του βαρβαρισμού στις αρχαίες και σύγχρονες παραστάσεις του μαρτυρίου (2 Μακκ 7 και την ταινία Paradise Now) καθώς επίσης και σε αφηγήσεις τις Κ.Δ. για το Πάθος. Ο βαρβαρισμός εμπεριέχει μία διπλή ένταση: φέρει την επίμονη διχοτομική λογική και συντηρεί τις υπάρχουσες σχέσεις εξουστίας. Από την άλλη ο βαρβαρισμός διαταράσσει τις σχέσεις εξουσίας καθώς προϋποθέτει πράξεις παρανοήσης, σύγχυσης, δυσκολίας στην έκφραση κι επομένως καταγράφει και παράγει διαδικασίες που χαρακτηρίζονται ως "discursive slippage, the repetitions and doublings, that the articulation of binaries can never completely close up" (Neilson 1999). Στο άρθρο το ενδιαφέρον επικεντρώνεται στο κυρίαρχο στοιχείο των διαλόγων στις αφηγήσεις μαρτυρίων και του Πάθους, οι οποίοι την ίδια στιγμή είναι μη-διάλογοι. Ο καταπιεστής αποτυγχάνει στο να μεταδώσει τους στόχους του, σαρκάζει τα θύματά του και ασκεί υπερβολική βία. Οι μάρτυρες περιφρονούν τους διώκτες τους, αρνούνται να τους μιλήσουν και τους εξυβρίζουν, απευθύνονται στους διώκτες τους σε μία ξένη γλώσσα και κάποιες φορές τους ανακοινώνουν ότι τους περιμένει φοβερή τιμωρία. Τα βασανιστήρια είναι ένα σημαντικό εργαλείο για τους διώκτες στο παιχνίδι της εξουσίας με τα θύματά τους, αλλά η υπομονή, που δείχνει ο μάρτυρας σε αυτά, φαίνεται να αντιστρέφει τη σχέση εξουσίας μεταξύ τους. Τέλος, η μορφή του μάρτυρα μπορεί να θεωρηθεί βαρβαρική, επειδή το να μνημονεύεται κανείς ως μάρτυρας, αυτό νομιμοποιεί τις πράξεις του ως πρωταγωνιστή και τον /την ανάγει σε ένα επίπεδο, στο οποίο δε μπορεί να δεχθεί κριτική.