Klaus-Peter Adam, "Nocturnal Intrusions and Divine Interventions on Behalf of Judah. David's Wisdom and Saul's Tragedy in 1 Samuel 26", 1-33
Μία σειρά από αφηγήσεις για τον Σαούλ στο 1 Σαμουήλ προέκυψαν κατά τη διαδικασία της εκ νέου συγγραφής της ιστορίας των Ισραήλ και Ιούδα. Το 1 Σαμ 26* και μια σειρά από άλλα επεισόδια (1 Σαμ 10,8. 10,17-27. 13,7α-13α. 14,24-46, τμήματα του 1 Σαμ 9. 1 Σαμ 16,1-13. 16,14-23,17*. 1 Σαμ 28*,31*. 2 Σαμ 1*) παρουσιάζουν τον πρώτο βασιλιά του Ισραήλ ως μία μορφή που φέρει στοιχεία των ηρώων της ελληνικής τραγωδίας. Ειδικότερα τα θέματα και η διαμόρφωση των χαρακτήρων στην ιστορία της νυχτερινής εισβολής του Δαυίδ στο 1 Σαμ 26 βρίσκονται δίπλα-δίπλα με το μετακλασικό δράμα Ρήσος. Το 1 Σαμ 26 κατανοείται λοιπόν ως ένα αφηγηματικό σχόλιο για τη μοίρα του Σαούλ στην προφητική παράδοση. Ο τραγικός ηρωισμός του Σαούλ περιγράφεται με το skl "πράττω ανόητα" 1 Σαμ 26,21β. Επομένως η βασιλική παρωδία στο Εκκλ 1,12-2,26 υπαινίσσεται την ιδέα του Σαούλ ως τραγικού βασιλιά που ενεργεί ανόητα (skl). Αντιπαραβάλλεται προς τον ένδοξο αντίπαλό του Δαυίδ που έχει επιτυχίες σε όλες τις προσπάθειές του (śkl).
Yigal Bloch, "The Prefixed Perfective and the Dating of Early Hebrew Poetry—A Re-Evaluation", 34-70
Ο συγγρ. ασχολείται με τη θεωρία ότι εκείνα τα βιβλικά εβραϊκά κείμενα, τα οποία παρουσιάζουν εκτενή χρήση των ρηματικών τύπων που ανήκουν στην κλίση με το σύντομο πρόθεμα (ΒΔ σημιτική yaqtul) προκειμένου να δηλώσουν καταστάσεις του παρελθόντος χωρίς το σύνδεσμο w-, συντάχθηκαν σε μία πρώιμη εποχή (13ος -10ος αι. π.Χ.). Σημείο αφετηρίας στο άρθρο είναι η θεμελιώδης συζήτηση του David A. Robertson (1972) και υποστηρίζεται ότι είναι αδικαιολόγητη η παράλειψη εκ μέρους του Robertson του μασωριτικού συλλαβισμού και φωνηεντισμού, οι οποίοι συχνά διευκολύνουν τη διάκριση μεταξύ των κλίσεων με σύντομο ή εκτενές πρόθεμα στις κλίσεις ρημάτων των εβραϊκών της Βίβλου. Στη συνέχεια καταδεικνύεται ότι, μολονότι σε αυτά τα βιβλικά ποιήματα, τα οποία θεωρούνται συνήθως πρώιμα, οι ρηματικοί τύποι με σύντομο πρόθεμα χρησιμοποιούνται για να δηλώσουν ολοκληρωμένες πράξεις στο παρελθόν χωρίς το σύνδεσμο w- παρά με αυτόν, η χρήση τέτοιων τύπων με το σύνδεσμο w- (στη σύνταξη wayyiqtol) μαρτυρείται επίσης σε αυτά τα ποιήματα. Από την άλλη, ένα παρόμοιο μοτίβο χρήσης ρηματικών τύπων με σύντομο πρόθεμα για να δηλωθούν ολοκληρωμένες πράξεις στο παρελθόν -συχνότερα χωρίς το σύνδεσμο w- παρά με αυτόν - εμφανίζεται σε δύο ποιητικά κείμενα τα οποία συνήθως χρονολογούνται στον 6ο αι. π.Χ. (ησ 41,1-5. Ψα 44).
Gershon Galil, "Israelite Exiles in Media: A New Look at ND 2443+", 71-79
Στο άρθρο επανεξετάζεται το ND 2443+, ένα νεο-ασσυριακό διοικητικό έγγραφο που βρέθηκε στην Cala στα 1952 και δημοσιεύθηκε για πρώτη φορά από την Barbara Parker το 1961 (Iraq 23, pp. 27-28). Μία νέα μετάφραση αυτού του σημαντικού κειμένου παρουσιάζεται εδώ καθώς και μερικές σημειώσεις και μία συζήτηση της σχέσης μεταξύ του Ισραηλίτη εξόριστου Hilqī-Iāu και της πόλης Sagbat/Bīt-Sagbat στη Μηδία. Το κείμενο θα πρέπει να τοποθετηθεί χρονολογικά στα τελευταία χρόνια του Tiglath-pileser III αφού αναφέρει τον Bēl-Harrān-bēlu-usur, τον nāgir ekalli, που ανέλαβε καθήκοντα γύρω στα 775 π.Χ. και στους Ισραηλίτες Hilqī-Iāu και Gir-Iāu, οι οποίοι μεταφέρθηκαν από τον Ισραήλ στην εξορία μετά την εκστρατεία του 733-732 π.Χ. Υπό το φως της νέας ερμηνείας του ND 2443+ το θέμα των "πόλεων της Μηδίας" (1 Βασ 17,6. 18,14) επανεξετάζεται και προτείνεται ότι το ND 2443+ υποδηλώνει τη μεταφορά των Ισραηλιτών στη Μηδία στα τελευταία χρόνια του Tiglath-pileser III.
John B. Geyer, "Another Look at the Oracles about the Nations in the Hebrew Bible. A Response to A. C. Hagedorn", 80-87
Ο A. C. Hagedorn υποστήριξε ότι οι χρησμοί για τους λαούς στην εβραϊκή Βίβλου ομοιάζουν εκείνους της ελληνικής μαντείας. Θεωρεί ότι και οι δύο έχουν κυρίως πολιτικό χαρακτήρα. Και στις δύο περιπτώσεις η συνάφεια είναι ο πόλεμος. Στον ελληνικό κόσμο υπάρχει στενή σύνδεση του προφήτη / ορώντος με τον χρησμοδοτικό λόγο. Αυτοί οι λόγοι ίσως είναι αυθαίρετοι και ο προφήτης να θεωρηθεί τρελός. Στο άρθρο υποστηρίζεται ότι αυτή η σύγκριση δεν είναι έγκυρη για πολλούς λόγους και κυρίως επειδή οι ελληνικοί χρησμοί λέγονταν σε συγκεκριμένες περιπτώσειςς ενώ οι εβραϊκοί χρησμοί είναι μέρη ενός δομημένου συνόλου είναι λειτουργικής φύσης και έχουν τις ρίζες τους στη λατρεία.
Marjo C.A. Korpel, "Who Is Speaking in Jeremiah 4:19-22? The Contribution of Unit Delimitation to an Old Problem", 88-98
Στο άρθρο εξετάζεται η οριοθέτηση ενοτήτων σε έναν αριθμό αρχαίων χειρογράφων. Η σύγκριση αυτή παρέχει επιπλέον επιχειρήματα υπέρ της θέσης ότι ο ομιλητής στο θρήνο Ιερ 4,19-21 είναι η κυρία Σιών και ότι το Ιερ 4,22 είναι μεταγενέστερη προσθήκη.
B.A. Mastin, "The Inscriptions Written on Plaster at Kuntillet 'Ajrud", 99-115
Μολονότι τα συμπεράσματα παραμένουν σε μεγάλο μέρος υποθετικά, αρκετά είναι γνωστά για τις επιγραφές από το Kuntillet 'Ajrud, οι οποίες ήταν γραμμένες σε ασβεστοκονίαμα, ώστε να μπορούμε να αντιληφθούμε τη σπουδαιότητά τους. Αν το μέρος του κειμένου, το οποίο μπορεί να μελετηθεί στις φωτογραφίες είναι αντιπροσωπευτικό, τότε η γραφή περιλαμβάνει τόσο εβραϊκά όσο και φοινικικά και δηλώνουν μία σχέση με τη Β. Παλαιστίνη ή με μία περιοχή στην οποία εμπορεύονταν οι Φοίνικες. Η άποψη του Meshel ότι η γλώσσα αυτών των επιγραφών είναι η εβραϊκή επιβεβαιώνεται. Ο τρόπος με τον οποίο ένα κείμενο κάνει λόγο για τον Ελ ή το Θεό, δεν είναι σε συμφωνία με ό,τι είναι γνωστό για τις φοινικικές πρακτικές αλλά με τη χρήση στην Π.Δ. Επομένως σε αυτό το κείμενο οι Ελ και Βαάλ δεν είναι οι θεοί των Φοινίκων. Είναι πιθανόν ότι μπορούν να αντληθούν από αυτά τα κείμενα συμπεράσματα για τους άνδρες που ήταν κύριοι της εποχής: κατάγονταν από τη Β. Παλαιστίνη.
John W. Olley, "Ezekiel LXX and Exodus Comparisons", 116-122
Τα Ιεζ 9,1-12 και 20,26 στη μετάφραση των Ο΄ παρουσιάζει σαφέστερη αναφορά με την Έξοδο από αυτήν που διαπιστώνει κανείς στο μασωριτικό κείμενο. Η μετάφραση αντικατοπτρίζει την ύστερη εποχή των Σελευκιδών με καταπιεστικούς ηγεμόνες που επέβαλαν τον συγκρητισμό, μία ερμηνεία που ενισχύεται από το απρόσμενο Aβανα στο 20,29.
Michael Segal, "From Joseph to Daniel: The Literary Development of the Narrative in Daniel 2", 123-149
Οι ερευνητές αναγνώρισαν τη σύνθετη φύση της αφήγησης στο Δανιήλ 2 που την στήριξαν σε συγκεκριμένες αντιφάσεις μέσα στην ιστορία. Παρουσιάζονται επιπλέον μαρτυρίες που υποστηρίζουν αυτήν τη θέση, όπως παραλλαγές στη χρήση θεϊκών ονομάτων σύμφωνα με τη μαρτυρία της αρχαίας ελληνικής έκδοσης. Επιπλέον ο συγγραφέας υποστηρίζει ότι μία ακριβέστερη διάκριση του πηγαίου υλικού μπορεί να γίνει με βάση τη φιλολογική ανάλυση της έκφρασης (στ. 14) και τα ακκαδικά συνώνυμά της. Στο αρχαιότερο στρώμα της ιστορίας παρουσιάζεται ο Δανιήλ ως ο "δεύτερος" Ιωσήφ και υπάρχουν παράλληλα μεταξύ της ιστορίας στο Γέν 41 και στο Δαν 5. Το δευτερογενές τμήμα αναλύεται με τη βοήθεια ενός παραρτήματος με σκοπό να εντοπισθεί η φιλολογική και ιστορική συνάφεια και με έμφαση στη σχέση μεταξύ της περιγραφής του Θεού στο 2,21 και της περιγραφής του Αντιόχου Δ΄ Επιφανούς στο Δαν 7,24-26.
Brent A. Strawn, "kěpîr ' ărāyôt in Judges 14:5", 150-158
Δεδομένα που προκύπτουν από την εβραϊκή Βίβλο (π.χ. Ιεζ 19,19) και ειδικότερα η ζωολογία ρίχνει φως στην παράξενη φράση στο Κρ 14,5: kěpîr ' ărāyôt. Η φράση, η οποία μπορεί να είναι και σύνθετη κατανοείται καλύτερα, αν θεωρηθεί ότι σημαίνει το λιοντάρι της αγέλης που βρίσκεται στην εφηβεία. Αυτό εξηγεί μία σειρά από λεπτομέρειες της αφήγησης, όπως το ότι το λιοντάρι κατοικεί στους αμπελώνες της Timnah και έχει επιθετική συμπεριφορά. επιπλέον εξηγεί την παράδοξη φύση της νίκης του Σαμψών επί ενός τέτοιου λιονταριού.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου