Ένα ενδιαφέρον άρθρο για τη μέτρηση του χρόνου κυρίως στο Βυζάντιο αλλά και κατά τη ρωμαϊκή εποχή δημοσιεύεται στη σημερινή έκδοση της εφημερίδος ΒΗΜΑ. Η αρθρογράφος, Μαρία Θερμού, παρουσιάζει τους διάφορους τρόπους χρονολόγησης, εξηγεί τη σημασία και τη χρήση της έννοιας "ινδικτιών", συζητά το θέμα της πρωτοχρονιάς σε Ανατολή και Δύση και κάνει τις εξής ενδιαφέρουσες παρατηρήσεις όσον αφορά στον τρόπο αντίληψης του χρόνου κατά τα βυζαντινά κυρίως χρόνια:"...από τον 8ο αιώνα οι Βυζαντινοί άρχισαν να χρονολογούν με αφετηρία το έτος κτίσεως του κόσμου. Προσπάθησαν πολύ, έκαναν σύνθετους υπολογισμούς και ύστερα από διάφορες προτάσεις κατέληξαν στο ότι η αρχή του χρόνου έπρεπε να ορισθεί το 5509/8 π.Χ.και ειδικότερα η 21η Μαρτίου, ημερομηνία της εαρινής ισημερίας. Η παλαιότερη μάλιστα επιγραφή που αναφέρεται σε αυτό το σύστημα χρονολόγησης έχει εντοπισθεί στον Παρθενώνα και μιλάει για το έτος 6792 από κτίσεως κόσμου, δηλαδή το 704. Είναι χαρακτηριστικό αυτό που αναφέρει η κυρία Τζιτζίμπαση, ότι δηλαδή οι Βυζαντινοί δεν έζησαν ποτέ τις χρονολογίες-σταθμούς 1000 ή 1500 μ.Χ., απλούστατα διότι ποτέ δεν υπολόγισαν τον χρόνο με αφετηρία τη γέννηση του Ιησού."
Για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο, πατήστε εδώ.
(Παράσταση του μήνα Ιούλιου με τη μορφή νέου άνδρα που κρατά στάχυα και δρεπάνι. Ψηφιδωτό του 5ου αι. μ.Χ. από τη Θεσσαλονίκη)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου