Ludwig Schmidt, "Die Priesterschrift – kein Ende am Sinai!", 481-500
Στη σύγχρονη έρευνα υπάρχει μία συνεχώς αυξανόμενη προτίμηση για τη θέση ότι το αρχικό Ιερατικό κείμενο τελείωσε στο Σινά. Αυτή η θέση δε μπορεί να υποστηριχθεί, όπως καταδεικνύεται στο παρόν άρθρο με την παράθεση ορισμένων παραδειγμάτων. Στο Εξ 6,8 Ρ αναφέρεται η υπόσχεση που δίνεται στη γενιά της Εξόδου για τη Γη: η ιερατική ιστορία των κατασκόπων (Αρ 13εξ.) δείχνει γιατί δεν εκπληρώθηκε αυτή η υπόσχεση στην εποχή της γενιάς της Εξόδου. Η αφήγηση για τον αναβλύζον ύδωρ από το βράχο (Αρ 10,1αα.2-13) περιέχει έναν πυρήνα που προέρχεται από τον Ρ, ο οποίος στη συνέχεια αναπτύχθηκε μετά την τελική αναθεώρηση της Πεντατεύχου και συνδέθηκε τότε με το προ-ιερατικό παράλληλο στο Εξ 17,1β-7. Αυτός ο πυρήνας συνίσταται στην αφήγηση για τα ορτύκια-μάννα (Εξ 16,15*), το πλαίσιο του Ιερατικού Κειμένου για την περιπλάνηση του Ισραήλ στην έρημο, όπου ο Ρ, σε αντίθεση προς την προ-ιερατική αφήγηση, δεν αναφέρει κανένα τοπωνύμιο ή τόπο στρατοπέδευσης στην έρημο πριν ή μετά το Σινά αλλά μόνο διάφορες ερήμους. Αυτός είναι ο λόγος που στην ιστορία του για τους κατασκόπους ο Ρ αντικατέστησε την προ-ιερατική τοποθεσία της Καδίς με την έρημο του Paran, η οποία αναφέρεται μόνο από τον Ρ στις αφηγήσεις για την περιπλάνηση στην έρημο.
Juha Pakkala, "Jeroboam without Bulls", 501-525
Σύμφωνα με το Βιβλίο των Βασιλειών το χειρότερο παράπτωμα του Ισραήλ ήταν η αμαρτία του Ιεροβοάμ (1 Βασ 12,26-33). Αντίθετα με το σημείο αφετηρίας στην προηγούμενη έρευνα, είναι πιθανόν ότι οι ταύροι είναι μεταγενέστερη προσθήκη στο κείμενο. Ο Ιεροβοάμ συνδέθηκε με τους ταύρους μόνο σε ένα ύστερο στάδιο της εξέλιξης αυτών των βιβλίων. Πριν από αυτήν την προσθήκη η αμαρτία του Ιεροβοάμ αναφερόταν μόνο στην κατασκευή ναών στους υψηλούς τόπους. Αν θεωρήσουμε τους ταύρους προσθήκη, τότε τα κίνητρα του συγγρ. της ιστορίας στα 1-2 Βασ γίνονται σαφέστερα. Ενδιαφέρεται πρώτιστα για τη θέση της θυσίας με τη λατρευτική σημασία . Δεν υπάρχουν επομένως πολλοί λόγοι για να υποθέσει κανείς μία πιθανή λατρεία των ταύρων στη Βεθήλ ή στη Δαν. Η όλη ιδέα ίσως είναι ένα μεταγενέστερο φιλολογικό κατασκεύασμα που στόχο είχε να αυξήσει την αμαρτία του Ιεροβοάμ και να εξευτελίσει το ρόλο του ως ιδρυτή της βασιλικής δυναστείας στον Ισραήλ.
Roland Kleger, "Die Struktur der Jesaja-Apokalypse und die Deutung von Jes 26,19", 526-546
Το ζήτημα της προέλευσης, ενότητας, δομής, οπτικής γωνίας και ερμηνείας της λεγόμενης Αποκάλυψης του Ησαΐα (Ησ 24-27) συνεχίζει να είναι ένα θέμα μεγάλης διαφωνίας μεταξύ των ερμηνευτών. Μία ιδιαίτερη πηγή αντιπαράθεσης είναι το θέμα της ανάστασης. Ενώ η πλειονότητα των ερμηνευτών ερμηνεύει το Ησ 26,19 (κάποιοι επίσης και το 25,8α) ως μία έμμεση αναφορά στη σωματική ανάσταση, κάποιοι άλλοι πιστεύουν ότι αυτό το κείμενο είναι περισσότερο μία μεταφορική αναφορά στην εθνική αποκατάσταση του Ισραήλ. Κατά την άποψή μου η ομόκεντρη δομή των διάφορων ενοτήτων ή τμημάτων είναι ένα επιχείρημα για την αρχική ενότητα της Αποκάλυψης του Ησαΐα. Αυτό θα μπορούσε να προσφέρει τη βάση για μία ερμηνεία του crux interpretum Ησ 26,19 με τη βοήθεια της συνολικής συνάφειας. Ρνώ ειδικότερα ο επόμενος στίχος 26,14 και οι ανακοινώσεις στο 26,21 υποστηρίζουν τη θέση για τη σωματική ανάσταση, η εθνική αποκατάσταση φαίνεται μάλλον να υποδηλώνεται από τα 26,10.15-18 και 27,2-13.
Benjamin D. Thomas, "Reevaluating the Influence of Jeremiah 10 upon the Apocryphal Epistle of Jeremiah A Case for the Short Edition", 547-562
Αρκετοί ερμηνευτές έχουν προτείνει ότι το βιβλίο του Ιερεμία κυκλοφόρησε σε δύο τουλάχιστον εκδόσεις κάποια στιγμή. Ένα σημαντικό μέρος της συζήτησης επικεντρώθηκε στο Ιερ 10,1-16, μία πολεμική εναντίον της λατρείας των ψεύτικων ειδώλων. Επιπλέον υπάρχει η συμφωνία ότι η Επιστολή Ιερεμίου στηριζόταν κυρίως στο Ιερ 10. Μέχρι σήμερα η πλειοψηφία των ερμηνευτών είναι πεπεισμένη ότι η Επιστολή Ιερεμίου στηρίζεται κυρίως στο εκτενέστερο κείμενο Ιερ 10. Το βασικότερο επιχείρημα είναι ο ιδιωματισμός στο 10,5α. Η παρούσα μελέτη παρουσιάζει μία συγκριτική μετάφραση του μασωριτικού κειμένου (εκτενέστερο κείμενο), της μετάφρασης των Ο΄ (συντομότερο κείμενο) και της Επιστολής Ιερεμίου για να ορίσει ακριβώς ποιο κείμενο είχε μπροστά του ο συγγρ. της επιστολής. Το συμπέρασμα είναι ότι αυτό ήταν το συντομότερο κείμενο του Ιερ 10. Ανάμεσα στα άλλα επιχειρήματα, ο ιδιωματισμός για το "κοράκι" δε θεωρείται πλέον ως η καλύτερη απόδειξη ότι χρησιμοποιήθηκε το εκτενέστερο κείμενο. Κατά συνέπεια η μελέτη επίσης υποστηρίζει τη θεωρία για τις δύο εκδόσεις.
Rainer Kessler, "Hosea 3 – Entzug oder Hinwendung Gottes?", 563-581
Στην παράδοση της γερμανικής ερμηνείας το Ωσ 3,3β μετη βοήθεια μίας υποθετικής αποκατάστασης κατανοείται συνήθως ως απομάκρυνση του Γιαχβέ. Η πρόταση του J. Wellhausen είναι κλασική: "Κι εγώ δεν θα έρθω σε σένα". Αν η αναμενόμενη απομάκρυνση του Γιαχβέ είναι μόνο παροδική (μία "περίοδος αναμονής"), τότε δημιουργείται το ερώτημα, αν η απόρριψη της πορνείας από τη γυναίκα είναι επίσης απλά παροδική. Από την άλλη πλευρά, αν η απομάκρυνση του Γιαχβέ είναι παρατεταμένη, θα τεθεί το ερώτημα πώς θα γίνει η αλλαγή προς το καλύτερο. Αντίθετα ο συγγρ. του άρθρου κατανοεί ότι το 3,3β αναφέρεται στη χάρη του Θεού. Το Ωσ 3 δεν περιέχει την ιδέα της νομικής τιμωρίας. Μάλλον ο Θεός απομονώνει τον Ισραήλ από όλους τους θεσμούς που τον απομακρύνουν από το Θεό και ταυτόχρονα δείχνει την εύνοιά του προς αυτόν. Αυτό οδηγεί από την πλευρά του Ισραήλ στη μετάνοια και σε μία απαρενόχλητη σχέση με το Θεό. Το Ωσ 3 επομένως συνεχίζει την ανάπτυξη του σκεπτικού στο Ωσ 4-11, περιλαμβάνοντας και το συμπέρασμα του Ωσ 11, το συνδέει με τις μεταφορές της σχέσης στα κεφ. 1-2 κι έτσι δημιουργεί μία κατακλείδα για το κεφ. 1-2, με την οποία περνά στα κεφ. 4-11 και την ίδια στιγμή διαβάζει αυτά τα κεφάλαια υπό το φως της εύνοιας του Γιαχβέ προς τον Ισραήλ.
Elie Assis, "A Disputed Temple (Haggai 2,1–9)", 582-596
Το Αγγ 2,1-9 περιγράφει την απαξιωτική στάση του λαού απέναντι στο νέο Ναό που μόλις έχει αναγερθεί. Αυτή η στάση ήταν τόσο έντονη, ώστε ο λαός αναφερόταν στο νέο Ναό ως ένα "τίποτα". Επειδή το μέγεθος και η αίγλη του κτιρίου ήταν αξιόλογα, είναι δύσκολο να κατανοήσουμε αυτήν την απαξιωτική στάση του λαού προς το Ναό. Στο άρθρο υποστηρίζεται ότι μετά την καταστροφή του Ναού οι άνθρωποι υπέθεσαν ότι ο Θεός τους εγκατέλειψε. Αυτό το συναίσθημα δεν έπαψε να υφίσταται και μετά την επιστροφή στην Σιών. Αυτός ίσως ήταν ο λόγος γιατί οι άνθρωποι πίστευαν ότι δε θα έπρεπε να κτισθεί ένας νέος Ναός κι ότι η ανέγερσή του τώρα δεν είχε καμιά σημασία. Ο Αγγαίος αμφισβητεί αυτήν τη θέση δηλώνοντας με αποφασιστικότητα ότι ο Θεός ήταν μαζί τους κι ότι το πνεύμα του κατοικούσε ανάμεσά τους. Ο λαός επομένως καλείται να συνεχίσει την ανέγερση του Ναού. Οι προσδοκίες τους θα εκπληρωθούν αλλά με ένα διαφορετικό τρόπο. Μόνο μετά την ολοκλήρωση του Ναού θα επιτευχθεί το ύψιστο αγαθό: "Και θα εδραιώσω την ειρήνη σε αυτόν τον τόπο".
Johannes Unsok Ro, "Socio-Economic Context of Post-Exilic Community and Literacy", 597-611
Μία από τις σημαντικότερες μεθόδους ανάλυσης της κοινωνικοοικονομικής διαστρωμάτωσης της μεταιχμαλωσιακής κοινότητας στην Παλαιστίνη είναι η εξέταση του μορφωτικού επιπέδου. Σύμφωνα με τον Ambertz, μεταξύ άλλων, σημαντικά τμήματα των προφητικών και ψαλμικών κειμένων (για παράδειγμα: Μαλ 2,17. 3,5. 3,13-21. Ησ 29,17-24. 56,9-57,21. Ψα 9/10.12.14.35.40.69.70.75.82.109.140) γράφηκαν από μία φτωχή ομάδα που ήθελε να εδραιώσει την ταυτότητά της και να επιτεθεί σε μία ελίτ δυνατών της Ιερουσαλήμ εκείνης της εποχής. Πολλοί σύγχρονοι ερμηνευτές της Π.Δ. υποστηρίζουν την ιδέα μίας "θεολογίας των φτωχών" στον αιχμαλωσιακό και μεταιχμαλωσιακό Ισραήλ. Ο συγγρ. του άρθρου χρησιμοποιεί την κοινωνιολογική θεωρία της "αναπτυγμένης αγροτικής κοινωνίας" και θέτει υπό αμφισβήτηση αυτή τη θέση και υποστηρίζει ότι η "θεολογία των φτωχών" δημιουργήθηκε κυρίως από μία μεσαία τάξη μεταιχμαλωσιακών Ισραηλιτών όπως Λευιτών και Χασιδίμ, κι όχι από μία απένταρη κατώτερη τάξη, όπως αυτή των αγροτών, χωρικών, ποιμένων, χειρωνακτών και τεχνιτών. Ασχολείται επίσης με τις θεολογικές και ηθικές συνέπειες μίας "θεολογίας των φτωχών" για τη μεταμοντέρνα και μεταποικιακή εποχή.
Christopher B. Hays, "Damming Egypt / Damning Egypt: The Paronomasia of skr and the Unity of Isa 19,1–10", 612-616
Το ρήμα στο Ησ 19,4 μπορεί να κατανοηθεί ως "φράσσω /σταματώ" (όπως και η πλειοψηφία των Δ. σημιτικών και ακκαδικών παραδειγμάτων της ρίζας skr). Επομένως ο στίχος θα μπορούσε να μεταφρασθεί "Θα φράξω την Αίγυπτο με το χέρι ενός σκληρού άρχοντα" - ένα μοτίβο γνωστό από τα σύγχρονά του νεο-ασσυριακά κείμενα. Η ιδέα της "απόφραξης της Αιγύπτου" εισάγει το τμήμα για την "κατάρα του Νείλου" στην προφητεία των στ. 5-10, το οποίο βεβαιώνει την ενότητα του συνολικού κειμένου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου