Στο ιστολόγιο του James McGrath Exploring Our Matrix έχει αναρτηθεί η απάντηση του Timo S. Paananen στο άρθρο του Francis Watson για την αυθεντικότητα του παπύρου του Ευαγγελίου της Συζύγου του Ιησού. Ο Paananen υιοθετεί τα μεθοδολογικά εργαλεία και κριτήρια του Watson και τα εφαρμόζει σε έναν πάπυρο εξακριβωμένα γνήσιο για να αποδείξει ότι δεν είναι καθοριστικά για την απόδειξη ή μη της αυθεντικότητας του παπύρου:
Timo S. Paananen, “Another “Fake” Or Just a Problem of Method? What Francis Watson’s Analysis Does to Papyrus Köln 255″
Τα άρθρα του Watson βλ. την ανάρτηση του Mark Goodacre και τη δημοσίευση του ίδιου του Watson στην ιστοσελίδα The Bible and Interpretation.
Eπιπλέον η εφημερίδα του Βατικανού L’Osservatore Romano δημοσίευσε άρθρο στο οποίο εκφράζονται επιφυλάξεις για τη γνησιότητα του παπύρου.
Τα άρθρα του Watson βλ. την ανάρτηση του Mark Goodacre και τη δημοσίευση του ίδιου του Watson στην ιστοσελίδα The Bible and Interpretation.
Eπιπλέον η εφημερίδα του Βατικανού L’Osservatore Romano δημοσίευσε άρθρο στο οποίο εκφράζονται επιφυλάξεις για τη γνησιότητα του παπύρου.
4 σχόλια:
Αν και όπως ο ίδιος ο Paananen αναφέρει, η κριτική του στα επιχειρήματα και τη μεθοδολογία του Watson (στην προσπάθεια του τελευταίου να αποδείξει ότι το GJW είναι απάτη) δεν συνιστά σε καμία περίπτωση τοποθέτηση υπέρ ή κατά της αυθεντικότητας του παπύρου, είναι ωστόσο εμφανές ότι ο τρόπος του κινείται μάλλον στα όρια μιας προσωπικής αντιπαράθεσης με τον Watson. Το παράδειγμα του P.Koeln 255 και η αποσπασματική του μελέτη (το παράδειγμα δηλ. που επικαλείται) δεν συνιστούν, νομίζω, καλό παράδειγμα, δεδομένου ότι από την ανακάλυψη και πρώτη έκδοση του P.Koeln 255 από τον M.Gronenwald μόλις το 1987, αυτός συνδέθηκε άμεσα, χάρη στην παρατηρικότητα του τελευταίου, με τον P.Egerton 2, τόσο σε επίπεδο (καταρχάς) γραφικής ύλης (ομοιότητα του παπύρου, βλ. ταύτιση ινών των σπαραγμάτων κ.λπ., μελάνη, γραφή), όσο επίσης ύφους και περιεχομένου. Ως εκ τούτου τα όσα αναφέρει για τη μέθοδο του Watson o Paananen δεν στέκουν, διότι το μεν GJW αποτελεί ένα ανεξάρτητο σπάραγμα, ο δε P.Koeln 255 σπάραγμα που σχετίζεται άμεσα με άλλο χειρόγραφο, τον P.Egerton2 (ουσιαστικά πρόκειται για το ίδιο), βάσει του περιεχομένου του οποίου το ζήτημα της αυθεντικότητάς του θεωρείτο ήδη λελυμένο στα χρόνια που μεσολάβησαν από το 1935, όταν και πρωτο-εξεδόθη από τους Idris Bell και Skeat. H επιμέρους μελέτη του P.Koeln δηλαδή προϋπέθετε όλα όσα γνωρίζαμε ήδη για τον P.Egerton ως προς την αυθεντικότητά του, τη σχέση του με τα Κανονικά Ευαγγέλια και την ιστορικότητα των πληροφοριών που διασώζει. Η αλήθεια είναι ότι χώρος εδώ είναι περιορισμένος, αλλά νομίζω ότι έχω γίνει κατανοητός....
Ευχαριστώ πολύ για τις παρατηρήσεις σας. Είναι γεγονός ότι ο Paananen δεν τοποθετείται υπέρ της αυθεντικότητας του GJW, κάτι που κατά τη γνώμη μου συνιστά τίμια επιστημονική στάση, δεδομένου ότι δεν έχει ολοκληρωθεί η εξέταση του παπύρου και πολλά ερωτήματα σχετικά με τη συνάφεια και την προέλευσή του παραμένουν ανοικτά. Τώρα όσα γράφετε περί προσωπικής αντιπαράθεσης του Paananen με τον Watson, δεν τα γνωρίζω και δεν νομίζω ότι συνάγονται με βεβαιότητα από το κείμενο του συγγραφέα. Είναι αναμενόμενο οι επιστήμονες να διαφωνούν, αλλά αυτό δε συνιστά προσωπική επίθεση. Αλλά κι αν ακόμη αυτό συνέβαινε, δε νομίζω ότι θα έπρεπε να μας απασχολήσει ιδιαίτερα. Αυτό που θα πρέπει να μας απασχολεί σε κάθε περίπτωση είναι αν το σκεπτικό του ερευνητή είναι σωστό κι αν είναι συνεπής με τη μεθοδολογία του. Στην προκειμένη περίπτωση τη μεθοδολογία την όρισε ο Watson κι ο Paananen την εφήρμοσε σε ένα άλλο κείμενο. Ο δεύτερος ξεκάθαρα διευκρινίζει στην τρίτη σελίδα του κειμένου του όλα όσα κι εσείς επισημαίνετε: την εξάρτηση του P.Köln 255 από τον P. Egerton 2 κι ό,τι μπορεί αυτό να σημαίνει για την αυθεντικότητά του. Εξηγεί μάλιστα ότι παίρνει ένα τέτοιο κείμενο, επειδή ακριβώς γνωρίζουμε ότι είναι αυθεντικό, είμαστε επομένως - και σε αυτό είναι εξαιρετικά τίμιος - προδιατεθειμένοι απέναντι σε αυτό. Θα πρέπει, όμως, να είμαστε το ίδιο τίμιοι απέναντι και στο GJW: η πρώτη αντίδραση -όχι αδικαιολόγητη βέβαια εξαιτίας του ιδιαίτερου περιεχομένου του, της αποσπασματικότητάς του και του μυστηρίου που καλύπτει ακόμη την προέλευσή του - είναι ότι αυτός ο πάπυρος είναι μη αυθεντικός. Ουσιαστικά και οι δύο εφαρμογές της μεθοδολογίας ξεκινούν με προϋποθέσεις και, αν καταλαβαίνω καλά τον Paananen, αυτό ήταν εκείνο που ήθελε να υπογραμμίσει. Ότι δηλαδή μία τέτοια μεθοδολογία και ανάλυση που στηρίζεται στο κείμενο και μόνο σε αυτό ίσως δεν είναι αρκετή να μας οδηγήσει σε ασφαλή συμπεράσματα γιατί πολλές φορές επηρεάζεται από αυτό που προϋποθέτουμε ξεκινώντας την ανάλυση. Προσωπικά θεωρώ ότι θα έπρεπε να γίνει χρονολόγηση της μελάνης, να διερευνηθεί η προέλευση κι ίσως -αν είναι εφικτό - κι η συνάφεια αυτού του νέου σπαράγματος και στη συνέχεια θα μπορούσαμε να χρησιμοποιήσουμε ως επιπλέον εργαλείο την ανάλυση του κειμένου. Η διαφορά με το Μυστικό Κατά Μάρκον, με το οποίο συγκρίνει το GJW o Watson, είναι ότι εδώ έχουμε στη διάθεσή μας τον ίδιο τον πάπυρο κι όχι αντίγραφά του κι επομένως μπορούμε να τον υποβάλλουμε στις αναγκαίες αναλύσεις και εξετάσεις.
Να διευκρινίσω ότι δεν γνωρίζω τίποτε περί προσωπικής αντιπαράθεσης μεταξύ των δύο ερευνητών, απλά ότι το ύφος του Paananen το κάνει να μοιάζει λίγο, και συμφωνώ ότι θα πρέπει να μας αφήσει αδιάφορους. Ωστόσο, νομίζω ότι πριν απ᾽ όλα όσα γράφονται, θα έπρεπε να έχουν προηγηθεί όλα τα προκαταρκτικά στάδια μελέτης του εν λόγω παπύρινου σπαράγματος (βλ. χρονολόγηση μελάνης κ.λπ.), ώστε να έχουμε περισσότερα δεδομένα στα χέρια μας... Φοβάμαι ότι έχει δημιουργηθεί πάρα πολλή φασαρία χωρίς να έχουμε στα χέρια μας κάτι πολύ απτό...
Θα συμφωνήσω με την παρατήρησή σας ότι έγινε πολύς θόρυβος για το συγκεκριμένο σπάραγμα, ενώ παραμένουν αναπάντητα ακόμη αρκετά ερωτήματα. Θα πρέπει ωστόσο να διακρίνουμε μεταξύ της επιστημονικής ανακοίνωσης και της κάλυψης που έτυχε από τα ΜΜΕ. Όσον αφορά στην πρώτη, ακόμη κι οι επικριτές, αναγνωρίζουν το υψηλό επιστημονικό επίπεδο και την προσοχή με την οποία η Karin King παρουσίασε το νέο εύρημα. Ο αναγνώστης του κειμένου της νομίζω ότι θα συμφωνήσει ότι η γνωστή καθηγήτρια του Harvard κι εξαιρετικά προσεκτική είναι και ενδελεχής στην παρουσίασή της. Αντίθετα τα ΜΜΕ φημίζονται για την διάθεση δημιουργίας εντυπώσεων εις βάρος της επιστημονικής ακρίβειας και χωρίς καμιά εις βάθος μελέτη. Τέλος, κατά τη γνώμη μου πάντα, το γεγονός ότι δε διαθέτουμε στοιχεία για την προέλευση ή τη συνάφεια του παπύρου, δε μπορεί a priori να αποτελέσει απόδειξη ότι δεν είναι αυθεντικός.Επομένως δε θα συμφωνούσα ότι δεν έχουμε κάτι πολύ απτό στα χέριά μας. Απλά η μαρτυρία που διαθέτουμε στα χέριά μας θα πρέπει να μελετηθεί σε βάθος και να αναλυθεί προσεκτικά πέρα από τις ιδεολογικές προϋποθέσεις του καθενός. Έως να γίνει αυτό (και δε σας κρύβω ότι περιμένω με ενδιαφέρον την όποια αντίδραση της King) η μαρτυρία, που έχουμε στα χέριά μας, θα πρέπει να συνεχίσει να γίνεται αντικείμενο ακαδημαϊκής συζήτησης και να αντιμετωπίζεται ως αυτό που είναι: μια ενδιαφέρουσα μαρτυρία για τον αρχέγονο Χριστιανισμό που χρήζει περαιτέρω διερεύνησης και μελέτης.
Δημοσίευση σχολίου