Στο τρέχον τεύχος του περιοδικού Horizons in Biblical Theology33:1 (2011) δημοσιεύονται τα εξής άρθρα:
Kathryn Greene-McCreight, "Particularities and Universalities", 3-8
Markus Bockmuehl, "The Trouble with the Inclusive Jesus", 9-23
Στη μακρά συζήτηση, όσον αφορά στην ερμηνεία του Ιησού είτε από τη σκοπιά της περιεκτικότητας είτε από εκείνη της ιδιαιτερότητας, παρατηρείται κατά τα τελευταία χρόνια η ανάπτυξη της ιδέας ότι το ευαγγέλιό του ήταν πολύ πρωτοποριακό για την εποχή του κι ότι εναρμονίζεται με τη σύγχρονη σε εμάς ιδέα της "περιχώρησης". Στην παρούσα μελέτη ο συγγραφέας αποπειράται να εντάξει αυτόν τον "περιχωρητικό Ιησού" μέσα στις καινοδιαθηκικές σπουδές μέσα από τρεις οπτικές: (1) τη σύγχρονη έρευνα για την "περιχωρητική" ηθική του Ιησού, (2) την κριτική της καινοδιαθηκικής έρευνας από τον Jacob Neusner, όσον αφορά στην ιουδαϊκή αποκλειστικότητα και τη χριστιανική οικουμενικότητα και (3) την πρόσληψη της σύγχρονης συζήτησης της ερμηνείας από τον Joachim Jeremias του τρόπου που ο Ιησούς αντιμετωπίζει τους εθνικούς. Με βάση τις καινοδιαθηκικές μαρτυρίες ο Ιησούς ήταν τόσο "περιχωρητικός" όσο και "αποκλειστικός" στη θεολογία του και στην πράξη. Ο συγγραφέας τοποθετεί το όλο πρόβλημα μέσα στην ευρύτερη κατανόηση της βιβλικής θεώρησης της εκλογής και θεωρεί ότι η ισραηλιτική αποκλειστικότητα του Ιησού ήταν ουσιαστικής σημασίας στο κήρυγμά του τόσο προς τον Ισραήλ όσο και προς τα έθνη.
Joel N. Lohr, "Taming the Untamable: Christian Attempts to Make Israels Election Universal", 24-33
Σε αυτή τη μελέτη ο συγγραφέας υποστηρίζει ότι οι σύγχρονοι τρόποι κατανόησης της αποκλειστικότητας επηρέασαν κατά πολύ τις σύγχρονες ερμηνείες της Παλαιάς και της Καινής Διαθήκης. Αυτό, θεωρεί ο συγγραφέας καθίσταται ιδιαίτερα σαφές, όταν κανείς μελετά το θέμα της εκλογής του Ισραήλ. Μέσα από την εξέταση των θεολογικών ερμηνειών που δίνουν δύο ευαγγελικαλικοί χριστιανοί υπομνηματιστές στο Δευτερονόμιο, ο Christopher Wright και Gordon McConville, ο συγγραφέας υποστηρίζει ότι ο καθένας από αυτούς, σε διαφορετικό βαθμό, διαβάζει αυθαίρετα μέσα στο Δευτερονόμιο ένα οικουμενικό πνεύμα, το οποίο εξυπηρετεί τη χριστιανική θεολογία. Ο συγγραφέας υποστηρίζει ότι η καλύτερη προσέγγιση είναι να γίνει αποδεκτός ο αποκλειστικός χαρακτήρας του Δευτερονομίου (και της Π.Δ. γενικά) και να αναγνωρισθεί πως, μολονότι υπάρχει μία γενικά οικουμενική τάση στη Βίβλο, αυτή δε μπορεί να αναδειχθεί μέσα από μία στρατευμένη ανάγνωση του Δευτερονομίου ή εις βάρος της αδιαμφισβήτητης και μόνιμης εκλογής του Ισραήλ.
Joel S. Kaminsky, "Election Theology and the Problem of Universalism", 34-44
Σε αυτήν τη μελέτη ασκείται κριτική στη γενική θέση που υιοθετείται ότι ο οικουμενισμός είναι πάντοτε προοδευτικός ενώ η τάση αποκλειστικότητας πάντοτε συντηρητική κι ότι η Βίβλος μέσα στην πορεία της ιστορίας μετακινείται από μία σκληρή τάση αποκλειστικότητας σε έναν ανεκτικό οικουμενισμό. Ο συγγραφέας υποστηρίζει ότι η χρήση αυτού του σύγχρονου δίπολου πολλές φορές δημιουργεί εμπόδια στην κατανόηση του βιβλικού κειμένου μέσα στη συνάφειά του. Καταλήγει ότι η βιβλική θεολογία της εκλογής παρέχει τη μαρτυρία ότι ο οικουμενισμός δεν προέκυψε από την υποχώρηση της αυτοσυνειδησίας του Ισραήλ όσον αφορά στην ταυτότητά του ως εκλεκτού λαού του Θεού, αλλά μάλλον μέσα από τη σταδιακή συνειδητοποίηση εκ μέρους του της σημασίας και σπουδαιότητας αυτής της εκλογής.
J. Ross Wagner, "Baptism Into Christ Jesus and the Question of Universalism in Paul', 45-61
Ο συγγραφέας αξιοποιεί τους περιστασιακούς θεολογικούς σχολιασμούς του Παύλου, όσον αφορά στη συγκεκριμένη πρακτική του βαπτίσματος, ως αφετηρία για να θέσει το ερώτημα του οικουμενικού χαρακτήρα της σκέψης του αποστόλου. Για το σκοπό αυτό εξετάζει τις σχετικές περικοπές από τις 1 Κορ, Γαλ, Ρωμ και Κολ. Σε αυτά τα κείμενα ο Παύλος με διάφορους τρόπους παρουσιάζει τη σωτηρία ως την ένταξη στο "σώμα του Χριστού", στο "σπέρμα Αβραάμ", στα "παιδιά του Θεού" ή ως "τη νέα ανθρωπότητα" της οποίας εκπρόσωπος είναι ο Χριστός, ο δεύτερος Αδάμ. Παρά τις διαφορετικές μεταφορές είναι σαφές ότι σε κάθε περίπτωση η μοναδική ταυτότητα ως ανθρώπου του Ιησού Χριστού είναι εκείνη που καθορίζει τη συλλογική ταυτότητα της λυτρωμένης ανθρωπότητας. Ακριβώς και μόνο μέσα από την ένωση με εκείνον μπορούν οι άνθρωποι να καταστούν "ένα". Η μελέτη καταλήγει συζητώντας τις συνέπειες που έχει η χριστολογικά στηριζόμενη ανθρωπολογία του Παύλου για το ζήτημα της οικουμενικής σωτηρίας και για την ιδέα της συνεχούς εκλογής του Ισραήλ ως περιούσιου λαού του Θεού.
Benjamin Mangrum, "Bringing Fullness to Naomi: Centripetal Nationalism in The Book of Ruth", 62-81
Πολλές ερμηνείες του βιβλίου της Ρουθ διαβάζουν τη σχέση μεταξύ της Ιουδαίας γυναίκας και της Μωαβίτισσας νύφης της ως μία έκφραση της περιχωρητικής τάσης που εκδηλώνεται ως μία προσπάθεια του Ισραήλ να ορίσει τον εαυτό του. Σύμφωνα με αυτήν την άποψη ο ξένος γίνεται αποδεκτός στη διαθήκη του λαού του Θεού κι αυτό καθιστά σαφείς τους πολυεθνικούς ορίζοντες του Ισραήλ και το ενδιαφέρον του Γιαχβέ για όλην την οικουμένη. Ο συγγραφέας ωστόσο υποστηρίζει ότι πίσω από τη σχετική ιστορία κρύβεται ένα ιδεολογικό υπόβαθρο σύμφωνα με το οποίο τα έθνη, τα οποία εδώ εκπροσωπούνται από την Ρουθ, είναι το μέσο δοξασμού του Ισραήλ - μία ιδεολογική τοποθέτηση την οποία εντοπίζει ο συγγραφέας μέσα από μία λογοτεχνική ανάγνωση της αφήγησης. Αυτή η ανάγνωση έχει σημαντικές επιπτώσεις στην κατανόηση του Sitz im Leben του βιβλίου. Ειδικότερα ο συγγραφέας του παρόντος άρθρου εστιάζει το ενδιαφέρον του σε δύο επεισόδια στην αφήγηση, 3, 14-18 και 4, 13-17, και αναδεικνύει την υποφώσκουσα κεντρομόλο ιδεολογία η οποία προσδοκά την αποκατάσταση και το δοξασμό του Ιούδα μέσα από τα δώρα (ή το "πλήρωμα") που θα προσκομίσουν τα έθνη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου