Bird, Michael F., "Textual Criticism and the Historical Jesus", 133-156
Ο συγγραφέας υποστηρίζει ότι η έρευνα για τον ιστορικό Ιησού θa πρέπει να δώσει μεγαλύτερη βαρύτητα στην κριτική του κειμένου και στη μελέτη των αρχαίων χριστιανικών χειρογράφων. Η κριτική των κειμένων μπορεί να συμβάλει στην έρευνα με τρεις τρόπους: να καταδείξει α) την ακεραιότητα του κειμένου της Κ.Δ., β) τη σημασία των αγράφων και γ) τη συνεισφορά της κριτικής του κειμένου σε ιστορικά ζητήματα της ζωής του Ιησού.
Byrskog, Samuel, "The Eyewitnesses as Interpreters of the Past: Reflections on Richard Bauckham's, Jesus and the Eyewitnesses", 157-168
Ο Bauckham με τη μελέτη του Jesus and the Eyewitnesses συνέβαλε αποφασιστικά στη συζήτηση για το ρόλο των αυτοπτών μαρτύρων στον αρχέγονο Χριστιανισμό και υπογράμμισε την ιστορική και θεολογική του σημασία. Όπως παλαιότερα αμφισβήτησε την κριτική των μορφών με τη μη-κριτική αναφορά της στις κοινότητες των ευαγγελίων, τώρα αμφισβητεί την ύπαρξη δημιουργικών ομάδων, οι οποίες καθορίζονται από απρόσωπους νόμους σχετικούς με τον τρόπο που γεννιέται και αναπτύσσεται η παράδοση. Ο συγγραφέας του παρόντος άρθρου θέτει με τη σειρά του υπό αμφισβήτηση τη βεβαιότητα με την οποία ο Bauckham χρησιμοποιεί τα ονόματα, που αναφέρονται στα ευαγγέλια, και ζητά διευκρινίσεις για την ακριβή σχέση μεταξύ των αυτοπτών μαρτύρων και της ιστορίας καθώς και για τη φύση των αναμνήσεών τους. Επίσης παρουσιάζειτο ρητορικό χαρακτήρα του κατά Μάρκον ως παράδειγμα του τρόπου που ερμηνεύονται γεγονότα του παρελθόντος και απέκτησαν ένα ρητορικό και αφηγηματικό χαρακτήρα και θέτει το ερώτημα για τον τρόπο με τον οποίο οι αυτόπτες μάρτυρες μπορεί να συνέχισαν να ασκούν επιρροή, όταν δεν υπήρχαν πια στις χριστιανικές κοινότητες που μετέφεραν τα γεγονότα.
Catchpole, David, "On Proving Too Much: Critical Hesitations about Richard Bauckham's Jesus and the Eyewitnesses", 169-181
To βιβλίο του Bauckham υπήρξε σημαντικό από πολλές απόψεις, προϋποθέτει όμως μία a priori προσέγγιση των παραδόσεων των ευαγγελίων, η οποία ωστόσο αντιμετωπίζει δυσκολίες με τα φαινόμενα του κειμένου, τα οποία θέτουν τη βάση για μια a posteriori προσέγγιση. Ο συγγραφέας εξετάζει επιμέρους παραδείγματα από το εν λόγω βιβλίο και τονίζει την ανάγκη για μία πιο κριτική και πιο προσανατολισμένη στην ιστορία της παράδοσης αντιμετώπιση.
Marshall, Howard I., "A New Consensus on Oral Tradition? A Review of Richard Bauckham's Jesus and the Eyewitnesses", 182-193
Ο συγγραφέας εξετάζει την πρόταση του Bauckham για τους αυτόπτες μάρτυρες με βάση την άποψη του D.E. Nineham. Η ανάγκη να παρουσιασθεί με περισσότερο κατανοητό τρόπο το υλικό των συνοπτικών καλύπτεται εν μέρει από τη λεπτομερή συμπληρωματική δουλειά του J. Dunn. Χρειαζόμαστε κάτι παρόμοιο και για τον Ιωάννη για να μπορέσουμε να δούμε, εάν πραγματικά ο Bauckham έκανε καλύτερη δουλειά με το κείμενο από ό,τι ο A.T. Lincoln. Ο συγγραφέας του άρθρου γενικά υποστηρίζει ότι ο Bauckham έκανε πολύ καλή δουλειά και παρουσίασε με σαφήνεια τον τρόπο με τον οποίο οι αυτόπτες μάρτυρες είχαν έλεγχο του υλικού που καταγράφηκε στα ευαγγέλια.
Patterson, Stephen J., "Can You Trust a Gospel? A Review of Richard Bauckham's Jesus and the Eyewitnesses", 194-210
Ο συγγραφέας του άρθρου διατυπώνει αμφιβολίες για τη θέση του Bauckham ότι τα ευαγγέλια είναι η καταγραφή της μαρτυρίας των αυτοπτών μαρτύρων. Αν δεχθούμε την υπόθεση των δύο πηγών, όπως κάνει ο Bauckham, o συγγρ. εκτιμά ότι δεν υπάρχει λόγος να συζητήσουμε για το Ματθαίο και το Λουκά: και οι δύο χρησιμοποιούν πηγές, που δεν είναι αυτόπτες μάρτυρες αλλά γραπτές πηγές. Εκφράζει επίσης αμφιβολίες για την περίπτωση του Μάρκου και του Ιωάννη. Η αναφορά των ονομάτων στη συνοπτική παράδοση, το οποίο ο Bauckham θεωρεί ότι είναι απόδειξη της θεωρίας του, δε δίνει ικανοποιητική απάντηση στο ερώτημα. Επίσης η θεωρία της inclusio της μαρτυρίας των αυτοπτών καταρρίπτεται γιατί αυτοί οι μάρτυρες (Πέτρος για το Μκ και ο αγαπημένος μαθητής για το Ιω) δεν είναι παρόντες στα γεγονότα-κλειδιά που αφηγούνται. Και η μετάθεση από τον πληθ. στις φωνές στο γ΄ ενικού θα ήταν πειστικότερη, αν τα ευαγγέλια χρησιμοποιούσαν με συνέπεια το α΄ πρόσωπο ενικού ή πληθ. Η υιοθέτηση από τον Bauckham του μοντέλου του Gerhardsson για την ύπαρξη μίας σχολής της Ιερουσαλήμ, όπου ο Παύλος έμαθε να απομνημονεύει τις παραδόσεις του Ιησού, δε λύνει τα προβλήματα.
Weeden Sr., Theodore J., "Polemics as a Case for Dissent: A Response to Richard Bauckham's Jesus and the Eyewitnesses", 211-224
Ο συγγραφέας παρουσιάζει εδώ στοιχεία ενάντια στη θέση του Bauckham ότι τα ευαγγέλια στηρίζονται στη μαρτυρία αυτοπτών μαρτύρων. Υποστηρίζει στηριζόμενος στην προηγούμενη δουλειά των Loveday Alexander και Joseph Tyson ότι ο πρόλογος του Λκ είναι αντιμαρκιωνιτική προσθήκη του 2ου αι. μ.Χ. Στην περίπτωση του Μκ ο συγγρ. υποστηρίζει ότι ο συγγρ. του ευαγγελίου έκτισε τη διήγησή του για το Πάθος με στοιχεία από την ιστορία του Δαυίδ και του Ιωσήφ.
Bauckham, Richard, "In Response to My Respondents: Jesus and the Eyewitnesses in Review", 225-253
O R. Bauckham απαντά στις κριτικές παρατηρήσεις των παραπάνω άρθρων. Θέματα, τα οποία συζητά: η παρουσία ονομάτων ως ενδείξεις ύπαρξης αυτοπτών μαρτύρων, παραλλαγές μεταξύ των ευαγγελίων, η ταυτότητα του ηγαπημένου μαθητή στο Ιω, μοντέλα προφορικής παράδοσης, το Μκ ως ευαγγέλιο που στηρίζεται στην παράδοση του Πέτρου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου