Στο τρέχον τεύχος του NTS / In the current issue of NTS

Στο τρέχον τεύχος του περιοδικού New Testament Studies 58:3 (2012) δημοσιεύονται τα εξής άρθρα:

Luc Devillers, "e prologue du quatrième évangile, clé de voûte de la littérature johannique", 317-330 

Όπως κι ο τελευταίος στίχος του (Λκ 1, 18) ο πρόλογος του κατά Ιωάννην έχει διπλή σημασία: χριστολογική και σωτηριολογική. Η χριστολογική συνδέεται κυρίως με τα Ιω 1-20, η σωτηριολογική με το Ιω 21 και τα δύο συνδέονται με την Α΄ Ιω. Πραγματικά, ενώ ο Πρόλογος έχει άμεση σχέση και καθορίζει την αφήγηση του ευαγγελίου και τον επίλογο, λειτουργεί όμως κι ως μία εκ νέου ανάγνωση της Α΄ Ιω. Ανακεφαλαιώνει την υπόσχεση του Ιησού να οδηγήσει τους πιστούς του "εκεί που εκείνος είναι" - δηλ. "στους κόλπους του πατέρα του" (Ιω 1, 18 // Ιω 12, 26. 14, 2-3.6. 17, 24) καθώς επίσης και τη διαβεβαίωση της επιστολής για τα παιδιά του Θεού (Ιω 1, 12 // Α΄ Ιω 3, 1-2). Προσθέτοντας έναν πρόλογο κι έναν επίλογο ο τελευταίος αναθεωρητής του Ιω δημιούργησε μία τεράστια  μετα-ιστορική γέφυρα ενώνοντας όλο το  θεϊκό σχέδιο, από το άλφα της δημιουργίας ( ἐν ἀρχῇ, Ιω 1, 1–2) μέχρι το Ωμέγα της εσχατολογικής επανόδου του Αναστημένου (ἕως ἔρχομαι, Ιω 21, 22. 23. Πρβλ. την παρουσία στο Α΄ Ιω 2, 28). Ο πρόλογος είναι, επομένως, το κλειδί ανάγνωσης της Ιωάννειας γραμματείας. 

Jeffrey A. D. Weima, "‘Peace and Security’ (1 Thess 5.3): Prophetic Warning or Political Propaganda?", 351-359 
Η φράση "ειρήνη και ασφάλεια" στο Α΄ Θεσσ 5, 3 παραδοσιακά κατανοείται ως ένας απόηχος των παλαιοδιαθηκικών προειδοποιήσεων (Ιερ 6, 14. Ιεζ 13, 10. Μιχ 3, 5) εναντίον των ψεύτικων υποσχέσεων για ειρήνη. Υπάρχουν ωστόσο ισχυρότερες μαρτυρίες που οδηγούν στο συμπέρασμα ότι ο απόστολος χρησιμοποιεί ένα δημοφιλές θέμα του μηχανισμού της ρωμαϊκής προπαγάνδας. Οι Ρωμαίοι με έμφαση αυτοπροβάλλονταν μέσα από διάφορα δημόσια μέσα επικοινωνίας ως εκείνοι που παρείχαν όχι μόνο την ειρήνη αλλά και την ασφάλεια κι έτσι αυτό αποτελεί πιο κοντινό παράλληλο στη δήλωση του Παύλου στο 5, 3 από ό,τι η Π.Δ. Στην παρούσα μελέτη εξετάζονται τεσσάρων ειδών μαρτυρίες - νομισματικές, αρχαιολογικές (κτίρια), επιγραφικές και φιλολογικές - προκειμένου να καταστεί εμφανές ότι η φράση "ειρήνη και ασφάλεια" εμπεριέχει μία έμμεση αναφορά όχι στις προφητικές προειδοποιήσεις αλλά στη ρωμαϊκή πολιτική προπαγάνδα.   

Julien M. Ogereau, "The Jerusalem Collection as Κοινωνία: Paul's Global Politics of Socio-Economic Equality and Solidarity", 360-378 

O συγγραφέας της παρούσης μελέτης εξετάζει τη λογεία από μία νέα προοπτική, μέσα από την προοπτική της γλώσσας της κοινωνίας που ο Παύλος χρησιμοποιεί για να περιγράψει το εγχείρημά του στα Ρωμ 15, 26 και Β΄ Κορ 8, 4 και 9, 13. Παρουσιάζει φιλολογικές και αρχαιολογικές μαρτυρίες και υποστηρίζει ότι το ακροατήριο του Παύλου πρέπει να κατανοούσε την "κοινωνία" ως μία πολιτική και κοινωνικοοικονική έννοια. Καταλήγει ότι η λογεία είχε ως σκοπό να εδραιώσει μία νέα κατάσταση κοινωνικοοικονομικής ισότητας και αλληλεγγύης μεταξύ των χριστιανικών κοινοτήτων, τόσο σε τοπικό όσο και σε υπερτοπικό επίπεδο και ξεπεράσει κοινωνικές, πολιτισμικές και εθνικές διαφορές.  

Michael W. Martin & Jason A. Whitlark, "Choosing What Is Advantageous: The Relationship between Epideictic and Deliberative Syncrisis in Hebrews", 379-400 
Οι συγγραφείς της μελέτης εξετάζουν τη σχέση μεταξύ της συμβουλευτικής και επιδεικτικής σύγκρισης στην Εβραίους  και θέτουν το ερώτημα σε ποιο από τα δύο είδη ανήκει η ρητορεία της προς Εβραίους. Υποστηρίζουν ότι η επιδεικτική σύγκριση υπηρετεί τη συμβουλευτική μέσα στην επιστολή και παρέχει έτσι τα λογικά επιχειρήματα και το θέμα. Αυτή η σχέση είναι το κλειδί για την κατανόηση της δομής και του σκοπού της επιστολής.

Philip Maertens, "‘Vos pères’ ou ‘nos pères’: la question de l'appartenance ethnique dans le texte grec du livre des Actes du Codex Bezae (D 05)", 401-415

Στηριζόμενος στην έρευνα του Ε. J. Epp, ο B. D. Ehrman τοποθετεί την καταγωγή του προγόνου του κειμένου του κώδικα Βέζα σε ένα αντι-ιουδαϊκό περιβάλλον. Αυτό μπορεί να εξηγήσει τις αντι-ιουδαϊκές τάσεις του κειμένου. Αυτή η τοποθέτηση σε ένα περιβάλλον που χαρακτηρίζεται από μία αρνητική στάση απέναντι στους Ιουδαίους για εθνικούς λόγους φαίνεται να στηρίζεται στην υπόθεση ότι το κείμενο είναι έργο ενός μη Ιουδαίου Χριστιανού. Σκοπός της παρούσας μελέτης είναι να ελέγξει την εγκυρότητα αυτής της υπόθεσης όσον αφορά στο κείμενο των Πράξεων στον κώδικα Βέζα. Με τη βοήθεια της ιδέας της εθνότητας και ιδιαίτερα την ιδέα της κοινής καταγωγής ο συγγραφέας αποπειράται να ανακαλύψει πώς αυτό το κείμενο σε σύγκριση προς τον Βατικανό Κώδικα αντικατοπτρίζει τη σχέση της εθνικής ταυτότητας με τον ιουδαϊκό λαό. Αντίθετα με αυτό που θα περίμενε κανείς στη βάση της υπόθεσης του Ehrman το κείμενο των Πράξεων στον Κώδικα Βέζα τονίζει τους δείκτες της ιουδαϊκής εθνικής ταυτότητας.

Lukas Bormann, "‘Auch unter politischen Gesichtspunkten sehr sorgfältig ausgewählt’: Die ersten deutschen Mitglieder der Studiorum Novi Testamenti Societas (SNTS) 1937–1946", 416-452 

Το γεγονός ότι πολλά από τα αρχικά μέλη της Studiorum Novi Testamenti Societas ήταν επίσης υποστηρικτές του εθνικοσοσιαλιστικού καθεστώτος κι ανάμεσά τους κι αρκετοί συγγραφείς αντισημιτικών ακαδημαϊκών κειμένων είναι κάτι που απαιτεί την προσοχή. Ο συγγραφέας χρησιμοποιεί σχετικό αρχειακό υλικό, όπως κείμενα από το Υπουργείο Εκπαίδευσης του Reich (Reicherziehungsministerium) για να εξηγήσει αυτήν την σχέση. Υποστηρίζει ότι ο καθηγητής της Τυβίγγης Gerhard Kittel (1888-1948) χρησιμοποίησε την πολιτική του δύναμη για να ελέγξει την επιλογή των πρώτων Γερμανών ακαδημαϊκών θεολόγων στην Εταιρία.  

Tjitze Baarda, "‘And they thought that the time of his decease…had come’ [TA XXIV:5–6]", 453-461 
Το αραβικό Διατεσσάρων δεν έχει συχνά αξιοποιηθεί στην έρευνα της Καινής Διαθήκης κι αυτό είναι απόλυτα κατανοητό. Είναι πραγματικά ένας μεταγενέστερος και μακρινός μάρτυρας γραμμένος σε μια γλώσσα, η οποία δεν είναι μέρος του συνηθισμένου γλωσσικού εξοπλισμού των θεολόγων. Επιπλέον το κείμενό του διασώζει γραφές που δεν είναι εύκολο να εξηγηθούν. Μία από αυτές διασώζεται στην περικοπή της Μεταμόρφωσης και αναφέρεται στη μεγάλη έκδοση της Οξφόρδης για το κατά Λουκάν. Στη σύντομη μελέτη του ο Baarda προσπαθεί να αξιολογήσει αυτή την παραλλαγή και να εξηγήσει την προέλευσή της.