Benedikt Ekhardt, "", 243-263
To βιβλίο της Ιουδίθ χαρακτηρίσθηκε ως αντι-ασμοναική προπαγάνδα, αλλά τα επιχειρήματα, τα οποία χρησιμοποιούνται για να στηρίξουν αυτήν τη θέση δε φαίνεται να λαμβάνουν υπόψη ότι η Ιουδίθ είναι ένα ένα μυθιστοριογραφικό έργο. Ο συγγρ. υποστηρίζει ότι μπορεί βέβαια κανείς να διαβάσει την Ιουδίθ ως ένα κείμενο εναντίον των Ασμοναίων, αλλά ότι μπορεί να καταλήξει σε αυτό το συμπέρασμα μόνο αν συνδεθεί το συγκεκριμένο έργο με τη μεταμόρφωση παραδοσιακών ιδεών ώστε αυτές να νομιμοποιήσουν των ασμοναϊκή εξουσία. Το βιβλίο της Ιουδίθ χρησιμοποιεί όρους, οι οποίο έπαιξαν σημαντικό ρόλο στην προπαγάνδα των Ασμοναίων (1 Μακκαβαίων), αλλά μετατρέπει τις βάσεις τους στη Γραφή, ώστε να μην έχουν το ίδιο περιεχόμενο. Έτσι το βιβλίο της Ιουδίθ θα πρέπει να αναγνωσθεί ως ένα παράδειγμα λογοτεχνικού κειμένου όπου η συζήτηση νομιμοποίησης ανατρέπεται με τη δημιουργία ενός αφηγηματικού χώρου, ο οποίος επιτρέπει μία εναλλακτική χρήση της πολιτικής γλώσσας. Η δημιουργία αυτής της αντι-συζήτησης δε θα πρέπει να ταυτίζεται με την αντι-προπαγάνδα.
Ronald Charles, "A Postcolonial Reading of Joseph and Aseneth", 265-283
Το βιβλίο Ιωσήφ και Ασενέθ στηρίζεται σε μία συγκεκριμένη αντίληψη για τον άλλο. Γράφηκε με σκοπό να εξηγήσει και να δικαιολογήσει στους υπόλοιπους Ιουδαίους και στους φιλικά προς τον ιουδαϊσμό κείμενους εθνικούς την είσοδο μίας μη Ιουδαίας γυναίκας (της Ασενέθ, της κόρης του Αιγύπτιου ιερέα) στη ζωή ενός βιβλικού ήρωα, του Ιωσήφ. Στην παρούσα μελέτη ο συγγραφέας προτείνει μία μεταποικιακή (postcolonial) ανάγνωση αυτής της αρχαίας ιστορίας και υποστηρίζει ότι αυτή μπορεί να ρίξει φως στις ποικίλες αντιλήψεις για την ετερότητα και τη σχέση των δύο κοινωνικών φύλων που απαντούν μέσα στο κείμενο.
Michael Avioz, "", 285-292
Ο συγγραφέας πραγματεύεται τον τρόπο που ο Ιώσηπος επαναδιηγείται τη βιβλική ιστορία της καύσης των οστών του Σαούλ και των γιων του στο 1 Σαμ 31. Σε διάφορα σημεία του βιβλικού κειμένου οι ερμηνευτές εντόπισαν έμμεσες αναφορές στην πρακτική της καύσης των νεκρών, η οποία επιβεβαιώνεται και από τα αρχαιολογικά ευρήματα. Το ερώτημα που απασχολεί το συγγραφέα είναι το πώς ο Ιώσηπος αντιμετωπίζει την καύση των νεκρών. Συγκρίνει τη δική του εκδοχή της ταφής του Σαούλ με άλλα αρχαία κείμενα, τα οποία επίσης επαναδιηγούνται βιβλικές ιστορίες. Υποστηρίζει ότι ο Ιώσηπος (Αρχαιολ. 6.375-77) παραλείπει την καύση στην ιστορία του ώστε να αποφευχθούν οι οποιεσδήποτε συνδέσεις μεταξύ των ιουδαϊκών και των εθνικών ταφικών πρακτικών.
Michael E. Stone, "", 293-302
Στο άρθρο παρουσιάζονται δύο μεσαιωνικά αρμενικά κείμενα τα οποία ασχολούνται με θέματα που απαντούν και στα ιουδαϊκά κείμενα του Δεύτερου Ναού. Διασώζουν επομένως αρχαίο υλικό, αλλά ταυτόχρονα επιτρέπουν στον ερευνητή να ανιχνεύσει την επίδραση που ασκούν τα ψευδεπίγραφα και άλλα σχετικα κείμενα στη μεσαιωνική γραμματεία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου