Martin Bauschke, "Von der Feindschaft um der Glaubens willen. Abraham und sein Vater", 29-41
Στη σκιά της γνωστής ιστορίας της θυσίας του Αβραάμ υπάρχει μία άλλη ιστορία της σχέσης πατέρα-γιου, η οποία επίσης μαρτυρεί την υπαρξιακή σχέση του Αβραάμ όχι τώρα με το γιο του αλλά με τον πατέρα του. Αυτή η διήγηση, στην οποία ο Αβράαμ αναλαμβάνει το ρόλο του γιου, είναι πιθανόν η σημαντικότερη ιστορία του Αβραάμ μέσα στο Κοράνιο. Το δράμα πατέρα-γιου αποκαλύπτει με παραδειγματικό τρόπο πώς ο Αβραάμ, στην πορεία των πράξεων του Μωάμεθ, προοδευτικά καθίσταται το πρότυπό του και χαρακτήρας ταύτισης, έτσι ώστε να μπορεί κανείς να κάνει λόγο για μία αντεστραμμένη σχέση μεταξύ Αβραάμ και Μωάμεθ. Επιπλέον καθίσταται σαφής ο αμφίσημος τρόπος παρουσίασης του Αβραάμ στο Κοράνιο, "η αβρααμική διαφοροποίηση". Από τη μία ο Αβραάμ αντιπροσωπεύει το δικαίωμα κάθε ανθρώπου να απολαμβάνει την ελευθερία στην πίστη του κι από την άλλη ο Αβραάμ ενσαρκώνει τη δαιμονοποίηση της πολυθεΐας, η οποία χαρακτηρίζεται ως ειδωλολατρία και παγανισμός.
Stephan Witetschek, "Christus und Caesar bei Lukas und Johannes. Der Kaiserkult in Ephesos und das Neue Testament", 51-61
Κατά το τέλος του 1ου αι. μ.Χ. η Έφεσος κατέστη ένα κέντρο λατρείας του Ρωμαίου αυτοκράτορα στην επαρχία της Ασίας. Οι ελληνικές πόλεις της επαρχίας είχαν ήδη εγκαθιδρύσει τη λατρεία του αυτοκράτορα στην εποχή του Αυγούστου. Ήταν η έκφραση της ευγνωμοσύνης για την ασφάλεια και σταθερότητα, τις οποίες διασφάλιζε η ρωμαϊκή κυριαρχία. Ο συγγραφέας της Αποκάλυψης αρνείται αυτήν τη λατρεία με τον πλέον καυστικό τρόπο. Ο Λουκάς πάλι είναι πιο ανοικτός απέναντι στο εξελληνισμένο περιβάλλον του και το ρωμαϊκό κράτος, αλλά κι αυτός έχει τις επιφυλάξεις του απέναντι στη ρωμαϊκή εξουσία και την θεοποίηση ανθρώπων.
Rainer Schwindt, "Vom Ort zum Raum. Exegetische und systematische Überlegungen zur Geschichte von Jesus und der Syrophönizierin (Mk 7,24-31), 62-71
O συγγραφέας επιδιώκει να καταδείξει τη σημασία της βιβλικής ερμηνείας στη σύγχρονη συζήτηση για την ταυτότητα. Αντιπαραβάλλει παρατηρήσεις σχετικές με την αφήγηση της συνάντησης του Ιησού με την Συροφοινίκισσα στο Μκ 7,24-31 με κοινωνιολογικές θέσεις σχετικές με την θεωρία του χώρου.
Stephan Witetschek, "Christus und Caesar bei Lukas und Johannes. Der Kaiserkult in Ephesos und das Neue Testament", 51-61
Κατά το τέλος του 1ου αι. μ.Χ. η Έφεσος κατέστη ένα κέντρο λατρείας του Ρωμαίου αυτοκράτορα στην επαρχία της Ασίας. Οι ελληνικές πόλεις της επαρχίας είχαν ήδη εγκαθιδρύσει τη λατρεία του αυτοκράτορα στην εποχή του Αυγούστου. Ήταν η έκφραση της ευγνωμοσύνης για την ασφάλεια και σταθερότητα, τις οποίες διασφάλιζε η ρωμαϊκή κυριαρχία. Ο συγγραφέας της Αποκάλυψης αρνείται αυτήν τη λατρεία με τον πλέον καυστικό τρόπο. Ο Λουκάς πάλι είναι πιο ανοικτός απέναντι στο εξελληνισμένο περιβάλλον του και το ρωμαϊκό κράτος, αλλά κι αυτός έχει τις επιφυλάξεις του απέναντι στη ρωμαϊκή εξουσία και την θεοποίηση ανθρώπων.
Rainer Schwindt, "Vom Ort zum Raum. Exegetische und systematische Überlegungen zur Geschichte von Jesus und der Syrophönizierin (Mk 7,24-31), 62-71
O συγγραφέας επιδιώκει να καταδείξει τη σημασία της βιβλικής ερμηνείας στη σύγχρονη συζήτηση για την ταυτότητα. Αντιπαραβάλλει παρατηρήσεις σχετικές με την αφήγηση της συνάντησης του Ιησού με την Συροφοινίκισσα στο Μκ 7,24-31 με κοινωνιολογικές θέσεις σχετικές με την θεωρία του χώρου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου