Το νέο τεύχος του BTB

Στο νέο τεύχος του Biblical Theology Bulletin 39:2(2009) δημοσιεύονται τα εξής άρθρα:

James A. Sanders, "The Book of Job and the Origins of Judaism", 60-70
Τα εργαλεία διακειμενικής ανάλυσης, τα οποία πρόσφατα αναπτύχθηκαν, καταδεικνύουν ότι οι διάλογοι στο βιβλίο του Ιώβ ήταν ουσιαστικά απόηχοι σημαντικών συζητήσεων σχετικά με την αξία και την υπευθυνότητα του ατόμου που κυριάρχησαν στο νέο Ιουδαϊσμό που διασκορπίσθηκε στην αυτοκρατορία κατά την πρώιμη και τη μέση περσική περίοδο. καταδεικνύουν το σφάλμα της "συντηρητικής" τάσης να εφαρμόσει την αλήθεια του παρελθόντως κατά λέξη ή στατικά σε νέες καταστάσεις χωρίς να κάνει προηγουμένως τις απαραίτητες προσαρμογές που χρειάζονται για να αντιμετωπισθούν τα νέα προβλήματα. Τα αρχαιότερα προφητικά και δευτερονομιστικά επιχειρήματα σχετικά με το γιατί οι Ισραήλ και Ιούδας καταστράφηκαν χρησίμευαν ακόμη για να εξηγήσουν την εθνική καταστροφή, αλλά η αλήθεια σχετικά με αυτήν έπρεπε να επανεστιασθεί προκειμένου να εφαρμοσθεί σε μία νέα κατάσταση εξατομικευμένων εμπειριών στο διασκορπισμένο Ιουδαϊσμό. Οι διάλογοι στο βιβλίο του Ιώβ πρέπει επομένως να εξυπηρετούσαν ως οδηγοί στην αρχαίες ιουδαϊκές συζητήσεις για το ρόλο του παρελθόντος όταν έπρεπε να εφαρμοσθεί στο παρόν.

Mark Kiley, "Marcan Love, Sotto Voce", 71-76

Η κοινότητα του Μάρκου είχε κληρονομήσει τα κηρύγματα για τις ιουδαϊκές γραφές όσον αφορά στο θέμα της αγάπης. Οι κήρυκες και ομιλητές και ο ευαγγελιστής τις χρησιμοποίησαν μαζί με τον ύμνο του Παύλου για την αγάπη ως ερμηνευτικούς φακούς μέσα από τους οποίους παρουσίασαν την παράδοση του Ιησού. Με ένα έμμεσο τρόπο υπαινίσσονται ότι το γεγονός Ιησούς αφορά στη βάση του στην αγάπη. Το άρθρο είναι μία έκκληση να ακούσει κανείς το σιωπηλό ψίθυρο του ευαγγελίου του Μάρκου.

Rick Strelan, "Tabitha: The Gazelle of Joppa (Acts 9:36—41)", 77-86

Στο άρθρο υποστηρίζεται ότι το όνομα Ταβιθά (Πρξ 9,36), το οποίο δημαίνει "γαζέλλα", αν αναγνωσθεί ως μια μεταφορά της αφήγησης των Πρξ για μία προσήλυτο, τότε διαφωτίζει το θέμα των ορίων σε κάποιες αρχαίες χριστιανικές κοινότητες. Επιπλέον υπονοεί ότι η Ιόππη, η πόλη στην οποία έζησε η Ταβιθά, μπορεί να κατανοηθεί ως ένα σύμβολο της "ανάμειξης", ενός από τα σημαντικότερα ζητήματα στον ιουδαϊκό και χριστιανικό αυτοπροσδιορισμό.

Stephen J. Patterson, "A Rhetorical Gem in a Rhetorical Treasure: The Origin and Significance of 1 Corinthians 13:4—7", 87-94

Σε αυτό το άρθρο υποστηρίζεται ότι το 1 Κορ 13,4-7 είναι ένα δείγμα ρητορικής, όπως αυτή αναπτύχθηκε στη σχολή, την οποία οργάνωσε ο Παύλος στην Έφεσο κατά τα χρόνια αμέσως μετά την αναχώρησή του από την Κόρινθο. Ίσως ο Παύλος να συνέταξε αυτό το κείμενο μόνος του, αλλά το λεξιλόγιο και η δομή υπαινίσσονται ότι το κείμενο συντάχθηκε από κάποιον σύντροφό του κι ότι ο Παύλος το δανείστηκε και το χρησιμοποίησε ως ένας κεντρικό μέρος του ύμνου του για την αγάπη στο 1 Κορ 13. Το γεγονός ότι ο Παύλος κι άλλα μέλη της σχολή αφοσιώθηκαν σε μία οργανωμένη ανάπτυξη του θέματος της αγάπης, αυτό σηματοδοτεί τη σπουδαιότητα και την κεντρική θέση που είχε αυτή η ιδέα, κάτι το οποίο συχνά παραβλέπεται στις παύλειες σπουδές.