Robert D. Miller II, "The Israelite Covenant in Ancient Near Eastern Context", 5-18
Ένα μεγάλο μέρος της έρευνας για τη διαθήκη του Ισραήλ επικεντρώνεται στις ομοιότητες με τις συνθήκες στην αρχαία Εγγύς Ανατολή. Στο παρόν άρθρο υποστηρίζεται αντίθετα ότι η βιβλική διαθήκη έχει περισσότερες ομοιότητες με κείμενα τα οποία συντάχθηκαν από κράτη-υποτελή στη νεο-Ασσυριακή αυτοκρατορία. Το καλύτερο παράδειγμα είναι η επιγραφή Barrakab από την αρχαία Samal. Έχει υποστηριχθεί ότι σε αυτήν την επιγραφή γίνεται χρήση της νεο-ασσυριακής προπαγάνδας, η οποία υιοθετήθηκε από τους Ισραηλίτες και μετασχηματίσθηκε για να δηλώσει τη σχέση του Ισραήλ με το Γιαχβέ.
Erasmus Gass, "Modes of Divine Communication in the Balaam Narrative", 19-38
Στην τελική της μορφή η αφήγηση για τον Βαλαάμ αναφέρεται έμμεσα σε μία από διαφορετικά θέματα που συνδέονται με το θεϊκό τρόπο επικοινωνίας. Ο Βαλαάμ έρχεται σε επαφή με τη σφαίρα του θείου μέσω μίας συνάντησης με το Θεό και τον απεσταλμένο του Θεού, μέσω ενός ακούσματος, της μελέτης των οιωνών και τέλος μέσω ενός "πραγματικού" οράματος. Επομένως υπάρχει μία συγκεκριμένη πρόοδος και δυναμική στον τρόπο που ο Βαλαάμ λαμβάνει το μήνυμα του Θεού. Γενικά ο Βαλαάμ παρουσιάζεται ως ένα μάντης που μπορεί να προφητεύει το μέλλον, αν και ως μάγος δεν είναι σε θέση να χειραγωγήσει τη θέληση του Θεού. Αυτή είναι η καταστροφική παρανόηση που κάνει ο Βαλάκ. Έτσι η αφήγηση για τον Βαλαάμ έχει ως θέμα της την ορθή κατανόηση του Θεού. Ένα τελευταίο θέμα είναι να καταδειχθεί ότι η θέληση του Θεού είναι αμετάβλητη κι ότι ένας αληθινός προφήτης μπορεί να μιλήσει μόνο γι' αυτό που του έχει αποκαλύψει ο Θεός.
Johannes Marböck, "Mit Hand und Herz. Der schriftgelehrte Weise und das Handwerk in Sir 38,24-34", 39-60
Στο άρθρο αναπτύσσεται το θέμα του πρώτου μέρους του δίπτυχου για το σοφό γραμματέα. Αρχικά δίνεται μία συνολική εικόνα για τη θέση των τεχνιτών στο ελληνιστικό περιβάλλον του Ben Sira και με τη βοήθεια του Σειρ 38,24-34 παρουσιάζεται η θέση των τεχνιτών στην Ιερουσαλήμ. Από την παρουσίαση προκύπτει ότι δεν υπάρχει υποτίμηση ή περιφρόνηση της χειρωνακτικής εργασίας. Ο Σειράχ τονίζει την άποψή του για τη διπλή όψη της εργασίας (πρβλ. 39,21-34)και τη σπουδαιότητα τόσο των γραμματέων όσο και των τεχνιτών για την κοινωνία της εποχής του. Η εκτίμηση της χειρωνακτικής εργασίας δε θα πρέπει να εξετασθεί ανεξάρτητα από την κοινωνική θέση του σοφού γραμματέα ανάμεσα στους τεχνίτες και τις ανώτερες τάξεις στην κοινωνία της εποχής. Ο Ben Sira βεβαιώνει την προσπάθεια να δημιουργηθεί μία νέα τάξη γραμματέων ανάμεσα στους χειρώνακτες, τους υπαλλήλους του κράτους και την ανώτερη τάξη και την απόπειρα θεολογικής τεκμηρίωσής της.
Martin Leuenberger, "Blessing in Text and Picture in Israel and the Levant. A Comparative Case Study on the Representation of Blessing in Hirbet el-Qom and on the Stela of Yehiawmilk of Byblos, Teil 1", 61-77
Armin Lange, "Your Daughters Do Not Give to Their Sons and Their Daughters Do Not Take for Your Sons (Ezra 9,12). Intermarriage in Ezra 9-10 and in the Pre-Maccabean Dead Sea Scrolls, Teil 2", 79-98
Η αρχαία ιουδαϊκή φιλολογία και κυρίως τα προμακκαβαϊκά κείμενα από τη βιβλιοθήκη του Κουμράν επιτρέπουν μια καλύτερη κατανόηση των μεταρρυθμίσεων του Έσδρα σχετικά με το γάμο και της ερμηνείας τους από το τελικό στάδιο του βιβλίου των Έσδρα / Νεεμία. Το μέτρο του Έσδρα για αναγκαστικά διαζύγια σε ευρεία κλίμακα είναι μοναδικό στην εποχή του Ιουδαϊσμού του Δεύτερου Ναού και αυτή η μοναδικότητά του συνηγορεί υπέρ της ιστορικότητας του γεγονότος. Οι μεταρρυθμίσεις του Έσδρα, όσον αφορά στο γάμο, φαίνεται να έχουν ως κίνητρό τους μία εκδημοκρατικοποίηση των απαγορεύσεων για μεικτούς γάμους στις τάξεις των ιερέων. Λαμβάνοντας υπόψη τον αναγκαστικό εξελληνισμό του πτολεμαϊκού Yehud η τελική αναθεώρηση του βιβλίου Έσδρα/Νεεμία φαίνεται να κατανοεί τις σχετικές μεταρρυθμίσεις του Έσδρα ως τον αγώνα για τη διατήρηση της θρησκευτικής και πολιτιστικής ταυτότητας του Ισραήλ.
Herbert Migsch, "Das unvollständig negierte modale pseudo-konsekutive Satzgefüge in der
Vulgata", 99-105
Kay Ehling, "Warum lieferte Judas Jesus aus?", 107-110
O Ιούδας παρέδωσε τον Ιησού στις ιουδαϊκές αρχές όχι γιατί απογοητεύθηκε από τον Ιησού, όσον αφορά στις μεσσιανικές του προσδοκίες. Αντίθετα ο Ιούδας φαίνεται να είχε παραδοσιακές αρχές και να είναι υπερασπιστής του Νόμου. Φαίνεται να τον απασχολεί η δήλωση του Ιησού ότι είναι ο Μεσσίας των τελευταίων ημερών της Ιερουσαλήμ και βρίσκει τη θέση του υπερβολική. Ο Ιούδας δεν ενέκρινε την αμφισβήτηση της Τορά από τον Ιησού κι αυτό τον οδήγησε τελικά να στραφεί στο Συνέδριο και να κανονίσει την παράδοση του Ιησού.
Erasmus Gass, "Modes of Divine Communication in the Balaam Narrative", 19-38
Στην τελική της μορφή η αφήγηση για τον Βαλαάμ αναφέρεται έμμεσα σε μία από διαφορετικά θέματα που συνδέονται με το θεϊκό τρόπο επικοινωνίας. Ο Βαλαάμ έρχεται σε επαφή με τη σφαίρα του θείου μέσω μίας συνάντησης με το Θεό και τον απεσταλμένο του Θεού, μέσω ενός ακούσματος, της μελέτης των οιωνών και τέλος μέσω ενός "πραγματικού" οράματος. Επομένως υπάρχει μία συγκεκριμένη πρόοδος και δυναμική στον τρόπο που ο Βαλαάμ λαμβάνει το μήνυμα του Θεού. Γενικά ο Βαλαάμ παρουσιάζεται ως ένα μάντης που μπορεί να προφητεύει το μέλλον, αν και ως μάγος δεν είναι σε θέση να χειραγωγήσει τη θέληση του Θεού. Αυτή είναι η καταστροφική παρανόηση που κάνει ο Βαλάκ. Έτσι η αφήγηση για τον Βαλαάμ έχει ως θέμα της την ορθή κατανόηση του Θεού. Ένα τελευταίο θέμα είναι να καταδειχθεί ότι η θέληση του Θεού είναι αμετάβλητη κι ότι ένας αληθινός προφήτης μπορεί να μιλήσει μόνο γι' αυτό που του έχει αποκαλύψει ο Θεός.
Johannes Marböck, "Mit Hand und Herz. Der schriftgelehrte Weise und das Handwerk in Sir 38,24-34", 39-60
Στο άρθρο αναπτύσσεται το θέμα του πρώτου μέρους του δίπτυχου για το σοφό γραμματέα. Αρχικά δίνεται μία συνολική εικόνα για τη θέση των τεχνιτών στο ελληνιστικό περιβάλλον του Ben Sira και με τη βοήθεια του Σειρ 38,24-34 παρουσιάζεται η θέση των τεχνιτών στην Ιερουσαλήμ. Από την παρουσίαση προκύπτει ότι δεν υπάρχει υποτίμηση ή περιφρόνηση της χειρωνακτικής εργασίας. Ο Σειράχ τονίζει την άποψή του για τη διπλή όψη της εργασίας (πρβλ. 39,21-34)και τη σπουδαιότητα τόσο των γραμματέων όσο και των τεχνιτών για την κοινωνία της εποχής του. Η εκτίμηση της χειρωνακτικής εργασίας δε θα πρέπει να εξετασθεί ανεξάρτητα από την κοινωνική θέση του σοφού γραμματέα ανάμεσα στους τεχνίτες και τις ανώτερες τάξεις στην κοινωνία της εποχής. Ο Ben Sira βεβαιώνει την προσπάθεια να δημιουργηθεί μία νέα τάξη γραμματέων ανάμεσα στους χειρώνακτες, τους υπαλλήλους του κράτους και την ανώτερη τάξη και την απόπειρα θεολογικής τεκμηρίωσής της.
Martin Leuenberger, "Blessing in Text and Picture in Israel and the Levant. A Comparative Case Study on the Representation of Blessing in Hirbet el-Qom and on the Stela of Yehiawmilk of Byblos, Teil 1", 61-77
Armin Lange, "Your Daughters Do Not Give to Their Sons and Their Daughters Do Not Take for Your Sons (Ezra 9,12). Intermarriage in Ezra 9-10 and in the Pre-Maccabean Dead Sea Scrolls, Teil 2", 79-98
Η αρχαία ιουδαϊκή φιλολογία και κυρίως τα προμακκαβαϊκά κείμενα από τη βιβλιοθήκη του Κουμράν επιτρέπουν μια καλύτερη κατανόηση των μεταρρυθμίσεων του Έσδρα σχετικά με το γάμο και της ερμηνείας τους από το τελικό στάδιο του βιβλίου των Έσδρα / Νεεμία. Το μέτρο του Έσδρα για αναγκαστικά διαζύγια σε ευρεία κλίμακα είναι μοναδικό στην εποχή του Ιουδαϊσμού του Δεύτερου Ναού και αυτή η μοναδικότητά του συνηγορεί υπέρ της ιστορικότητας του γεγονότος. Οι μεταρρυθμίσεις του Έσδρα, όσον αφορά στο γάμο, φαίνεται να έχουν ως κίνητρό τους μία εκδημοκρατικοποίηση των απαγορεύσεων για μεικτούς γάμους στις τάξεις των ιερέων. Λαμβάνοντας υπόψη τον αναγκαστικό εξελληνισμό του πτολεμαϊκού Yehud η τελική αναθεώρηση του βιβλίου Έσδρα/Νεεμία φαίνεται να κατανοεί τις σχετικές μεταρρυθμίσεις του Έσδρα ως τον αγώνα για τη διατήρηση της θρησκευτικής και πολιτιστικής ταυτότητας του Ισραήλ.
Herbert Migsch, "Das unvollständig negierte modale pseudo-konsekutive Satzgefüge in der
Vulgata", 99-105
Kay Ehling, "Warum lieferte Judas Jesus aus?", 107-110
O Ιούδας παρέδωσε τον Ιησού στις ιουδαϊκές αρχές όχι γιατί απογοητεύθηκε από τον Ιησού, όσον αφορά στις μεσσιανικές του προσδοκίες. Αντίθετα ο Ιούδας φαίνεται να είχε παραδοσιακές αρχές και να είναι υπερασπιστής του Νόμου. Φαίνεται να τον απασχολεί η δήλωση του Ιησού ότι είναι ο Μεσσίας των τελευταίων ημερών της Ιερουσαλήμ και βρίσκει τη θέση του υπερβολική. Ο Ιούδας δεν ενέκρινε την αμφισβήτηση της Τορά από τον Ιησού κι αυτό τον οδήγησε τελικά να στραφεί στο Συνέδριο και να κανονίσει την παράδοση του Ιησού.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου