Στο τρέχον τεύχος του περιοδικού Protokolle zur Bibel 20:2 (2011) δημοσιεύονται τα εξής άρθρα:
Daniel Lanzinger, "Der Verfasser des Hebräerbriefs als antiker Philologe: Zur Methodik der innerbiblischen Begriffsklärung in Hebr 4", 81-94
Στο Εβ 4, 3-4 ο συγγραφέας δημιουργεί ένα ερμηνευτικό σύνδεσμο μεταξύ του Ψ 94, 11β (Ο΄) και του Γεν 2, 2β. Ο σκοπός του παρόντος άρθρου είναι να φωτίσει τον όρο "ανάπαυσις του Θεού", ο οποίος αναφέρεται στον ψαλμό, με τη βοήθεια ενός άλλου βιβλικού κείμενου που περιέχει τον ίδιο όρο. Οι περισσότεροι ερμηνευτές θεωρούν ότι αυτή η προσέγγιση ονομάζεται στη γλώσσα των ραββίνων gezerah shawah. Ωστόσο μία προσεκτική ανάλυση καταδεικνύει ότι αυτή η μέθοδος στην πραγματικότητα λειτουργεί με ένα διαφορετικό τρόπο από εκείνον που χρησιμοποιείται στο Εβ 4. Αντίθετα ένα παρόμοιο ερμηνευτικό τέχνασμα βρίσκει κανείς στα σχόλια των ομηρικών επών. Αυτά πιστοποιούν την επιστημονική δουλειά που γινόταν στην βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας. Επομένως η βασική θέση του παρόντος άρθρου είναι ότι ο συγγραφέας της προς Εβραίους χρησιμοποιεί μία γνωστή μέθοδος της αρχαίας φιλολογίας για να αναπτύξει την επιχειρηματολογία του.
Urszula Topczewska, "Die Septuaginta als kanonischer Text", 95-110
Η έκφραση "η μετάφραση των Ο΄ ως κείμενο του Κανόνα" δηλώνει την αυθεντία της αρχαιότερης μετάφρασης της Παλαιάς Διαθήκης στα ελληνικά και την αποδοχή της ως της Αγίας Γραφής των Ιουδαίων και στη συνέχεια των Χριστιανών. Στο παρόν άρθρο εξετάζονται οι ιστορικοί λόγοι που οδήγησαν στην απόδοση αυτής της κανονικής θέσης στη μετάφραση των Ο΄.
Agnethe Siquans, "Kontextuelle Bibelauslegung: Die Kirchenväter und die Prophetinnen", 111-124
Η ερμηνεία της Βίβλου καταλαμβάνει ένα σημαντικό μέρος της πατερικής γραμματείας. Ιδιαίτερα η προφητεία της Π.Δ. διαδραματίζει ένα σημαντικό ρόλο στην πρώιμη χριστιανική εξήγηση. Οι ερμηνευτές ενδιαφέρονται επίσης για τους προφήτες και τις προφήτιδες του βιβλικού κειμένου. Από τη μία, οι προφήτιδες αντιμετωπίζονται ως πρόσωπα με θεϊκή εξουσία που ενεργούν στο όνομα του Θεού. Από την άλλη, οι Πατέρες της Εκκλησίας προσπαθούν να μιλήσουν στο κοινό. Τα βιβλικά κείμενα προσλαμβάνονται κι ερμηνεύονται μέσα σε ιδιαίτερες πολιτισμικές, θρησκευτικές, κοινωνικοπολιτικές και προσωπικές συνάφειες, οι οποίες επηρεάζουν σημαντικά τον τρόπο που παρουσιάζονται τελικά οι γυναίκες προφήτιδες κι επίσης οι γυναίκες γενικότερα.
Veronika Tropper, "Auseinandersetzung mit der Exegese nach Drewermann am Beispiel der „Schweineperikope“ Mk 5,1–20", 125-142
Η συγγραφέας αποπειράται να παρουσιάζει σε μία νεότερη γενιά θεολόγων μία γενικά άγνωστη εξηγητική προσέγγιση, αυτή που εκπροσωπήθηκε κυρίως από τον Drewermann, η οποία είχε προκαλέσει μεγάλη συζήτηση στις δεκαετίες του '80 και του '90 του προηγούμενου αιώνα. Για την καλύτερη κατανόησή της χρησιμοποιείται το παράδειγμα της περικοπής με τους χοίρους, στο Μκ 5, 1-20.
Martin Hasitschka, "Christus ist „Bild Gottes“ (2Kor 4,4): Bibeltheologische Skizze zu einem besonderen Begriff bei Paulus", 143-152
Σε πέντε σημεία στις παύλειες επιστολές (1 Κορ 15, 49. 2 Κορ 3, 18. 4, 4. Ρωμ 8, 29 και Κολ 1, 15) ο όρος "εικών" δηλώνει κάτι για τον Ιησού, τον αναστημένο Χριστό, και για τη σωτηρία που επαγγέλλεται στους πιστούς. Αυτός ο όρος έχει τις ρίζες του στην ιστορία της δημιουργίας στο βιβλίο της Γένεσης (Γεν 1, 26-27). Επίσης δηλώνει την αποκάλυψη. Τα πέντε κείμενα συμπληρώνουν το ένα το άλλο και δηλώνουν ότι ο όρος "εικών" καταλάμβανε σημαντική θέση στη θεολογία του Παύλου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου