Sun-Jong Kim, "Lecture de la parabole du fils retrouvé à la lumière du Jubilé", 211-221
Ορισμένες μελέτες τόνισαν ότι η επίδραση την οποία έχουν ασκήσει τα ιωβηλαία στο Λκ 4, 18-19 φτάνει μέχρι και τις νομικού περιεχομένου περικοπές του κατά Λουκάν ευαγγελίου. Κάποιοι άλλοι ερευνητές αναζήτησαν τα παλαιοδιαθηκικά θέματα στην παραβολή του ασώτου υιού. Ο συγγραφέας του παρόντος άρθρου προτείνει την ανάγνωση αυτής της παραβολής υπό το φως του Ιωβηλαίου νόμου που υπάρχει στο Λευιτ 25.
Eckhard Rau, "Unser Vater im Himmel Eine These zur Metaphorik der Rede von Gott in der Logienquelle", 222-243
Αντικείμενο της παρούσας μελέτης είναι ο λόγος του Ιησού για τον Θεό ως πατέρα στην πηγή των Λογίων. Ως επίκεντρό της έχει το κείμενο Q 10, 21-11, 13, που με τη σειρά του έχει ως κέντρο το Q 10, 22, το οποίο ηχεί ιωάννειο. Ο συγγραφέας υποστηρίζει ότι αυτό το χωρίο αποτελεί το κλειδί ερμηνείας και κατανόησης των άλλων χωρίων της Πηγής, τα οποία κάνουν λόγο για τον Θεό ως Πατέρα. Συζητά επίσης τις ιουδαϊκές παραστάσεις για τον Θεό ως Πατέρα και τον τρόπο που ο Ιησούς τις αξιοποιεί για να δικαιολογήσει την αποστολή του στον κόσμο. Τέλος υποστηρίζει ότι αυτά τα λόγια πρέπει να ανάγονται στον ιστορικό Ιησού.
Leroy Andrew Huizenga, "The Confession of Jesus and the Curses of Peter", 244-266
Ο Joel Marcus πρόσφατα έφερε εκ νέου στο προσκήνιο την άποψη ότι η εκτενέστερη εκδοχή των λόγων του Ιησού στο Μκ 14, 62 (σὺ εἶπας τί γε εἰμί) είναι η αρχική γραφή, ενώ η συντομότερη γραφή (γε εἰμί) θέτει εν αμφιβόλω την αρχαιότητα του Μκ, εάν λάβουμε υπόψη την αινιγματική και αμφίσημη απάντηση του Ιησού στο Μτ 26, 64 (σὺ εἶπας). O Marcus Joel και οι άλλοι ερμηνευτές συζητούν το πρόβλημα στη βάση της κριτικής του κειμένου και της κριτικής της σύνταξης. Ο συγγραφέας του παρόντος άρθρου στηρίζεται στην αφηγηματική κριτική και καταλήγει στα εξής συμπεράσματα: (1) για αφηγηματικούς και χριστολογικούς λόγους η συντομότερη ανάγνωση των λόγων του Ιησού στο Μκ 16, 62 είναι η αρχική και (2) η αφηγηματική κριτική μπορεί να συμβάλει στην κριτική του κειμένου.
Klaus Haacker, "Lukas 18:7 als Anspielung auf den Deus absconditus", 267-272
Ο M. Rogland πειστικά αμφισβήτησε τη διαδεδομένη μετάφραση του "μακροθυμεῖν" στο Λκ 18, 7 ως "καθυστερώ ή επιβραδύνω" η οποία στηρίζεται στο Σειρ 25, 19 της μετάφρασης των Ο'. Σωστά εφιστά την προσοχή στο γεγονός ότι σε αυτόν το στίχο το ρ. "μακροθυμεῖν" χρησιμοποιείται για να μεταφραστεί το hithpael το οποίο σημαίνει "συγκρατώ τον εαυτό μου". Δυστυχώς όμως δεν αποπειράται να ερμηνεύσει το Λκ 18, 7 με βάση τις παραπάνω παρατηρήσεις του. Στο παρόν άρθρο παρέχονται επιπλέον στοιχεία για να ξεπεραστεί το γραμματικό πρόβλημα του στ. 7, τα οποία επίσης εντάσσουν πλήρως το στ. στη συνάφεια Λκ 18, 1-8.
Elian Cuvillier, "“Jacques“ et “Paul“ en débat L'épître de Jacques et la tradition paulinienne (Jc 2 : 14-26//Ep 2 : 8-10, 2 Tm 1 : 9 et Tt 3 : 5.8b)", 273-291
Από μία σύγκριση του Ιακ 2, 14-16 με τα Ρωμ 4-5, Γαλ 2-3 και Φιλ 3, συμπεραίνεται ότι ο Ιάκωβος είχε γνώση των παύλειων επιστολών. Ωστόσο μπορούμε να εντοπίσουμε κάποιες σημαντικές διαφορές που μας οδηγούν στο να πιστέψουμε ότι το Ιακ 2, 14-16 βρίσκεται σε διάλογο με τους χριστιανούς του παύλειου κύκλου της δεύτερης γενιάς. Μία σύγκριση με τα Έφ 2, 8-10, 2 Τιμ 1, 9 και Τίτ 3, 5β-8 επιβεβαιώνει αυτήν την υπόθεση. Η επιστολή του Ιακώβου είναι πιθανόν το έργο του επικεφαλής μίας ιουδαιοχριστιανικής κοινότητας σε μία εποχή, όταν ο ιουδαιοχριστιανισμός προσπαθούσε να ενταχθεί στην υπόλοιπη Εκκλησία. Στο κείμενο δεν γίνονται παραχωρήσεις στις ιδιαίτερες πεποιθήσεις της ομάδας, κάτι που καθίσταται σαφές σε αποκλίσεις από τις πεποιθήσεις των παύλειων κοινοτήτων, οι οποίες τονίζονται στην επιστολή. Στο τέλος του άρθρου του ο συγγραφέας διατυπώνει κάποιες σκέψεις για την χριστολογία της Ιακώβου, η οποία φαίνεται να είναι περισσότερο σύνθετη από ό,τι γενικά εκτιμάται.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου