Το νέο τεύχος του Novum Testamentum / The current issue of Novum Testamentum

Στο τρέχον τεύχος του περιοδικού Novum Testamentum 53:2 (2011) δημοσιεύονται τα εξής άρθρα:

Georg Gäbel, "The Text of P.Oxy. 4968 and Its Relationship with the Text of Codex Bezae", 107-152

Το θέμα αυτής της μελέτης είναι το κείμενο του πρόσφατa δημοσιευμένου χειρογράφου P.Oxy. 4968, το οποίο περιέχει τμήματα των Πρξ 10-12, 15-17 και η σχέση του με το κείμενο του Κώδικα Βέζα (D05) και κάποιους άλλους μάρτυρες. Το κείμενο του P.Oxy. 4968 χαρακτηρίζεται από τάσεις να προσθέτει και να αφαιρεί, από έναν αριθμό μοναδικών παραλλαγώn και από από μια σειρά παραλλαγών που συμφωνούν με τις παραλλαγές του D05. Mετά από μία προσεκτική διερεύνηση κάποιων από τους τελευταίες o συγγραφέας προτείνει ένα μοντέλο ανάπτυξης μίας συγκεκριμένης γραμμής της παράδοσης (η οποία παλαιότερα ονομαζόταν "δυτικό" κείμενο) στην οποία ανήκουν. Μολονότι κάποιες από τις παραλλαγές κοινές στα P.Oxy. 4968 και D05 αποκαλύπτουν θεολογικά ενδιαφέροντα υποστηρίζεται ότι άλλες μπορούν να εξηγηθούν με τη βοήθεια της αφηγηματικής κριτικής.  

J. William Johnston, "Which “All” Sinned? Rom 3:23-24 Reconsidered", 153-164

Επειδή η λέξη "πᾶς" είναι ένας μάλλον χαλαρός προσδιορισμός, η απόδοσή του με τη λέξη "όλοι" θα πρέπει να αντιμετωπισθεί με προσοχή και πάντα μέσα στη συνάφεια. Η έκφραση "όλοι αμάρτησαν" στο Ρωμ 2, 23 αναφέρεται στο "όλοι που πιστεύουν" στο Ρωμ 3, 22 κι έτσι συνδέεται περισσότερο με τη σχέση των Ιουδαίων και εθνικών μέσα στην πρώτη Εκκλησία παρά αποτελεί ένα βασικό κείμενο για την καταδίκη πάντων. Μία τέτοια διαπίστωση επίσης βοηθά στη συνειδητοποίηση ότι ο 3,24 προέρχεται μάλλον από τον Παύλο παρά είναι παραδοσιακό υλικό. Ενώ είναι αναμφισβήτητα αληθές ότι ο Παύλος θεωρεί ότι όλη η ανθρωπότητα έχει καταδικασθεί (πρβλ. Ρωμ 5, 12), το περιεχόμενο του "πάντες" είναι μάλλον "όλοι χωρίς διάκριση" παρά "όλοι χωρίς εξαίρεση". 

David A. Kaden, "The Methodological Dilemma of Evaluating the Variation Unit in Romans 11:31", 165-182

Τα Ρωμ 9-11 προκάλεσε τη συζήτηση των καινοδιαθηκολόγων και ο όγκος της βιβλιογραφίας είναι ήδη τεράστιος. Ωστόσο δεν έχει δημοσιευθεί ακόμη καμιά επιστημονική μελέτη, η οποία να πραγματεύεται τα ζητήματα του κειμένου του 11, 31. Γιατί; Πώς μία πλήρης ανάλυση αυτής της περικοπών και των παραλλαγών της μπορεί να συμβάλει στην ερμηνεία των κεφαλαίων στην άμεση συνάφεια; Ο συγγραφέας αποπειράται να απαντήσει σε αυτά τα ερωτήματα εξετάζοντας την κοινωνική διάσταση των ιουδαιοχριστιανικών σχέσεων και των αντιπαραθέσεων των δύο ομάδων από το τέλος του 1ου έως και το τέλος του 2ου αι. Εντοπίζει μία τάση  κριτική του πρώιμου χριστιανικού κειμένου μακριά από την αναζήτηση του "πρωτότυπου" κειμένου και εξετάζει την κοινωνική συνάφεια των διαφόρων παραλλαγών. 

Erlend D. MacGillivray, "Romans 16:2, προστάτις/προστάτης, and the Application of Reciprocal Relationships to New Testament Texts", 183-199

Σε αυτό το άρθρο εξετάζεται η σημασία του τίτλου "προστάτις" που αποδίδεται στην Φοίβη στο Ρωμ 16, 2 - ο οποίος γενικά κατανοείεται στη σύγχρονη έρευνα ότι δηλώνει ότι η Φοίβη ήταν η πάτρωνας του Παύλου. Αυτή η θέση αμφισβητείται από τον συγγραφέα του παρόντος άρθρου και γίνεται αναφορά σε πρόσφατες μελέτες, οι οποίες προτείνουν την κατανόηση της αρχαίας σχέσης ευεργεσίας πέρα από αυτή της σχέσης του πάτρωνα-πελάτη. Επιπλέον επαναξιολογείται το σημασιολογικό πεδίο του όρους προστάτης / προστάτις. Ο συγγραφέας υποστηρίζει ότι η σχέση του Παύλου με την Φοίβη θα πρέπει να κατανοηθεί μέσα στο πλαίσιο της γενικής σχέσης της δυναμικής ευεργεσίας κι όχι ως μία σχέση αποκλειστικά πάτρωνα - πελάτη.