Κυκλοφόρησε το νέο τεύχος του Journal for the Study of the New Testament 32:4 (2010) στο οποίο δημοσιεύονται τα εξής άρθρα:
Stephan Witetschek, "Going Hungry for a Purpose: On Gos. Thom. 69.2 and a Neglected Parallel in Origen", 379-393
Το Λόγιον 69.2 του Ευαγγελίου του Θωμά ομοιάζει κατά πολύ στα Μτ 5,6 και Λκ 6,21α, το μακαρισμό των πεινώντων, εκτός από μία λεπτομέρεια: ενώ στα συνοπτικά ευαγγέλια το δεύτερο μέρος του λογίου είναι μία αιτιολογική πρόταση, στο ευαγγέλιο του Θωμά είναι του σκοπού. Αν λάβουμε σοβαρά υπόψη αυτήν τη αλλαγή στη γραμματική, το ΕυαγΘωμά 69,2 έχει παράλληλα σε μία σειρά από χριστιανικά κείμενα που κάνουν λόγο για τη νηστεία προς όφελος τρίτων. Ίσως υπάρχει και μία άλλη σχέση, η οποία δεν είχε ως τώρα ληφθεί υπόψη, προς ένα παρόμοιο μακαρισμό που διασώζεται στις Ομιλίες του Ωριγένη στο Λευιτικό (10,2) και ο οποίος συχνά χαρακτηρίζεται ως άγραφον.
Harm W. Hollander, "Seeing God ‘in a riddle’ or ‘face to face’: An Analysis of 1 Corinthians 13.12", 395-403
Επαινώντας την αγάπη μεταξύ των πιστών στο 1 Κορ 13 ο Παύλος υποστηρίζει ότι "βλέπομεν γὰρ ἄρτι δι' ἔσόπτρου ἐν αἰνίγματι" αλλά κατά τα έσχατα θα δούμε "πρόσωπον πρὸς πρόσωπον"(στ. 12). Το εννοούμενο αντικείμενο της "όρασης" είναι ο Θεός. Εισάγοντας την εικόνα του καθρέπτη ο Παύλος χρησιμοποιεί μία πολύ γνωστή μεταφορά του ελληνιστικού κόσμου για να περιγράψει την έμμεση, μερική και ατελή φύση της ανθρώπινης γνώσης του Θεού. Οι εκφράσεις "εν αινίγματι" και "πρόσωπον προς πρόσωπον" είναι δάνεια από την παλαιοδιαθηκική περιγραφή της επικοινωνίας του Μωυσή με το Θεό, όπως αυτήν περιγράφεται στα Αρ 12,8 και Δτν 34,10.
Brian S. Rosner, "Paul and the Law: What he Does not Say", 405-419
Όπως παρατήρησε ο Betz στα 1979, o Παύλος ποτέ δε λέει ότι οι χριστιανοί πρέπει να "τηρήσουν" το Νόμο. Στο άρθρο ο συγραφέας εισάγει το επιχείρημα της παράλειψης όσον αφορά στη σχέση του Παύλου με το Νόμο. Τι άλλο δεν αναφέρει ο απόστολος; Σύμφωνα με το Ρωμ 2,17-29 οι Ιουδαίοι "στηρίζονται" στο Νόμο, "καυχώνται" εν τω νόμω, γνωρίζουν το θέλημα του Θεού μέσα από το Νόμο, μορφώνονται στο Νόμο, έχουν φωτισμό, γνώση και αλήθεια εξαιτίας του Νόμου, πρέπει να "κάνουν", να "τηρούν" και να "εφαρμόζουν" το Νόμο, κάποιες φορές "παραβαίνουν" το Νόμο και τον έχουν ως ένα "γραμμένο κώδικα". Όχι μόνο ο Παύλος δεν λέει αυτά τα πράγματα για τους Χριστιανούς σε σχέση με το Νόμο, αλλά μεταθέτει το βάρος από το Νόμο σε κάτι άλλο χρησιμοποιώντας τις ίδιες λέξεις και ιδέες. Μία τέτοια παράλειψη και αντικατάσταση οδηγεί στο συμπέρασμα ότι ο Νόμος του Μωυσή κατέχει μία διαφορετική θέση για τους Ιουδαίους από ό,τι για τους Χριστιανούς στη σκέψη του Παύλου.
Peter Head, "Susannah Heschel’s The Aryan Jesus: A Response", 421-430
Ο συγγραφέας παρουσιάζει το περιεχόμενο του βιβλίου της Susannah Heschel, The Aryan Jesus και συζητά τέσσερα σημεία διαφωνίας με αυτό: την ελλιπή παρουσίαση του Grundmann, το ζήτημα της επίδρασης του Grundmann και του ινστιτούτου του, το ζήτημα των στοιχείων αντι-Ιουδαϊσμού που είναι κοινά στην ομολογούσα Εκκλησία και στους Γερμανούς Χριστιανούς και τη φύση του ίδιου του Χριστιανισμού.
Robert Morgan, Susannah Heschel’s Aryan Grundmann", 431-494
Σε αυτό το κείμενο ο συγγραφέας συζητά το βιβλίο The Aryan Jesus (2008). Συμφωνεί με την κριτική που ασκεί στο γενικό χαρακτηρισμό "αντισημιτισμός" αλλά θέτει υπό αμφισβήτηση το κατά πόσο αυτό διακρίνει με ικανοποιητικό τρόπο αυτόν τον αντισημιτισμό από έναν θεολογικό αντι-Ιουδαϊσμό. Η περιγραφή, που κάνει η Heschel του Eisenach Institute (1939-42), το οποίο είχε ως σκοπό να απο-ιουδαΐσει το γερμανικό Χριστιανισμό, δίνει μία μονομερή εικόνα της γερμανικής εκκλησιαστικής ιστορίας της δεκαετίας του '30. Η γενικότερη θέση του βιβλίου ότι ο Χριστιανισμός είναι ρατσιστικός συνδέεται άμεσα με την αδυναμία σαφούς διάκρισης μεταξυ των εκκλησιών και του λαϊκού (völkisch) κινήματος που κρύβεται πίσω από το ναζιστικό αντισημιτισμό. Η κριτική που άσκησαν διάφοροι βιβλικοί επιβεβαιώνει την ευθύνη αντιμετώπισης ενός αντι-Ιουδαϊσμού, ο οποίος μπορούσε να τροφοδοτήσει το σύγχρονο κοσμικό αντισημιτισμό. Και οι δύο ωστόσο είναι διαφορετικοί από το χριστιανικό αντισημιτισμό του Μεσαίωνα.
Stephan Witetschek, "Going Hungry for a Purpose: On Gos. Thom. 69.2 and a Neglected Parallel in Origen", 379-393
Το Λόγιον 69.2 του Ευαγγελίου του Θωμά ομοιάζει κατά πολύ στα Μτ 5,6 και Λκ 6,21α, το μακαρισμό των πεινώντων, εκτός από μία λεπτομέρεια: ενώ στα συνοπτικά ευαγγέλια το δεύτερο μέρος του λογίου είναι μία αιτιολογική πρόταση, στο ευαγγέλιο του Θωμά είναι του σκοπού. Αν λάβουμε σοβαρά υπόψη αυτήν τη αλλαγή στη γραμματική, το ΕυαγΘωμά 69,2 έχει παράλληλα σε μία σειρά από χριστιανικά κείμενα που κάνουν λόγο για τη νηστεία προς όφελος τρίτων. Ίσως υπάρχει και μία άλλη σχέση, η οποία δεν είχε ως τώρα ληφθεί υπόψη, προς ένα παρόμοιο μακαρισμό που διασώζεται στις Ομιλίες του Ωριγένη στο Λευιτικό (10,2) και ο οποίος συχνά χαρακτηρίζεται ως άγραφον.
Harm W. Hollander, "Seeing God ‘in a riddle’ or ‘face to face’: An Analysis of 1 Corinthians 13.12", 395-403
Επαινώντας την αγάπη μεταξύ των πιστών στο 1 Κορ 13 ο Παύλος υποστηρίζει ότι "βλέπομεν γὰρ ἄρτι δι' ἔσόπτρου ἐν αἰνίγματι" αλλά κατά τα έσχατα θα δούμε "πρόσωπον πρὸς πρόσωπον"(στ. 12). Το εννοούμενο αντικείμενο της "όρασης" είναι ο Θεός. Εισάγοντας την εικόνα του καθρέπτη ο Παύλος χρησιμοποιεί μία πολύ γνωστή μεταφορά του ελληνιστικού κόσμου για να περιγράψει την έμμεση, μερική και ατελή φύση της ανθρώπινης γνώσης του Θεού. Οι εκφράσεις "εν αινίγματι" και "πρόσωπον προς πρόσωπον" είναι δάνεια από την παλαιοδιαθηκική περιγραφή της επικοινωνίας του Μωυσή με το Θεό, όπως αυτήν περιγράφεται στα Αρ 12,8 και Δτν 34,10.
Brian S. Rosner, "Paul and the Law: What he Does not Say", 405-419
Όπως παρατήρησε ο Betz στα 1979, o Παύλος ποτέ δε λέει ότι οι χριστιανοί πρέπει να "τηρήσουν" το Νόμο. Στο άρθρο ο συγραφέας εισάγει το επιχείρημα της παράλειψης όσον αφορά στη σχέση του Παύλου με το Νόμο. Τι άλλο δεν αναφέρει ο απόστολος; Σύμφωνα με το Ρωμ 2,17-29 οι Ιουδαίοι "στηρίζονται" στο Νόμο, "καυχώνται" εν τω νόμω, γνωρίζουν το θέλημα του Θεού μέσα από το Νόμο, μορφώνονται στο Νόμο, έχουν φωτισμό, γνώση και αλήθεια εξαιτίας του Νόμου, πρέπει να "κάνουν", να "τηρούν" και να "εφαρμόζουν" το Νόμο, κάποιες φορές "παραβαίνουν" το Νόμο και τον έχουν ως ένα "γραμμένο κώδικα". Όχι μόνο ο Παύλος δεν λέει αυτά τα πράγματα για τους Χριστιανούς σε σχέση με το Νόμο, αλλά μεταθέτει το βάρος από το Νόμο σε κάτι άλλο χρησιμοποιώντας τις ίδιες λέξεις και ιδέες. Μία τέτοια παράλειψη και αντικατάσταση οδηγεί στο συμπέρασμα ότι ο Νόμος του Μωυσή κατέχει μία διαφορετική θέση για τους Ιουδαίους από ό,τι για τους Χριστιανούς στη σκέψη του Παύλου.
Peter Head, "Susannah Heschel’s The Aryan Jesus: A Response", 421-430
Ο συγγραφέας παρουσιάζει το περιεχόμενο του βιβλίου της Susannah Heschel, The Aryan Jesus και συζητά τέσσερα σημεία διαφωνίας με αυτό: την ελλιπή παρουσίαση του Grundmann, το ζήτημα της επίδρασης του Grundmann και του ινστιτούτου του, το ζήτημα των στοιχείων αντι-Ιουδαϊσμού που είναι κοινά στην ομολογούσα Εκκλησία και στους Γερμανούς Χριστιανούς και τη φύση του ίδιου του Χριστιανισμού.
Robert Morgan, Susannah Heschel’s Aryan Grundmann", 431-494
Σε αυτό το κείμενο ο συγγραφέας συζητά το βιβλίο The Aryan Jesus (2008). Συμφωνεί με την κριτική που ασκεί στο γενικό χαρακτηρισμό "αντισημιτισμός" αλλά θέτει υπό αμφισβήτηση το κατά πόσο αυτό διακρίνει με ικανοποιητικό τρόπο αυτόν τον αντισημιτισμό από έναν θεολογικό αντι-Ιουδαϊσμό. Η περιγραφή, που κάνει η Heschel του Eisenach Institute (1939-42), το οποίο είχε ως σκοπό να απο-ιουδαΐσει το γερμανικό Χριστιανισμό, δίνει μία μονομερή εικόνα της γερμανικής εκκλησιαστικής ιστορίας της δεκαετίας του '30. Η γενικότερη θέση του βιβλίου ότι ο Χριστιανισμός είναι ρατσιστικός συνδέεται άμεσα με την αδυναμία σαφούς διάκρισης μεταξυ των εκκλησιών και του λαϊκού (völkisch) κινήματος που κρύβεται πίσω από το ναζιστικό αντισημιτισμό. Η κριτική που άσκησαν διάφοροι βιβλικοί επιβεβαιώνει την ευθύνη αντιμετώπισης ενός αντι-Ιουδαϊσμού, ο οποίος μπορούσε να τροφοδοτήσει το σύγχρονο κοσμικό αντισημιτισμό. Και οι δύο ωστόσο είναι διαφορετικοί από το χριστιανικό αντισημιτισμό του Μεσαίωνα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου