Στο νέο τεύχος του Journal for the Study of the Pseudepigrapha 19:1 (2009) δημοσιεύονται τα εξής άρθρα:
Ivor H. Jones, "The Finale of the Wisdom of Solomon: Its Context, Translation and Significance", 3-43
Σε αυτό το άρθρο ο συγγραφέας εξετάζει διεξοδικά τη γλώσσα, τη συνάφεια, το περιεχόμενο και τη λειτουργία του Σοφ 19,18-22. Αυτή η ανάλυση ρίχνει φως στη λογοτεχνική δομή και στο χαρακτήρα ολόκληρου του βιβλίου καθώς και στο θρησκευτικό και πολιτιστικό του υπόβαθρο. Ιδιαίτερη προσοχή δίνεται στη μετάφραση του Σοφ 19,18 και στους μουσικούς όρους του και τις μουσικές εικόνες. Αυτή η προσέγγιση οδηγεί σε νέα συμπεράσματα, όσον αφορά στις αναφορές, που υπάρχουν στο βιβλίο, στα κοσμικά στοιχεία, συμπεράσματα, τα οποία είναι σημαντικά τόσο για το βιβλίο στο σύνολό του όσο και για τον εντοπισμό της εκτενούς φιλολογικής ιστορίας αυτής της φράσης. Τέλος, το ενδιαφέρον στρέφεται στη δομή και στο χαρακτήρα του βιβλίου και παρέχονται κριτήρια για την εκτίμηση των πρόσφατων υποθέσεων, όσον αφορά στα κύρια χαρακτηριστικά του.
Ivor H. Jones, "The Finale of the Wisdom of Solomon: Its Context, Translation and Significance", 3-43
Σε αυτό το άρθρο ο συγγραφέας εξετάζει διεξοδικά τη γλώσσα, τη συνάφεια, το περιεχόμενο και τη λειτουργία του Σοφ 19,18-22. Αυτή η ανάλυση ρίχνει φως στη λογοτεχνική δομή και στο χαρακτήρα ολόκληρου του βιβλίου καθώς και στο θρησκευτικό και πολιτιστικό του υπόβαθρο. Ιδιαίτερη προσοχή δίνεται στη μετάφραση του Σοφ 19,18 και στους μουσικούς όρους του και τις μουσικές εικόνες. Αυτή η προσέγγιση οδηγεί σε νέα συμπεράσματα, όσον αφορά στις αναφορές, που υπάρχουν στο βιβλίο, στα κοσμικά στοιχεία, συμπεράσματα, τα οποία είναι σημαντικά τόσο για το βιβλίο στο σύνολό του όσο και για τον εντοπισμό της εκτενούς φιλολογικής ιστορίας αυτής της φράσης. Τέλος, το ενδιαφέρον στρέφεται στη δομή και στο χαρακτήρα του βιβλίου και παρέχονται κριτήρια για την εκτίμηση των πρόσφατων υποθέσεων, όσον αφορά στα κύρια χαρακτηριστικά του.
Ephraim Nissan, "On Nebuchadnezzar in Pseudo-Sirach", 45-76
Ο Ψ-Σειράχ είναι σαφώς ένα ψευδεπίγραφο, ακόμη κι αν ο Ben Sira, ο πρωταγωνιστής, αναφέρεται στο τρίτο πρόσωπο. Είναι μία πρώιμη μεσαιωνική εβραϊκή συλλογή ομηλιτικών κειμένων, που έχει τη δομή μίας συνομιλίας μεταξύ του παιδιού-θαύμα Ben Sira (του γιου του Ιερεμία) και του βασιλιά Ναβουχοδονόσσορα. Στο άρθρο ο συγγραφέας συζητά την δομή του βιβλίου ως ιστορία-πλαίσιο, στην οποία ο Ναβουχοδονόσσωρ και ο Ben Sira είναι συνομιλητές. Έρχεται σε αντίθεση προς μία άλλη πηγή, η οποία γελά εις βάρος του Ναβουχοδονόσσορα. Λαμβάνεται υπόψη επίσης η διαφορά ανάμεσα στον τρόπο που αντιμετωπίζεται ο καταστροφέας του Πρώτου Ναού και πώς οι ραββινικές πηγές αντιμετώπισαν τον Βεσπασιανό και τον Τίτο. Το χωρίο που πλησιάζει περισσότερο στο μοτίβο του Ψ-Σειράχ είναι μία επιμέρους αφήγηση, όπου ο R. Joanan ben Zakkai έρχεται για να σώσει τον Βεσπασιανό, καθώς αυτός, αφού πληροφορήθηκε, ενώ έβαζε το ένα παπούτσι, ότι οι Ρωμαίοι τον έκαναν βασιλιά, δε μπορεί να βάλει το άλλο. Αντιθέτως η εμφάνιση του ψευδο-Νέρωνα διαμόρφωσε την πρώιμη ραββινική αφήγηση για τον Νέρωνα, κι αν θέλει κανείς να εντοπίσει ένα παράλληλο του Νέρωνα προς στις ιουδαϊκές χλευαστικές περιγραφές του Ναβουχοδονόσσορα, τότε αυτό είναι τα λατινικά Commenta Bernesia προς τα Pharsalia του Λουκιανού.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου