Kit Barker, "Divine Illocutions in Psalm 137. A Critique of Nicholas Wolterstorff's 'Second Hermeneutic'", 1-14
Kατά τα τελευταία χρόνια υπάρχει ένα ανανεωμένο ενδιαφέρον να κατανοηθεί η Γραφή ως θεία επικοινωνία, μία τάση η οποία επανασυνδέει την ακαδημαϊκή μελέτη με τα εκκλησιολογικά ενδιαφέροντα. Όσοι εμπλέκονται στη θεολογική ερμηνευτική αξιοποίησηαν μία σειρά από επιστημονικούς κλάδους προκειμένου να αναπτύξουν και να υποστηρίξουν τις μεθοδολογίες που υιοθέτησαν. Από το χώρο της θεωρίας της επικοινωνίας και των pragmatics χρησιμοποιήθηκε από κάποιους η θεωρία για τις πράξεις λόγου (speech act theory) καθώς παρέχει μία εις βάθος ανάλυση της ανατομίας της επικοινωνίας. Ένα έργο αντιπροσωπευτικό αυτής της τάσης είναι το έργο του Nicholas Wolterstoff, Divine Discourse: Philosophical Reflections on the Claim that God Speaks. Ο συγγραφέας στηρίζεται κυρίως στη θεωρία των πράξεων λόγου και αναπτύσσει ένα μοντέλο δύο ερμηνευτικών φάσεων το οποίο προκύπτει κυρίως από τη θέση του ότι η Γραφή είναι θείος και ανθρώπινος λόγος. Ο συγγραφέας παρουσιάζει κριτικά τις θέσεις του Wolterstoff και μάλιστα στο παράδειγμα ερμηνείας του Ψα 137.
Hetty Lalleman, "Jeremiah, Judgement and Creation", 15-24
Με βάση το έργο της Helga Weippert υποστηρίζεται ότι η ιδέα της δημιουργίας μπορεί να βρεθεί ήδη στον Ιερεμία κι όχι μόνο στα Ησ 40-55. Τα Ιερ 4-5 έχουν παράλληλα στα Γεν 1-2 καθώς επίσης και στο Ιερ 33 και υπάρχει αρκετός χώρος για να υποθέσει κανείς ότι το Ιερ 33 αντιπροσωπεύει μία μετά τον Ιερεμία εξέλιξη, όπως υποστηρίζει και η Weippert. Ο Ιερεμίας χρησιμοποιεί όχι μόνο τη διαθήκη ως πλαίσιο για την εξαγγελία της κρίσης και καταδίκης αλλά και τη δημιουργία.
Robert Simons, "The Magnificat: Cento, Psalm or Imitatio?", 25-46
Οι ερμηνευτές έχουν προ πολλού επισημάνει την έντονη παρουσία λέξεων και θεμάτων της ελληνικής Π.Δ. στον ύμνο της Μαριάμ (Λκ 1,46-55). Διάφορες απόπειρες έγιναν να εξηγηθεί αυτό το φαινόμενο. Κάποιοι υποστήριξαν ότι ο συγκεκριμένος ύμνος είναι ένα είδος cento, κάποιοι άλλοι ότι έχει συνταχθεί έχοντας ως πρότυπο τους ψαλμούς της Π.Δ. Στο άρθρο υποστηρίζεται ότι ο ύμνος είναι ένα παράδειγμα "προσωποποιΐας", ενός φαινομένου γνωστού στο πλαίσιο της ελληνορωμαϊκής ρητορικής παράδοσης και υιοθετεί την τεχνική της imitatio. Για να τεκμηριώσει τη θέση του ο συγγρ. αναλύει διάφορες λεπτομέρειες του συγκεκριμένου ύμνου.
Christopher M. Hays, "Hating Wealth and Wives? An Examination of Discipleship Ethics in the Third Gospel", 47-68
To κατά Λουκάν συχνά συνδυάζει οδηγίες για τον τρόπο που πρέπει να χρησιμοποιείται ο πλούτος με διδασκαλίες για τις σχέσεις μέσα στην οικογένεια, κάποιες φορές υιοθετώντας ένα επικριτικό ύφος. Στο παρόν άρθρο υποστηρίζεται ότι οι διπλές αυτές "εχθρότητες" απέναντι στον πλούτο και την οικογένεια μέσα στο ευαγγέλιο έχουν θεολογικές ρίζες και ειδικότερα στην διδασκαλία του για τη μίμηση του Χριστού και τη διδασκαλία του για την κρίση κατά τα έσχατα. Για να υποστηρίξει τη θέση του και για να χαράξει συγκεκριμένες γραμμής της ηθικής του τρίτου ευαγγελίου, ο συγγρ. αναλύει τα Λκ 9,57-62. 14,25-35. 17,20-35.
Christoph Stenschke, "Reading First Peter in the Context of Early Christian Mission", 107-126
Στο άρθρο υποστηρίζεται ότι η 1 Πε θα πρέπει να αναγνωσθεί μέσα στο πλαίσιο της αρχαίας χριστιανικής ιεραποστολής. Οι αναγνώστες της 1 Πε έχουν κυρίως εθνικό παρελθόν. Η επιστολή διαβεβαιώνει ότι αυτοί οι εξ εθνών χριστιανοί τώρα κατέχουν το ίδιο status και απολαμβάνουν των ίδιων πνευματικών προνομίων με τον Ισραήλ. Ωστόσο το πολυπόθητο αυτό status προϋποθέτει ότι θα πρέπει να ζήσουν μέσα στον κόσμο ως εξόριστοι και ξένοι. Ως λαός του Θεού έχουν όμως ένα νέο στόχο: να είναι κοινωνοί της πίστης εν Χριστώ τόσο στη συμπεριφορά τους όσο και στο λόγο τους. Η εμπειρία που έχουν κατασυκοφάντησης και διωγμού δε θα πρέπει να θέσει υπό αμφισβήτηση την κλήση τους, αλλά είναι αναπόσπαστο τμήμα της ύπαρξής τους λαού του Θεού μέσα στον κόσμο.
Hetty Lalleman, "Jeremiah, Judgement and Creation", 15-24
Με βάση το έργο της Helga Weippert υποστηρίζεται ότι η ιδέα της δημιουργίας μπορεί να βρεθεί ήδη στον Ιερεμία κι όχι μόνο στα Ησ 40-55. Τα Ιερ 4-5 έχουν παράλληλα στα Γεν 1-2 καθώς επίσης και στο Ιερ 33 και υπάρχει αρκετός χώρος για να υποθέσει κανείς ότι το Ιερ 33 αντιπροσωπεύει μία μετά τον Ιερεμία εξέλιξη, όπως υποστηρίζει και η Weippert. Ο Ιερεμίας χρησιμοποιεί όχι μόνο τη διαθήκη ως πλαίσιο για την εξαγγελία της κρίσης και καταδίκης αλλά και τη δημιουργία.
Robert Simons, "The Magnificat: Cento, Psalm or Imitatio?", 25-46
Οι ερμηνευτές έχουν προ πολλού επισημάνει την έντονη παρουσία λέξεων και θεμάτων της ελληνικής Π.Δ. στον ύμνο της Μαριάμ (Λκ 1,46-55). Διάφορες απόπειρες έγιναν να εξηγηθεί αυτό το φαινόμενο. Κάποιοι υποστήριξαν ότι ο συγκεκριμένος ύμνος είναι ένα είδος cento, κάποιοι άλλοι ότι έχει συνταχθεί έχοντας ως πρότυπο τους ψαλμούς της Π.Δ. Στο άρθρο υποστηρίζεται ότι ο ύμνος είναι ένα παράδειγμα "προσωποποιΐας", ενός φαινομένου γνωστού στο πλαίσιο της ελληνορωμαϊκής ρητορικής παράδοσης και υιοθετεί την τεχνική της imitatio. Για να τεκμηριώσει τη θέση του ο συγγρ. αναλύει διάφορες λεπτομέρειες του συγκεκριμένου ύμνου.
Christopher M. Hays, "Hating Wealth and Wives? An Examination of Discipleship Ethics in the Third Gospel", 47-68
To κατά Λουκάν συχνά συνδυάζει οδηγίες για τον τρόπο που πρέπει να χρησιμοποιείται ο πλούτος με διδασκαλίες για τις σχέσεις μέσα στην οικογένεια, κάποιες φορές υιοθετώντας ένα επικριτικό ύφος. Στο παρόν άρθρο υποστηρίζεται ότι οι διπλές αυτές "εχθρότητες" απέναντι στον πλούτο και την οικογένεια μέσα στο ευαγγέλιο έχουν θεολογικές ρίζες και ειδικότερα στην διδασκαλία του για τη μίμηση του Χριστού και τη διδασκαλία του για την κρίση κατά τα έσχατα. Για να υποστηρίξει τη θέση του και για να χαράξει συγκεκριμένες γραμμής της ηθικής του τρίτου ευαγγελίου, ο συγγρ. αναλύει τα Λκ 9,57-62. 14,25-35. 17,20-35.
Christoph Stenschke, "Reading First Peter in the Context of Early Christian Mission", 107-126
Στο άρθρο υποστηρίζεται ότι η 1 Πε θα πρέπει να αναγνωσθεί μέσα στο πλαίσιο της αρχαίας χριστιανικής ιεραποστολής. Οι αναγνώστες της 1 Πε έχουν κυρίως εθνικό παρελθόν. Η επιστολή διαβεβαιώνει ότι αυτοί οι εξ εθνών χριστιανοί τώρα κατέχουν το ίδιο status και απολαμβάνουν των ίδιων πνευματικών προνομίων με τον Ισραήλ. Ωστόσο το πολυπόθητο αυτό status προϋποθέτει ότι θα πρέπει να ζήσουν μέσα στον κόσμο ως εξόριστοι και ξένοι. Ως λαός του Θεού έχουν όμως ένα νέο στόχο: να είναι κοινωνοί της πίστης εν Χριστώ τόσο στη συμπεριφορά τους όσο και στο λόγο τους. Η εμπειρία που έχουν κατασυκοφάντησης και διωγμού δε θα πρέπει να θέσει υπό αμφισβήτηση την κλήση τους, αλλά είναι αναπόσπαστο τμήμα της ύπαρξής τους λαού του Θεού μέσα στον κόσμο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου