Stuart Macwilliam, "Ideologies of Male Beauty and the Hebrew Bible", 265-287
Θα περίμενε κανείς εκφράσεις της ανδρικής ομορφιάς μέσα στην εβραϊκή Βίβλο να συμβολίζουν τη δύναμη, την επιρροή και τη θεία εύνοια, σε αντίθεση προς εκείνες της γυναικείας ομορφιάς, η οποία λειτουργεί ως αντικείμενο του ανδρικού πόθου και συχνά δηλώνει ότι η γυναίκα είναι ευάλωτη. Σε αυτήν την παράδοξη θεωρητική μελέτη της χρήση της λέξης, όταν αυτή αναφέρεται σε άνδρες, υποστηρίζεται ότι αντίθετα από την αντίληψη των (ανδρών) αναγνωστών και υπομνηματιστών στη συνέχεια, αυτή η διάκριση ανατρέπεται μέσα στο ίδιο το κείμενο. Από τα τρία κύρια παραδείγματα, όπου η λέξη εφαρμόζεται σε επώνυμους άνδρες στην εβραϊκή Βίβλο, η ομορφιά του Ιωσήφ δηλώνει εκτός από τη θεία εύνοια και το ότι είναι ευάλωτος, εκείνη του Δαυίδ υποσκάπτει τηςν εξίσωση ανδρική ομορφιά = μυϊκή δύναμη και εκείνη του Αβεσσαλώμ χρησιμοποιείται για να τονισθεί ο ρόλος του ως τραγική φιγούρα, η οποία πληρώνει το τίμημα των αποτυχιών του Δαυίδ.
Richard S. Briggs, "Reading the Sotah Text (Numbers 5:11-31): Holiness and a Hermeneutic Fit for Suspicion", 288-319
To κείμενο της Sotah στο Αρ 5,11-31 είναι μία εντυπωσιακή και ηθικά προβληματική περικοπή που ασχολείται με μία ζήλεια του συζύγου είτε πραγματική είτε φανταστική. Υποστηρίζεται ότι μολονότι συχνά της δίνεται ο αντίθετος τίτλος, στην πραγματικότητα είναι ένα κείμενο για τη ζήλεια παρά για τη μοιχεία per se, κι ότι οι ιστορικοκριτικές απόπειρες να τοποθετήσουν την περιγραφόμενη τελετουργία μέσα στη συνάφεια της αρχαίας Εγγύς Ανατολής δεν οδηγούν σε κανένα συμπέρασμα όσον αφορά τα ουσιαστικά ζητήματα ερμηνείας του κειμένου. Διάφορες στρατηγικές αντιμετώπισης των ηθικών διαστάσεων του κειμένου ερευνώνται στο παρόν άρθρο, μεταξύ των οποίων και προσεγγίσεις του από την οπτική γωνία του κοινωνικού φύλου ή του συμβόλου. Όλες όμως εκτιμώνται ότι είναι περιορισμένης αξίας. Τα ηθικά ζητήματα που παρουσιάζονται στο κείμενο εξετάζονται στη συνέχεια σε σχέση προς τη σημερινή κανονική θέση του μέσα στο βιβλίο των Αριθμών. Υποστηρίζεται ότι εξαιτίας του μοναδικού συνδυασμού παραγόντων, μία αναμενόμενη ανάγνωση του κειμένου της sotah μέσα στην κανονική του συνάφεια είναι εκείνη που στέκεται καχύποπτη απέναντι στην υποψία που περιγράφεται μέσα σε αυτό. Μερικές ερμηνευτικές διαστάσεις αυτής της ανάλυσης εκτιμώνται λαμβάνοντας υπόψη το γενικότερο ερώτημα σχετικά με τις θεολογικά προβληματικές περικοπές στην Αγία Γραφή.
George Savran, "Seeing is Believing: On the Relative Priority of Visual and Verbal Perception of the Divine", 320-361
Συγκρίνοντας τους τρόπους αντίληψης του θείου μέσα στη Βίβλο, ανακαλύπτει κανείς μία σαφή προτίμηση για την εξ ακοής πληροφόρηση του λόγου του Θεού. Η ιδέα της θέας του Θεού σε μία ποικιλία διαφορετικών εμφανίσεων είναι επίσης παρούσα μέσα στη Βίβλο αλλά γενικά θεωρείται λιγότερο σημαντική από την αντίληψη του Θεού μέσω της ακρόασης. Στις αφηγήσεις για τις θεοφάνειες αυτό γενικά εκφράζεται με τη σειρά των γεγονότων -μία οπτική εμφάνιση ακολουθείται από κάποιο λόγο του Θεού. Ωστόσο σε μία σειρά περιπτώσεων όπου η θέα και η ακοή είναι και οι δύο παρούσες, η θέα παρουσιάζεται ως ο προτιμώμενος τρόπος. Ο συγγραφέας εξετάζει αυτήν τη δυναμική μέσα σε τρία κείμενα. Στο Εξ 24,1-11 η θέα αντιπαραβάλλεται με την ανάγνωση στο λαό του Βιβλίου της Διαθήκης με σκοπό να αναδειχθεί η ανώτερη φύση της εμπειρίας των Μωυσή, Ααρών, Ναδάβ, Αβιού και των 70 πρεσβυτέρων. Στο Αρ 22 ο Βαλαάμ πρώτα ακούει το Θεό δύο φορές μέσα στη νύχτα, αλλά όταν βλέπει τον άγγελο Κυρίου στην πρωινή εμφάνιση τότε κατανοεί το μήνυμα που του δίνεται. Με κάπως διαφορετικό τρόπο, οι ιδέες του Ιώβ για τη θέαση του Θεού αντιπαραβάλλονται προς τη στάση των φίλων του απέναντι στην άμεση αποκάλυψη. Αυτή η διάκριση καταδεικνύει τη σημασία της δήλωσής του στο 42,5 σχετικά με την ανωτερότητα της θέας του Θεού έναντι της ακρόασής του. Η δήλωση του Ιώβ εδώ δεν έχει σκοπό να περιγράψει ένα όραμα του Θεού, αλλά μάλλον να εκφράσει την εκτίμησή του για μία αντίληψη της θεότητα, την οποία ο Ιώβ δεν είχε πριν τη θεοφάνεια με τον ανεμοστρόβιλο.
Richard S. Briggs, "Reading the Sotah Text (Numbers 5:11-31): Holiness and a Hermeneutic Fit for Suspicion", 288-319
To κείμενο της Sotah στο Αρ 5,11-31 είναι μία εντυπωσιακή και ηθικά προβληματική περικοπή που ασχολείται με μία ζήλεια του συζύγου είτε πραγματική είτε φανταστική. Υποστηρίζεται ότι μολονότι συχνά της δίνεται ο αντίθετος τίτλος, στην πραγματικότητα είναι ένα κείμενο για τη ζήλεια παρά για τη μοιχεία per se, κι ότι οι ιστορικοκριτικές απόπειρες να τοποθετήσουν την περιγραφόμενη τελετουργία μέσα στη συνάφεια της αρχαίας Εγγύς Ανατολής δεν οδηγούν σε κανένα συμπέρασμα όσον αφορά τα ουσιαστικά ζητήματα ερμηνείας του κειμένου. Διάφορες στρατηγικές αντιμετώπισης των ηθικών διαστάσεων του κειμένου ερευνώνται στο παρόν άρθρο, μεταξύ των οποίων και προσεγγίσεις του από την οπτική γωνία του κοινωνικού φύλου ή του συμβόλου. Όλες όμως εκτιμώνται ότι είναι περιορισμένης αξίας. Τα ηθικά ζητήματα που παρουσιάζονται στο κείμενο εξετάζονται στη συνέχεια σε σχέση προς τη σημερινή κανονική θέση του μέσα στο βιβλίο των Αριθμών. Υποστηρίζεται ότι εξαιτίας του μοναδικού συνδυασμού παραγόντων, μία αναμενόμενη ανάγνωση του κειμένου της sotah μέσα στην κανονική του συνάφεια είναι εκείνη που στέκεται καχύποπτη απέναντι στην υποψία που περιγράφεται μέσα σε αυτό. Μερικές ερμηνευτικές διαστάσεις αυτής της ανάλυσης εκτιμώνται λαμβάνοντας υπόψη το γενικότερο ερώτημα σχετικά με τις θεολογικά προβληματικές περικοπές στην Αγία Γραφή.
George Savran, "Seeing is Believing: On the Relative Priority of Visual and Verbal Perception of the Divine", 320-361
Συγκρίνοντας τους τρόπους αντίληψης του θείου μέσα στη Βίβλο, ανακαλύπτει κανείς μία σαφή προτίμηση για την εξ ακοής πληροφόρηση του λόγου του Θεού. Η ιδέα της θέας του Θεού σε μία ποικιλία διαφορετικών εμφανίσεων είναι επίσης παρούσα μέσα στη Βίβλο αλλά γενικά θεωρείται λιγότερο σημαντική από την αντίληψη του Θεού μέσω της ακρόασης. Στις αφηγήσεις για τις θεοφάνειες αυτό γενικά εκφράζεται με τη σειρά των γεγονότων -μία οπτική εμφάνιση ακολουθείται από κάποιο λόγο του Θεού. Ωστόσο σε μία σειρά περιπτώσεων όπου η θέα και η ακοή είναι και οι δύο παρούσες, η θέα παρουσιάζεται ως ο προτιμώμενος τρόπος. Ο συγγραφέας εξετάζει αυτήν τη δυναμική μέσα σε τρία κείμενα. Στο Εξ 24,1-11 η θέα αντιπαραβάλλεται με την ανάγνωση στο λαό του Βιβλίου της Διαθήκης με σκοπό να αναδειχθεί η ανώτερη φύση της εμπειρίας των Μωυσή, Ααρών, Ναδάβ, Αβιού και των 70 πρεσβυτέρων. Στο Αρ 22 ο Βαλαάμ πρώτα ακούει το Θεό δύο φορές μέσα στη νύχτα, αλλά όταν βλέπει τον άγγελο Κυρίου στην πρωινή εμφάνιση τότε κατανοεί το μήνυμα που του δίνεται. Με κάπως διαφορετικό τρόπο, οι ιδέες του Ιώβ για τη θέαση του Θεού αντιπαραβάλλονται προς τη στάση των φίλων του απέναντι στην άμεση αποκάλυψη. Αυτή η διάκριση καταδεικνύει τη σημασία της δήλωσής του στο 42,5 σχετικά με την ανωτερότητα της θέας του Θεού έναντι της ακρόασής του. Η δήλωση του Ιώβ εδώ δεν έχει σκοπό να περιγράψει ένα όραμα του Θεού, αλλά μάλλον να εκφράσει την εκτίμησή του για μία αντίληψη της θεότητα, την οποία ο Ιώβ δεν είχε πριν τη θεοφάνεια με τον ανεμοστρόβιλο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου