Roland Boer, "The Forgetfulness of Julia Kristeva: Psychoanalysis, Marxism and the Taboo of the Mother", 259-276
Η Julia Kristeva είναι γνωστή τόσο για τις επανερμηνείες της με τη βοήθεια της ψυχοανάλυσης όσο και για τις συχνές ερμηνευτικές προσεγγίσεις της Βίβλου. Αυτό που είναι λιγότερο γνωστό είναι η παλαιότερη ενασχόλησή της με τη μαρξιστική ανάλυση, μολονότι ακόμη και τώρα καταφεύγει στον Μαρξ, όταν στριμώχνεται στη γωνία. Σε αυτό το άρθρο το ενδιαφέρον του συγγρ. επικεντρώνεται σε μία από τις καλύτερες βιβλικές αναγνώσεις της Kristeva - τα ταμπού στο βιβλίο του Λευιτικού, τα οποία τελικά στηρίζονται στο ταμπού της μητέρας - όπου μπορεί κανείς να διαπιστώσει ότι η κυρίαρχη ψυχοαναλυτική ανάγνωσή της μπορεί να την οδηγήσει μόνο μέχρι εκείνο το σημείο. Για να μπορέσουμε να προχωρήσουμε πιο πέρα, θα πρέπει να ξεχάσουμε τη μαρξίστρια Κristeva. Αφού ο συγγρ. εντοπίζει τον Μαρξ σε πολλά από τα κείμενά της προτείνει έναν τρόπο, με τον οποία η ανάγνωση του Λευιτικού από την Kristeva μπορεί να συμπληρωθεί από στοιχεία της κοινωνικής και οικονομικής ανάλυσης.
Katie M. Heffelfinger, "'My Father is King': Chiefly Politics and the Rise and Fall of Abimelech", 277-292
Στο άρθρο υποστηρίζεται ότι το μοντέλο της "σύνθετης δευτερογενούς αρχηγίας στη φυλή", το οποίο πρόσφατα διατυπώθηκε από τον Robert D. Miller μπορεί να συμβάλει στην κατανόηση διάφορων ασυμφωνιών στην αφήγηση του Αβιμέλεχ στα Κρ 8 και 9. Αυτό το μοντέλο περιγράφεται εν συντομία και εφαρμόζεται σε τέσσερα λογικά κενά της ιστορίας του Αβιμέλεχ. Αυτά είναι: (1) η αντίφαση μεταξύ της άρνησης του Γεδεών για την κληρονομική βασιλεία και την εικασία από όλους τους χαρακτήρες ότι ένας από τους γιους του Γεδεών θα κυβερνούσε μετά από εκείνον, (2) η έκκληση, που κάνει ο Αβιμέλεχ, για λογαριασμό των αρχόντων της Συχέμ, (3) ο τρόπος που αντιμετωπίζει η ιστορία την επιδρομή εκ μέρους των αρχόντων της Συχέμ ως προσωπική προσβολή ενταντίον του Αβιμέλχ και (4) η αιτία για την χωρίς κίνητρο επίθεση του Αβιμέλεχ εναντίον της Thebez.
Neil Glover, "Your People, My People: An Exploration of Ethnicity in Ruth", 293-313
Στο άρθρο εξετάζονται ανταγωνιστικές μεταξύ τους θεωρίες για την εθνική ταυτότητα με σκοπό να αναδειχθούν διάφορα σημεία στο βιβλίο της Ρουθ, όπου η Ρουθ η Μωαβίτισσα ίσως γίνει Ισραηλίτισσα. Μια προσεχτική ανάγνωση του κειμένου ευνοεί την υπόθεση ότι η Ρουθ εισέρχεται την ισραηλιτική εθνική ομάδα, όταν την αποδέχεται η κοινότητα της Βηθλεέμ στο κεφ. 4. Αυτό συμφωνεί με τη συνθετική αντίληψη για την εθνική ταυτότητα, όπου η βιολογική καταγωγή δε σημαίνει ταυτόχρονα και συμμετοχή σε μία εθνική ομάδα. Μολονότι το εθνικό όραμα του βιβλίου της Ρουθ αντιπαραβάλλεται συχνά με εκείνο του Έσδρα-Νεεμία, οι ιδέες της εθνολογικής θεωρίας οδηγούν στο συμπέρασμα μία μεγαλύτερης σύγκλισης μεταξύ των δύο κειμένων. Στο συμπέρασμα αναφέρονται μερικά προτερήματα και ορισμένοι κίνδυνοι, όταν κανείς χρησιμοποιεί την ανθρωπολογική θεωρία στις βιβλικές σπουδές.
Steven T. Mann, "'You're Fired': An Application of Speech Act Theory to 2 Samuel 15.23—16.14", 315-334
Ενώ η θεωρία για τις πράξεις λόγου στη μελέτη πώς οι λέξεις κάνουν πράγματα στην καθημερινή ζωή συνεχίζει να συμβάλλει στη μελέτη της γλώσσας, αυτή η θεωρία μπορεί επίσης να συμβάλει σε μία κατανόηση της επιτελεστικής φύσης των λέξεων όσον αφορά στη βιβλική αφήγηση. Σε αυτό το άρθρο η θεωρία για τις πράξεις λόγου εφαρμόζεται στο 2 Σαμ 15,23-16,14 με δύο τρόπους. Πρώτον, οι πράξεις λόγου των χαρακτήρων αναλύονται ως πραγματικές πράξεις λόγου χρησιμοποιώντας τις κατηγορίες που παρουσιάζονται από τον John Searle ώστε να ερευνηθεί πώς λειτουργούν μέσα στην ιστορία. Δεύτερον, λαμβάνεται υπόψη η πραγματικότητα ότι αυτές οι πράξεις λόγου είναι στην πραγματικότητα επενθετικές και όλες οι πράξεις λόγους συμπεριλαμβανομένων κι εκείνων του αφηγητή εξετάζονται με σκοπό να διαπιστωθεί ο τρόπος με τον οποίο δημιουργούν έναν φιλολογικό κόσμο, ο οποίος συνιστά πράξεις πειθούς που σκοπό έχουν να επηρεάσουν ένα υποτιθέμενο ακροατήριο.
Paul S. Evans, "The Hezekiah—Sennacherib Narrative as Polyphonic Text", 335-358
Τα 2 Βασ 18-19 γενικά θεωρούνται ως μία αφήγηση στερούμενη συνοχής, η οποία αποτελείται από πολλές πηγές, κάτι που καθιστά αναγκαία μία διαχρονική προσέγγιση. Ωστόσο αυτή η υπόθεση είναι μόνο ένα ευρετικό μοντέλο που προτείνει να διαβάσουμε το κείμενο με αυτόν τον τρόπο. Στο άρθρο αντίθετα χρησιμοποιείται η θεωρία του Bakhtin, σύμφωνα με την οποία τα 2 Βασ 18-19 αντιμετωπίζονται ως μία πολυφωνική σύνθεση, κάτι το οποίο μπορεί να δικαιολογήσει τόσο τις ασυνέχειες μέσα στο κείμενο όσο και την ενότητά του. Αν γίνει κατανοητό ως ένας διάλογος φιλολογικών ειδών (αφήγηση που ομοιάζει την ιστορία, ευθύς λόγος και προφητικός χρησμός) μέσα σε ένα έμμεσο διάλογο, αυτή η αφήγηση είναι "διαλογική" καθώς διαφορετικές φωνές παρεμβαίνουν στην περικοπή, αποκαλύπτοντας μία πολυφωνία απόψεων. Μια τέτοια προσέγγιση όχι μόνο επιτρέπει μία νέα ερμηνεία της αφήγησης, αλλά επίσης έχει επιπτώσεις όσον αφορά τη σύνθεση της αφήγησης επιτρέποντας στον Δευτερονομιστή μεγαλύτερη δημιουργικότητα από ό,τι συνήθως συμβαίνει.
Kenneth Ngwa, "Did Job Suffer for Nothing? The Ethics of Piety, Presumption and the Reception of Disaster in the Prologue of Job", 359-380
Στο άρθρο υποστηρίζεται ότι η δήλωση πως ο Ιώβ υπέφερε για το τίποτε (92,3. πρβλ. 9,17) δεν είναι περιφερειακή στον Ιώβ. Όταν ο Ιώβ αρχίζει να υποφέρει, η θεωρητική ερώτηση του Σατανά "Μάταια ο Ιώβ φοβάται τον Θεό;" (1,9) τίθεται σε ένα νέο πλαίσιο με την αξιολογική δήλωση του Γιαχβέ: "με παρότρυνες εναντίον του να τον τον καταπιώ για το τίποτε" (2,3). Οι κακουχίες του Ιώβ δεν είναι τυχαίες. Απεναντίας σχεδιάστηκαν, εκτελέστηκαν και αξιολογήθηκαν πολύ καλά. Απαντώντας ο Ιώβ θέτει το ζήτημα για την αποδοχή της καταστροφής και των δεινών (2,10). Ο πρόλογος διερευνά την πραγματικότητα των δεινών /της καταστροφής μέσα από τον τριπλό φακό της αιτιώδους θεωρίας των δεινών, την πραγματικότητα των δεινών, και την θεωρία "πρόσληψης" των δεινών. Επειδή η συστηματική και συστημική δοκιμασία πλήττει τον ηθικό, υπαρξιακό και κοινωνικό πυρήνα της ανθρωπότητας και της θεότητας, καθίσταται συνήθως η ισχυρότερη κριτική των δικών της αιτιολογικών, υπαρξιακών θεωριών και των θεωριών πρόσληψης ανεξάρτητα από το εάν τέτοιες θεωρίες είναι θεϊκής ή ανθρώπινης προέλευσης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου