Ένα νέο βιβλίο για τη σημασία του Σινά στη μεταιχμαλωσιακή περίοδο

Θα κυκλοφορήσει σε λίγες από τις εκδόσεις T & T Clark ένα νέο βιβλίο με θέμα τη σημασία της διαθήκης του Σινά για τη μεταιχμαλωσιακή περίοδο:

Richard J. Bautch, Glory and Power, Ritual and Relationship. The Sinai Covenant in the Postexilic Period (Library of Hebrew Bible / The Old Testament Series ), 2009
ISBN13: 9780567028228
$110.00

Περιγραφή του εκδοτικού οίκου

Σημείο εκκίνησης του βιβλίου είναι η επιστροφή από την Αιχμαλωσία, η οποία παρουσιάζεται ως μία ευκαιρία για τους Ιουδαίους, κυρίως αυτούς στο βασίλειο του Ιούδα, να ερμηνεύσουν εκ νέου τη σχέση του Ισραήλ με τον Θεό. Η σχέση αυτή κατά παράδοση γινόταν κατανοητή ως μία διαθήκη και κεντρικό σημείο της θέσης του παρόντος βιβλίου είναι ότι οι μεταιχμαλωσιακοί συγγραφείς χρησιμοποιούσαν ένα παράδειγμα, αυτό της προαιχμαλωσιακής διαθήκης του Μωυσή, δηλ. μίας συμφωνίας μεταξύ του Θεού και της ανθρωπότητας, η οποία επηρεαζόταν από την τήρηση του Νόμου από πλευράς της δεύτερης. Στο πρώτο μέρος του βιβλίου περιγράφεται η διαδικασία μέσα από την οποία ο μωσαϊκός Νόμος ανανεώθηκε και το περιεχόμενό του έγινε επίκαιρο. Σε αυτήν την παρουσίαση διάφοροι γνωστοί τόποι του Ιουδαϊσμού της εποχής του Δεύτερου Ναού, όπως η προσευχή της μετάνοιας και το ήθος της συγγένειας, φαίνεται ότι εντάσσονται στη σύγχρονη με εκείνην την εποχή αντίληψη για τη δημιουργία.

Στο δεύτερο μέρος του βιβλίου θέμα είναι ένα παράδοξο. Από τη μία το γεγονός ότι η διαθήκη του Μωυσέως έλαβε μορφή μέσα στη συζήτηση για τη συγγένεια την προσδίδει το χαρακτηριστικό του μεμονωμένου, το οποίο με τη σειρά του την κατέστησε ελκυστική σε διάφορες ομάδες-σέκτες του Ιουδαϊσμού. Εδώ στοιχεία αντλούνται κυρίως από τα κείμενα της Νεκράς Θαλάσσης. Από την άλλη, καθώς το κυρίαρχο παράδειγμα της διαθήκης του Μωυσέως αποδίδεται σε ένα υψηλό κανονιστικό επίπεδο, όπως αυτό εμφανίζεται σε έργα φορέων π.χ. των αναθεωρητών Ιερατικού Κειμένου ή του συγγρ. των Ιωβηλαίων. Τέλος στη μωσαϊκή διαθήκη αναφερόταν τόσο το κέντρο όσο και η περιφέρεια τόσο ως κανονιστική θεολογική ιδέα όσο και ως κρυπτογραφικό κώδικα της ταυτότητας της σέκτας. Το βιβλίο καταλήγει ότι κατά το τέλος της εποχής του Δεύτερου Ναού και μολονότι η διαθήκη του Μωυσέως ήταν κανονιστική όσον αφορά το διαθηκικό νομισμό, ο οποίος ήταν δεσμευτικός για τους Ιουδαίους, η τάση των σεκτών όσον αφορά στη διαθήκη κατέστησε τις επιταγές της μη δεσμευτικές και προαιρετικές.