Στο τρέχον τεύχος του περιοδικού Biblische Notizen 146 (2010) δημοσιεύονται τα εξής άρθρα:
Rebecca C. Proefrock, "'Three Had a Passion for Agriculture, and No Good was Found in Them': God and Soil in Genesis Rabbah", 3-13
Στην Bereshit Rabbah διαβάζουμε: "Τρεις είχαν ένα πάθος για τη γεωργία και δεν βρέθηκε ανάμεσά τους κανένας καλός: Κάιν, Νώε και Οζίας". Είναι αυτό έκφραση μίας υποτιθέμενης "αντίθετης στη γεωργία" στάσης των Ιουδαίων; Ο συγγραφέας καταδεικνύει ότι αυτή η φράση οφείλεται λιγότερο σε μία προκατάληψη των ραββίνων και περισσότερο στο ενδιαφέρον τους να μην ανακατέψουν τον Θεό με τη γη. Υπάρχει ένα όριο στην οικολογική ευαισθησία αυτών των συγγραφέων.
Stefan Bojowald, "Zwei kleine Bemerkungen zum semitischen Einfluss in Ägypten", 15-18
Ο συγγραφέας πραγματεύεται δύο προβλήματα της ανταλλαγής μεταξύ της αιγυπτιακής και της σημιτικής γλώσσας.
Matthieu Richelle, "Les conquêtes de Hazaël selon la recension lucianique en 4 Règnes 13,22", 19-25
Το ελληνικό κείμενο του Λουκιανού για το 2 Βασ 13, 22 περιέχει μία φράση, η οποία απουσιάζει αλλού: "καὶ ἔλαβεν Ἀζαὴλ τὸν ἀλλόφυλον ἐκ χειρὸς αὐτοῦ ἀπὸ τῆς θαλάσσης τῆς καθ' ἑσπέραν ἕως Ἀφέκ. Οι υπομνηματιστές γενικά εξηγούν ότι ο Αζαήλ κατέλαβε μία περιοχή των Φιλισταίων μεταξύ της Μεσογείου και του Αφέκ στην παραλιακή πεδιάδα. Η μελέτη των μεταφραστικών πρακτικών των Ο' μας οδηγεί σε μία λύση: η περιοχή βρίσκεται στην Υπεριορδανία μεταξύ της Νεκράς Θαλάσσης και του Αφέκ στο Golan. Επομένως αυτός οστίχος μπορεί να συγκριθεί με μία άλλη περιγραφή της εισβολής του Αζαήλ, στο 2 Βασ 10,32-33.
Bernard Gosse, "Isaïe 63,1-6 le livre d‟Isaïe et le Psautier", 19-25
Το κείμενο του Ησαΐα 63,1-6 πρέπει να κατανοηθεί σε σχέση με τη χρήση της μετοχής paül του ρήματος g’l στην αναθεώρηση του Βιβλίου του Ησαΐα (ιδιαίτερα στα 62, 12 και 35, 9) και του Ψα 107, στη συνέχεια του ρήματος g’l στους Ψαλμούς του Ασάφ (και Ψα 106, 10) και στο Ησ 40 εξ.
Pierre Auffret, "Qu‟il nous réponde au jour de notre appel! Nouvelle étude structurelle du psaume 20", 37-44
Δύο φορές ο Marc Girard και ο συγγραφέας προσπάθησαν να κατανοήσουν τη φιλολογική μορφή του Ψα 20. Ο συγγραφέας, ο οποίος δεν έμεινε ικανοποιημένος από την τελευταία του προσπάθεια, προσπαθεί εδώ να προχωρήσει με έναν περισσότερο αυστηρό μεθοδολογικά τρόπο, κινούμενος από τις μικρότερες ενότητες σε περισσότερο μεγάλα σύνολα. Βρίσκει μία ομόκεντρη συμμετρία γύρω από το 7, 4-6 που παραπέμπει στο 8-9 και το 2-3 που παραπέμπει στο 10. Ένας παραλληλισμός υπάρχει επίσης μεταξύ των μερών 2-6 και 8-10 γύρω από το κέντρο.
Rebecca C. Proefrock, "'Three Had a Passion for Agriculture, and No Good was Found in Them': God and Soil in Genesis Rabbah", 3-13
Στην Bereshit Rabbah διαβάζουμε: "Τρεις είχαν ένα πάθος για τη γεωργία και δεν βρέθηκε ανάμεσά τους κανένας καλός: Κάιν, Νώε και Οζίας". Είναι αυτό έκφραση μίας υποτιθέμενης "αντίθετης στη γεωργία" στάσης των Ιουδαίων; Ο συγγραφέας καταδεικνύει ότι αυτή η φράση οφείλεται λιγότερο σε μία προκατάληψη των ραββίνων και περισσότερο στο ενδιαφέρον τους να μην ανακατέψουν τον Θεό με τη γη. Υπάρχει ένα όριο στην οικολογική ευαισθησία αυτών των συγγραφέων.
Stefan Bojowald, "Zwei kleine Bemerkungen zum semitischen Einfluss in Ägypten", 15-18
Ο συγγραφέας πραγματεύεται δύο προβλήματα της ανταλλαγής μεταξύ της αιγυπτιακής και της σημιτικής γλώσσας.
Matthieu Richelle, "Les conquêtes de Hazaël selon la recension lucianique en 4 Règnes 13,22", 19-25
Το ελληνικό κείμενο του Λουκιανού για το 2 Βασ 13, 22 περιέχει μία φράση, η οποία απουσιάζει αλλού: "καὶ ἔλαβεν Ἀζαὴλ τὸν ἀλλόφυλον ἐκ χειρὸς αὐτοῦ ἀπὸ τῆς θαλάσσης τῆς καθ' ἑσπέραν ἕως Ἀφέκ. Οι υπομνηματιστές γενικά εξηγούν ότι ο Αζαήλ κατέλαβε μία περιοχή των Φιλισταίων μεταξύ της Μεσογείου και του Αφέκ στην παραλιακή πεδιάδα. Η μελέτη των μεταφραστικών πρακτικών των Ο' μας οδηγεί σε μία λύση: η περιοχή βρίσκεται στην Υπεριορδανία μεταξύ της Νεκράς Θαλάσσης και του Αφέκ στο Golan. Επομένως αυτός οστίχος μπορεί να συγκριθεί με μία άλλη περιγραφή της εισβολής του Αζαήλ, στο 2 Βασ 10,32-33.
Bernard Gosse, "Isaïe 63,1-6 le livre d‟Isaïe et le Psautier", 19-25
Το κείμενο του Ησαΐα 63,1-6 πρέπει να κατανοηθεί σε σχέση με τη χρήση της μετοχής paül του ρήματος g’l στην αναθεώρηση του Βιβλίου του Ησαΐα (ιδιαίτερα στα 62, 12 και 35, 9) και του Ψα 107, στη συνέχεια του ρήματος g’l στους Ψαλμούς του Ασάφ (και Ψα 106, 10) και στο Ησ 40 εξ.
Pierre Auffret, "Qu‟il nous réponde au jour de notre appel! Nouvelle étude structurelle du psaume 20", 37-44
Δύο φορές ο Marc Girard και ο συγγραφέας προσπάθησαν να κατανοήσουν τη φιλολογική μορφή του Ψα 20. Ο συγγραφέας, ο οποίος δεν έμεινε ικανοποιημένος από την τελευταία του προσπάθεια, προσπαθεί εδώ να προχωρήσει με έναν περισσότερο αυστηρό μεθοδολογικά τρόπο, κινούμενος από τις μικρότερες ενότητες σε περισσότερο μεγάλα σύνολα. Βρίσκει μία ομόκεντρη συμμετρία γύρω από το 7, 4-6 που παραπέμπει στο 8-9 και το 2-3 που παραπέμπει στο 10. Ένας παραλληλισμός υπάρχει επίσης μεταξύ των μερών 2-6 και 8-10 γύρω από το κέντρο.
Werner Grimm, "Dein Schatten über deiner rechten Hand. Psalm 121 und der vierte Schöpfungstag", 45-54
Τα τέσσερα δίπολα στον Ψα 121 (ουρανός και γη, μέρα και νύχτα, ήλιος και σελήνη, εξέρχεσθαι και εισέρχεσθαι) προέρχονται από το Γεν 1, 14-19 και τον Ψα 104, 19-23. Υπό το φως της τέταρτης μέρας της δημιουργίας αποκαλύπτεται εύκολα το περιεχόμενο του Ψα 121. Το Γεν 1, 14-19 παρουσιάζει τα δίπολα της τέταρτης μέρας μέσα στον μακρόκοσμο. Ο Ψα 104, 19-23 στρέφει την προσοχή μας περισσότερο έντονα στον αντίστοιχο βιολογικό ρυθμό των γήινων δημιουργημάτων. Δεν είναι παρά στον Ψα 121 που για πρώτη φορά ο ανθρώπινος βιολογικός ρυθμός "της μέρας του" μέσα στο ρυθμό της εργασίας και της ανάπαυσης, όπως αυτές παρουσιάζονται κατά την τέταρτη μέρα της Δημιουργίας, σαφώς τίθεται κάτω από τη φροντίδα του Γιαχβέ. Η αλλαγή της, που καθίσταται σαφής στη διαδοχή των Γεν 1, 14-19, Ψα 104, 19-23 και Ψα 121, συνδυάζεται με μία αλλαγή στην ποιότητα των κειμένων που χαρακτηρίζονται με τους όρους μυθικά - στοχαστικά - υπαρξιακά.
Friedrich V. Reiterer, "Risks and Opportunities of Wealth and Poverty in Ben Sira‟s Wisdom", 55-79
Ο συγγραφέας παρουσιάζει τις αντιθέσεις του πλούσιου και φτωχού, τη συμπεριφορά και την κατάσταση του πλουσίου και του φτωχού και τις πολιτικές και κοινωνικές συνέπειες αυτών των καταστάσεων.
Charles Steitler, "The Biblical King Toi of Ḥamath and the Late Hittite State „P/Walas(a)tin‟", 81-99
Η συμμαχία του Δαυίδ με τον Toi, βασιλιά της Ḥamath (2Σαμ 8, 9-10) μπορεί να έχει τις ρίζες της στην ιστορική πραγματικότητα της Συρίας. Πρόσφατες αρχαιολογικές και φιλολογικές μελέτες κατέστησαν σαφή τη συνέχεια μεταξύ της μεγάλης αυτοκρατορίας των Χιττιτών και του μεταγενέστερου βασιλείου των Χιττιτών, P/Walas(a)tin, στο οποίο ανήκει το Ḥamath. Με βάση ιστορικές αναλύσεις και αναλύσεις ονομάτων, ο βιβλικός Toi θα πρέπει να ταυτισθεί με τον βασιλιά του P/Walas(a)tin, Taitas.
Kay Ehling, "Auch eine Frage des Protokolls? Überlegungen zur Feindschaft / Freund-schaft zwischen Herodes Antipas und Pontius Pilatus (Lk 23,12)", 101-105
Ο συγγραφέας συζητά το Λκ 23 , 12. Ένας από τους λόγους της ψύχρανσης των σχέσεων μεταξύ του Πιλάτου και του Ηρώδη ίσως ήταν ότι ο Ηρώδης δεν έκανε την εθιμοτυπική επίσκεψη στον Πιλάτο στην κατοικία του στην Καισάρεια, όπως έκαναν οι άλλοι Ιουδαίοι βασιλείς (για παράδειγμα ο Αγρίππας Α΄ και ο Αγρίππας Β΄) που επισκέπτονταν τους Ρωμαίους αξιωματούχους. Είναι πιθανόν να έλαβε χώρα μία διπλωματική συνάντηση στην Ιερουσαλήμ τον Απρίλιο του 30 μ.Χ. με όρους αποδεκτούς και από τις δύο πλευρές. Πιθανόν ο Λουκάς πληροφορήθηκε αυτή τη συμφιλίωση από μία ηρωδιανή πηγή. Από αυτήν την οπτική γωνία αυτή η ξαφνική φιλία μεταξύ των δύο ανδρών μπορούσε να είναι το αποτέλεσμα μίας συμφωνίας τους όσον αφορά στον Ιησού κι έτσι ο Λουκάς κατασκεύασε την ανάκριση του Ιησού από τον Ηρώδη (23, 6-11), η οποία κατά τη γνώμη του συγγραφέα δεν είναι ιστορική.
Kay Ehling, "Auch eine Frage des Protokolls? Überlegungen zur Feindschaft / Freund-schaft zwischen Herodes Antipas und Pontius Pilatus (Lk 23,12)", 101-105
Ο συγγραφέας συζητά το Λκ 23 , 12. Ένας από τους λόγους της ψύχρανσης των σχέσεων μεταξύ του Πιλάτου και του Ηρώδη ίσως ήταν ότι ο Ηρώδης δεν έκανε την εθιμοτυπική επίσκεψη στον Πιλάτο στην κατοικία του στην Καισάρεια, όπως έκαναν οι άλλοι Ιουδαίοι βασιλείς (για παράδειγμα ο Αγρίππας Α΄ και ο Αγρίππας Β΄) που επισκέπτονταν τους Ρωμαίους αξιωματούχους. Είναι πιθανόν να έλαβε χώρα μία διπλωματική συνάντηση στην Ιερουσαλήμ τον Απρίλιο του 30 μ.Χ. με όρους αποδεκτούς και από τις δύο πλευρές. Πιθανόν ο Λουκάς πληροφορήθηκε αυτή τη συμφιλίωση από μία ηρωδιανή πηγή. Από αυτήν την οπτική γωνία αυτή η ξαφνική φιλία μεταξύ των δύο ανδρών μπορούσε να είναι το αποτέλεσμα μίας συμφωνίας τους όσον αφορά στον Ιησού κι έτσι ο Λουκάς κατασκεύασε την ανάκριση του Ιησού από τον Ηρώδη (23, 6-11), η οποία κατά τη γνώμη του συγγραφέα δεν είναι ιστορική.
Beate Kowalski, "Thesen zur joh Christologie", 107-123
Το κεντρικό θέμα του κατά Ιωάννην είναι η χριστολογία του. Νέες εξηγητικές προσεγγίσεις (συγχρονικές μέθοδοι) αναλύουν την θέση των χριστολογικών δηλώσεων κι εξηγούν την ιδιαίτερή του σχέση μέσα στην αφηγηματική συνάφεια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου