Timothy H. Lim, "The Defilement of the Hands as a Principle Determining the Holiness of Scriptures", 501-515
H αρχή που διατυπώνεται στο Mishnah Yadayim 3:5 ότι "κάθε αγία γραφή μολύνει τα χέρια" είναι μία από τις περισσότερο προβληματικές ρήσεις μέσα στη ραββινική γραμματεία, διότι πώς μπορεί κάτι που είναι άγιο να μεταφέρει ακαθαρσία στα χέρια. Το αίνιγμα έγκειται μέσα στην ίδια την αρχή: ακριβώς επειδή οι γραφές είναι άγιες, μολύνουν. Κείμενα, τα οποία δεν είναι άγια, όπως τα βιβλία του Ομήρου (m.Yad. 4:6), τα ευαγγέλια ή άλλα αιρετικά βιβλία και το βιβλίο Σοφία Σειράχ t.Yad. 2:13) δεν μολύνουν, Ο συγγραφέας του παρόντος άρθρου αποπειράται να εξηγήσει την αρχή του tum’at yadayim θεωρώντας ότι η αντίληψη της αγιότητας είναι ένας είδος ιερής μόλυνσης. Οι άγιες γραφές, όπως και τα άλλα ιερά αντικείμενα της λατρείας, θεωρούνται πηγές μόλυνσης. Αντίθετα όμως με εκείνα, οι άγιες γραφές δεν μολύνουν τα αντικείμενα που έρχονται σε επαφή μαζί τους αλλά τα ίδια τα χέρια. Ο συγγραφέας εντοπίζει το κλειδί της κατανόησης αυτής της αρχής στις παραδόσεις για την Κιβωτό της Διαθήκης και στη δύναμή της να σκοτώνει εκείνους που τολμούν να την αγγίξουν.
Jane Heath, "Nomina Sacra and Sacra Memoria Before the Monastic Age", 517-549
Η συγγραφέας υποστηρίζει ότι τα nomina sacta μάλλον σε μια πρώιμη φάση δεν λειτουργούσαν ως "βοηθήματα ανάγνωσης" που συνέβαλλαν στην αποκωδικοποίηση του κειμένου. Η σύγκριση με τις συνήθειες ανάγνωσης και απομνημόνευσης των Ιουδαίων του ελληνορωμαϊκού κόσμου μαζί με τις πρώιμες χριστιανικές συζητήσεις για τη Γραφή, οδηγούν στην υπόθεση ότι είναι πιθανό τα nomina sacra να βοηθούσαν στην απομνημόνευση της σελίδας, στο να συλλογισθούν οι αναγνώστες το σκοπό του κειμένου και να εξασκηθούν στην ανάμνηση του θείου ονόματος. Αυτό παραπέμπει σε μία συνέχεια μεταξύ των αρχαίων χριστιανικών πρακτικών ανάγνωσης και στην sacra memoria η οποία αναπτύχθηκε σε μεγαλύτερο βαθμό στο χώρο του μοναχισμού από τον 4ο αι. κι εξής.
Tim Carter, "Marcion’s Christology and Its Possible Influence on Codex Bezae", 550-582
Είναι τυχαίο ότι η παράλειψη των λεγόμενων "δυτικών σύντομων γραφών" του Κώδικα Βέζα μπορούν να χρονολογηθούν σε εκείνην την εποχή, όταν, σύμφωνα με τον Τερτυλλιανό, ο Μαρκίωνας επεξεργαζόταν το κατά Λουκάν ευαγγέλιο; Οι διάφορες παραθέσεις από την έκδοση του Μαρκίωνα του Λκ 24,39 παραπέμπουν σε ένα βαθμό διαφοροποίησης μεταξύ των διαφορετικών εκδόσεων του κειμένου του Μαρκίωνα και επιτρέπουν μία κατανόηση του τρόπου που εκείνος ερμήνευε το στίχο. Μία σύγκριση με την παράδοση του κατά Λουκάν που απαντά στην επιστολή του Ιγνατίου προς τους Σμυρναίους 3 καταδεινύει ότι ο Μαρκίων πραγματικά επεξεργάστηκε το κατά Λουκάν με βάση τις δοκητικές του πεποιθήσεις και είναι επίσης εμφανές ότι ο Μαρκίων είδε τον Ιησού ως πνεύμα. Η παράλειψη των "δυτικών σύντομων αναγνώσεων" ευθυγραμμίζει την αφήγηση του κατά Λουκάν σχετικά με το Μυστικό Δείπνο και τις εμφανίσεις του Αναστάντος με τη μαρκιωνιτική χριστολογία κι ίσως είναι και αποτέλεσμα της μαρκιωνιτικής επεξεργασάις. Το Λκ 24, 39 στον Κώδικα Βέζα μπορεί να είναι μία διόρθωση της θέσης του Μαρκίωνα είτε από έναν ορθόδοξο αντιγραφέα είτε από τον Απελλή.
Joel Marcus, " The Testaments of the Twelve Patriarchs and the Didascalia Apostolorum: A Common Jewish Christian Milieu?", 596-626
H πρόσφατη συζήτηση για τις Διαθήκες των 12 Πατριαρχών έχει εγκλωβιστεί στο τέλμα της συζήτησης εάν το έργο είναι ιουδαϊκό ή χριστιανικό. Η κοινή αποδοχή το 19ου αι. ωστόσο ήταν πιο κοντά στο στόχο: το έργο είναι τόσο ιουδαϊκό όσο και χριστιανικό, δηλ. προέρχεται από ένα ιουδαιοχριστιανικό περιβάλλον. Στη μελέτη ο συγγραφέας στην αρχή διατυπώνει κάποιες γενικές σκέψεις υπέρ αυτής της θεωρίας και στη συνέχεια τονίζει τις ομοιότητες μεταξύ των Διαθηκών και της Διδασκαλίας των Αποστόλων. Τα δύο κείμενα προέρχονται από την ίδια εποχή και περιοχή (τη Συρία του ύστερου 2ου ή των αρχών του 3ου αι. μ.Χ.), αλλά υιοθετούν αντίθετες θέσεις: η Διδασκαλία επιχειρηματολογεί εναντίον του πιστού στο Νόμο Ιουδαιοχριστιανισμού που προβάλλουν οι Διαθήκες.
Bernard M. Levinson, "The Bible’s Break with Ancient Political Thought to Promote Equality—‘It Ain’t Necessarily so’", 685-694 (review article)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου