Στο νέο τεύχος του Journal for the Study of the Pseudepigrapha 19:4 (2010) δημοσιεύονται τα εξής άρθρα:
Françoise Mirguet, "Attachment to the Body in the Greek Testament of Abraham: A Reappraisal of the Short Recension", 251-275
Tο ελληνικό κείμενο της Διαθήκης του Αβραάμ διασώζεται σε δύο αναθεωρήσεις. Ενώ οι περισσότερες μελέτες επικεντρώνονται στη μακροσκελή εκδοχή, η σύντομη συχνά παραθεωρείται, διότι θεωρείται ότι στερείται συνοχής. Στο άρθρο υποστηρίζεται ότι ο δεσμός με το σώμα μπορεί να θεωρηθεί ως ένα από τα κύρια θέματα γύρω από τα οποία κινείται η συντομότερη εκδοχή του κειμένου. Αντίθετα προς την εκτενή εκδοχή, όπου ένας ανυπάκουος Αβραάμ αντιτίθεται στους αγγελιοφόρους του Θεού, το σύντομο κείμενο δεν παρουσιάζει τη σύγκρουση χαρακτήρων, αλλά την κοινή αντίληψη περί του θανάτου ως απώλειας του σώματος, την οποία εδώ εκφράζει κυρίως ο αρχάγγελος Μιχαήλ.
Amar Annus, "On the Origin of Watchers: A Comparative Study of the Antediluvian Wisdom in Mesopotamian and Jewish Traditions", 277-320
Σε αυτό το άρθρο υποστηρίζεται ότι η προέλευση των Φυλάκων εντοπίζεται στους μεσοποταμιακούς μύθους για τους προκατακλυσμιαίους σοφούς (apkallus). Ακριβέστερα, ο συγγραφέας υποστηρίζει ότι οι μύθοι για τους Φύλακες και τους γιους τους, τους γίγαντες, προέρχονται από τις ανεστραμμένες εκδοχές διαφόρων μεσοποταμιακών μύθων και δοξασιών σχετικά με τους apkallus. Σε κάποια στρώματα της μεσοποταμιακής μυθολογίας και των λατρευτικών πρακτικών οι σοφοί ήδη θεωρούνται επικίνδυνα και εν δυνάμει κακόβουλα όντα και πάνω σε αυτήν την ιδέα οι Ιουδαίοι συγγραφείς μπορούσαν να κτίσουν μία παρωδία. Μεταξύ των άλλων συνειρμών οι apkallus είχαν ισχυρούς δεσμούς με τη μεσοποταμιακή δαιμονολογία και συχνά συγκαταλέγονταν στα κακά όντα, τα οποία επιτελούσαν μαγικές πράξεις. Αυτό καταδεικνύει ότι η κακότητα των προκατακλυσμιαίων δασκάλων της ανθρωπότητας στις ιουδαϊκές πηγές δεν ήταν εξολοκλήρου μία αντιστροφή των μεσοποταμιακών παραδόσεων που έγινε από τους Ιουδαίους συγγραφείς, αλλά εν μέρει ήταν δάνειο από τις ήδη υφιστάμενες τάσεις στη μεσοποταμιακή δαιμονολογία.
Françoise Mirguet, "Attachment to the Body in the Greek Testament of Abraham: A Reappraisal of the Short Recension", 251-275
Tο ελληνικό κείμενο της Διαθήκης του Αβραάμ διασώζεται σε δύο αναθεωρήσεις. Ενώ οι περισσότερες μελέτες επικεντρώνονται στη μακροσκελή εκδοχή, η σύντομη συχνά παραθεωρείται, διότι θεωρείται ότι στερείται συνοχής. Στο άρθρο υποστηρίζεται ότι ο δεσμός με το σώμα μπορεί να θεωρηθεί ως ένα από τα κύρια θέματα γύρω από τα οποία κινείται η συντομότερη εκδοχή του κειμένου. Αντίθετα προς την εκτενή εκδοχή, όπου ένας ανυπάκουος Αβραάμ αντιτίθεται στους αγγελιοφόρους του Θεού, το σύντομο κείμενο δεν παρουσιάζει τη σύγκρουση χαρακτήρων, αλλά την κοινή αντίληψη περί του θανάτου ως απώλειας του σώματος, την οποία εδώ εκφράζει κυρίως ο αρχάγγελος Μιχαήλ.
Amar Annus, "On the Origin of Watchers: A Comparative Study of the Antediluvian Wisdom in Mesopotamian and Jewish Traditions", 277-320
Σε αυτό το άρθρο υποστηρίζεται ότι η προέλευση των Φυλάκων εντοπίζεται στους μεσοποταμιακούς μύθους για τους προκατακλυσμιαίους σοφούς (apkallus). Ακριβέστερα, ο συγγραφέας υποστηρίζει ότι οι μύθοι για τους Φύλακες και τους γιους τους, τους γίγαντες, προέρχονται από τις ανεστραμμένες εκδοχές διαφόρων μεσοποταμιακών μύθων και δοξασιών σχετικά με τους apkallus. Σε κάποια στρώματα της μεσοποταμιακής μυθολογίας και των λατρευτικών πρακτικών οι σοφοί ήδη θεωρούνται επικίνδυνα και εν δυνάμει κακόβουλα όντα και πάνω σε αυτήν την ιδέα οι Ιουδαίοι συγγραφείς μπορούσαν να κτίσουν μία παρωδία. Μεταξύ των άλλων συνειρμών οι apkallus είχαν ισχυρούς δεσμούς με τη μεσοποταμιακή δαιμονολογία και συχνά συγκαταλέγονταν στα κακά όντα, τα οποία επιτελούσαν μαγικές πράξεις. Αυτό καταδεικνύει ότι η κακότητα των προκατακλυσμιαίων δασκάλων της ανθρωπότητας στις ιουδαϊκές πηγές δεν ήταν εξολοκλήρου μία αντιστροφή των μεσοποταμιακών παραδόσεων που έγινε από τους Ιουδαίους συγγραφείς, αλλά εν μέρει ήταν δάνειο από τις ήδη υφιστάμενες τάσεις στη μεσοποταμιακή δαιμονολογία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου