Στο νέο τεύχος του Theologische Zeitschrift 65:3 (2009) δημοσιεύονται τα εξής δύο άρθρα βιβλικού ενδιαφέροντος:
Klaus Haacker, "Rezeptionsgeschichte und Literarkritik : Anfragen an die communis opinio zum Corpus Paulinum", 209-228
Η συνειδητοποίηση του προβλήματος, την οποία προκάλεσε η λεγόμενη "new perspective" καλεί σε μία εξέταση των θεολογικών επιχειρημάτων της λογοτεχνικής κριτικής που εφαρμόσθηκε στα βιβλία του Παύλου. Μία σειρά από κριτήρια, τα οποία συνήθως χρησιμοποιούνται για να αποδειχθεί ο δευτεροπαύλειος χαρακτήρας των παραδεδομένων παύλειων επιστολών, αποδεικνύεται ότι είναι μία αντίδραση μίας ομολογιακής ή ιδεολογικά φορτισμένης πρόσληψης της θεολογίας του Παύλου, η οποία αδικεί το εύρος και την ευελιξία της σκέψης του. Ο συγγραφέας υποστηρίζει επομένως μία αποθεολογικοποίηση της λογοτεχνικής κριτικής του Corpus Paulinum και προτείνει έναν περιορισμό στους μη θεολογικούς παράγοντες (ύφος, χρονολογικά ζητήματα, ιστορική γεωγραφία κτλ.)
Christina Tuor-Kurth, "Unreinheit und Gemeinschaft : Erwägungen zum neutestamentlichen Gebrauch von koinos", 229-245
Ο ελληνικός όρος "κοινός" απαντά με τη διπλή του σημασία -κοινός, από κοινού και ακάθαρτος - μόνο στην ελληνιστική ιουδαϊκή γραμματεία και στην ΚΔ. Επομένως η διπλή αυτή σημασία της λέξης δηλώνει στην αρχαιότερη μαρτυρία της στο 1 Μακκ όχι αποκλειστικά τη λατρευτική ακαθαρσία αλλά συμπεριλαμβάνει όλα εκείνα που διακρίνουν τους Ιουδαίους από τους μη Ιουδαίους. Ο όρος "κοινός" μπορεί να σημαίνει ακριβώς τον μη-Ιουδαίο. Στο παρόν άρθρο η συγγραφέας ξεκινά από αυτό το εύρημα και συζητά τρία καινοδιαθηκικά κείμενα, όπου στο παράδειγμα της κοινής τράπεζας / τροφών παρουσιάζονται αυτά που η ιουδαïκή Τορά θεωρεί ακάθαρτα. Καθίσταται σαφές ότι μέσω του αυξανόμενου αριθμού πιστών, που προέρχονταν από τα έθνη, αμβλύνονται τα όρια που χωρίζουν Ιουδαίους και μη Ιουδαίος. Αντί για τη διάκριση μεταξύ καθαρού και ακάθαρτου το θέμα τώρα είναι ότι είναι δυνατή η κοινωνία Ιουδαίων και μη Ιουδαίων ἐν Χριστῷ.
Ο ελληνικός όρος "κοινός" απαντά με τη διπλή του σημασία -κοινός, από κοινού και ακάθαρτος - μόνο στην ελληνιστική ιουδαϊκή γραμματεία και στην ΚΔ. Επομένως η διπλή αυτή σημασία της λέξης δηλώνει στην αρχαιότερη μαρτυρία της στο 1 Μακκ όχι αποκλειστικά τη λατρευτική ακαθαρσία αλλά συμπεριλαμβάνει όλα εκείνα που διακρίνουν τους Ιουδαίους από τους μη Ιουδαίους. Ο όρος "κοινός" μπορεί να σημαίνει ακριβώς τον μη-Ιουδαίο. Στο παρόν άρθρο η συγγραφέας ξεκινά από αυτό το εύρημα και συζητά τρία καινοδιαθηκικά κείμενα, όπου στο παράδειγμα της κοινής τράπεζας / τροφών παρουσιάζονται αυτά που η ιουδαïκή Τορά θεωρεί ακάθαρτα. Καθίσταται σαφές ότι μέσω του αυξανόμενου αριθμού πιστών, που προέρχονταν από τα έθνη, αμβλύνονται τα όρια που χωρίζουν Ιουδαίους και μη Ιουδαίος. Αντί για τη διάκριση μεταξύ καθαρού και ακάθαρτου το θέμα τώρα είναι ότι είναι δυνατή η κοινωνία Ιουδαίων και μη Ιουδαίων ἐν Χριστῷ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου