Benedikt Eckhardt, "PsSal 17, die Hasmonäer und der Herodompeius", 465-492
Οι Ψαλμοί του Σολομώντος είναι μια σημαντική πηγή για την κατανόηση της ιουδαϊκής στάσης απέναντι στη μεγάλη πολιτική αλλαγή που έλαβε χώρα το 63 π.Χ. Το τέλος της δυναστείας των Ασμοναίων και η αρχή της ρωμαϊκής κυριαρχίας λέγεται ότι ικανοποίησε τουλάχιστον ορισμένες ιουδαϊκές ομάδες, επειδή θεωρούσαν τους Ασμοναίους ως παράνομους άρχοντες. Στο παρόν άρθρο ο συγγραφέας προσπαθεί να καταδείξει ότι η μόνη σύγχρονη με εκείνην την εποχή μαρτυρία για αυτήν την άποψη είναι του PsSol 17,1-10 κι ότι αυτό το τμήμα των ΨΣολ δεν κάνει λόγο για τον Πομπήιο αλλά για τον Ηρώδη Μέγα. Κάποιες στάσεις απέναντι στη δυναστεία των Ασμοναίων, τις οποίες προϋποθέτουν οι σύγχρονοι επιστήμονες, θα πρέπει να ενταχθούν μέσα σε μία ηρωδιανή κι όχι ασμοναϊκή συνάφεια.
Christian M.M. Brady, "The Use of Eschatological Lists within the Targumim of the Megilloth", 493-509
Πολλά από τα Targumim του Megilloth περιέχουν καταλόγους (τραγούδια, λιμούς, βασιλείς κτλ.) που κορυφώνονται στη μελλοντική μεσσιανική εποχή. Για παράδειγμα το Tg. Song ανοίγει τον κατάλογο των Δεκα Ασμάτων και το Tg. Ruth τον κατάλογο των Δέκα Λιμών. Τέτοιοι κατάλογοι είναι γνωστοί από άλλα κείμενα midrash και σε αυτό το άρθρο ο συγγραφέας εξετάζει πώς και γιατί αυτοί οι κατάλογοι χρησιμοποιούνται στα targumim του Megilloth και προτείνει ότι αυτές οι προσθήκες δεν είναι απλά αποτέλεσμα μιας ευκαιρίας που προσφέρει το εβραϊκό κείμενο, αλλά χρησιμοποιούνται ειδικά για να συνδέσουν μεταξύ τους το εξηγητικό υλικό στο υπό συζήτηση targum.
Yael Wilfand, "Aramaic Tombstones from Zoar and Jewish Conceptions of the Afterlife", 510-539
Στο παρόν άρθρο αξιοποιούνται τριάντα επιτάφια που βρέθηκαν κοντά στις όχθες της Νεκράς Θάλασσας για να διερευνηθούν οι μεταθανάτιες αντιλήψεις της ιουδαϊκής κοινότητα του Zoar. Η ερμηνεία αυτών των επιταφίων της ύστερης αρχαιότητας αποκαλύπτει μία ανεπτυγμένη αντίληψη όσον αφορά στη ζωή μετά θάνατον. Αυτή η αντίληψη περιλαμβάνει την προσδοκία ότι η ανάσταση των νεκρών θα λάβει χώρα όταν θα έρθει "αυτός που αναγγέλλει την ειρήνη", δηλ. ο χρισμένος βασιλιάς. Ταυτόχρονα ο Ναός θα κανακτισθεί και οι ιερείς θα επιστρέψουν στο έργο τους. Στο μεταξύ υπήρχε η προσδοκία οι νεκροί να αναπαυθούν εν ειρήνη. Τα επιτύμβια εκφράζουν αυτές τις προσδοκίες μέσα από τη λέξη "shalom", η οποία έχει δύο σημασίες: 1) είναι σύμβολο σωτηρίας και (2) είναι επίσης σύμβολο της κατάστασης των νεκρών, ενώ αναμένουν την ανάσταση.
Alexander Kulik, "Genre without a Name: Was There a Hebrew Term for 'Apocalypse'?", 540-550
Μολονότι ο όρος "αποκάλυψη" δε μαρτυρείται ως τίτλος ή όρος ενός φιλολογικού είδους στο υπάρχον σύνταγμα των εβραϊκών και ιουδαϊκών αραμαϊκών κειμένων, κάποια πρώιμα εβραϊκά, συριακά και αραβικά κείμενα ίσως περιέχουν στοιχειώδεις μαρτυρίες για την ύπαρξη ενός εβραϊκού ή ιουδαϊκού αραμαϊκού συνώνυμου γι' αυτόν τον όρο. Επιπλέον η αποκατάσταση αυτού του όρου μπορεί να συμβάλει στην καλύτερη κατανόητα συγκεκριμένων ευρέως διαδεδομένων αποκαλυπτικών εικόνων, οι οποίες θα πρέπει να συνδεθούν στενά με τo σημασιολογικό περιεχόμενο του όρου.
Matthew V. Novenson, "Why Does R. Akiba Acclaim Bar Kokhba as Messiah?", 551-572
Ο Peter Schäfer υποστήριξε ότι το όνομα του R. Akiba προστέθηκε δευτερογενώς στο y. Taʿan. 4:8/27, όλου λέγεται ότι o R. Akiba ανακήρυξε τον Bar Kokhba ως μεσσία. Κάποιοι ερμηνευτές αντέτειναν, ωστόσο, ότι η ραββινική haggadah δε θα μπορούσε να αποδώσει μία τόσο "δυσάρεστη" για τον R. Akiba θέση, εάν δεν την είχε πραγματικά ο ίδιος υποστηρίξει. Απαντώντας στα δύο αυτά επιχειρήματα ο συγγραφέας υποστηρίζει ότι η παράδοση για τους R. Akiba - Bar Kochba ταιριάζει σε ένα μοτίβο των ταλμουδικών αφηγήσεων για τη Δεύτερη Επανάσταση, όπου αποδίδεται με αναχρονιστικό τρόπο στους ραββίνους ένας ρόλος επιρροής. Αυτή η παράδοση είναι ένα παράδειγμα ενός αρχαίου φιλολογικού τόπου, ο οποίος μαρτυρείται σε ιουδαϊκές, χριστιανικές και ειδωλολατρικές πηγές, όπου ο ιδρυτής ενός μικρού κινήματος παρουσιάζεται να έχει σχέσεις με ένα σύγχρονο προς αυτόν άρχοντα του κόσμου. Εν συντομία, τόσο ο Schäfer όσο και οι επικριτές του έχουν δίκιο: ο R. Akiba δεν ήταν αρχικά μέρος της παράδοσης που διασώζεται στο y. Taʿan. 4:8/27, αλλά υπάρχει μία αδιαμφισβήτητη λογική από απόψεως ιστορίας της παράδοσης που τοποθετείται μέσα σε αυτήν.
Christian M.M. Brady, "The Use of Eschatological Lists within the Targumim of the Megilloth", 493-509
Πολλά από τα Targumim του Megilloth περιέχουν καταλόγους (τραγούδια, λιμούς, βασιλείς κτλ.) που κορυφώνονται στη μελλοντική μεσσιανική εποχή. Για παράδειγμα το Tg. Song ανοίγει τον κατάλογο των Δεκα Ασμάτων και το Tg. Ruth τον κατάλογο των Δέκα Λιμών. Τέτοιοι κατάλογοι είναι γνωστοί από άλλα κείμενα midrash και σε αυτό το άρθρο ο συγγραφέας εξετάζει πώς και γιατί αυτοί οι κατάλογοι χρησιμοποιούνται στα targumim του Megilloth και προτείνει ότι αυτές οι προσθήκες δεν είναι απλά αποτέλεσμα μιας ευκαιρίας που προσφέρει το εβραϊκό κείμενο, αλλά χρησιμοποιούνται ειδικά για να συνδέσουν μεταξύ τους το εξηγητικό υλικό στο υπό συζήτηση targum.
Yael Wilfand, "Aramaic Tombstones from Zoar and Jewish Conceptions of the Afterlife", 510-539
Στο παρόν άρθρο αξιοποιούνται τριάντα επιτάφια που βρέθηκαν κοντά στις όχθες της Νεκράς Θάλασσας για να διερευνηθούν οι μεταθανάτιες αντιλήψεις της ιουδαϊκής κοινότητα του Zoar. Η ερμηνεία αυτών των επιταφίων της ύστερης αρχαιότητας αποκαλύπτει μία ανεπτυγμένη αντίληψη όσον αφορά στη ζωή μετά θάνατον. Αυτή η αντίληψη περιλαμβάνει την προσδοκία ότι η ανάσταση των νεκρών θα λάβει χώρα όταν θα έρθει "αυτός που αναγγέλλει την ειρήνη", δηλ. ο χρισμένος βασιλιάς. Ταυτόχρονα ο Ναός θα κανακτισθεί και οι ιερείς θα επιστρέψουν στο έργο τους. Στο μεταξύ υπήρχε η προσδοκία οι νεκροί να αναπαυθούν εν ειρήνη. Τα επιτύμβια εκφράζουν αυτές τις προσδοκίες μέσα από τη λέξη "shalom", η οποία έχει δύο σημασίες: 1) είναι σύμβολο σωτηρίας και (2) είναι επίσης σύμβολο της κατάστασης των νεκρών, ενώ αναμένουν την ανάσταση.
Alexander Kulik, "Genre without a Name: Was There a Hebrew Term for 'Apocalypse'?", 540-550
Μολονότι ο όρος "αποκάλυψη" δε μαρτυρείται ως τίτλος ή όρος ενός φιλολογικού είδους στο υπάρχον σύνταγμα των εβραϊκών και ιουδαϊκών αραμαϊκών κειμένων, κάποια πρώιμα εβραϊκά, συριακά και αραβικά κείμενα ίσως περιέχουν στοιχειώδεις μαρτυρίες για την ύπαρξη ενός εβραϊκού ή ιουδαϊκού αραμαϊκού συνώνυμου γι' αυτόν τον όρο. Επιπλέον η αποκατάσταση αυτού του όρου μπορεί να συμβάλει στην καλύτερη κατανόητα συγκεκριμένων ευρέως διαδεδομένων αποκαλυπτικών εικόνων, οι οποίες θα πρέπει να συνδεθούν στενά με τo σημασιολογικό περιεχόμενο του όρου.
Matthew V. Novenson, "Why Does R. Akiba Acclaim Bar Kokhba as Messiah?", 551-572
Ο Peter Schäfer υποστήριξε ότι το όνομα του R. Akiba προστέθηκε δευτερογενώς στο y. Taʿan. 4:8/27, όλου λέγεται ότι o R. Akiba ανακήρυξε τον Bar Kokhba ως μεσσία. Κάποιοι ερμηνευτές αντέτειναν, ωστόσο, ότι η ραββινική haggadah δε θα μπορούσε να αποδώσει μία τόσο "δυσάρεστη" για τον R. Akiba θέση, εάν δεν την είχε πραγματικά ο ίδιος υποστηρίξει. Απαντώντας στα δύο αυτά επιχειρήματα ο συγγραφέας υποστηρίζει ότι η παράδοση για τους R. Akiba - Bar Kochba ταιριάζει σε ένα μοτίβο των ταλμουδικών αφηγήσεων για τη Δεύτερη Επανάσταση, όπου αποδίδεται με αναχρονιστικό τρόπο στους ραββίνους ένας ρόλος επιρροής. Αυτή η παράδοση είναι ένα παράδειγμα ενός αρχαίου φιλολογικού τόπου, ο οποίος μαρτυρείται σε ιουδαϊκές, χριστιανικές και ειδωλολατρικές πηγές, όπου ο ιδρυτής ενός μικρού κινήματος παρουσιάζεται να έχει σχέσεις με ένα σύγχρονο προς αυτόν άρχοντα του κόσμου. Εν συντομία, τόσο ο Schäfer όσο και οι επικριτές του έχουν δίκιο: ο R. Akiba δεν ήταν αρχικά μέρος της παράδοσης που διασώζεται στο y. Taʿan. 4:8/27, αλλά υπάρχει μία αδιαμφισβήτητη λογική από απόψεως ιστορίας της παράδοσης που τοποθετείται μέσα σε αυτήν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου