Nadav Na'aman, "Saul, Benjamin and the Emergence of ›Biblical Israel‹ (continued, Part 2)", 335-349
To άρθρο πραγματεύεται το ερώτημα, γιατί οι συγγραφείς του Ιούδα άρχισαν να ονομάζουν το βασίλειο και τους ανθρώπους ανάμεσα στους οποίους έζησαν και συνέταξαν τα έργα τους με το όνομα "Ισραήλ" αντί με εκείνο του Iούδα. Ο συγγραφέας συζητά μείζονα προβλήματα, όπως α) τις μαρτυρίες που στηρίζουν την υπόθεση ότι η διοικητική περιοχή του Βενιαμήν ήταν μέρος της επικράτειας του Ισραήλ ήδη πριν το τ. του 8ου αι., β) το αν ο Βενιαμήν θα έπρεπε να θεωρηθεί ως μία βόρεια ισραηλιτική φυλή, κι επομένως ως το κανάλι μέσω του οποίου πέρασαν στην αυλή της Ιερουσαλήμ παραδόσεις του Β. Βασιλείου, γ) το αν ο ανταγωνισμός μεταξύ του Σαούλ και του Δαυίδ, ο οποίος περιγράφεται στα βιβλία του Σαμουήλ, αντικατοπτρίζει την ένταση μεταξύ του Ισραήλ και του Ιούδα στην περίοδο της μοναρχίας. Μετά τη λεπτομερή εξέταση αυτών και άλλων θεμελιωδών ερωτημάτων, διατυπώνεται η υπόθεση ότι η ιδέα του "βιβλικού Ισραήλ" γεννήθηκε στην ιστοριογραφία του Ιούδα κατά την προαιχμαλωσιακή περίοδο. Επιλέχθηκε, επειδή η περιγραφή της ακμής της μοναρχίας προϋπόθετε μία επικράτεια, η οποία ήταν μεγαλύτερη από το βασίλειο του Ιούδα, εξ ου αι το όνομα "Ισραήλ", το οποίο δεν το διεκδικούσε πια κανείς μετά την προσάρτηση του βασιλείου του Ισραήλ από την Ασσυρία και το οποίο χρησιμοποιούνταν για να χαρακτηρίσει τόσο την επικράτεια όσο και τους κατοίκους της.
Joseph Fleishman, "Did a Child's Legal Status in Biblical Israel Depend upon his being Acknowledged?", 350-368
Δεν υπάρχουν μαρτυρίες στη Βίβλο ότι η ιδέα της αναγνώρισης των παιδιών υπήρχε στο βιβλικό Ισραήλ. Ο σύνδεσμος μεταξύ του νεογέννητου παιδιού και του πατέρα του καθόριζε τη νομική του θέση. Κάθε παιδί που γεννιόταν μέσα σε μία νόμιμη σχέση θεωρούνταν νόμιμο τέκνο του πατέρα του. Η νομική αρχή φαίνεται ότι συντάχθηκε για να αποφευχθούν περιπτώσεις, όπου ένα παιδί μπορούσε να θεωρηθεί χωρίς πατέρα, αποκομμένο από το οικογενειακό πλαίσιο, απόκληρο και χωρίς τα δικαιώματα του γιου και κληρονόμου. Η νομική θέση του παιδιού ήταν ανεξάρτητη από την αναγνώρισή του από τον πατέρα του.
Bernd U. Schipper, "Die »eherne Schlange«. Zur Religionsgeschichte und Theologie von Num 21,4–9", 369-387
Λαμβάνοντας υπόψη το υπόβαθρο των κειμένων της αρχαίας Εγγύς Ανατολής σχετικά με το δάγκωμα του φιδιού και τo γήτευμα των φιδιών, η πράξη θεραπείας μέσω της ενατένισης ενός αγάλματος που παριστάνει ένα φίδι στο Αρ 21,4-9, φαίνεται να είναι μοναδική στο είδος της. Έρχεται σε αντίθεση προς την υπόλοιπη θρησκευτική συνάφεια, μέσα στην οποία η αντιμετώπιση των φιδιών στηριζόταν σε τελετουργίες (στις οποίες συχνά γινόταν χρήση φυλακτών). Η ιστορία του χάλκινου φιδιού, ωστόσο, θα πρέπει να θεωρηθεί ότι έχει δεχθεί επιδράσεις από το Δτν 18, Έξ 15,26 και μία παράδοση, η οποία έρχεται σε αντίθεση προς κάθε μορφή μαγείας ή τελετουργίας, όπου ο Μωυσής ο "μεσάζων" αντικαθιστά το θρησκευτικό ειδικό. Περιληπτικά το Αρ 21,4-9 φαίνεται να είναι μεταγενέστερο κείμενο, το οποίο χρησιμοποιεί την ιστορία του Ισραήλ στην έρημο ως ένα παράδειγμα αντίθεσης προς τη συνεχιζόμενη πρακτική του γητεύματος των φιδιών και των μαγικών τελετουργιών.
Juha Pakkala, "The Date of the Oldest Edition of Deuteronomy", 388-401
Υπάρχουν διάφοροι λόγοι που οδηγούν στην υπόθεση ότι η αρχαιότερη έκδοση του Δευτερονομίου ανάγεται σε μία εποχή μετά το 586 π.Χ. Ειδικά το αρχαιότερο κείμενο του Δτν 12, το οποίο γενικά θεωρείται ως ο πυρήνας του Πρωτοδευτερονομίου, μπορεί να συντάχθηκε μόνο σε μία συνάφεια, όταν δεν υπήρχε Ναός, κράτος ή μονάρχης, ενώ άλλα τμήματα του Πρωτοδευτερονομίου, στο μέτρο που αυτό μπορεί να αποκατασταθεί, επίσης αποκαλύπτουν στοιχεία, τα οποία προδίδουν μία μεταγενέστερη προέλευση. Ο συγγραφέας δεν προχωρά μέχρι στο σημείο να προσφέρι μία ακριβή συνάφεια για το Πρωτοδευτερονόμιο, αλλά απλά υποστηρίζει ότι η χρονολόγησή του στην εποχή του Ιωσία ή οποιαδήποτε άλλη στιγμή στην περίοδο της μοναρχίας είναι απίθανη.
Martin Rösel, "Salomo und die Sonne. Zur Rekonstruktion des Tempelweihspruchs I Reg 8,12f.", 402-417
Ο συγγραφέας αναλύει την ελληνική εκδοχή της αφιέρωσης του Ναού από τον Σολομώντα στο 1 Βασ 8,12/3 Βασ 8,53 (Ο΄) και πραγματεύεται το ερώτημα, εάν είναι δυνατό να αποκατασταθεί το κείμενο που λειτούργησε ως βάση του. Καταλήγει, πρώτον, ότι δεν είναι δυνατή μία αξιόπιστη απόδοση του ελληνικού κειμένου στα εβραϊκά. Δεύτερον, το αρχαίο ελληνικό κείμενο έχει τη δική του θεολογική αντίληψη, όσον αφορά στο Ναό του Σολομώντος. Τέλος, το υποτιθέμενο προηγούμενο κείμενο των Ο' δε μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να ανακατασκευασθεί η ιδεολογία για το Ναό πριν τον Σολομώντα.
Gard Granerød, "Omnipresent in Narratives, Disputed among Grammarians: Some Contributions to the Understanding of wayyiqtol and their Underlying Paradigms", 418-434
Ο συγγραφέας συζητά κάποιες πρόσφατες συμβολές στο ερώτημα της συντακτικής λειτουργίας του τύπου wayyiqtol , ο οποίος είναι χαρακτηριστικός για τις βιβλικές εβραϊκές αφηγήσεις (Waltke/O'Connor και Joüon/Muraoka από τη μία και Niccacci από την άλλη). Λαμβάνει ειδικά υπόψη του τα γλωσσολογικά παραδείγματα τα οποία βρίσκονται στη βάση αυτών των μελετών ("συγκρητική γλωσσολογία" και "κειμενική γλωσσολογία"). Ασκεί κριτική στην ετυμολογική εξήγηση που προτείνουν οι Waltke/O'Connor, ενώ ταυτόχρονα υποστηρίζει ότι το μοντέλο κειμενικής γλωσσολογίας του Niccacci θα πρέπει να δεχθεί προσαρμογές. Τέλος, διατυπώνει την υπόθεση ότι η κυρίαρχη παρατακτική σύνταξη των αφηγήσεων στη μετάφραση των Ο' θα μπορούσε να λειτουργήσει ως υπόδειγμα για τις σύγχρονες μεταφράσεις. Κατά συνέπεια οι μονότονες αλυσίδες των αρχικών προτάσεων wayyiqtol στις εβραϊκές αφηγήσεις θα μπορούσαν να αποδοθούν στις σύγχρονες γλώσσες με παρατακτική σύνδεση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου