Άρθρα βιβλικού ενδιαφέροντος στο JThS

Στο νέο τεύχος του Journal of Theological Studies 60:1 (2009) δημοσιεύονται τα εξής άρθρα βιβλικού ενδιαφέροντος:

H. A. G. Houghton, "A Newly Identified Old Latin Gospel Manuscript: Würzburg Universitätsbibliothek M.p.th.f.67", 1-21

Αρκετά λατινικά χειρόγραφα των ευαγγελίων περιγράφονται ως "μεικτά κείμενα", τα οποία συνδυάζουν αναγνώσεις της παλαιολατινικής και της Βουλγάτας. Το χειρόγραφο της Πανεπιστημιακής Βιβλιοθήκης του Würzburg M.p.th.f.67, ένα ευαγγέλιο του 9ου αι. πιθανόν με καταγωγή από τη Βρετάνη, έχει χαρακτηρισθεί ως "μεικτό κείμενο" μολονότι δεν έχει καταχωρηθεί στον κατάλογο των παλαιολατινικών χειρογράφων του Institut Vetus Latina. Μία αναλυτική σύγκριση του κειμένου του κατά Ιωάννην αποκαλύπτει ότι δύο περικοπές (Ιω 1,1-5,40 και Ιω 12,34-13,10) μπορούν να χαρακτηρισθούν ως παλαιολατινικές. Πολλές αναγνώσεις αυτών των περικοπών, που δεν προέρχονται από τη Βουλγάτα, απαντούν και σε άλλους παλαιολατινικούς κώδικες (με χαρακτηριστικότερο παράδειγμα τον Codex Rehdigeranus), ενώ άλλες παραλλαγές που είναι ασυνήθιστες σε αυτό το χειρόγραφο αντιστοιχούν σε γραφικές παραθέσεις στον Αυγουστίνο και τον Ιερώνυμο. Είναι επίσης ένας από τους λίγους λατινικούς μάρτυρες για μία προσθήκη στο Ιω 8,9. Μολονότι το κείμενο των συνοπτικών ευαγγέλιων σε αυτό το χειρόγραφο δεν έχει ακόμη μελετηθεί, παρουσιάζει μία μερική τουλάχιστον συγγένεια προς το κείμενο της παλαιολατινικής μετάφρασης, το οποίο φαίνεται να είναι ιδιαίτερα εκτενές στην περίπτωση του κατά Ματθαίον. Ως αποτέλεσμα αυτής της μελέτης το χειρόγραφο εντάχθηκε στον κατάλογο των παλαιολατινικών κειμένων και του έχει δοθεί ο αριθμός Vetus Latina 11A.

J. Lionel North, "Thou Shalt Commit Adultery’ (Exod. 20:14, AV 1631): A First Survey of Alteration Involving Negatives in the Transmission of the Greek New Testament and of Early Church Responses to it", 22-69

Όπως πολλές φράσεις στην Κ.Δ. το 1/5 των 3.542 παραδειγμάτων αρνητικών φράσεων έχει υποστεί αλλοιώσεις, μικρές ή μεγαλύτερες, μέσα από προσθήκες, παραλείψεις ή αντικαταστάσεις λέξεων. Ωστόσο οι αλλαγές των αρνητικών εκφράσεων είναι περισσότερο προκλητική καθώς, αν λάβουμε τη λειτουργία που έχουν στη λογική σκέψη, μπορούν να δημιουργήσουν αντιφάσεις. Οι Πατέρες της Εκκλησίας έπρεπε να αντιμετωπίσουν ζητήματα δόγματος: ο Παύλος πίστευχει "ότι όλοι δεν θα κοιμηθούμε" ή ότι "όλοι θα κοιμηθούμε", "θα μεταμορφωθούμε" ή "δε θα μεταμορφωθούμε" (1 Κορ 15,51); Ο θάνατος είχε κυριαρχία σε αυτούς που δεν αμάρτησαν όπως ο Αδάμ (Ρωμ 5,14); Η ασταθής άρνηση ήταν γνωστή και στους ιουδαϊκούς, κλασικούς και νομικούς κύκλους. Η ανάλυση περισσοτέρων από 700 πααραδειγμάτων μπορεί να αποδειχθεί χρήσιμη σε όσους ασχολούνται με την κριτική του κειμένου, σε όσους μελετούν τις αντιγραφικές συνήθειες εκείνης της εποχής, στους φιλολόγους καθώς επίσης σε όσους ασχολούνται με τη δογματική και την ιστορία.

Bradly S. Billings, "‘At the Age of 12’: The Boy Jesus in the Temple (Luke 2:41–52), The Emperor Augustus, and the Social Setting of the Third Gospel ", 70-89

Η ιστορία του δωδεκαετούς Ιησούς στο Ναό (Λκ 2,41-52) συχνά διαβάζεται και κατανοείται σε σχέση προς το ιουδαϊκό αφηγηματικό της πλαίσιο. Οι πιθανοί αποδέκτες των Λουκά -Πράξεων ωστόσο, κυρίως εθνικοί που ζούσαν στις πόλεις της Μ. Ασίας κατά το τέλος του 1ου αι. μ.Χ., είχαν απομακρυνθεί τουλάχιστον κατά μία γενεά από τις ιουδαϊκές απαρχές του Χριστιανισμού. Το κοινωνικό υπόβαθρο των αποδεκτών επομένως διαμορφωνόταν όχι από τη λατρεία και τα σύμβολα του Ιουδαϊσμού του Δεύτερου Ναού αλλά από εκείνα της αυτοκρατορικής Ρώμης και κυρίως την παρακαταθήκη και τη λατρεία του πρώτου αυτοκράτορα, του Αύγουστου. Γράφοντας μέσα σε αυτήν την πολιτισμική ατμόσφαιρα ο Λουκάς προσπαθεί να παρουσιάσει τον Ιησού ως μία σημαντική μορφή σύμφωνα με τους κοινούς τόπους της ελληνορωμαϊκής βιογραφίας και να μεταφέρει μέσα από αυτήν την αφήγηση για την παιδική ηλικία του Ιησού εκείνες τις παραδόσεις για το πρόσωπό του, οι οποίες συμβάλλουν στο να παρουσιασθεί ως ανώτερος και διάδοχος του θεοποιημένου Αυγούστου. Το επεισόδιο στο Ναό συμπεριλήφθηκε από το Λουκά στην αφήγησή του για την παιδική ηλικία, γιατί είναι συμβατή με και συμβάλει στον απώτερο σκοπό του ευαγγελίου του.