Το νέο τεύχος του JSJ

Στο νέο τεύχος του Journal for the Study of Judaism 40:2 (2009) δημοσιεύονται τα εξής άρθρα:

Tommaso Leoni, "The Text of Josephus's Works: An Overview", 149-184

Κατά τα τελευταία χρόνια ο Φλ. Ιώσηπος και τα έργα του έχουν αποτελέσει αντικείμενο μελέτης, καμιά όμως σύγχρονη μελέτη δεν παρέχει μία συνοπτική εισαγωγή στα έργα του. Το παρόν άρθρο έχει ως στόχο να καλύψει αυτό το σημαντικό κενό εξετάζοντας τους διάφορους τύπους μαρτύρων (π.χ. τα κύρια ελληνικά χειρόγραφα, τις αρχαίες λατινικές μεταφράσεις και την έμμεση παράδοση), επάνω στους οποίους στηρίζεται το κείμενο του Ιωσήπου.

Annette Yoshiko Reed, "The Construction and Subversion of Patriarchal Perfection: Abraham and Exemplarity in Philo, Josephus, and the Testament of Abraham", 185-212

Στο διάλογο με τη σύγχρονη έρευνα για τη ρωμαϊκή έκφραση του παραδείγματος, το άρθρο εξετάζει τον τρόπο που παρουσιάζεται ο Αβραάμ μέσα σε επιλεγμένες πηγές από τον πρώτο αι. και τις αρχ. του 2ου αι. μ.Χ. Στο πρώτο μέρος του άρθρου εξετάζονται οι αναφορές στον πατριάρχη μέσα στα κείμενα του Φίλωνα και του Ιωσήπου υπό το φως της μεταμόρφωσης που υπέστησαν οι ελληνικές ιδέες για το παράδειγμα σε Ρωμαίους συγγραφείς όπως ο Πολύβιος, ο Λίγιος ή Βαλέριος Μάξιμος. Στο δεύτερο μέρος η αντιστροφή του παραδείγματος του Αβραάμ στη Διαθήκη του Αβραάμ εξετάζεται σε σχέση προς τον τρόπο που παρουσιάζονται σπουδαίες μορφές στην Apocolocyntosis και στη 10η Σάτιρα του Ιουβενάλη. Αντιδιαστέλλοντας τον τρόπο που παρουσιάζεται το παράδειγμα σε σύγχρονες ρωμαϊκές και ιουδαϊκές πηγές, το άρθρο διερευνά τον παράλληλο τρόπο κατανόησης της δύναμης του παρελθόντος και καταδεικνύει πώς ρωμαϊκά και ιουδαϊκά κείμενα υιοθέτησαν τα στοιχεία του ελληνικού πολιτισμού για για εκφράσουν νέες μορφές τοπικής περηφάνειας, εθνικής ιδιαιτερότητας και πολιτιστικής αντίστασης.

Steven Weitzman, "Warring against Terror The War Scroll and the Mobilization of Emotion", 213-241

Ενώ η παλαιότερη έρευνα επισήμανε ότι η τακτική και τα όπλα που ορίζονται στον Κύλινδρο του Πολέμου, ομοιάζουν εκείνα, που χρησιμοποιούσε ο ελληνικός και ο ρωμαϊκός στρατός, εξέφρασε επιφυλάξεις για το εάν το χειρόγραφο έδινε οδηγίες για πραγματικές στρατιωτικές επιχειρήσεις, διότι το σχέδιο μάχης που προτείνει δεν έχει πρακτική εφαρμογή. Κατέληξε επομένως στο συμπέρασμα ότι το κείμενο προϋποθέτει μία σύγκρουση, η οποία στηρίζεται στην πνευματική και υπερφυσική βοήθεια. Το άρθρο επιχειρεί επανεκτίμηση του ρόλου που διαδραμάτισε ο Κύλινδρος του Πολέμου στην αρχαία ιουδαϊκή στρατιωτική πρακτική και διαβάζει το κείμενο υπό το φως των ελληνορωμαϊκών θεωριών για τον τρόπο που κανείς πρέπει να χρησιμοποιεί αποτελεσματικά το συναίσθημα στη μάχη. Στρατιωτικοί συγγραφείς, όπως ο Ξενοφών και ο Ιούλιος Καίσαρας, αναγνώριζαν την ιδέα της ψυχολογίας του στρατεύματος ως μία σημαντική παράμετρο στρατιωτικής τακτικής, η οποία μπορούσε να χειραγωγηθεί μέσω τελετουργικών και υπερφυσικών οιωνών. Ο Κύλινδρος του Πολέμου αντικατοπτρίζει αυτές τις πρακτικές με έναν τρόπο που υποστηρίζει την ανάγνωσή του ως μία παρόμοια προσπάθεια χειραγώγησης της ψυχολογίας του στρατεύματος, η οποία προκύπτει από την επίδραση και ίσως και την αντίδραση απέναντι στις ελληνορωμαϊκές στρατιωτικές πρακτικές.

Ronald Charles, "Hybridity and the Letter of Aristeas", 242-259

Το άρθρο εξετάζει πώς η σύνθετη ιδέα της υβριδικότητας, όπως αυτή αναπτύχθηκε από τον Homi K. Bhabha, μπορεί να ρίξει φως στην επιστολή Αριστέα. Μέσα στην αφήγηση αυτής της αρχαίας ιουδαϊκής ιστορίας ανακαλύπτει κανείς μία τολμηρή προσπάθεια από τη μεριά του συγγραφέα να ενσωματώσει τα καλύτερα στοιχεία των δύο πολιτισμών και τρόπων σκέψης -του Ιουδαϊσμού και του Ελληνισμού - μέσα στους οποίους ζούσε η κοινότητά του στην Αλεξάνδρεια. Με σκοπό να κατανοηθούν οι δυναμικές της υβριδικής κατάστασης, που αντικατοπτρίζει η Επιστολή Αριστέα, μέσα στην αμφισημία τους, αυτό το άρθρο υποστηρίζει ότι οι πολλαπλοί φορείς που εκπροσωπούν μία συγκεκριμένη εκδοχή της ιουδαϊκής ταυτότητας σε αυτήν την κοινωνική κατάσταση της Διασποράς μπορούν να κατανοηθούν καλύτερα μέσα από μορφές υπολογισμένων συμβιβασμών, συνετών προσχωρήσεων και εξιδανικευμένης μνήμης.

Eyal Ben Eliyahu, "The Rabbinic Polemic against Sanctification of Sites", 260-280

Ο χαρακτηρισμός ως ιερών διαφόρων τόπων στην αρχαιότητα δεν περιοριζόταν ούτε σε μία συγκεκριμένη εθνική ή θρησκευτική ομάδα ούτε σε μία συγκεκριμένη γεωγραφική τοποθεσία, αλλά μάλλον εφαρμοζόταν από μία μεγάλη ομάδα σε σχέση με διάφορες τοποθεσίες. Αντίθετα προς αυτές τις απόψεις οι ραββίνοι έκαναν σαφείς και σύντομες δηλώσεις, όσον αφορά την ιερότητα της Ιερουσαλήμ και του όρους του Ναού και αρνήθηκαν την ιδέα ύπαρξης ιερών τόπων έξω από την Ιερουσαλήμ. Οι ραββίνοι αγωνίστηκαν για το βιβλικό "ιερό όρος" καθώς επίσης και ενάντια σε τοποθεσίες που μπορούσαν να θεωρηθούν ιερές με βάση τη βιβλική αφήγηση.

Η ανακάλυψη αυτής της πολεμικής διαφωτίζει και προσφέρει μία εξήγηση για πολλά απίθανα κείμενα στην πρώιμη ραββινική γραμματεία, τα οποία μειώνουν την αξία των υψηλών τόπων και των "τόπων μνήμης" στη γη του Ισραήλ. Τα παραδείγματα, τα οποία προέρχονται από διάφορα στρώματα της πρώιμης ραββινικής γραμματείας, αποκαλύπτουν μία εκπληκτική συμφωνία των ραββίνων σε αυτό το ζήτημα.